Ο πρωτογονισμός του Φασισμού και το αντιπαράδειγμα μιας νέας συλλογικότητας

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

«…Μα κείνος δεν μιλάει πολύ του είναι μεγάλη η στολή και βάσανο οι αρβύλες. Το εμβατήριο που τού ‘μαθαν να λέει είναι μονότονο και ντρέπεται  να κλαίει..»                              

Κάνοντας κανείς μια επιτομή  στην ιστορία του ανθρώπινου γένους θα διαπιστώσει ότι η μοίρα του είναι να προχωρά συνεχώς σε όλο και μεγαλύτερη μεταξύ του διαφοροποίηση, φυλές, έθνη, γλώσσες, τάξεις, θρησκείες, κράτη και όλο και περαιτέρω διάσπαση, αλλά και μίξεις, δημιουργία νέων υποσυνόλων, νέων ομαδοποιήσεων σε κάθε επίπεδο, όλο και περισσότερων, όλο και πιο σύνθετων. Η εποχή μας δείχνει ότι όσο μεγαλώνει η επικοινωνία, τόσο μεγαλώνει και η διαφοροποίηση.

Μια αντίρροπη τάση είναι η αναζήτηση της ενότητας. Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτισμικής παραγωγής έχει διακινηθεί από αυτή την ανάγκη να μη γίνει η διαφοροποίηση διάλυση. Θρησκείες, Τέχνη, Φιλοσοφία, Κοινωνικά Συστήματα, Οικουμενικές Ιδεολογίες, Κράτος και Δίκαιο, Μηχανισμοί Χειραγώγησης, Εξουσίας και Εκμετάλλευσης των πολλών, ή αντίθετα κανόνες Εξισορρόπησης, Αναδιανομής εισοδημάτων και Κοινωνικής Συμμετοχής έχουν υπάρξει για να συνταυτιστούν η ροπή μας για διαφοροποίηση και η ανάγκη μας για ενότητα.

Συνέχεια →

Μία τροπολογία που λέει πολλά…

Του Σταύρου Λυγερού 

Ορισμένες φορές κάποιες ειδήσεις που περνάνε στα “ψιλά” στην πραγματικότητα είναι πιο εύγλωττες και αποκαλυπτικές από χίλιες αναλύσεις. Διαβάσαμε, λοιπόν, προ ημερών ότι ο υπουργός Οικονομικών, στην κοινοβουλευτική συζήτηση του πρόσφατου πολυνομοσχεδίου, κατέθεσε «νομοτεχνική βελτίωση»(!), με την οποία απαλλάσσονται τα εκτελεστικά μέλη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), που ελέγχει τις τράπεζες, από την υποχρέωση υποβολής πόθεν έσχες.

Συνέχεια →

 Χρονοσχολείο

Του Παναγιώτης Α. Μπούρδαλα

Μάζεψαν χρυσάφι κι ασημικά,

ομόλογα και καταθέσεις

οι άνθρωποι της Δύσης,

σ’ ανατολή και δύση.

Στα όρη της τεχνιτής νοημοσύνης η επιστήμη τους,

κι η τεχνολογία τους στ’ άστρα φτάνει.

Συνέχεια →

Ακροδεξιό νέο κόμμα made by NATO

(…και η δεύτερη τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ)

Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από τη στρατιωτική άσκηση «Καλλίμαχος», με πρωτοβουλία του στρατηγού κ. Φράγκου, σύμφωνα με το σενάριο της οποίας ο στρατός θα επενέβαινε αν «οι συμμορίες με τα Καλάσνικοφ κυρίευαν τμήματα της πρωτεύουσας»*

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Τελικά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ήταν για το όνομα. Όχι της Μακεδονίας μόνο. Αλλά και για το νέο κόμμα που βρίσκεται under construction εδώ και μήνες.

Είναι κοινό μυστικό ότι ήδη μετά τη δολοφονία Φύσσα από τη ναζιστική συμμορία, είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις στον ευρύτερο ακροδεξιό χώρο για ένα σχήμα που θα υπερέβαινε τη Χρυσή Αυγή. Συζητήσεις στις οποίες είχαν εμπλακεί παράγοντες και σχήματα του «χώρου» και είχαν την διακριτική στήριξη επιχειρηματικών κύκλων αλλά και «ξένων κέντρων».

Συνέχεια →

Η εξουσία των διανοουμένων 

Του Χάρη Ναξάκη*

Υπάρχουν 2 (;) δρόμοι για να αναλύσεις τους λόγους αποτυχίας της πρώτης (;) πληβειακής επανάστασης, της Οκτωβριανής. Ο πρώτος, που ακολούθησα κι εγώ στα νιάτα μου, αλλά γρήγορα τον εγκατέλειψα, είναι ότι για όλα φταίει η σταλινική γραφειοκρατία, η σταλινική αντεπανάσταση, η προσωπολατρία, κλπ. Ο δρόμος αυτός είναι εύκολος και απλοϊκός. Για να τεκμηριώσει κάποιος τον σταλινικό ολοκληρωτισμό αρκούν τα στοιχεία που παραθέτει ο Κ. Παπαϊωάννου στη Γένεση του Ολοκληρωτισμού: από τους 82 ηγέτες που πέρασαν από την Κεντρική Επιτροπή και τη Γραμματεία από το 1917 έως το 1929, οι 14 καταδικάστηκαν σε θάνατο ή σε μακροχρόνια φυλάκιση, 3 αυτοκτόνησαν, 3 δολοφονήθηκαν και 41 εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη την περίοδο των εκκαθαρίσεων (1935-38). Όσον αφορά τα μεσαία στελέχη, το 70% των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, το 60% των αντιπροσώπων του κόμματος στο 17^ο συνέδριο, εξαφανίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Συνέχεια →

Το σύνδρομο του επιλοχία

Του Κώστα Βαξεβάνη

Δεν είναι στις προθέσεις μου να αμφισβητήσω πόσο πατριώτης είναι ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης, ούτε τα ηθικά κίνητρα που οδηγούν σε αυτό που εκφράζει ως πατριωτισμό. Αυτό που αμφισβητώ είναι το τι είδους πατριωτισμό εκφράζει και όχι τις προθέσεις του. Ένα πατριωτισμό βγαλμένο από τα “κόκαλα βγαλμένο των ελλήνων τα ιερά” που ανακράζει “ζήτω η Ελλάς” (ούτε καν η Ελλάδα), “ζήτω το Έθνος”, “ζήτω ο Στρατός και οι Ειδικές Δυνάμεις” για να αυτοεπιβεβαιωθεί αφού διχάσει. Έναν πατριωτισμό πιστό ίσως λεκτικά στη Δημοκρατία, που όμως ταυτίζει τη Δημοκρατία με το Στρατό για να της επιτρέπει να υπάρχει και που παίζει επικίνδυνα με τον όρο “στρατιωτική Δημοκρατία” .

Συνέχεια →

Χρυσή Αυγή: Η παραπλανητική κορυφή του παγόβουνου

Του Κώστα Κάππα*

“Ο εφιάλτης είναι η Χρυσή Αυγή! Αυτήν να τσακίσουμε!”. Ποια ΧΑ; Γιατί είναι ο κύριος στόχος; Γιατί τόσο στενός στόχος; Μου θυμίζει αρνητικά, το κλάδεμα των ζιζανίων αντί για το ξερίζωμά τους… Μου θυμίζει θετικά, τον υπερπληθυσμό της Γης και την αγωνιώδη προσπάθεια να τραφεί για να αποφευχθούν οι λιμοί, οι οποίοι δεν θα αποφευχθούν ποτέ, εάν δεν υπάρχει ταυτόχρονα και έλεγχος γεννήσεων…

Η ΧΑ είναι ο φανερός και αντιμετωπίσιμος στόχος. Μαύρα μπλουζάκια, σύμβολα, γραφεία με διεύθυνση, κάκιστη φήμη, ποινικά κολάσιμος λόγος. Τους απομονώνουμε, τους εκθέτουμε, τους αντιμετωπίζουμε δυναμικά και τους κλείνουμε πάλι στα λαγούμια τους. Αυτός είναι ο  σχετικά εύκολος αγώνας. Η μήτρα του φασισμού, όμως, είναι στην γειτονιά μας και στην δουλειά μας:

Συνέχεια →

Μήδεια

Του Θανάση Τσιριγώτη*

Ποτέ σε κοριτσιών βαφτίσια

τ’ όνομά σου δεν θα ακουστεί

δούλα του πάθους

ξένη  σε ξένο τόπο

πρόσφυγας στη γη της Κορίνθου.

Βασίλισσα, ερωμένη, μάνα, μετανάστης, παιδοκτονία.

Συνέχεια →

Μακεδονία, λέξη ελληνική

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Κάποτε η Τηθύς Μαύρη θάλασσα

άλλαξε την υπέροχη μορφή.

Έπλυνε εκείνη την ξηρά

από του ήλιου

την έντονη επίδραση.

Συνέχεια →

Η σύλληψη της δασκάλας, το μέγεθος της σανίδας και ο αμερικάνικος εκπαιδευτικός μεσαίωνας

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Το γύρο του κόσμου έκανε μέσω του διαδικτύου η εικόνα της σύλληψης της Deyshia Hargrave, δασκάλας στην κομητεία Vermillion της πολιτείας της Λουιζιάνας των ΗΠΑ στις 8 Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Σχολικού Συμβουλίου της περιοχής. Οι κατηγορίες ήταν «η παραμονή της σε συγκέντρωση μετά από απαγόρευση» και «αντίσταση κατά της αρχής». Το «έγκλημά» της ήταν ότι διαμαρτυρήθηκε για την απόφαση του Συμβουλίου να αυξήσει το μισθό του υπεύθυνου των σχολείων της εν λόγω περιοχής (superintendent)  Jerome Puyau κατά 38.000 δολάρια ετησίως, φτάνοντας έτσι τα 148.00 δολάρια!

«Όταν παίρνει αύξηση ένα υπεύθυνος σχολείων ή οποιοσδήποτε άλλος σε ηγετική θέση, αυτό είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο όλων των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων στις καντίνες των σχολείων μας και όλου του βοηθητικού προσωπικού, τη στιγμή που όλοι εμείς δεν έχουμε πάρει αύξηση τα τελευταία δέκα χρόνια. Που θα τα βρείτε όλα αυτά τα χρήματα; Στην πραγματικότητα θα τα πάρετε από τις τσέπες των εκπαιδευτικών».

Συνέχεια →