Ομιλία εις τα Εισόδια της Θεοτόκου, Κυριακή, 21-11-2010om

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Στις 21 Νοεμβρίου η Ορθόδοξος Χριστιανική Εκκλησία μας γιορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου.

Όλοι γνωρίζομε το συμπαθέστατο βιβλικό ζευγάρι του Ιωακείμ και της Άννας. Ζευγάρι πιστό στον ένα και αληθινό Θεό των πατέρων τους. Ήταν και οι δύο τους άνθρωποι  καλόγνωμοι και ειρηνικοί και η συμβίωσή τους κυλούσε ήρεμα.

Ωστόσο μια μελαγχολία βάραινε τις ψυχές τους. Και στων δύο τις καρδιές φώλιαζε η ίδια λαχτάρα. Να γίνουν γονείς, να αποκτήσουν έστω καί ένα παιδί. Η Άννα με τις θερμές προσευχές που καθημερινά έστελνε στον Θεό  της, είχε τάξει να προσφέρει, να αφιερώσει το παιδί που θα της χάριζε ο Κύριος στην υπηρεσία την  δική  του.

Ο κόσμος πλήγωνε το αγαπημένο ζευγάρι και δεν το άφηναν ούτε θυσίες να προσφέρει στον Θεό, γιατί τότε επικρατούσε η γνώμη ότι οι άνθρωποι που δεν γεννούσαν παιδιά δεν είχανε το δικαίωμα της προσφοράς θυσιών.

Μα να, το πλήρωμα του χρόνου φθάνει σε μια εποχή που οι ανθρώπινες ελπίδες έχουνε σβήσει. Και η Άννα γέννησε την μονάκριβη στον κόσμο θυγατέρα της, όταν το κεφάλι της ήταν  άσπρο από  τα γερατειά και  τα όργανά της νεκρωμένα λόγω της ηλικίας, γέννησε την κόρη της, την μικρή Μαρία, την  εκλεκτή του Θεού.

Χαρά γέμισε το σπιτικό και τις ψυχές  του πιστού ζευγαριού. Στην δύση της ζωής τους ανέτειλε και  γι’ αυτούς ο ήλιος της χαράς!!

Μα μέσα στη χαρά τους δεν ξεχάσανε το μεγάλο τους τάμα, «να αφιερώσουν την κόρη τους στον Ναό, στην υπηρεσία του Θεού».

Τα 3 πρώτα χρόνια της ζωής της Μαρίας πέρασαν γρήγορα για την Άννα και έφθασε η ώρα της  εκπληρώσεως του τάματός της. Αυτή  την όμορφη επέτειο  γιορτάζομε στις 21 Νοεμβρίου.

Μόλις τριών ετών, που μόλις είχε αποκοπεί από το θήλασμα και τη δίαιτα της αγκαλιάς την πήραν οι γονείς της και την πρόσφεραν σαν σήμερα στον Ναό, καθώς το είχαν υποσχεθεί, και αφιέρωσαν την κόρη τους στον Θεό, που τους την χάρισε. Ξεκίνησε λοιπόν με τους γονείς της, ενώ νεάνιδες ευγενείς ντυμένες επάξια προς το γένος τους την περιστοίχιζαν κρατώντας λαμπάδες και έτσι με επισημότατη πομπή την προέπεμπαν με ευταξία προς το εσωτερικό του ναού.

Σ’ αυτό το σημείο φάνηκε ότι αισθανόταν καλύτερα από όλους, όσα συμβαίνουν και πρόκειται να της συμβούν. Σεμνή τότε και χαρούμενη και θαυμαστή με το κατάλληλο παράστημα και ήθος και φρόνημα όπως λέγει ο Άγιος  Γρηγόριος ο Παλαμάς, προχωρούσε σε συνάντηση με τον αρχιερέα.

Στην είσοδο του Ναού την περίμεναν με δώρα οι ιερείς και ο αρχιερέας Ζαχαρίας. Τους χώριζαν από την τρίχρονη Μαρία δέκα  πέντε σκαλοπάτια. Σε κάθε σκαλοπάτι που θα ανέβαινε η Μαρία βοηθούμενη από τους γονείς της θα έψελναν και ένα ψαλμό κατά τον τύπον των «αναβαθμών». Όμως η μικρή τους χάλασε τα σχέδια. Μόλις πάτησε το πρώτο μεγάλο σκαλοπάτι. Ανέβηκε μόνη της χοροπηδώντας τα υπόλοιπα δεκατέσσερα σκαλοπάτια. Και χωρίς καν να κοιτάξει προς τα  πίσω τους, βρέθηκε στην κορυφή!!! Εκεί την ασπάστηκε και την υποδέχτηκε ο άγιος αρχιερέας  Ζαχαρίας.

Άνοιξαν οι πύλες του ναού. Ο Ναός φωταγωγήθηκε. Προπορεύτηκαν οι παρθένες με τις λαμπάδες αναμμένες και οι θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα. Ακολουθούσε ο αρχιερέας Ζαχαρίας κρατώντας την από το χέρι. Και η μικρή Μαρία αμέσως εγκατέλειψε όλους γονείς, τροφούς, συνομήλικες και αποχωρίσθηκε από τους συναγμένους, μόνη εντελώς.

Γεμάτη χαρά και αγαλλίαση, οδηγούμενη από  τον αρχιερέα, ο οποίος την πήρε και την έβαλε στον ιερότερο χώρο του ναού, όπου εισερχόταν μόνο ο Αρχιερέας μια φορά κάθε χρόνο. Αυτό το έκανε κατά τη θέληση του Θεού, που έμελλε μετά λίγο καιρό να γεννηθεί σαν άνθρωπος απ’ αυτήν για τη διόρθωση και τη σωτηρία του κόσμου.

Εκεί λοιπόν η Παρθένος διέμεινε δώδεκα χρόνια, όπου τρεφόταν από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ με ουράνια τροφή, ώσπου πλησίασε ο καιρός του θείου Ευαγγελισμού και των ουρανίων και υπερφυσικών μηνυμάτων, που προμηνούσαν ότι ο Θεός ευδόκησε να σαρκωθεί απ’ αυτήν σαν φιλάνθρωπος, για να αναπλάσει τον φθαρέντα από την αμαρτία κόσμο.

Τέσσερα χρόνια μετά την αφιέρωση της στο Ναό και σε ηλικία 80 ετών πέθανε ο άγιος Ιωακείμ. Η μικρή Μαρία σε ηλικία επτά ετών έμεινε ορφανή από πατέρα. Κατόπιν αυτού η χήρα μητέρα Άννα, έφυγε από την Ναζαρέτ και εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα, κοντά στην κόρη της. Έζησε εκεί άλλα δύο χρόνια και πέθανε σε ηλικία 72 ετών. Η Μαρία σε ηλικία 9 ετών έμεινε ορφανή και από μητέρα.

Η Θεοτόκος εξήλθε από τα άγια των αγίων του Ναού δεκαπέντε ετών και δόθηκε στον μνήστορα Ιωσήφ, για να είναι αυτός προστάτης της και μάρτυς της παρθενίας της και για να υπηρετήσει, στον άσπορο τόκο της, στη φυγή στην Αίγυπτο και στην επάνοδό της απ’ εκεί στη γη Ισραήλ. Αφ’ ότου ο Ιωσήφ εμνηστεύθη την Παρθένο, πέρασαν τέσσερις μήνες και τότε έγινε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.

ΑΜΗΝ

* Εκοιμήθη με διαύγεια πνεύματος Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…