Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής του προ-σύμφωνου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το Νέο Μνημόνιο με τα ευρωπαϊκά αφεντικά τους, η κυβερνοδίαιτη ΕΡΤ έβγαλε την Υπουργό Εργασίας Ε. Αχτσιόγλου, για να παρουσιάσει το μαύρο ως άσπρο.
Ας δούμε πρώτα τι μας είπε η Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ:
Κοίταξε και ξανακοίταξε επίμονα. Μέσα σε ένα κομμάτι καθρέπτη έβλεπε το χρόνο να κυλάει στα μονοπάτια του έσω εαυτού του. Αργά αλλά σταθερά, σαν ένα ποτάμι που διασχίζει το στέρεο μέχρι να συναντηθεί με την αλμυρή του φύση. Η ζωή του όλη έμοιαζε μια ατελείωτη διαδρομή που ήξερε όμως το τέλος της. Όταν τον ρώταγες, πάντοτε σου απαντούσε αινιγματικά για κάποιο ραντεβού αφήνοντας αδιευκρίνιστο όμως το πότε το πού και το πώς. Κάποτε τον πίεσα ιδιαίτερα και μου ομολόγησε ότι τούτο το προνόμιο το έχουν μόνο οι άγιοι. Άλλαξε την κουβέντα και μου έδειξε επίμονα ένα σπουργίτι που χαριεντιζόταν με τα φύλλα μιας κατάνθιστης ελιάς.
Πάσχα˙
μέρες λαμπρές
μέρες γιορτής κι ανάτασης
μέρες ανάστασης φυτών και λουλουδιών
μέρες συνάντησης ανθρώπων
και συνεύρεσης ψυχών
μέρες αδερφοσύνης
μέρες αγάπης
και χαράς.
Ανάλυση
Η Ελλάδα εμφάνισε ένα πρωτογενές πλεόνασμα ρεκόρ (3,9% του ΑΕΠ ή 6,9 δις €) για μία υπερχρεωμένη χώρα με χρεοκοπημένες τράπεζες, με μηδενικές επενδύσεις, με μείωση του πληθυσμού της και γενικότερα με θλιβερά οικονομικά μεγέθη – δίνοντας ανόητα την ευκαιρία στον κ. Σόιμπλε να ισχυρισθεί πως δεν υπάρχει ανάγκη διαγραφής χρέους. Δεν αμφισβητούμε βέβαια τα νούμερα, αφού αυτά ανακοίνωσαν οι στατιστικές υπηρεσίες – σημειώνοντας όμως πως το μόνο που τεκμηριώνουν είναι η μεταφορά των χρεών από το δημόσιο στους ιδιώτες μέσω της υπερβολικής φορολόγησης, της μείωσης των εισοδημάτων κοκ., με τελικό παραλήπτη τους δανειστές της χώρας.
Πλησιάζει πάλι η περίοδος που στην πολύπαθη ελληνική εκπαίδευση των χιλίων μπαλωμάτων και των εκατοντάδων – ακόμη ακάλυπτων – κενών θα ανακαλύψουμε ότι τελικά υπάρχουν τεράστια πλεονάσματα σε όλες τις ειδικότητες και τις περιοχές. Το συγκεκριμένο «θαύμα» λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο, όταν τα υπηρεσιακά συμβούλια ανακοινώνουν τα οργανικά κενά και πλεονάσματα βάσει των οποίων θα πραγματοποιηθούν οι μεταθέσεις των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Δυστυχώς, φαίνεται ότι για ακόμη μία χρονιά οι αμετάθετοι εκπαιδευτικοί δεν έχουμε να περιμένουμε πολλά, αν λάβουμε υπόψη μας:
Τον περασμένο Νοέμβριο στην πολιτεία της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε ένα πολύ ενδιαφέρον δημοψήφισμα για το αν θα έπρεπε να επεκταθούν τα λεγόμενα charter schools. Αν και παράδοξο για τα ελληνικά δεδομένα να γίνεται δημοψήφισμα για ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής, το συγκεκριμένο δημοψήφισμα πήρε μεγάλες πολιτικές διαστάσεις, φτάνει να αναλογιστούμε ότι ψήφισαν περίπου 3.5 εκατομμύρια άνθρωποι και ξοδεύτηκαν 40 εκατ. δολάρια για την εκλογική καμπάνια των δύο αντίπαλων στρατοπέδων που είναι και το υψηλότερο ιστορικά για τη συγκεκριμένη πολιτεία. Το ερώτημα, αν και παραπλανητικό, καθώς δεν αφορούσε συνολικά την πολιτική απέναντι στα charter schools, αλλά τη δημιουργία ή όχι 12 καινούριων charters, μετατράπηκε σε μια συνολική πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των υποστηρικτών της επιχειρηματικής δράσης στα σχολεία και των εκπαιδευτικών σωματείων και των συλλογικοτήτων που υπερασπίζονται το δημόσιο σχολείο και βλέπουν τη μόρφωση ως συλλογικό κοινωνικό δικαίωμα.
Συνέχεια από το Γάμος εν γένει και ορθόδοξος χριστιανικός γάμος –Μέρος ΙΙΙ -Ενότητα 1η – Σχόλια για την Αγία & Μεγ. Σύνοδο της Κρήτης 2016
Προλογικά
………
ΙV. Τα τρία πνευματικά στάδια και η αντιστοιχία τους με τον ορθόδοξο Αρραβώνα και Γάμο
V. Εκκλησιαστικός Γάμος και Ιερολογία
VI. Εκκλησιαστική ποιμαντική, κωλύματα και κρατικές πολιτικές
XΙΙ. Παράρτημα 2ο
XΙΙΙ. Παραπομπές
XΙV. Επόμενη ανάρτηση
********
…………………….
ΙV. Τα τρία πνευματικά στάδια και η αντιστοιχία τους με τον ορθόδοξο Αρραβώνα και Γάμο
Για την χριστιανική θεολογία, τόσο η κλήση του γάμου, όσο και η δύσκολη κλήση της αγαμίας αποτελούν μεν δύο δρόμους, αλλά προσωρινούς δρόμους, αφού αφορούν την ζωή στην ιστορία. Μπορούν να ξεκινούν από το φόβο του βιολογικού ατόμου και να οδηγηθούν βεβαίως έως και την ελευθερία της θείας και συλλογικής εμπειρίας της εσχατολογικής αγάπης. Εκεί στην «Τριαδική Βασιλεία», ο γάμος (και η αγαμία) εξαφανίζονται, αφού πλέον το συλλογικό υποκείμενο έχει γίνει το μέγιστο δυνατό. Έτσι «ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι», (Μτθ, 22:30).
Γνωρίζουμε ότι για τον παρόντα ιστορικό χρόνο σχηματικά η πνευματική προσωπική αυτή πορεία στην ορθόδοξη χριστιανική θεραπευτική ακολουθεί το διαλεκτικό σχήμα κάθαρσης – φωτισμού – θέωσης. Βεβαίως το σχήμα αυτό δεν είναι μια γραμμική πορεία, ούτε βεβαίως μια καθαρά ατομική υπόθεση κάθε χριστιανού. Εκφράζει όμως τις αρχικές δυσκολίες στο στάδιο της κάθαρσης από την κυριαρχία (όχι την κατάργησή τους) των παθών ενάντια στην υπέρβαση της ατομικότητας και της εκκοσμίκευσης, αλλά και τον σχετικά εύκολο δρόμο όταν χαρίζεται κάθε φορά θείος φωτισμός για την εδραίωση όλων των θεϊκών χαρισμάτων.
Κύλισαν πενήντα έτη από την τελευταία κατάλυση της δημοκρατίας στο νεοελληνικό κράτος. Η κατάλυση της δημοκρατίας συνιστά σοβαρότατη εκτροπή. Διερωτηθήκαμε όμως, αν είχαμε ποτέ δημοκρατία στη χώρα μας, ώστε να καταλυθεί αυτή; Το νεοελληνικό προτεκτοράτο, το οποίο συστάθηκε με την παρέμβαση των ισχυρών, και κυρίως των Άγγλων, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, πορεύτηκε με άκρα υποτέλεια των ασκησάντων την εξουσία, οι οποίοι ευγνωμώνως φέρθηκαν έναντι αυτών που τους την παραχώρησαν εξαπατώντας τον λαό, που τον αποκαλούσαν κυρίαρχο! Βέβαια λίγο-πολύ το ίδιο συνέβαινε και συμβαίνει σε όλες τις χώρες. Στο μέτρο που δεν απειλείται το κυρίαρχο σύστημα, παρέχονται ελευθερίες και δικαιώματα στους λαούς, οι οποίοι απολαμβάνουν την ευμένεια του κυριάρχου, που δαπανά από τα συσσωρευμένα υπερκέρδη από την καταδυνάστευση των αποκλήρων λαών, όπως και οι ηγεμόνες της αρχαιότητας, που προσέφεραν άρτον και θεάματα από τα λάφυρα!
Ο κύριος Τάδε είχε 6ωρο σήμερα. Δηλαδή 6 ώρες μάθημα ή, καλύτερα, 6 διδακτικές ώρες, ούτε καν ολόκληρες, των 45 λεπτών η καθεμιά. Αυτή ήταν όλη κι όλη η δουλειά του σήμερα. Και μάλιστα με διαλείμματα ενδιάμεσα.
Ο κύριος Τάδε ξόδεψε μερικά λεπτά από κάθε ώρα για να επαναφέρει τους μαθητές του σε ρυθμούς μαθήματος. Τώρα που άνοιξε ο καιρός, το μυαλό τους έχει σκορπίσει και δε συμμαζεύονται εύκολα.
Στο πρώτο δίωρο ο κύριος Τάδε τους έβαλε να διαβάσουν ένα κείμενο, εξήγησε τις άγνωστες λέξεις, έκανε ερωτήσεις κατανόησης, δίδαξε δύο γραμματικά φαινόμενα, έδωσε οδηγίες για μια έκθεση και τους άφησε λίγη ώρα για να τη γράψουν. Ο κύριος Τάδε σκέφτηκε πως δε θα προλάβει να δει τις εκθέσεις στο διάλειμμα (γράφουν και από δυο σελίδες ο καθένας, ζωή να ‘χουν) και τις μάζεψε για να τις διορθώσει στο σπίτι.
Ο Χριστός αποτελεί το πλέον αμφιλεγόμενο ιστορικό πρόσωπο. Για κανένα άλλο δεν χύθηκαν τόσοι ποταμοί αίματος πιστών σ’ αυτόν και κανένα άλλο δεν πολεμήθηκε τόσο είτε με διωγμούς των πιστών του είτε με λοιδορίες, βλασφημίες ακόμη και αμφισβήτηση της ιστορικής του ύπαρξης, πόσο μάλλον της ανάστασής του! Η ιστορία έχει γραφεί και γράφεται κατά τους νεότερους χρόνους από ανθρώπους, που στην πλειοψηφία τους είναι καθηλωμένοι στην ενδοκοσμικότητα και αρνούνται τον Θεό ως κατευθύνοντα την ιστορική πορεία του ανθρωπίνου είδους. Γι’ αυτό ελάχιστα έχουν ασχοληθεί με το πρόσωπο, το οποίο, έστω και αν δεν τους αρέσει, διαίρεσε την ιστορία στην προ αυτόν και μετά από αυτόν εποχή!
