Πολιτική και ποδόσφαιρο…

Του παπα Ηλία Υφαντή

Το μπάχαλο, που αντικρύσαμε  στον τελικό του ποδοσφαιρικού κυπέλλου αποτελεί περισσότερο ή λιγότερο πιστό αντίγραφο της πολιτικής μας πραγματικότητας.

Κάποτε οι ποδοσφαιρικές ομάδες, όπως και τα πολιτικά κόμματα, είχαν κατά το μάλλον ή ήττον κάποια προσωπικότητα. Σήμερα τόσο οι ομάδες όσο και τα κόμματα στερούνται οποιασδήποτε ταυτότητας. Στην πολιτική το «αριστερά», και «δεξιά», το  «κέντρο» ή τα οποιαδήποτε ενδιάμεσα παρένθετα στερούνται νοήματος. Είναι απλά παραπλανητικές ετικέτες.

Συνέχεια →

Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Κυριακή αποκλήθηκε η ημέρα, η τελευταία της εβδομάδας, η αφιερωμένη στον Κύριό μας και Θεό μας. Μικρό είναι το νόημα των υπολοίπων ημερών. Οι τέσσερες πρώτες λαμβάνουν, αν και όχι ακριβώς,  το όνομά τους εκ του αριθμητικού που τις προσδιορίζει. Η πέμπτη δηλώνει ότι κατά τους Ιουδαίους ήταν ημέρα προπαρασκευής για την ημέρα του Θεού, το Σάββατο δηλαδή, που ως λέξη εισήχθη και στην ελληνική γλώσσα. Κατά τη χριστιανική εποχή η Κυριακή, η ημέρα του Κυρίου, υποκατέστησε το Σάββατο ως ημέρα του Θεού και την ημέρα την αφιερωμένη στον θεό ήλιο από τους ειδωλολάτρες.

Συνέχεια →

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Του Παναγιώτη Θέμελη

Την Τετάρτη στις 17 του Μαη η ΓΣΕΕ η ΑΔΕΔΥ και άλλες συνδικαλιστικές ομοσπονδίες έχουν κηρύξει άλλη μία από τις γνωστές 24ωρες πανεργατικές απεργίες, με τα ίδια γνωστά εδώ και χρόνια χαρακτηριστικά. Διαμαρτυρία κατόπιν εορτής, αφού τα αντεργατικά μέτρα που προβλέπει η νέα αντιλαϊκή επίθεση θα έχουν ψηφιστεί στη Βουλή, διαμαρτυρία ξεκάρφωτη χωρίς καμιά διάθεση να εμποδιστεί είτε η υπερψήφιση είτε η εφαρμογή τους.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αφού φροντίσουν ώστε κυβέρνηση, και βουλευτές που πρόκειται να ψηφίσουν μια τέτοια αντεργατική λαίλαπα να μην νοιώθουν κάποια πίεση από τους ψηφοφόρους τους στο λαό, αλλά μοναχά από τα επιτελεία της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, μετά προσπαθούν να δείξουν ότι προέβαλαν κάποια αντίσταση, ότι δεν είναι πια και υποχείρια του κεφαλαίου, για να διαιωνίζουν την παρουσία τους στα ηγετικά κλιμάκια του Συνδικαλισμού. Δημιουργούν έντεχνα  ένα φαύλο κύκλο στον οποίο οι ίδιοι απογοητεύουν τους εργαζόμενους προκηρύσσοντας κινητοποιήσεις εκ των προτέρων αποτυχημένες και μετά επικαλούνται την μη συμμετοχή των εργαζομένων για να δικαιολογήσουν την δική τους αδράνεια.

Συνέχεια →

‘’Το Μακρόν και χάριν έχει’’ (ή πως κατασκευάζονται νίκες και ήττες)

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Εξελέγη λοιπόν ο Μακρόν στη Γαλλία, καθώς επικράτησε της Λεπέν στο δεύτερο γύρο.

Μυριάδες οι εραστές της νίκης. Στην Ελλάδα ευτυχισμένοι δηλώνουν ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι! Και εννοείται χαίρονται η Μέρκελ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα άλλα τα παιδιά.

Ποιος κέρδισε λοιπόν και ποιος έχασε;

Νίκησε, λένε, η Ευρώπη και έχασε ο λαϊκισμός. Ωστόσο, και ο νικητής και ο ηττημένος είναι εκ των υστέρων κατασκευασμένοι.

Αλήθεια ποιος νίκησε;

Συνέχεια →

Η δημιουργική συνέχεια

Του Άγγελου Καλογερόπουλου

Ἤτανε μιὰ φορὰ κι ἕναν καιρὸ ἡ δεκαετία τοῦ ’80 καὶ οἱ νέοι τῆς ἐποχῆς ποὺ τότε ἐνηλικιώνονταν εἶχαν ἤδη γευτεῖ τὴν γκρίζα ἐποχὴ τῆς χούντας καὶ τοὺς πρώτους καρποὺς τῆς μεταπολιτευτικῆς δημοκρατίας. Ἄκουγαν ρὸκ καὶ ρεμπέτικα. Τὰ δημοτικὰ τραγουδια τὰ εἶχαν ταυτίσει μὲ τὶς ἐθνικιστικὲς τελετὲς τῆς δικτατορίας, ἡ λεγόμενη βυζαντινὴ μουσικὴ ἦταν ἀπούσα μαζὶ μὲ τὴν διοικούσα ἐκκλησία  κι εἶχαν ἀρχίσει πιὰ νὰ βαριοῦνται τὸ πολιτικὸ τραγούδι καὶ νὰ νυστάζουν μὲ τὸ νέο κῦμα.

Συνέχεια →

Περί  γάμου στη Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης: Προβλήματα, εκκλησιαστική οικονομία, αναστολές και τελικά συμπεράσματα, ενότητα 3^η & τελευταία

Γάμος και συλλογικός άνθρωπος, ύστερες ιστορικές παγιώσεις και σύγχρονη ρευστότητα – Μέρος ΙΙΙ

Κριτικά υποστηρικτικά σχόλια για την Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης 2016

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το Ορθόδοξος Αρραβώνας & Γάμος, κωλύματα και κρατικές πολιτικές–Μέρος ΙΙΙ -Ενότητα 2η– Σχόλια για την Αγία & Μεγ. Σύνοδο της Κρήτης 2016

Προλογικά

Η 3^η και τελευταία Ενότητα, με γενικό τίτλο «Προβλήματα, εκκλησιαστική οικονομία, αναστολές και τελικά συμπεράσματα», περιλαμβάνει εν είδει επιλόγου, τα επόμενα τέσσερα μικρά κεφάλαια, μαζί με τις αναγκαίες παραπομπές, το παράρτημα με τις σχετικές αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης και την προαναγγελίας της επόμενης ανάρτησης:

VΙΙ. Η συγκατάβαση στο γάμο μεταξύ ορθοδόξων και ετεροδόξων

VIΙΙ. Η έμμεση συγκατάβαση για τον γάμο πρώην μοναχών

VΙΧ. Ζητήματα για το γάμο των ορθοδόξων κληρικών

X. Περί διαζυγίων και εσωτερικών προβλημάτων του γάμου

XΙ. Επιλεγόμενα

XΙΙ. Παράρτημα 2^ο

Παραπομπές

Επόμενη ανάρτηση

********

………………………………..

VΙΙ. Η συγκατάβαση στο γάμο μεταξύ ορθοδόξων και ετεροδόξων

Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος εδογμάτισε «ἐν τῇ βαθείᾳ ἐκκλησιαστικῇ αὐτοσυνειδησίᾳ» ότι «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία,…»  αποτελεί την «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία…» (Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας προς λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, παράγρ. 1). Επίσης θεωρεί ότι ο συνδυασμός «ορθής πίστης» (1^ο προαπαιτούμενο) και «αγάπης» (2^ο προαπαιτούμενο) μπορεί να οδηγήσει στην «τελική αποκατάστασι … της ενότητος…». (Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας προς λοιπόν χριστιανικόν κόσμον,  παράγρ.  12). Ταυτόχρονα αυτή «…ἡ ἑνότης ἡ ὁποία ἀναζητεῖται ἐν τῷ Π.Σ.Ε. δέν δύναται νά εἶναι προϊόν μόνον θεολογικῶν συμφωνιῶν, ἀλλά καί τῆς ἐν τοῖς μυστηρίοις τηρουμένης καί βιουμένης ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ ἑνότητος τῆς πίστεως». (Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας προς λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, παράγρ. 18).

Στο πλαίσιο αυτό όρασης και συνείδησης για τον εαυτό της και τους ετεροδόξους αποφάσισε  και για τους λεγομένους μικτούς γάμους. Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε, ότι όταν αποφάνθηκε για τον Ορθόδοξο γάμο, ουσιαστικά μίλησε για την διπλή ιερολογία του γάμου (μνηστείας και στεφάνων, δηλαδή αρραβώνα και γάμου), δηλαδή για ακολουθίες που εδώ και εκατονταετίες τελούνται έξω από την Ευχαριστιακή Σύναξη κατά κανόνα.

Συνέχεια →

Θα ξανάρθουμε

Του Περικλή Κοροβέση

Η φετινή Πρωτομαγιά είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και πολλαπλές ερμηνείες. Αν προσθέσω κι εγώ ακόμα μία δεν χάλασε ο κόσμος. Βέβαια, είναι από τις απόψεις που δεν πρέπει να λέγονται γιατί κάνουν κακό. Αυτό, ωστόσο, είναι σχετικό.

Γιατί υπάρχει και το ερώτημα σε ποιους κάνουν κακό. Αλλά μπορεί σε άλλους να κάνουν καλό. Οι απόψεις δεν είναι φυσικές καταστροφές.

Επιπλέον έχουν και μια δικλίδα ασφαλείας. Μπορεί να κάνουν κακό μόνο σ’ αυτόν που τις διατυπώνει. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με των καλών προθέσεων ατζαμή βομβιστή, που σκάει η βόμβα στα χέρια του.

Και εγώ ο δυστυχής, ας δανειστώ κάποιο από τα κουστουμάκια των θεσμών, ας πάρω και ένα ζευγάρι από τα δικά τους τα ματογυάλια να δω τι έγινε εκείνη την ιστορική μέρα, όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε όλα τα αστικά κέντρα της Ελλάδας.

Συνέχεια →

Ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται

Του Παύλου Ευδοκίμωφ*

Πάνω ἀπ’ ὅλους τοὺς θορύβους τοῦ κόσμου, ἂν ξέρωμε νὰ ἀκοῦμε, τὸ νόημα τῶν πραγμάτων μᾶς θέτει ἐρωτήματα. Περισσότερο παρὰ ποτὲ ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξις συνεπάγεται μιὰν ἀπαίτησι ἀναπόφευκτης σαφήνειας, θέτει τὴν μόνη σο­βαρὴ ἐρώτησι, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀπευθυνθῇ σὲ κάθε ἄν­θρωπο. Στὸ ἐπίπεδο τῆς συνειδήσεως ξεγυμνωμένης ἀπὸ κάθε προκατάληψι, ὁ πιστὸς ἄνθρωπος τοῦ 20οῦ αἰῶνος καλεῖται νὰ εἰπῇ: τί εἶναι Θεός; καὶ ὁ ἄθεος ἄνθρωπος, ὁ ἀρνητής, νὰ καθορίση ποιό εἶναι τὸ ἀντικείμενο τῆς ἀρνήσεώς του.

Ἡ ἐρώτησις ξαφνιάζει καὶ ἂν ἡ ἀπάντησις ἀργῇ νὰ ἔλθῃ, ἡ σιωπὴ εἶναι δροσιστική. Αὐτὴ ἡ ἐρώτησις εἶναι ἀποκαλυπτικὴ γιὰ τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο, εἶναι ἕνας τρόπος ἀκόμα νὰ τοῦ εἰπῇς: ποιός εἶσαι;

Συνέχεια →