Ἀναπάντεχη συμφορὰ ἔπληξε τὴν περασμένη Δευτέρα τὴν Ἀνατολικὴ Ἀττική, μὲ τὴ φονικὴ πυρκαγιὰ στὸ Μάτι καὶ στὸ Νέο Βουτζᾶ Ραφήνας. Ὀγδόντα εἶναι μέχρι στιγμῆς οἱ νεκροί, μὲ κίνδυνο ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς νὰ ἀνέβει, λόγω τῶν πολλῶν ἀγνοουμένων. Ἡ σκέψη μας βρίσκεται στοὺς συνανθρώπους μας αὐτούς, ποὺ τόσο ἀπρόσμενα καὶ ἄδικα ἔχασαν τὴ ζωή τους.
1. Η Κοίμηση της Παναγιάς
Ο Αύγουστος στις χώρες της Μεσογείου χαρακτηρίζεται μ’ έναν ιδιαίτερο τόνο στη χαλάρωση, στις διακοπές, στην ανατροφοδότηση κυρίως για όσους έχουν ακόμα σταθερή εργασία ή κάπως ανθεκτικά οικονομικά. Φυσικά ισχύει και για ένα μέρος της νεολαίας, που βρίσκει συνήθως φτηνούς εναλλακτικούς δρόμους για παραλίες ή βουνά.
Ο Αύγουστος παράλληλα για μια σημαντική μερίδα των λαών που συνεχίζει νά ‘ναι συνδεδεμένη ώριμα, πλάγια ή έστω με παιδαριώδη θρησκευτικότητα με την χριστιανική ορθόδοξη πίστη χαρακτηρίζεται και ως ο μήνας της Παναγιάς. Οι πρώτες 15 ημέρες έχουν μια χαρμόλυπη διάσταση, ενώ οι τελευταίες 15 μόνο χαρούμενη.
Τι να συμβαίνει άραγε
στο γέρμα του Ιούλη
Μήπως είναι η κάψα του μεσημεριού
ή μπας κι είναι του τζίτζικα
η μουσική ανάσα
Πιθανόν και να φταίει
ο πυρπολημένος άνεμος
που πυρώνει τις κεραμιδένιες στέγες
Οι ζημίες που υπέστη η οικονομία της Πορτογαλίας από τα μνημόνια είναι πολύ μεγάλες – αν και συγκριτικά με την Ελλάδα είναι σαφώς σε καλύτερη κατάσταση, αφού η πατρίδα μας είναι η μοναδική χώρα που συνεχίζει να εφαρμόζει μία εγκληματική πολιτική που θα την οδηγήσει στον αφανισμό της ως Έθνος.
«Οι σοσιαλιστές κυβερνούν περισσότερο από ένα έτος την Πορτογαλία, με τη στήριξη των κάποτε εχθρικών αριστερών κομμάτων, τεκμηριώνοντας πως υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στην πολιτική λιτότητας – ενώ έχουν μεταξύ άλλων πληρώσει στο ΔΝΤ 2 δις €, δύο χρόνια προτού καταστεί ληξιπρόθεσμη η απαίτηση του, εξοικονομώντας τόκους της τάξης των 80 εκ. € ετησίως.
Πίσω από τα χαμόγελα των Πρεσπών, τις περικεφαλαίες και τον Βουκεφάλα κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα. Αυτή που γέννησε η ιστορία και η… σοβαρότητα για το Μακεδονικό. Από μία άποψη, ο Μακεδονισμός είναι μια σύγχρονη έκφραση του εθνικισμού, αλλά και του αστικού κοσμοπολιτισμού στα Βαλκάνια. Ο πρώτος (εθνικισμός), μισεί τις πατρίδες των γύρω λαών κι αφηνιάζεται erga omnes. Ο δεύτερος (κοσμοπολιτισμός), προσπερνάει καλπάζοντας τα σύνορα και τα εθνοκράτη γιατί βλέπει μόνο τις αγορές και το αυγάτισμα των κερδών του. Όσα λοιπόν κρύφτηκαν κάτω απ’ το ιστορικό χαλί, βγαίνουν πάλι σαν εκδίκηση στο προσκήνιο και η ιστορία επαναλαμβάνεται, πότε σαν δράμα, πότε σαν κωμωδία.
2.11.1966
Κατούνια,
Αγαπητέ Γιώργο,
Μιλούσες σοβαρά πριν λίγες μέρες, όταν με ρωτούσες για την κόλαση; Όπως και να ‘χει, από εκείνη την ημέρα με απασχολεί αυτό το θέμα. Σκέφτηκα ότι η απάντησή μου μπορεί να ήταν συνοπτική, αλλά όχι πολύ βοηθητική και ένιωσα την ανάγκη να προσθέσω ένα δύο πράγματα. Επομένως, αν δεν μιλούσες σοβαρά, θα πρέπει τώρα να με συγχωρέσεις.
Καταρχάς υπάρχουν δύο τινά, τα οποία φαίνεται ότι δημιουργούν σύγχυση γύρω από το ζήτημα αυτό. Το πρώτο είναι η αντίληψη πως η αιώνια κόλαση είναι κάτι που παρατείνεται συνεχώς μέσα στο χρόνο ή μάλλον που παρατείνεται αιώνια, σαν να μην ήταν δυνατό να τερματιστεί ποτέ. Αυτή η αντίληψη συνδέεται πιθανόν με το ότι η λέξη «αἰώνιος» εκλαμβάνεται εξ ολοκλήρου με την κατά γράμμα σημασία της, σαν να αφορούσε δηλαδή σε μονάδα μέτρησης χρόνου. Στην πραγματικότητα η λέξη αυτή χρησιμοποιείται στη Βίβλο περισσότερο για να περιγράψει μια ποιότητα ζωής – είτε την εμπειρία της πληρότητας της ζωής είτε της απουσία της. Κατά κύριο λόγο, επομένως, η κόλαση είναι κάτι που σχετίζεται με την έλλειψη της ζωής, την έλλειψη της πραγματικότητας, τη στέρηση.
Το Μουντιάλ, από άποψη επικοινωνίας, είναι το μεγαλύτερο γεγονός της χρονιάς. Την περίοδο των αγώνων, ό,τι και να συμβεί, πόλεμοι, εθνοκαθάρσεις, λιμοκτονίες ή οποιαδήποτε άλλη συμφορά, μοιάζει ασήμαντο μπροστά σε ένα γκολ κάποιου αστέρα.
Στο Μουντιάλ του 1994, δύο δισ. άνθρωποι καρφώθηκαν μπροστά στις οθόνες τους και παρήγαγαν, τουλάχιστον οι πιο φανατικοί, τεστοστερόνη στο ίδιο επίπεδο με τους αθλητές του γηπέδου, χωρίς να κουνηθούν από τον καναπέ τους. Ετσι, η πλήρης αδράνεια βιώνεται σαν πρωταθλητισμός. Αλλά υπάρχουν και θεατές που είναι πιο ενεργητικοί.
Φίλες και φίλοι,
Με ιδιαίτερη χαρά καλωσορίζω τον ερχομό του πρώτου βιβλίου του αγαπητού φίλου και πατριώτη Παναγιώτη Μπούρδαλα, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Αρμός». Τίτλος του βιβλίου, «Τα νερά των βουνών και η Κέρτεζη».
Κυρίαρχο στοιχείο, λοιπόν, το νερό, πηγή και σύμβολο ζωής, πηγή δύναμης και δημιουργίας. Είναι το ζων ύδωρ ή το αθάνατο νερό της παγκόσμιας κοσμολογίας. Η συγγραφή του βιβλίου αυτού, δεν αποτελεί μια απλή λαογραφική προσπάθεια, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας μας ενημερώνει, αλλά μια προσπάθεια να αναδείξει ένα υπόδειγμα ζωής σε μια ορεινή επαρχία, που μοχλός ανάπτυξης είναι το νερό. Ο λευκός χρυσός, όπως χαρακτηριστικά το αποκαλεί. Αυτό είναι που κάνει το βιβλίο ενδιαφέρον και στους αναγνώστες αυτούς που δεν έχουν κανένα δεσμό με τον τόπο.
Η αμερικάνικη αποικία του Πουέρτο Ρίκο έχει υποστεί μια σειρά από σοκ τα τελευταία χρόνια. Το 2006 έληξαν οι φοροαπαλλαγές που στόχευαν στη προσέλκυση επιχειρηματιών στο νησί, προκαλώντας την εκτεταμένη φυγή κεφαλαίων. Μετά χτύπησε η οικονομική κρίση και το κράτος του νησιού δανείστηκε τεράστια ποσά χρημάτων.
Η κρίση χρέους που επακολούθησε οδήγησε σε μαζικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Από τότε ο ομοσπονδιακός νόμος PROMESA (Υπόσχεση) έχει δημιουργήσει ένα μη αιρετό συμβούλιο οικονομικής επίβλεψης και διαχείρισης, ή αλλιώς “Junta”, το οποίο έχει στόχο να επιβάλλει ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα στο νησί. Και μετά από όλα αυτά χτύπησε ο τυφώνας Μαρία.
Πάνω από 300 σχολεία έχουν ήδη κλείσει και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει εγκαταλείψει τη χώρα. Ο λαός του Πουέρτο Ρίκο έχει τραυματιστεί βαθιά , κι αυτό είναι ακριβώς αυτό στο οποίο βασίζουν την επιτυχία τους όλα τα δόγματα του σοκ.
Πρόλογος του μεταφραστή**
Ανάμεσα στους πιστούς των ευρέων μαζών της μπολσεβικοκρατούμενης Ρωσίας, η προσδοκία της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού γνωρίζει μια εξαιρετικά πλατιά διάδοση. Πολλοί άνθρωποι ασχολούνται με την ερμηνεία της Αποκάλυψης. Όλα τα μέρη των αποκαλύψεων του Ιωάννη εφαρμόζονται στην παρούσα στιγμή. Τα γεγονότα που έχουν ήδη περάσει ερμηνεύονται έξυπνα. Περασμένα στάδια και νέα βήματα σημειώνονται επιμελώς, ακολουθώντας το ιερό βιβλίο.
