Η Τέχνη ως υπαρξιακή ενόραση και το έργο της Μάνιας Ευσταθίου

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Η Τέχνη, μετά την απαξίωση κάθε προσπάθειας αναζήτησης νοήματος πέραν του απτού, ορατού και αισθητού Κόσμου, έχασε το πεδίο αναφοράς της. Αυτό το αδιέξοδο ήρθαν να καλύψουν αφ’ ενός οι νέες κοσμικές αναπαραστάσεις, ως απόρροια των οντολογικών προτάσεων της Νέας Φυσικής, που οδήγησαν σε ανάλογες παραστάσεις-ερμηνείες της πραγματικότητας,  αφ’ ετέρου  προσπάθειες περαιτέρω διείσδυσης στην Ύπαρξη, ως προτάσεις μιας νέας μετα-Φυσικής, δηλαδή υπέρβασης των νεωτερικών βεβαιοτήτων. Έτσι γράφτηκε η Ιστορία της Τέχνης του ΧΧου αιώνα.

Συνέχεια →

Η παιδεία του κέρδους

Της Παναγιώτας Γούναρη*

Τον μακρινό Μάρτιο του 1998, ο Μάικ Κάμερον, μαθητής της τρίτης τάξης στο Λύκειο Γκρηνμπράιερ, στο Έβανς της Τζόρτζια εμφανίστηκε στο σχολείο φορώντας ένα μπλε-κόκκινο μπλουζάκι με το λογότυπο της Pepsi Cola. Την ημέρα εκείνη υψηλόβαθμα στελέχη της Coca Cola πραγματοποιούσαν επίσκεψη στο σχολείο στο πλαίσιο της «Ημέρας της Coca Cola στην Εκπαίδευση». Το σχολείο θεώρησε ότι η συμπεριφορά του Μάικ ήταν προσβλητική αφού αποκάλυψε το μπλουζάκι Pepsi που φορούσε την ώρα που έβγαζαν την ομαδική αναμνηστική ομαδική φωτογραφία με τους εκπροσώπους της Coca Cola και τους υπόλοιπους μαθητές, οι οποίοι είχαν στοιχηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να διαβάζεται η λέξη «Κόκα» (Coke). Αποτέλεσμα: ο Μάικ πήρε ημερήσια αποβολή.

Συνέχεια →

Από το βήμα του ΟΗΕ ο Τραμπ αποχαιρετά τον κόσμο που γνωρίσαμε

Του Αλέκου Αναγνωστάκη*

Η παρθενική ομιλία του Ντ. Τραμπ στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ δεν αφήνει καμία αμφιβολία πως ζούμε σε ένα τέλος μιας περιόδου του κόσμου που γνωρίσαμε μετά την κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού».

Η ομιλία προκαλεί ανατριχίλα. Είναι ένα πρωτόγνωρο και συνειδητό συμπύκνωμα επιθετικότητας, πολεμικών απειλών, αντικομουνισμού και υποκρισίας. Κοινό σημείο της ομιλίας του Τραμπ με ομιλίες άλλων αμερικανών προέδρων είναι η παράδοση μαθημάτων δημοκρατίας και ειρήνης στον υπόλοιπο πλανήτη την ώρα που οι ΗΠΑ πρωτοστατούν σε πολέμους, επιδρομές, πραξικοπήματα, προγράμματα βασανιστηρίων και μαζικών φακελωμάτων. Την ίδια ώρα που ο αμερικανικός λαός μετρά με εκατομμύρια τους άστεγους, τους άνεργους, τους φτωχούς.

«Εμείς ο λαός», έτσι άρχισε την ομιλία του ο αμερικάνος πρόεδρος.

Συνέχεια →

Φιλοσοφία καί πρόσωπο (Πλάτων καί πρόσωπο) μέρος Β’ 

Του Φώτη Σχοινά

Στό παρόν ἄρθρο θά προσπαθήσουμε νά καταδείξουμε τήν ὅποια συμβολή τοῦ Πλάτωνος στήν διαμόρφωση τῆς ἐννοίας τοῦ προσώπου. Πρός τόν σκοπό αὐτό θά παρακάμψουμε τίς ἄλλες πλευρές τῆς πλατωνικῆς φιλοσοφίας καί θά ἐπικεντρωθοῦμε στήν ψυχολογία (τήν θεωρία περί ψυχῆς) καί στήν στενά συνημμένη μέ αὐτήν πολιτειολογία τοῦ Πλάτωνος.

Συνέχεια →

Νέοι καιροί

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Τι φωνάζει αυτός ο θεματοφύλακας

από το βήμα, ωρυόμενος

καθαρότητα κι ορθοδοξία;

Συνέχεια →

Ἡ πνευματικὴ σημασία τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Ἐμμανουὴλ Μακρὸν στὴν Ἀθήνα

Του Γιώργου Καστρινάκη

Ὁ λόγος τὸν ὁποῖο ἐκφώνησε ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας τῆς Γαλλίας, Ἐμμανουὴλ Μακρόν, στὶς 7 Σεπτεμβρίου 2017, στὴν Πνύκα, διεπόταν, ἀπ’ τὴν ἀρχὴ ὣς τὸ τέλος του, ἀπὸ μιὰ ἐκκωφαντικὴ ἀποσιώπηση: Ὁ ὑψηλὸς προσκεκλημένος μας, ἐνῷ ἐπεκαλεῖτο διαρκῶς τὸ ἱστορικό (ἐξ αὐτοῦ καὶ συμβολικό) βάρος τοῦ χώρου ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἐπέλεξε νὰ ὁμιλήσει, δὲν διέθεσε οὔτε μία λέξη του στὸ σημαντικώτερο ἀπὸ ὅλα τὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα ἔχουν ἐπιτελεσθεῖ στὸ ἴδιο ἀκριβῶς σημεῖο τῆς Ἀθήνας: Στὴν ὁμιλία-ὁρόσημο τῆς εὐρωπαϊκῆς ἱστορίας, ποὺ ἀπηύθυνε ὁ Ἀποστόλος Παῦλος πρὸς τοὺς τότε κατοίκους τῆς πόλης.

Οὔτε μία λέξη! Ὑπῆρχε μόνο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δήμου, ἡ μετοχὴ στὴν πολιτικὴ ἐξουσία, ὁ «δημόσιος χῶρος» νοούμενος ὅμως μόνο ὡς πλαίσιο – ὄχι ὡς περιεχόμενο.

Συνέχεια →

Αμοραλισμός και παραλογισμός

Του παπα Ηλία Υφαντή*

Τα δυο βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι ο αμοραλισμός και  ο παραλογισμός. Όταν λέμε αμοραλισμό, δεν εννοούμε μόνο την ανηθικότητα με τη στενή της έννοια, που συνδέεται με το υπογάστριο, ούτε ακόμη και την αδικία, που αποτελεί το επίκεντρο της κοινωνικής ανηθικότητας, αλλά πριν απ’ όλα την αλαζονεία, που είναι η αφετηρία πάσης ανηθικότητας. Με την έννοια ότι απ’ την αλαζονεία πηγάζουν όλα τα αδικήματα και κακουργήματα, που οδηγούν στον παραλογισμό της πολύμορφης εξουσίας η οποία  κάνει κόλαση τη ζωή των ανθρώπων.

Ή μήπως όλοι μας δεν συναντήσαμε στη ζωή μας ανθρωπάκια, που φαίνονταν άκακα και αθώα σαν αρνάκια, που όταν αναρριχήθηκαν σε θώκους εξουσίας, μεταμορφώθηκαν σε ανήμερα θηρία; Γεγονός, που είχε οδηγήσει και τους αρχαίους να αποφανθούν ότι «αρχή άνδρα δείκνυσι». Με την έννοια ότι ο καθένας δείχνει τον πραγματικό του εαυτό, όταν παίρνει στα χέρια του τα ηνία κάποιας εξουσίας. Οπότε και αποδεικνύεται, αν οι αρετές, που έδειχνε ως κοινός θνητός, ήταν αληθινές ή κάλπικες και υποκριτικές.

Συνέχεια →

Μοντέλο ανάπτυξης και δημογραφικό

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Άποψη

Μία χώρα πρέπει να γνωρίζει τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα, καθώς επίσης το πλέον ορθολογικό μοντέλο ανάπτυξης της –όπου, όσον αφορά την Ελλάδα, είναι τo εξής:

(α) ο ποιοτικός τουρισμός –δηλαδή ο λιγότερος και ακριβότερος, ανάλογος με τις εκάστοτε υποδομές της,

(β) η υψηλών προδιαγραφών γεωργία –επομένως εκείνα τα προϊόντα που ευδοκιμούν καλύτερα στην ελληνική γη, συγκριτικά με τις άλλες χώρες, με μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία,

(γ) οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας –αιολικά πάρκα, ηλιακή ενέργεια, υδροηλεκτρικά εργοστάσια, καθώς επίσης

(δ) οι μεταφορές και κυρίως η ναυτιλία, στην οποία κατέχουμε την 1η θέση παγκοσμίως –σε συνδυασμό με τις συμπληρωματικές επιχειρήσεις όπως οι κατασκευές, το λογισμικό, η βιομηχανία λιπασμάτων, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία κοκ.

Συνέχεια →