ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ – Α΄ Μέρος

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ – Α΄ Μέρος

Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη*

ΜΕΡΟΣ Α΄ ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Στις αρχές Νοεμβρίου του περασμένου έτους δόθηκαν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα μιας έρευνας του Pew Research Center με τίτλο «Orthodox Christianity in the 21st Century” (Ορθοδοξία τον 21ο αιώνα). Το Pew Research Center είναι ένα ανεξάρτητο ερευνητικό κέντρο με έδρα τις Η.Π.Α. το οποίο διεξάγει έρευνες για ένα πλήθος κοινωνικών, πολιτικών, πολιτιστικών και άλλων θεμάτων και ειδικότερα τη θρησκευτικότητα των λαών. Η συγκεκριμένη έρευνα ανατέθηκε σε ειδικευμένες εταιρείες δημοσκοπήσεων μετά από προετοιμασία στην οποία το Κέντρο αυτό ζήτησε τη συνδρομή Καθηγητών Θεολογικών Σχολών καθώς και ερευνητών σε πολλές χώρες του κόσμου.
Το κείμενο στο οποίο παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής εκτείνεται σε 64 σελίδες και η συνοπτική παρουσίαση και ανάλυσή τους απαιτεί πολλές σελίδες της εφημερίδας αυτής Κατ’ ανάγκη θα αναλύσουμε στο άρθρο αυτό μόνο τα κύρια ευρήματά της.

Συνέχεια

Η βολική ακινησία του Κόσμου

Η βολική ακινησία του Κόσμου

Του Κώστα Κάππα*

Κύρια κατηγορία για την καταδίκη του Γαλιλαίου το 1633 ήταν η αθέτηση του “Διατάγματος του Καταλόγου Απαγορευμένων – Index Librorum Prohibitorum” το οποίο δημοσιεύθηκε στις 6 Μαρτίου του 1616. Σύμφωνα με αυτό, δόθηκε εντολή στον Γαλιλαίο να μην υποστηρίξει, ούτε να υπερασπιστεί, ούτε να διδάξει με οποιονδήποτε τρόπο την άποψη της ακινησίας του Ήλιου και της κίνησης της Γης.

Συνέχεια

Εις το όνομα της Μητρός

Εις το όνομα της Μητρός

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Φαίνεται ότι στην παγκοσμιοποιημένη Δύση, η γυναίκα εκπαιδεύεται συστημικά να είναι επιθυμητή και ποθητή για να ικανοποιεί την πατριαρχική ηδονοβλεψία, αλλά και τις βιομηχανίες μόδας και ομορφιάς, ταυτόχρονα όμως, ύστερα από την σεξουαλική επανάσταση των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, αναγνωρίζεται επιτέλους και το δικό της δικαίωμα στη σεξουαλικότητα και στον οργασμό.

Στην αιωρούμενη, ακόμη, μεταξύ Δύσης και Ανατολής, Ελλάδα, ενώ και παρ’ ημίν η γυναίκα εκπαιδεύεται –για τους ίδιους όπως παραπάνω λόγους- να είναι επίσης ελκυστική, νουθετείται, εντούτοις, οικογενειακά να περιορίζει, να ελέγχει και να αναστέλλει τη σεξουαλική της δραστηριότητα, ή ακόμη και να ενοχοποιεί τον οργασμό της, ιδιαίτερα μάλιστα όταν ο ρυθμιστικός παράγοντας της μητρότητας κάνει την εμφάνιση του. Λες και με έναν μυστηριώδη τρόπο η ταυτοτική αναπαράσταση του ιερού προσώπου της μητέρας δεν μπορεί να συμπεριλάβει και το σεξ ή την ηδονή. Μάλλον, οι αιώνες ενοχοποίησης του σώματος που προηγήθηκαν, κάνουν ακόμη καλά την δουλειά τους.

Συνέχεια

Το μυστήριο του αίματος, ο τριπλός νεοπαγανισμός και το όραμα υπέρβασης

Το μυστήριο του αίματος, ο τριπλός νεοπαγανισμός και το όραμα υπέρβασης

Από το ΜτΒ

Με αφορμή τα χθεσινά γεγονότα στη Βουλή και το ανθρωποκυνηγητό του Αιτωλοακαρνάνα χρυσαυγίτη βουλευτή Κ. Μπαρμπαρούση, επ-αναρτώ άρθρο μας για το θεολογικό υπόβαθρο του εθνοφυλετισμού (Posted on  by manitaritoubounou)!

*****

Η αντίθεση μεταξύ Ισχύος και Αγάπης, Δύναμης και Αλληλεγγύης, Ημετέρων και Ξένων, Κεφαλαίου και Εργασίας, Κράτους και Πολιτισμού είναι αυτά που όλα μαζί έρχονται στην επιφάνεια και στο δικό μας «πρώτο κόσμο», πριν και κυρίως κατά την παρούσα καπιταλιστική κρίση.

«Αίμα και Γη»

α) Αίμα και Πνεύμα: Όλα τα μέλη του «ζωϊκού βασιλείου» μεταφέρουν στα κύτταρά τους τη [βιολογική] ζωή (οξυγόνο, μέταλλα, νερό και χρήσιμες θρεπτικές ουσίες) μέσω του αίματος, αλλά και μέσω αυτού καθαρίζουν τα κύτταρα. Με το αίμα μεταφέρεται η ζωή στα έμβρυα και με αυτό καθαρίζει και η μήτρα. Ο άνθρωπος ως ζώο (θεούμενο για τα καθ’ ημάς) πραγματοποιεί τα ίδια.

Κατά την ιστορία της ανθρωπότητας αναπτύχθηκαν οι γνωστές ομάδες αίματος με τις υποομάδες τους. Και παρά την αρχική τους γεωγραφική συγκέντρωση, διαχύθηκαν και διεσπάρησαν σε όλη τη γη.  Το ίδιο συμβαίνει και με  τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του DNA, μόνο που αυτό βρίσκεται και στο ζωντανό ιστό του αίματος, αλλά είναι διάσπαρτο και σε όλους τους άλλους (ακόμα και στις τρίχες). Το αίμα λοιπόν αξίζει την τιμή μας για τη βιολογική ζωή που μας χαρίζει.

Συνέχεια στο: Το μυστήριο του αίματος, ο τριπλός νεοπαγανισμός και το όραμα υπέρβασης

ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Απασχόλησε πρόσφατα την ειδησεογραφία η σύνοδος της άτυπης ομάδας των επτά πλέον ανεπτυγμένων βιομηχανικά κρατών του πλανήτη. Είναι άτυπη η ομάδα, καθώς δεν έχει συγκροτηθεί με απόφαση κάποιου διεθνούς οργανισμού. Συγκροτήθηκε το 1975, δύο έτη μετά την πετρελαϊκή κρίση, την οποία προκάλεσε ο ΟΠΕΚ, μας πληροφορεί διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια, κατευθύνοντάς μας στην εξαγωγή εσφαλμένου συμπεράσματος: Είναι οι πετρελαιοπαραγωγοί χώρες που ρυθμίζουν τα της παραγωγής και διάθεσης του μαύρου χρυσού και όχι οι γιγαντιαίες πετρελαϊκές εταιρείες, οι γνωστές «επτά αδελφές».

Συνέχεια

Μέση Ανατολή: 100 χρόνια Χάους

Μέση Ανατολή: 100 χρόνια Χάους

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Συμπληρώθηκαν εβδομήντα χρόνια από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, στις 14 Μαΐου 1948, και μια εκατονταετία πλέον από την περίφημη Διακήρυξη Μπάλφουρ, η οποία υπήρξε η αφετηρία για την νομιμοποίηση του Σιωνιστικού κινήματος στα πλαίσια των μεγάλων ανατροπών του 20ου αιώνα. Οι Εβραίοι, μετά την Διασπορά τους, εξέφραζαν συνέχεια την ευχή να επιστρέψουν κάποτε στην Γη της Επαγγελίας, που ταυτιζόταν πλέον με την Παλαιστίνη, όποιες κι αν ήταν οι δυσκολίες που θα συναντούσαν για την πραγματοποίηση του ονείρου τους. Η ευχή χιλιετιών «τον επόμενο χρόνο στην Ιερουσαλήμ» ήταν το καθοριστικό πλαίσιο τουΠρώτου Σιωνιστικού Συνεδρίου στην πόλη Βασιλεία της Ελβετίας, το 1897. Εκεί διατυπώθηκε σαφώς ο στόχος του πολιτικού Σιωνισμού: «Ο Σιωνισμός επιδιώκει να εγκαθιδρύσει μια εστία για τους Εβραίους στην Παλαιστίνη, εξασφαλισμένη από το διεθνές δίκαιο».

Συνέχεια

Νέες δομές ή αποδόμηση; Σκέψεις και προτάσεις για τις «νέες δομές» στην εκπαίδευση

Νέες δομές ή αποδόμηση; Σκέψεις και προτάσεις για τις «νέες δομές» στην εκπαίδευση

Του Άκη Κατσούλα*

«Ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει
διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους
», Δημήτρης Γληνός.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, την προοδευτική φιλοσοφία, σκέψη, «ακαδημαϊκή εξυπνάδα», την συνολική συμβολή σε θέματα παιδείας του σημερινού Υπουργού Παιδείας. Από την άλλη υπάρχει η ευκολία ενσωμάτωσης της σκέψης στην μνημονική υποχρέωση, τον ρεαλισμό, το σχολειό της φιλελεύθερης οικονομίας, τον οικονομικό ορθολογισμό κάτι
που συστηματικά έχει αποδεχτεί ο κ. Υπουργός.

Κατά την διάρκεια της συζήτησης του νόμου στην βουλή ο κ. Υπουργός επανέλαβε πολλές φορές ότι η πρόταση του, έχει στόχο την προστασία του μαθητή, την αναβάθμιση του καθηγητή-δάσκαλου, την συλλογική παιδαγωγική διαδικασία απέναντι σε προσωποκεντρικές δομές, την υλοποίηση πάγιων στόχων του εκπαιδευτικού κινήματος. Αναφέρθηκε δε ότι το σχέδιο έχει συγκεκριμένη αρχιτεκτονική, προοδευτικό χαρακτήρα και απέναντι σε αυτό δεν υπάρχει άλλο σχέδιο-αρχιτεκτονική αλλά μόνο καταστροφολογία.

Συνέχεια

Η 1η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Παν. Μπούρδαλα «Τα νερά των βουνών και η Κέρτεζη»

Η 1η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Παναγιώτη Μπούρδαλα

«Τα νερά των βουνών και η Κέρτεζη» στην αίθουσα εκδηλώσεων των εκδόσεων ΑΡΜΟΣ

Παρασκευή απόγευμα, 11 Μαΐου 2018. Βίντεο διάρκειας 45 min και 45 sec

Συνέχεια

Mια θετική εξέλιξη σε μια πτυχή του «Μακεδονικού»

Mια θετική εξέλιξη σε μια πτυχή του «Μακεδονικού»

 Του Χάρη Ανδρεόπουλου*

Στο υπό τον τίτλο «Η εκκλησιαστική πτυχή στο “Μακεδονικό”» άρθρο μας στην εφημερίδα «Ελευθερία» Λαρίσης της 4ης Φεβρουαρίου 2018 (σελ. 12), αναφορικώς με την σχισματική «Εκκλησία της Μακεδονίας», καταλήγαμε με την πρόταση ότι εξ επόψεως νομοκανονικότητος «η μόνη λύση είναι ν΄ αποδεχθούν την ονομασία της εκκλησιαστικής τους επαρχίας ως “Αρχιεπισκοπής Αχρίδος – Σκοπίων”».

Στο πλαίσιο των εν εξελίξει διαβουλεύσεων μεταξύ της Ελλάδος και της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (FYROM) για το ονοματολογικό ζήτημα, πληροφορούμαστε περί του υποβληθέντος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο αιτήματος της «εν σχίσματι τελούσης Εκκλησίας των Σκοπίων, το υποστηριζόμενον και δια γράμματος του Πρωθυπουργού της FYROM κ. Ζόραν Ζάεφ», δια του οποίου ζητείται «η ανάληψις υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου της πρωτοβουλίας επαναφοράς της Εκκλησίας αυτής εις την κανονικότητα, υπό το όνομα της Αρχιεπισκοπής Αχριδών».

Συνέχεια

Περί αλόγων και ίππων…

Περί αλόγων και ίππων…

Του Στάθη Σ(ταυρόπουλου)*

Ποιο να είναι άραγε το σημείο, το σημάδι και η φανέρωσις της έσχατης κατάπτωσης ενός κράτους που ίσως κράτος να μην είναι πια;

Να στείλουμε στους Δελφούς να ρωτήσουμε την Πυθία νωρίς – νωρίς με την αυγούλα κι απάνω στη γλυκιά μαστούρα, δεν χρειάζεται. Να στήσουμε αφτί στο μουρμουρητό των φύλλων της ιερής βελανιδιάς στη Δωδώνη, παρέλκει. Να προστρέξουμε στα λημέρια της τρίτης Σίβυλλας, διασχίζοντας την άορνο λίμνη, κινδυνώδες. Άλλωστε δεν χρειάζονται χρησμοί, ούτε η ανάγνωση ωμοπλάτης από καλοσφαγμένο αρνί, ούτε καν καφετζούδες να βάλουν τα δυνατά τους για να μας ορμηνέψουν – το λέν’ στα καφενεία και είναι απλό: η έσχατη κατάπτωση ενός κράτους είναι όταν οι Καίσαρες απευθύνονται σε μη νοήμονες.

Συνέχεια