Προγραμματισμένη Βραχυβιότητα

Το πραγματικό πρόσωπο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης

Του Χάρη Ναξάκη*

«Ένα προϊόν που αρνείται να πεθάνει είναι

καταστροφή για την επιχειρηματική τάξη»

Στο θαυμάσιο ντοκυμαντέρ «οι πυραμίδες της σπατάλης», τρία παραδείγματα προγραμματισμένου θανάτου των προϊόντων προκαλούν εντύπωση. Ο εκτυπωτής του Μάρκου, ο λαμπτήρας του Λάιβερμορ και οι γυναικείες κάλτσες. Ο Μάρκος από τη Βαρκελώνη, που δεν έχει πολύ καιρό από τότε που αγόρασε τον εκτυπωτή του και αυτός χάλασε, απευθυνόμενος στο κατάστημα από τον οποίο τον αγόρασε παίρνει την απάντηση ότι δεν υπάρχουν ανταλλακτικά, η δε επιδιόρθωση του θα κοστίσει 120 ευρώ, όταν ένας καινούριος κάνει μόλις 39 ευρώ. Ο Μάρκος ξεφυλλίζοντας το εγχειρίδιο του εκτυπωτή παρατηρεί έκπληκτος ότι η διάρκεια ζωής του είναι για 18.000 αντίτυπα, μόλις 5 χρόνια, ενώ στη συνέχεια αποσυναρμολογώντας τον διαπιστώνει ότι διαθέτει ένα τσιπάκι που μετρά τον αριθμό των σελίδων το οποίο δίνει εντολή για μπλοκάρισμα του εκτυπωτή όταν αυτές υπερβούν τις 18.000.

Συνέχεια →

Ταινία ο μαρτυρικός θάνατος του ΕΑΜίτη ιερέα

Ο ιερέας Νικόλαος Αποστολάκης

Της Νόρας Ράλλη*

Κρήτη, 1947. Ενώ στα Χανιά μαίνεται ο Εμφύλιος, τα μεσάνυχτα της 1ης Αυγούστου, παρακρατικοί της ομάδας Παύλου Γύπαρη (Μάυδες του Γύπαρη) απήγαγαν με δόλο από το σπίτι του τον αγωνιστή ιερέα του ΕΑΜ, Νικόλαο Αποστολάκη.

Τον βασάνισαν απάνθρωπα, του έβγαλαν τα μάτια, τα δόντια, του έκοψαν τα γεννητικά όργανα και μετά τον σκότωσαν, τον διαμέλισαν και τον πέταξαν στον «Κόκκινο Γκρεμό», κοντά στις φυλακές Καλαμίου.

Η σύζυγός του εκτοπίστηκε από το Νεροχώρι Αποκορώνου όπου διέμεναν, ενώ τα πέντε παιδιά τους συνέχισαν να διώκονται μέχρι τις πανεπιστημιακές σπουδές τους.

Τα γεγονότα ξαναζωντανεύουν 70 χρόνια μετά, μέσα από την κάμερα του σκηνοθέτη/ντοκιμαντεριστή Κώστα Νταντινάκη, στο φιλμ με τίτλο «Ο Ελκόμενος επί κρημνού».

Συνέχεια →

Bullying σε μικρούς και μεγάλους

Της Ανδριανής Στράνη

6 ΜΑΡΤΗ- ΘΥΜΑΜΑΙ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ

1. Bullying σε μικρούς – Σχολικός εκφοβισμός (Η περίπτωση Δ.)

Ο θύτης (Bully)

Ο Δ. ήταν ένα ταλαιπωρημένο παιδί. Καρπός τυχαίων συνευρέσεων από πολύ νέους γονείς. Μάλλον ήταν ανεπιθύμητος στον ερχομό του στον κόσμο και φάνηκε πως συνέχισε να είναι και μετά. Στα πρώτα παιδικά χρόνια έζησε μέσα σε σύγχυση και φωνές. Το πρώτο συναίσθημα που γνώρισε ήταν ο φόβος. Έγινε νευρικός και υπερκινητικός με έντονα τα σημάδια της κακοποίησης στο σώμα και στην ψυχή. Στον ύπνο του προσπαθούσε να γλιτώσει αλλά κι αυτό χωρίς αποτέλεσμα. Άργησε πολύ να ελέγξει την ανάγκη του και σαν μεγάλος βρεχόταν συχνά. Τη βία που έζησε θέλησε να την επιστρέψει με το παραπάνω και οι ευκαιρίες ήταν πολλές στη σχολική ζωή. Από τις πρώτες μέρες στο Γυμνάσιο έβαζε στόχους. Ο πρώτος ήταν να γίνει αρχηγός και ο δεύτερος να κυνηγάει τον Μ.

Συνέχεια →

Φως στο τούνελ

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

«Υπάρχουν ασφαλώς πολλές λύσεις στη διάθεση μας, αρκεί να μην ξεχνάει κανείς τα δεδομένα – τις συνθήκες δηλαδή που, καλώς ή κακώς, έχουν σήμερα δημιουργηθεί και οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με το παρελθόν, πολύ περισσότερο με την προ ευρώ εποχή. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται ρεαλισμός, ψυχραιμία, κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη, προσπάθεια και αισιοδοξία – χωρίς να ξεχνάμε ότι ζούμε σε αυτό το μέρος της γης πάνω από 4.000 χρόνια, ενώ δεν έχει καταφέρει κανείς να μας διώξει, έχοντας βιώσει πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις.

Φυσικά η όποια κυβέρνηση οφείλει να διαπραγματεύεται συνεχώς, έχοντας όμως προηγουμένως εξασφαλίσει την ενεργητική στήριξη των Πολιτών με την έντιμη συμπεριφορά της – υπογράφοντας μόνο αυτά που μπορεί και θέλει να τηρήσει, αφού διαφορετικά χάνει την αξιοπιστία της και καταστρέφει τη χώρα».

Ανάλυση

Συνέχεια →

Η γιαγιά μας η καλή

Του Χρήστου Σκανδάμη*

Η γιαγιά μας η καημένη,

λίγο κουφή,

λίγο στραβή,

και λίγο σαλεμένη,

δεν θέλει να την περετούν

κι ας είν’ αναγκεμένη.

Συνέχεια →

Δημόσιο χρέος και παραγωγική ανασυγκρότηση

Του Αλέξανδρου Καπακτσή*

«Παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του!»

Ενδιαφέροντα στοιχεία βρίσκει κάποιος στα οικονομικά δελτία, περιοδικά και μελέτες των ελληνικών [1] τραπεζών. Σε μια πρόσφατη μελέτη της τράπεζας Πειραιώς με τον «αισιόδοξο», ενδιαφέροντα και περιεκτικό τίτλο «Βραχυχρόνια Μέτρα Βιωσιμότητας Χρέους: Το τέλος της αρχής και όχι η αρχή του τέλους« [2] εξετάζονται σενάρια σχετικά με την εξέλιξη του χρέους, του δημόσιου χρέους για να ακριβολογούμε,  εάν ληφθούν ορισμένα ήπια μέτρα που χωράνε στη λογική των δανειστών.

Ξεκινώντας από τις εξής βασικές παραδοχές – που είναι αυθαίρετες αλλά ας θεωρήσουμε ότι εδράζονται σε προηγούμενα ιστορικά δεδομένα ή μακροοικονομικά μεγέθη «κλασσικής» εξέλιξης – για την πορεία του ελληνικού καπιταλισμού:

Συνέχεια →

Μπαλάντα για το Νίκο Κούνδουρο

Του Κωνσταντίνου Κόττη*

Η αλήθεια είναι πως για το σημερινό άρθρο, παραφράζοντας τον Ελύτη, γι΄αλλού είχα ξεκινήσει να γράφω και αλλού η ζωή με πήγε. Πολύ περισσότερο, που η αλλαγή πλεύσης αφορά το πέρασμα της ψυχής, ενός αγαπημένου προσώπου και πυλώνα της νεοελληνικής τέχνης και σκέψης, όπως ο Νίκος Κούνδουρος.

Αυτός ο άνθρωπος, όπως και ο φίλος του Μάνος Χατζιδάκις, είχαν ένα κοινό στοιχείο: κόμισαν στην τέχνη, άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους, αλλά παράλληλα εξέπεμπαν ένα υγιή ελληνισμό. Όταν εξέφεραν λόγο, ήθελες να γίνεις κοινωνός τους. Είχαν γοητεία, είχαν κάτι να πουν και δεν χρησιμοποιούσαν φιοριτούρες. Ήθελες να τους ακούς. Συμφωνούσες ή όχι μαζί τους.

Συνέχεια →