Εδώ είναι Βαλκάνια

Της Ανδριανής Στράνη*

Φτάσαμε σούρουπο επιστρέφοντας από Βελιγράδι, στα Σκόπια. Στο σύθαμπο μέσα στο καταχείμωνο δεν καταλάβαινες τη διαφορά. Περάσαμε σε άλλη χώρα, ακούστηκε να λέει κάποιος κι όμως όλα έμοιαζαν ίδια. Οι δρόμοι, τα σπίτια, οι άνθρωποι, η γλώσσα και η φτώχεια. Χλωμά τα φώτα της πόλης φανέρωναν τη ζωή που πάσχιζαν να συνεχίσουν οι γειτονιές από τη μια και την άλλη πλευρά του Βαρδάρη. Το απειλητικό φουγάρο του εργοστασίου στην κατοικημένη περιοχή προσπάθησε να κρύψει η νύχτα. Παρκάραμε και βγήκαμε να περπατήσουμε.

Συνέχεια →

Μεγάλος κερδισμένος ο ΣΥΡΙΖΑ από το συλλαλητήριο

Του Πάσχου Λαζαρίδη*

Τα φαινόμενα ίσως απατούν, αλλά το σημερινό συλλαλητήριο για τη Μακεδονία βγάζει κερδισμένο τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πρώτον επειδή αποδεικνύει για μια ακόμα φορά, και στην ελληνική άρχουσα τάξη και στον ιμπεριαλισμό, ότι το κόμμα που εξυπηρετεί πιο αποτελεσματικά και ικανά τα αστικά συμφέροντα και τις επιδιώξεις του ευρωατλαντικού άξονα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η άρχουσα τάξη έχει γραμμή για το μακεδονικό και είναι ανταγωνιστική με το κεντρικό σύνθημα του συλλαλητηρίου. Δεν είμαστε στα 1992 όταν σύσσωμος ο αστικός κόσμος οχυρώθηκε πίσω από τη μη παράδοση του ονόματος. Η σημερινή γραμμή του αστισμού είναι η αποδοχή σύνθετης ονομασίας ανοίγοντας το δρόμο στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και (μελλοντικά) και στην ΕΕ.

Συνέχεια →

Εθνοφυλετισμός

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Αγκάθια και τριβόλια στο δρόμο μας πάλι.

Άμορφες μάζες δήθεν συγκινούν ιεράρχες,

ούτ’ εθνοφυλετιστές τους αποτρέπουν.

Τι κι αν κυκλοφορούν ανάμεσά τους σώφρωνες,

ο Ιούδας τώρα δεν είναι ένας.

Συνέχεια →

Μακεδονία: Να εργαστούμε για τη συνεργασία των δύο λαών

Του Ευτύχη Μπιτσάκη*

Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό και ο ελληνικός εθνικισμός δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Εθνικισμός σε βάρος των Σλαβομακεδόνων, των Μουσουλμάνων και των Πομάκων της Θράκης. Οξύνθηκε όμως τελευταία με την επιμονή των Σλαβομακεδόνων της FYROM να ονομάζουν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και το κράτος τους Μακεδονία. Λοιπόν;

Ο αριστερός αντιεθνικιστής θα αντιτείνει: Κάθε λαός έχει δικαίωμα να επιλέγει το όνομα του έθνους ή της κρατικής του υπόστασης. Σύμφωνοι. Όμως με μια προϋπόθεση: ότι δεν θα πλαστογραφεί την ιστορία, δεν θα διεκδικεί τίτλους ή εδάφη που δεν του ανήκουν, και δεν θα απειλεί γειτονικούς λαούς. Ας δεχτούμε λοιπόν ότι υπάρχει έθνος Σλαβομακεδόνων (επ’ αυτού φαντάζομαι έχουν γνώμη οι ιστορικοί). Το έθνος αυτό δικαιούται να επιλέξει όποιο όνομα θέλει, σεβόμενο τα αυτονόητα τα οποία σημείωσα.

Συνέχεια →

Παιδαγωγικές ἀντιλήψεις τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

Του Φώτη  Σχοινά*

Ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἔχει θεσπισθεῖ ἤδη ἀπό τό ἀκαδημαϊκό ἔτος 1843/44 ἀπό τή Σύγκλητο τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἀθήνας ὡς ἡ ἑορτή τῆς παιδείας. Ἡ καθιέρωση αὐτή ὀφείλεται  στό γεγονός ὅτι οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἐπεχείρησαν καί ἐπέτυχαν τή σύζευξη τοῦ χριστιανικοῦ σωτηριολογικοῦ μηνύματος μέ τήν ἑλληνική παιδεία, τή χριστιανική Πίστη μέ τόν ἑλληνικό Λόγο. Οἰ ἑλληνομαθεῖς χριστιανοί Πατέρες ἔδωσαν καινές, χριστιανικοῦ περιεχομένου, ἀπαντήσεις στά ἐρωτήματα – θεολογικά, ὀντολογικά, κοσμολογικά, γνωσιοθεωρητικά, ἠθικά καί ἀνθρωπολογικά – πού ἀπασχολοῦσαν τήν ἑλληνική ἀπορητική διανόηση.

Συνέχεια →

Αγκινάρες, Μακεδονία και ρατσισμός

Του Κώστα Κάππα*

Όταν γεννιόμαστε είμαστε προφανώς γυμνοί. Όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στο μυαλό. Η μόνη μας προίκα είναι το DNA και οι εγγραφές του, εγγραφές από το παρελθόν και από το περιβάλλον, τίποτα όμως για το οποίο το νεογέννητο μπορεί να φταίει ή να έχει συνεισφέρει θετικά ή αρνητικά. Δεν τα επιλέγει. Άλλοι του τα εμφύτευσαν.

Με την πρώτη ανάσα μας, αρχίζουμε σε αλλεπάλληλα στρώματα να οχυρωνόμαστε έναντι του περιβάλλοντος. Για το σώμα μας, με εσώρουχα, ρούχα και παλτά. Για την συνείδηση της ύπαρξής μας (το είναι μας; την ψυχή μας; πέστε το όπως θέλετε), η ‘οχύρωση’ αρχίζει να μοιάζει με τα αλλεπάλληλα φύλλα της αγκινάρας. Ξεκινάμε από το εσώρουχο, ένα συμπαγές αδιαίρετο και αυθαίρετο σύνολο (“άνθρωπος, λευκής φυλής, έλληνας το γένος και χριστιανός ορθόδοξος το θρήσκευμα”) και συνεχίζουμε την οχύρωση αναπτύσσοντας δεξιότητες επιβίωσης, μαθαίνουμε γράμματα και τέχνες.

Συνέχεια →

«Τρεις Ιεράρχες: γιατί Θεέ μου μας τους έστειλλες;»

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή*

Συχνά, ζώντας στην μακαριότητά μας, αισθανόμαστε πως, δεν βαριέσαι, καλά πορευόμαστε. Χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία, αρκούμαστε στο να διεκπεραιώνουμε απλά τις προσωπικές μας υποθέσεις.

Πολλές φορές μάλιστα, προσαρμόζουμε τα πράγματα στα δικά μας μέτρα έτσι που να μην αφήνουμε περιθώρια άλλης εναλλακτικής πορείας ή έστω αμφισβήτησης πως θα μπορούσαμε να έχουμε διαφορετικές αντιδράσεις στα έως τώρα.

Συνέχεια →