Η απάντηση στην ηγεσία του Κόμματος σχετικά με το Πρόγραμμα – ΙV
Της «Νέας Σποράς»
7. Επίδειξη ηγετικής αμετροέπειας
Εκεί, όμως, που η ηγεσία ξεφεύγει από κάθε μέτρο είναι στη διατύπωση ανέντιμων κατηγοριών σε βάρος της «Νέας Σποράς», που δείχνουν, όμως, και το πως η ηγεσία του Κόμματος κατανοεί τις κομματικές λειτουργίες. Μας κατηγορεί ψευδώς ότι δίνουμε «όπλα στον αντίπαλο επιδιώκοντας το χτύπημα του ΚΚΕ και του κινήματος».
Μας κατηγορεί ότι έχουμε εξαπολύσει επίθεση: «Και επιτίθενται με όρους υπονόμευσης του ΚΚΕ και με ανομολόγητους πόθους και στόχο να χτυπηθεί το Κόμμα, να σμπαραλιάσουν τη δράση του, καλώντας σε παρέμβαση από τα κάτω για να διορθωθεί η πολιτική του γραμμή και να επανέλθει στο πρόγραμμα του Κόμματος».
Θα μας επιτραπεί, κατ' αρχάς, να διατυπώσουμε ένα ερώτημα γενικής φύσης. Από πότε η επιμονή στην τήρηση και εφαρμογή του προγράμματος του Κόμματος συνιστά επίθεση ενάντια στο Κόμμα και το Κίνημα; Μπορεί να μας το εξηγήσει η ηγεσία του Κόμματος;
Πιο συγκεκριμένα. Από την πλευρά μας διατυπώσαμε την αντίθεσή μας στο γεγονός ότι η ηγεσία του Κόμματος δεν πρόβαλε και δεν εφάρμοσε το πρόγραμμά του ούτε πριν τις εκλογές ούτε κατά τη διάρκεια των προεκλογικών περιόδων των εκλογών. Περιορίστηκε γύρω από την εργατική λαϊκή εξουσία. Αποδείχτηκε από τον πρώτο γύρο των εκλογών και κραυγαλέα στο δεύτερο γύρο των εκλογών της 17ης του Ιούνη ότι αυτό δεν ωφέλησε αλλά αντίθετα έβλαψε το Κόμμα.
Παραπέρα. Δεν προχωρήσαμε σε καμία ερμηνεία του προγράμματος του Κόμματος. Απαιτήσαμε μόνο την προβολή του και την εφαρμογή του, αφού ακόμα και η ηγεσία του Κόμματος, δημόσια τουλάχιστον, ισχυρίζεται ότι ισχύει. Αντίθετα η ηγεσία του Κόμματος στην απάντησή της προς την «Νέα Σπορά» προχωράει σε ερμηνεία του προγράμματος για να αποδείξει ότι είμαστε εμείς που το ακυρώνουμε (!) και η ίδια να κατοχυρώσει την ερμηνεία που δίνει αυθαίρετα ως πρόγραμμα του κόμματος. Εμείς από την πλευρά μας απομένει να αποδείξουμε ότι η ερμηνεία που δίνει αλλοιώνει το πρόγραμμα του Κόμματος και τη διαβεβαιώνουμε γι αυτό.
Η ηγεσία, ωστόσο, κάνει ένα πολύ επικίνδυνο βήμα παραπέρα, που την εκθέτει ανεπανόρθωτα. Μας αποδίδει ιδιότητες του ταξικού εχθρού!; Και τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πάρα πολλά: Αλήθεια. Ποιος ταξικός εχθρός θα αναλάμβανε την ευθύνη να την προειδοποιήσει ότι ο δρόμος που έχει επιλέξει είναι καταστροφικός για το Κόμμα; Ποιος ταξικός εχθρός δεν θα χαιρόταν με το εκλογικό αποτέλεσμα του Κόμματος; Ενώ εμείς από την πλευρά μας της αποδίδουμε την ευθύνη ότι έτσι όπως εφαρμόζει τη γραμμή του Κόμματος βάζει νάρκη στα ίδια τα θεμέλια του Κόμματος. Στην ύπαρξή του. Ποια σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στη στάση του ταξικού εχθρού απέναντι στο Κόμμα, που μετά το αποτέλεσμα σκλήρυνε τη στάση του, και τη δική μας στάση, που μας ενδιαφέρει όχι μόνο να υπάρχει το Κόμμα αλλά να εκπληρώσει και τον ιστορικό του ρόλο;
8. Τι ισχυριστήκαμε εμείς και τι μας απάντησε η ηγεσία του Κόμματος
Παραθέτουμε το απόσπασμα που προκάλεσε τη μήνι της ηγεσίας του Κόμματος και που «πιάστηκε» από αυτό για να μας κατηγορήσει ότι έχουμε εξαπολύσει επίθεση ενάντια στο Κόμμα: «Η ηγεσία του ΚΚΕ θα κριθεί στα όργανα του Κόμματος, από τα μέλη του Κόμματος. Και θα κριθεί αυστηρά. Όσο σημαντικός κι αν είναι ο ρόλος της, δεν ταυτίζεται με το ίδιο το Κόμμα, πολύ περισσότερο όταν δεν μπορεί πλέον να βρίσκεται σ' αυτή τη θέση. Η ηγεσία του Κόμματος θα κριθεί από τους οπαδούς, τους ψηφοφόρους, από την ίδια την εργατική τάξη. Και η εργατική τάξη δεν χαρίζεται. Ούτε ξεχνάει. Ούτε θα επιτραπεί από τα μέλη του Κόμματος και από την ίδια την εργατική τάξη η οποιαδήποτε παρερμηνεία ή και η παραμικρή αξιοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος της 17ης του Ιούνη».
Μπροστά σ' αυτήν τη θέση που προβλήθηκε η απάντηση ήταν χαρακτηριστική για το πώς κατανοεί η ηγεσία του Κόμματος τα κομματικά πράγματα. Μένει κανείς ενεός από το ύφος και το περιεχόμενο της απάντησης. Ας σκεφτεί, όμως, ο κάθε καλόπιστος αναγνώστης και ας αναρωτηθεί από μόνος του για τα ζητήματα που περιέχει το σχετικό απόσπασμα της «Νέας Σποράς».
Και ποια είναι αυτά;
Διεξήχθηκαν δύο αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες. Τα εκλογικά αποτελέσματα είναι καταλυτικά για την περαιτέρω πορεία του ΚΚΕ. Ερώτημα πρώτο: Δεν πρέπει να κριθεί η ηγεσία του Κόμματος για τα συγκεκριμένα αποτελέσματα, που εισέπραξε το Κόμμα και που με τη δική της αποκλειστική ευθύνη χαράχτηκε η πολιτική που ακολούθησε; Ερώτημα δεύτερο: Αυτή η πολιτική δεν κρίθηκε στις εκλογές ή κρίθηκε κάποια άλλη για την οποία η ηγεσία του Κόμματος δεν φέρει την οποιαδήποτε ευθύνη; Ερώτημα τρίτο: Η απάντηση στη «Νέα Σπορά» δεν συνιστά υπεράσπιση της πολιτικής που ακολουθήθηκε; Ερώτημα τέταρτο: Που πρέπει να κριθεί η ηγεσία του Κόμματος αν όχι στα όργανα του κόμματος; Ερώτημα πέμπτο: Όσο σημαντικός κι αν είναι ο ρόλος της ηγεσίας του Κόμματος αυτή δεν ταυτίζεται με το Κόμμα το ίδιο και γι αυτό το λόγο το Κόμμα, δηλαδή οι οργανωμένες δυνάμεις του, έχουν κάθε δικαίωμα να κρίνουν την ηγεσία τους. Ή έχει εκλείψει αυτό το δικαίωμα; Ερώτημα έκτο: Μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα δεν πρέπει να κριθεί αυστηρά η ηγεσία του Κόμματος και, προφανώς, δίκαια, δηλαδή, να αντιστοιχηθεί η πολιτική της πράξη με το πολιτικό αποτέλεσμα της πράξης της; Ερώτημα έβδομο: Όλα τα παραπάνω δεν συνιστούν τις πάγιες διαδικασίες που υπάρχουν από δημιουργίας του Κόμματος; Ερώτημα όγδοο: Μπορεί να υπάρξει κάποια εξαίρεση για τη σημερινή ηγεσία ή η απάντηση που μας έδωσε υποδηλώνει και κατοχυρώνει την αυτοεξαίρεσή της;
Αυτό είναι το πρώτο μέρος της τοποθέτησης που κάναμε και αφορά εξ ολοκλήρου τις κομματικές διαδικασίες. Το δεύτερο μέρος της τοποθέτησης αφορά τους οπαδούς, τους ψηφοφόρους και την ίδια την εργατική τάξη. Από την πρώτη ημέρα που υπάρχει το Κόμμα, πολύ περισσότερο από τη νεώτερη νομιμοποίηση του Κόμματος για κάθε σημαντικό πολιτικό γεγονός, και οι πρόσφατες εκλογές αποτελούν πολύ σημαντικά γεγονότα για το Κόμμα, γίνεται προσπάθεια να ανοίγονται συζητήσεις με τους οπαδούς, τους ψηφοφόρους του, γενικότερα τους εργαζόμενους. Γι αυτό το σκοπό οργανώνονται συγκεντρώσεις, συσκέψεις, ομιλίες κλπ.
Σε αυτού του είδους τις πρωτοβουλίες κρίνεται η πολιτική του Κόμματος αλλά και η δημόσια εικόνα της ηγεσίας του, των στελεχών του. Δίνονται εξηγήσεις αλλά λέγονται και απόψεις. Ασκείται κριτική και γίνονται προτάσεις. Υπάρχουν, δηλαδή, παγιωμένες εκείνες οι διαδικασίες που μέσα από έναν, κατά το δυνατό, χρήσιμο και δημιουργικό διάλογο υπόκειται στη βάσανο της κριτικής η πολιτική του Κόμματος ευρύτερα από τους εργαζόμενους. Το ίδιο έγινε και στις πρόσφατες εκλογές.
Πέραν, όμως, αυτού του τύπου τον οργανωμένο διάλογο κριτικής αποτίμησης της πολιτικής του Κόμματος, υπάρχει και η γενική στάση της εργατικής τάξης, των άλλων εργαζομένων, των κοινωνικών στρωμάτων που προσπαθεί να συσπειρώσει το Κόμμα. Που εκφράζουν μια κριτική θέση απέναντι στο Κόμμα και που εκτός από τις εκλογές, που αναδεικνύουν και αποδεικνύουν τη γενική πολιτική ωρίμανση των εργαζομένων, εκφράζεται στην καθημερινότητα, με την εμπιστοσύνη τους, την αναγνώριση των αγώνων του, τη βοήθεια που δίνουν στο Κόμμα με διάφορες μορφές.
Μέσα από αυτήν τη σχέση εκδηλώνεται η εκτίμηση των λαϊκών μαζών που τρέφουν στο πρόσωπό του Κόμματος. Βρίσκει έκφραση το κύρος του Κόμματος ευρύτερα προς τα έξω. Πρέπει να πούμε, όσο δυσάρεστο κι αν είναι, ότι η εκτίμηση των μαζών προς το Κόμμα, το κύρος που εξέπεμπε το Κόμμα προς τις μάζες έπεσαν αμοιβαία. Κι αυτό δείχνει ότι η εργατική τάξη «καταγράφει» συνεχώς. Και δεν ξεχνάει να αποδώσει ευθύνες με την ανάλογη αυστηρότητα. Και οι εκλογές, κατά τη γνώμη μας, το απέδειξαν.
Το τρίτο μέρος της τοποθέτησής μας αφορά την παρερμηνεία ή και την αξιοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος. Νομίζουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια παρερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος που προσπαθεί να αξιοποιήσει η ηγεσία του Κόμματος για να αποσείσει τις ευθύνες που έχει. Γι αυτό το λόγο επικαλείται και αποδίδει στις λαϊκές μάζες διαχειριστικές αυταπάτες. Αυτό όμως αποδεικνύει ότι η ηγεσία εξακολουθεί να λειτουργεί για τον εαυτό της και όχι για το Κόμμα.
Ύστερα από την ανάλυση της τοποθέτησης που έχουμε κάνει, παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα που δημοσιεύτηκε στο «Ρ» ως απάντηση. Θα το αφήσουμε ασχολίαστο, και ο αναγνώστης μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα: «Είναι ακριβώς η τακτική του ταξικού αντίπαλου και του οπορτουνισμού, για να κάνουν ζημιά, και με την υπόσκαψη της ενότητας θέλησης και δράσης του ΚΚΕ, που εκφράζεται με διαλεκτική σχέση καθοδηγητικών οργάνων και ΚΟΒ. Επομένως πρόκειται για καραμπινάτη επίθεση στο ΚΚΕ και το Πρόγραμμά του, τη στρατηγική του, στην ΚΕ, το ΠΓ και την ΓΓ της ΚΕ ενιαία, την ίδια στιγμή που έχει ξεδιπλωθεί και είναι ολοφάνερη η εκστρατεία επίθεσης των αστών, των επιτελείων τους, με την ίδια ακριβώς τακτική, δηλαδή επίθεση στην ΚΕ, το ΠΓ και την ΓΓ της ΚΕ ενιαία, για συρρίκνωση και χτύπημα του ΚΚΕ, προκειμένου να χτυπηθεί το εργατικό, το λαϊκό κίνημα. Ακριβώς γιατί προβλέπουν ότι το βάθεμα της κρίσης θα οξύνει τις ταξικές αντιθέσεις, ότι μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις απότομης όξυνσης της ταξικής πάλης και θέλουν να την προλάβουν, να χειραγωγήσουν, να την αναχαιτίσουν ανώδυνα για το σύστημα, επιδίωξη που δεν μπορούν να την πετύχουν με ένα ισχυρό ΚΚΕ. Αυτή η ολοένα και πιο μαζική παρέμβαση στο Κόμμα και τη γραμμή του είναι στοιχείο που θέλει να δώσει καίριο πλήγμα στο ΚΚΕ. Και δίνει λαβή στον αντίπαλο για τον ίδιο σκοπό».
Ο αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει και να διαβάσει και ανάλογα σχόλια πάνω στο ίδιο ζήτημα. Για να διαπιστώσει πως εκείνοι που κράτησαν το στόμα τους κλειστό στις προεκλογικές περιόδους κρατάνε την ίδια στάση απέναντί μας. Μια στάση που οδηγεί στη διάλυση της δομής και της λειτουργίας του Κόμματος.
(ακολουθεί το Γ' Μέρος)
16/07/2012, «ΝέαΣπορά»
ΠΗΓΗ: http://neaspora.blogspot.gr/2012/07/blog-post_16.html
