Ψάχνουν «Τσιόδρα» της οικονομίας για τις αντιλαϊκές πολιτικές που έρχονται

Σχολιάστε

Ψάχνουν «Τσιόδρα» της οικονομίας για τις αντιλαϊκές πολιτικές που έρχονται

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου*

Σε καθεστώς αναζήτησης κεντρικών και εναλλακτι­κών σεναρίων για τον τρόπο που θα διαχειριστεί την επερχόμενη ύφεση βρίσκεται το πολιτικό προσωπικό όσο και η εγχώρια αστική τάξη.

Οι προβληματισμοί διαφαίνονται με έντονο τρόπο, τόσο στις σκέψεις που γίνονται στα κομματικά επιτελεία όσο και στην αρθρογραφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ιδίως αυτών που ελέγχονται απευθείας από την επιχειρηματική «ελίτ». Εκεί, ήδη έχουν αρχίσει να καταγράφονται οι απόψεις που λένε ότι η μόνη ρεαλιστική λύση είναι μια νέα δανειακή σύμβαση προκειμένου να «ξεκινήσει» ξανά η οικονομία, περιγράφοντας ευθέως ένα νέο μνημόνιο. Επίσης γίνεται λόγος για την ανάγκη τεχνοκρατικών λύσεων, στα πρότυπα της επιτροπής που έχει δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Το τελευταίο αυτό σενάριο διαφαίνεται ως το κυρίαρχο στον κυβερνητικό σχεδίασμα, χωρίς να λείπουν και αυτά που σχετίζονται με πρόωρες εκλογές, ανασχηματισμό διεύρυνσης της κυβέρ­νησης προς το «κέντρο», αλλά ακόμη και την πιθανότητα κυβερνήσεων ειδι­κού σκοπού, με συμμετοχή των βασι­κών πολιτικών κομμάτων.

Μέχρι στιγμής, πάντως, από το κυβερνητικό επιτελείο μοιάζει να προ­κρίνεται η λύση μιας «επιτροπής ανα­συγκρότησης» της ελληνικής οικονομί­ας με επιστημονικό κύρος, της οποίας οι προτάσεις θα μπορούν να τύχουν ευρείας αποδοχής. Ουσιαστικά, πρό­κειται για μία εκδοχή της «τεχνοκρατικής» λογικής που κυριάρχησε το 2011, όταν προωθήθηκε η περίφημη κυβέρ­νηση του Λουκά Παπαδήμου.

Το σενάριο που εξυφαίνεται αφορά μία επιτροπή ειδημόνων που θα έχει τον ίδιο ρόλο με την επιτροπή αντιμε­τώπισης της πανδημίας. Ο «Τσιόδρας της Οικονομίας», όπως έχει ήδη γρα­φτεί στον τύπο, επιδιώκεται να λει­τουργήσει ως άλλοθι και «επιστημονι­κή» δικαιολογία για την προώθηση των πολιτικών εκείνων που θα μεταφέρουν τα βάρη της νέας οικονομικής κρίσης στον κόσμο της εργασίας. Ταυτόχρονα, θα «μοιραστεί» το βάρος του πολιτικού κόστους των αντιλαϊκών επιλογών από τα κόμματα που θα αναλάβουν τη δια­χείριση της κατάστασης.

Η Νέα Δημοκρατία

Οι διαφαινόμενες πολιτικές εξελίξεις προβληματίζουν ιδιαίτερα και τις τά­σεις στο εσωτερικό της Νέας Δημο­κρατίας. Μάλιστα, οι αντιδράσεις τους είναι αρκετά πιο… αποκαλυπτι­κές για τις σκέψεις που υπάρχουν στο κυβερνών κόμμα από το επιτελείο της ηγετικής ομάδας που κρατά κλειστά τα χαρτιά του. Την ίδια στιγμή, και οι δύο ελάσσονες τάσεις του κόμματος ξεκαθαρίζουν ότι θα υπάρξει μείζον θέμα για την ηγεσία της Νέας Δημο­κρατίας, εφόσον σχεδιάσει εκλογικό αιφνιδιασμό, όσον αφορά τις λίστες των βουλευτών. Να θυμίσουμε ότι, εφόσον υπάρξουν εκλογές πριν συ­μπληρωθεί η συνταγματική προθε­σμία του 1,5 χρόνου, τότε αυτές δεν διενεργούνται με το σύστημα του σταυ­ρού προτίμησης αλλά με τις λίστες που αποφασίζει ο πρόεδρος του κόμματος, όπως έγινε τον Σεπτέμβριο του 2015.

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Έχοντας ως βάση την πρόταση για την επανεκκίνηση της οικονομίας, που διαφοροποιείται από αυτή της Νέας Δημοκρατίας κυρίως όσον αφο­ρά τον χρόνο παροχής των κρατικών και κοινοτικών ενισχύσεων γενικά «στην οικονομία» -όρος που περιλαμ­βάνει προφανώς τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του εγχώριου κεφα­λαίου- η αξιωματική αντιπολίτευση περισσότερο κινείται στη λογική της αποδόμησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Έτσι λοιπόν προκρίνει την κριτική σε υπαρκτές, πλην όμως επιμέρους, πλευρές της πολιτικής που ασκεί η Νέα Δημοκρατία όπως η περίπτωση των voucher και των κέντρων κατάρτισης. Παράλληλα, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από τους τομεάρχες του κόμματος να εξειδικεύσουν τις οικονομικές προτά­σεις του ΣΥΡΙΖΑ, κινούμενοι, όμως, σταθερά στη λογική της ενίσχυσης του προφίλ της εναλλακτικής λύσης για την κυβερνητική διαχείριση -πέρα και μακριά από οποιαδήποτε διεκδικητική λογική.

Όσον αφορά το Κίνημα Αλλαγής, αν και έχει σηκώσει τους τόνους απέ­ναντι στην κυβέρνηση, ιδίως στο θέμα της προστασίας της πρώτης κατοικί­ας, συνεχίζει να τηρεί τη γνωστή «εν­διάμεση» στάση. Είναι χαρακτηριστι­κό πως το ΚΙΝΑΛ έχει ψηφίσει όλες τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που έχει καταθέσει στη βουλή η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

ΠΗΓΗ: «Πριν», Σάββατο 25, Κυριακή 26 Απριλίου 2020. Το είδα: 25.04.2020, https://eforipediada.blogspot.com/2020/04/psaxnounlysigiatinoikonomia.html.

* Ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος είναι δημοσιογράφος. «Από το 1990, αρχικά στην έντυπη δημοσιογραφία και στο εργατικό, οικονομικό, κοινοβουλευτικό & πολιτικό ρεπορτάζ. Μετά στα ερτζιανά και τα τελευταία χρόνια στο διαδίκτυο. Στις εναλλακτικές και κλασσικές εκδοχές του»: https://insidestory.gr/author/livitsanos

Πρόβλεψη του 2008 για πανδημία από τον δρα Γκρέγκερ

Σχολιάστε

Πρόβλεψη του 2008 για πανδημία από τον δρα Γκρέγκερ

Ανάρτηση του Aeikinito

Το βίντεο αυτό αποτελεί απόσπασμα από ομιλία του δρος Μάικλ Γκρέγκερ (www.nutritionfacts.org) με τίτλο «Πανδημίες: Ιστορία και Πρόληψη», που έδωσε το 2008, όταν ήταν διευθυντής Δημόσιας Υγείας και Κτηνοτροφίας στο Humane Society των ΗΠΑ. Ο δρ Γκρέγκερ – όπως και άλλοι γιατροί και επαγγελματίες στον χώρο της δημόσιας υγείας – είχε σε μεγάλο βαθμό προβλέψει, ήδη από τότε, ότι θα έρθει μια πανδημία γρίπης, λόγω κάποιων συγκεκριμένων πρακτικών μας, τις οποίες και αναλύει διεξοδικά. Το σενάριο που προείδε αν δεν αλλάξουν οι πρακτικές αυτές είναι χειρότερο από αυτό του COVID-19. Άρα, θεωρούμε ότι έχει μεγάλη σημασία να ακούσουμε πώς μπορούμε να προλάβουμε ως κοινωνία τα χειρότερα. Ας σημειώσουμε πως και ο περίφημος ιολόγος Ρόμπερτ Γουέμπστερ ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξή του πως ο COVID-19 δεν είναι «ο μεγάλος ιός που περιμένουμε» (εδώ: https://www.odt.co.nz/news/dunedin/no…). Υποτιτλίσαμε το παραπάνω μικρό απόσπασμα. Ολόκληρη η ομιλία έχει διάρκεια μίας ώρας, και όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να τη βρουν εδώ με ελληνικούς, επίσης, υπότιτλους: https://youtu.be/sLAH2juoh3c

Περικλής Κοροβέσης (1941-2020): Ο άνθρωπος που ξεμπρόστιασε τη χούντα

Σχολιάστε

Περικλής Κοροβέσης (1941-2020): Ο άνθρωπος που ξεμπρόστιασε τη χούντα

Του Xρήστου Ρέππα*

Έφυγε από τη ζωή στις 11 Απριλίου ο Περικλής Κοροβέσης, δημοσιογράφος, συγγραφέας και αγωνιστής της Αριστεράς και της αντιδικτατορικής αντίστασης. Γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς στις 20 Απριλίου 1941. Σπούδασε Θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε τα μαθήματα του Ιστορικού Πιέρ Βιντάλ, του Κορνήλιου Κστοριάδη κ.α. στο Παρίσι στο οποίο έφτασε μετά την αποφυλάκισή του με την αμνηστία της Χούντας. Όπως έλεγε ο ίδιος, βρήκε το Παρίσι στον απόηχο του Μάη του 1968, όπου ό,τι είχα ψελλίσει εγώ, εκεί ήταν κάτι το δεδομένο.[1] Στην αντίσταση κατά της δικτατορίας συμμετείχε από τον πρώτο καιρό συγκροτώντας αντιστασιακή ομάδα από τις πρώτες ενέργειες της οποίας ήταν το τύπωμα του συνθήματος «δημοκρατία» σε τηλεφωνικούς θαλάμους της Αθήνας και στη συνέχεια η ένταξη στο «Πατριωτικό Μέτωπο», ένταξη που δεν τον ικανοποίησε ιδιαίτερα γιατί, όπως έλεγε ο ίδιος, «μπλέξαμε με τις πολιτικές γραφειοκρατίες». Με τη σύλληψή του θα περάσει από τη γνωστή ταράτσα της Μπουμπουλίνας, τις φυλακές Αβέρωφ και τις φυλακές της Αίγινας.

Με το σημαντικό του έργο «Ανθρωποφύλακες» (1969) περιγράφει τα βασανιστήρια του καθεστώτος μέσα από την προσωπική του εμπειρία όταν συνελήφθη από τη χούντα. Η κυκλοφορία του έργου πρώτα κρυφά και στη συνέχεια με τη μετάφρασή του σε πολλές γλώσσες έκανε γνωστό στο εξωτερικό τον πραγματικό, καταπιεστικό χαρακτήρα του χουντικού καθεστώτος και τα βασανιστήρια που επέβαλλε στους πολιτικούς του αντιπάλους και συντέλεσε με αποφασιστικό τρόπο στη διεθνή καταγγελία της δικτατορίας. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται, εκτός από τους «Ανθρωποφύλακες», «Οι παράπλευρες καθημερινές απώλειες», «Γυναίκες ευσεβείς του πάθους», «Στο Κέντρο του Περιθωρίου», θεατρικά έργα, όπως «Tango bar», συνεργάστηκε με πολιτικά και λογοτεχνικά περιοδικά.

Ως δημοσιογράφος αρθρογράφησε στην «Ελευθεροτυπία», την «Εποχή» και την «Εφημερίδα των Συντακτών». Τη δημοσιογραφία την είδε στον αντίποδα της λογικής της καριέρας και του οικονομικού οφέλους, σαν ένα πεδίο με το οποίο συνέχιζε τους αγώνες του και πραγμάτωνε τις αξίες του. «Αν ακολούθησα αυτό το επάγγελμα δεν ήταν ούτε για καριέρα ούτε για οικονομική εξασφάλιση. Είναι για την περιπέτεια, τα μακροβούτια στην ιστορία αλλά και στην τρέχουσα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, καθώς και για τις συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους». Είναι ακριβώς αυτός ο αντισυμβατικός τρόπος αντίληψης και η μη ένταξη στο αναδυόμενο βαθύ συντηρητικό πνεύμα του τέλους της δεκαετίας του ’80 που τον έκανε εξιλαστήριο θύμα της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας των ΜΜΕ της εποχής με το γνωστό συκοφαντικό δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ (29/09/1989) «Ιδού ο δολοφόνος», με το οποίο ο Περικλής Κοροβέσης υποδεικνύονταν, χωρίς ν’ αναφέρεται τ’ όνομα του, ως εκτελεστής της 17Ν.

Το 1998 εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος με τον Λέοντα Αυδή (ΚΚΕ) στον Δήμο Αθηναίων και το 2007-2009 βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο εγκατέλειψε το 2009 βλέποντας ήδη από τότε τη δεξιά στροφή του και τη μετατροπή του σε αρχηγικό κόμμα.

Αναμετρήθηκε με τον βαθύ κοινωνικό, αξιακό και πολιτικό συντηρητισμό της δικής μας εποχής, όχι μόνο με τη μαχητική αρθρογραφία του και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων κοινωνικών μειονοτήτων (φυλακισμένων, ομοφυλόφιλων κ.λπ.) αλλά και με τη διαπίστωσή του ότι σήμερα «χρειαζόμαστε, καταρχάς έναν νέο Διαφωτισμό. Γιατί με τον σκοταδισμό δεν τελειώσαμε, ακόμα παραμονεύει στους διαδρόμους της εξουσίας, στον λαϊκισμό και στα τηλεοπτικά παράθυρα».[2]

Η διακήρυξη της αναγκαιότητας ενός νέου διαφωτισμού για το σήμερα ξεκινούσε από την πίστη του για τη δυνατότητα της κοινωνικής αλλαγής. «Οι επαναστάσεις και οι επαναστάτες δεν θα εκλείψουν ποτέ όσο υπάρχει αδικία και καταπίεση. Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα στην Ιστορία. Για την ακρίβεια, τέτοιες επαναστάσεις συμβαίνουν ήδη! … Χαίρομαι πάντα σαν βλέπω μια μικρή πρασινάδα να αγωνίζεται να ριζώσει στο τσιμέντο, αύριο μπορεί να γίνει δάσος, κάνοντας τη μοναξιά της θρίαμβο –έτσι βλέπω και τις προσπάθειές μας.» (Πηγή: www.lifo.gr)

Παρακάτω ακολουθούν δύο σημαντικές συνεντεύξεις του Περικλή Κοροβέση για τα μαύρα χρόνια της χούντας των συνταγματαρχών.

[1]  https://www.lifo.gr/articles/book_articles/190525/periklis-korovesis-eleytheros-einai-opoios-prosferei-ston-allo-ton-orgasmo-toy

[2] https://www.lifo.gr/articles/the_athenians/112509/o-periklis-korovesis-mila-gia-ti-zoi-toy-kai-ta-pisteyo-toy

ΠΗΓΗ: 22 Απριλίου 2020, https://selidodeiktis.edu.gr/2020/04/22/

*  Ο Xρήστος Ρέππας είναι εκπαιδευτικός Π.Ε.

Αναμνήσεις από τις μακρινές ημέρες του Πάσχα στην Κέρτεζη

Σχολιάστε

Αναμνήσεις από τις μακρινές ημέρες του Πάσχα στην Κέρτεζη

Σχόλια για την φωτογραφία του Παναγιώτη Σπανού στο τέλος

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Οι μέρες του Πάσχα στην Κέρτεζη είχαν έναν εορταστικό ανάμικτο τρόπο ανάδειξης, λαμβάνοντας υπόψιν τόσο τις εργασίες των κατοίκων (κυρίως μικροαγροτών και τσοπάνηδων), όσο και επιρροές του μοναστηριακού τυπικού! Φυσικά και συμμετείχαν και πολλά γνωστά λαογραφικά στοιχεία, όπως τα λεγόμενα κάλαντα. Το εκκλησιαστικό και λαογραφικό τυπικό με αργίες ημερών και ωρών ξεκινούσε από το Σάββατο του Λαζάρου και τελείωνε την Κυριακή του Θωμά! Πολλά στοιχεία απ’ αυτά διατηρούνται ακόμα.

Το πρωινό του Λαζάρου στον μεν ναό γιορταζόταν η προσδοκία της «κοινής Ανάστασης», ενώ στα σπίτια τα παιδιά έψαλλαν: «Ήλθε ο Λάζαρος, ήλθαν τα βάγια,/ ήλθε κι ο Υιός της Παναγίας./ Κάπου λάλησε πουλί κι αηδόνι/ κι απλοήθηκε το χελιδόνι./ Έβγα Λάζαρε δος μου λεμόνι,/ να το φύτευα στο περιβόλι…». Από την προηγούμενη τα παιδιά είχαν στολίσει με άγρια πορτοκαλί άνθη τα καλαθάκια και πρωί-πρωί περνούσαμε από τα σπίτια. Στο ψάλσιμο οι κυράδες μας φίλευαν κυρίως φρέσκα αυγά και σπάνια κουλούρια. Τα λαμπροκούλουρα φτιαχνόντουσαν την ίδια μέρα, αλλά μετά το σχόλασμα της εκκλησίας. Ήταν δύο ειδών: Τα αρτύσιμα με αυγά και γάλα και τα λαδερά με προζύμι.

Η επόμενη ημέρα, Κυριακή των βαΐων, ήταν εορταστική με τα βάγια ως ευλογία και το μεσημεριανό με μπακαλιάρο τηγανιτό και σκορδαλιά από πουρέ πατάτας.

Σελίδες: 1 2

Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Σχολιάστε

Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ  ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Του Χάρη Ναξάκη*

Ο “ήρωας” αυτού του δοκιμίου, “Ο χορός και ο εμφύλιος”, εκδ. Έρμα, είναι ο ίδιος ο συγγραφέας. Ο Γιώργος Σταματόπουλος είναι ένας πρίγκηπας του τραγικού, είναι αυτοπροσώπως η ανθρώπινη κατάσταση. Ο πρώτος χορευτής, ο Γιώργος, ένας άριστος χειριστής της ελληνικής γραμματείας και γλώσσας, είναι ένας χόμο σάπιενς στις καλύτερες στιγμές του, ένας χαρούμενος Σίσυφος, ευτυχισμένος  σύμφωνα με την έκφραση του Καμύ.

Πώς γίνεται όμως να είσαι χαρούμενος Σίσυφος όταν η τραγική διάσταση του κόσμου, όπως έδειξε η αρχαιοελληνική σκέψη, είναι η ουσία του κόσμου; Βασικό στοιχείο της τραγικής σύλληψης του κόσμου είναι ο αφανισμός της ύπαρξης, το αναπόφευκτο του θανάτου, αλλά και η  πεποίθηση ότι στον άλλο κόσμο είναι πιθανό να υπάρχει ζωή, αλλά η ζωή έχει εκπέσει σε μια αμίλητη σκιά, είναι αθάνατη σε ένα κενό τόπο.

Σελίδες: 1 2

Ανάσταση και Επανάσταση! Ας το σκεφτούμε…

Σχολιάστε

Ανάσταση και Επανάσταση! Ας το σκεφτούμε…

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

«Καλή Ανάσταση!».

Ξεχείλισε γύρω μας η ευχή, καθώς ζύγωνε το Πάσχα! Και προσοχή: Την διατύπωναν και ένθεοι και άθεοι. Άλλοι κυριολεκτικά, άλλοι μεταφορικά, πάντως όλοι έδωσαν την ευχή, κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία: Φανερώνει κάτι πολύ περισσότερο από την στεγνή ευχή «χρόνια πολλά», που απλώς μιλούν για στεγνή επιβίωση. Η «Καλή Ανάσταση» όμως μαρτυρά δίψα για ζωή της προκοπής, ελπίδα για ζωή αληθινή, απελευθερωμένη από κάθε θανατίλα!

Δυο σκέψεις έχω, ωστόσο:

Και η έννοια της Ανάστασης και η έννοια της Επανάστασης (θυμίζω ότι η επανάσταση νοείται ως ανατολή ενός νέου κόσμου, όπου το άδικο θα τερματιστεί) είναι αδιανόητες δίχως τον Χριστιανισμό. Είτε δέχεται είτε δεν δέχεται κάποιος τη χριστιανική πίστη, η έννοια της Ανάστασης και της ποθούμενης κατάργησης του κακού (σε κάθε του μορφή) αποτελεί χριστιανική συμβολή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Εξηγούμαι:

Σελίδες: 1 2

Τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής στην Κέρτεζη

Σχολιάστε

Τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής στην Κέρτεζη

Επιμέλεια Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Από το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης τα νεαρά αγόρια (συνήθως) ξαμολιόμαστε στα γύρω βουνά να μαζέψουμε τα ακάνθινα κλαδιά από το φυτό «Αλπομηλιά» (ένας όμορφος ακανθώδης θάμνος με κόκκινους καρπούς) και άγριες ανθισμένες βιολέτες (χρώματος μωβ). Τα κλαδιά της Αλπομηλιάς τα πλέκαμε στο καλαμένιο καλαθάκι μας. Τα άνθη της Αγριοβιολέτας τα βάζαμε ανάμεσά τους και στη βάση του καλαθιού (για να μη σπάνε τα αυγά, που μας δώριζαν οι κυράδες του χωριού.

Βγαίναμε πρωί – πρωί ένας-ένας ή δύο-δύο με το πένθιμο κτύπημα της καμπάνας της κεντρικής εκκλησιάς, που ως γνωστόν ξεκινούσε τις Μεγάλες ώρες στις 14.00 το μεσημέρι, ενώ η Αποκαθήλωση τελείωνε στις 17.00. Το ξεκίνημα γινόταν από το Μαχαλά (γειτονιά) της κάθε παρέας και ακολουθούσε κάποια σχεδιασμένη διαδρομή. Λέγοντας σχεδόν οι περισσότεροι όλα τα κάλαντα (από 14 στροφές) φιλεβόμασταν κυρίως αναστάσιμα κουλούρια ή αυγά φρέσκα (άβαφα). Τα παλαιότερα χρόνια μερικοί τα πουλούσαν στα μπακάλικα… Αργότερα άρχισαν να δίνουν και κέρματα.

****

Σήμερα μαύρος ουρανός,
σήμερα μαύρη μέρα.
Σήμερα όλοι θλίβονται
και τα βουνά λυπούνται.

Σήμερα έβαλαν βουλή
οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά,
και τρισκαταραμένοι,
για να σταυρώσουν τον Χριστό
των Πάντων Βασιλέα.

Ο Κύριος ηθέλησε
να μπει σε περιβόλι,
να λάβει δείπνο μυστικό
να τον συλλάβουν όλοι.

Η Παναγιά η Δέσποινα
καθόταν μοναχή της,
τας προσευχάς της έκανε
για τον μονογενή της.

Φωνή της ήλθε εξ ουρανού,
κι απ΄ Αρχαγγέλου στόμα,
«σώζουν κυρά μου οι προσευχές,
σώζουν και οι μετάνοιες.

Το γιό σου τον επιάσανε
και στα καρφιά τον πάνε
και στου Πιλάτου τας αυλάς
εκεί τον τυρανάννε.

Και τον χαλκιά διατάξανε.
Χαλκιά φτιάξε καρφιά,
φτιάξε τρία περόνια.
Και κείνος ο παράνομος
βαρεί και φτιάχνει πέντε.

Συ Φαραέ που τά ‘φτιαξες
πρέπει να μας διατάξεις.
Βάλτε τα δυό στα χέρια του
και τ’ άλλα δυό στα πόδια.

Το πέμπτο το φαρμακερό
βάλτε του στην καρδιά του,
να στάξει αίμα και νερό
να λιγωθεί η καρδιά του».

Η Παναγιά σαν τάκουσε
έπεσε και λιγώθη.
Σταμνιά νερό της ρίξανε,
τρία κανάτια μόσχο,
και τρία νεροδόσταμα
για να της έρθει ο νούς της.

Και σαν της ήρθε ο λογισμός
και σαν της ήρθε ο νους της,
ζητά μαχαίρι να σφαγεί,
φωτιά να πέσει μέσα,
ζητά γκρεμό να πάει να πέσει,

ζητά κι αγριοψάλιδο

να κόψει τα μαλλιά της.

Η Μάρθα κι η Μαγδαληνή
και του Λαζάρου η μάνα,
και του Ιακώβου η αδελφή
και οι τέσσερις αντάμα,
πήρανε το δρόμο το στρατί,
στρατί το μονοπάτι.

Και το στρατί τις έβγαλε
μέσ’ του ληστού τον πόρτα.
Άνοιξε πόρτα του ληστή
και πόρτα του Πιλάτου.
Κι η πόρτα από τον φόβο της
ανοίγει μοναχή της.

Τηράει δεξά,
τηράει ζερβά,
κανέναν δεν γνωρίζει.
Τηράει δεξιότερα,
βλέπει τον Αηγιάννη.

Αφέντα Άη Γιάννη Πρόδρομε
και Βαπτιστά του γιού μου,
μην είδες τον Υόκα μου
και σε τον Δάσκαλό σου;

Δεν έχω στόμα να σου πω,
γλώσσα να σου μιλήσω,
δεν έχω χειροπάλαμο
για να σου τόνε δείξω.

Βλέπεις εκείνον το γυμνό,
τον παραπονεμένο;
Όπου φορεί πουκάμισο
στο αίμα βουτηγμένο;

Όπου φορεί στην κεφαλή
ακάνθινο στεφάνι;
Εκείνος είναι ο γιόκας σου
και εμέ ο διδάσκαλός μου.

Η Παναγιά σαν τ’ άκουσε
γλυκά τον ερωτάει.
Δεν μου μιλάς παιδάκι μου,
δεν μου μιλάς παιδί μου.

Τι να σου πω μανούλα μου
που διάφορο δεν έχεις.

Σύρε μάνα μ’ στο σπίτι σου,

κάμε την προσευχή σου.

Bάλε κρασί στο μαστραπά

κι αφράτο παξιμάδι.

Και δώσε την παρηγοριά

να την ελάβουν κι άλλοι.

Μόνο το Μέγα Σάββατο,
κοντά στο μεσονύχτι,
που θα λαλήσει ο πετεινός,
σημαίνουν οι καμπάνες,

σημαίνει ο Θεός,

σημαίνει η γη,

σημαίνουν τ’ επουράνια,
σημαίνει κι η Άγια Σοφιά
με τις χρυσές καμπάνες.

Όποιος το ακούει σώζεται,
κι όποιος το λέει αγιάζει,
και όποιος το καλοφουγκραστεί
Παράδεισο θα λάβει.

Παράδεισο και λίβανο
από τον Άγιο Τάφο.

Και του χρόνου.

* Ο Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρτεζη (Καλαβρύτων).

Ευχαριστώ ιδιαιτέρως: 1. τον συμπατριώτη μας Κώστα Ιω. Γιαννόπουλο/«Τριτσιμπίδα» που μου θύμισε την ονομασία των φυτών που στολίζαμε το καλαθάκι. 2. Την Βασιλική Στεφανοπούλου – Ζαφειροπούλου που μας τα «είπε» από το μπαλκόνι του σπιτιού της και 3. Τον συνάδελφο κουτελιώτη Θεοδόση Παναγόπουλο, που με τη σημερινή του ανάρτηση στο φ/β, μου κάλυψε κάποια κενά από τα κάλαντα, που είχα ξεχάσει!

Ελπίδα: Η πνευματική άνοδος ως κάθοδος

Σχολιάστε

Ελπίδα: Η πνευματική άνοδος ως κάθοδος [1]

Ελπίδα: Κωνσταντίνος Παρθένης

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

Θεωρώ πολύ σημαντικό να στρέψουμε την προσοχή μας στην έννοια της χριστιανικής ελπίδας και να παλέψουμε με τα συγκλονιστικά ζητήματα που αυτή θέτει [1]. Μερικά από αυτά τα ζητήματα θα επιχειρήσω να ψηλαφίσω εδώ, γύρω από δύο άξονες: Πρώτον, η ελπίδα μέσα στην ιστορία και, δεύτερον, η ελπίδα μέσα στην απελπισία.

Α.

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά, όχι γενικά της ελπίδας, αλλά συγκεκριμένα της χριστιανικής ελπίδας;

Πρώτα απ’ όλα, η χριστιανική ελπίδα δεν παράγεται από τον κόσμο, δεν γεννιέται από την ιστορία (ούτε καν από το μέλλον της ιστορίας), δεν προκύπτει από κάποια εντελέχεια (δηλαδή από κάποια εσωτερική δύναμη η οποία οδηγεί σε μια αναπόδραστη εξέλιξη). Η χριστιανική ελπίδα φτιάχνεται και χαρίζεται από τον Θεό και, ορθότερα, από το έργο του Θεού μέσα στην ιστορία. Ο Θεός δρα μέσα στην ιστορία, και με τη δράση του αυτή δημιουργεί κάτι ολότελα νέο για τον άνθρωπο και τον κόσμο: τη δυνατότητα της Ανάστασης και της ανακαίνισης.

Σελίδες: 1 2

Ο κορωνοϊός και οι μικροί θεοί

Σχολιάστε

Ο κορωνοϊός και οι μικροί θεοί

Του Γιώργου Θυφρονίτη*

Ο κορωνοϊός SARS-CoV-19, ο ιός που προκαλεί την νόσο COVID-19 ήρθε για να μείνει! Ο κοινός πρόγονος των σημερινών κορωνοϊών υπολογίζεται ότι εμφανίστηκε πριν 10.000 χρόνια. Οι κορωνοϊοί συνεξελίσσονται και παρασιτούν σε διάφορα είδη πτηνών και θηλαστικών. Κύρια φυσική αποθήκη των ιών αυτών είναι οι νυχτερίδες, οι οποίες όμως δεν φαίνεται να νοσούν. Τα επτά είδη κορωνοϊών που μολύνουν τον άνθρωπο εμφανίζονται σχετικά πρόσφατα. Εκτιμάται ότι ο πρώτος εξ αυτών εμφανίστηκε περί το τέλος του 19ου αιώνα ή τα μέσα του εικοστού.

Τα τέσσερα είδη των ανθρώπινων κορωνοϊών προκαλούν ελαφρά συμπτώματα κρυολογήματος, ενώ τα άλλα τρία σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Ο SARS-CoV, ο MERS-CoV και ο πρόσφατα εμφανισθείς  SARS-CoV-2 προκαλούν το βαρέως τύπου οξύ αναπνευστικό σύνδρομο ή αγγλικά severe acute respiratory syndrome (SARS). Οι δύο πρώτοι εμφανίστηκαν το 2002 και 2012 και μολονότι έχουν υψηλή θνησιμότητα 10 και 35% αντίστοιχα περιορίστηκαν στην Άπω Ανατολή και στην Μέση Ανατολή, (εξ ου MERS, δηλαδή, Middle East Respiratory Syndrome) προκαλώντας μερικές εκατοντάδες θανάτους. Αντίθετα, ο SARS-CoV-2, παρ’ όλο ότι έχει αισθητά μικρότερη θνησιμότητα, έχει προκαλέσει την πανδημία που ζούμε, με πάνω από 100.000 θύματα σε μόλις 3 μήνες.

Σελίδες: 1 2

Τσιγγάνικη φτώχεια στις μέρες του κορονοϊού – ΡΟΜΑΝΙ ΤΣΟΡΙΠΕ

Σχολιάστε

Τσιγγάνικη φτώχεια στις μέρες του κορονοϊού – ΡΟΜΑΝΙ ΤΣΟΡΙΠΕ

Moving out. Ζωγραφική: Κατερίνα Χριστοπούλου

Του Βασιλείου Χριστόπουλου*

Το πρωί της 23ης Μάρτη, ημέρα Δευτέρα, η Κυριακή ξύπνησε τα παιδιά της. Παρά τον χειμωνιάτικο καιρό, έπρεπε να βγουν στους δρόμους για δουλειά. Να μαζέψουν λίγα χρήματα  να φάνε και να αγοράσουν καινούρια φιάλη που από χτες έχει αδειάσει. Μετά τα παιδιά προσπάθησε να ξυπνήσει το Χρήστο, που διαμαρτυρήθηκε.
-Άσε, μωρή, να κοιμηθώ.

-Ξύπνα τεμπέλη, παλιοκχαντινό. Σήκω μπεκρούλιακα.

Ο Χρήστος δεν ήταν πάντα τεμπέλης. Ούτε έπινε κάθε βράδυ. Παλιότερα είχε ένα μικρό φορτηγάκι datsun, και έκανε τον παλιατζή. Μάζευε παλιά σίδερα, χαρτόκουτα, χαλασμένες ηλεκτρικές συσκευές, ό,τι έβρισκε. Τα έδινε για ανακύκλωση και κάτι έβγαζε. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, το φορτηγάκι κατέρρευσε. Δεν κατάφερε να το επισκευάσει και το εγκατέλειψε.  Είναι κάτι που δεν το θέλει, αλλά για να βοηθήσει την οικογένεια, δεν έχει άλλο δρόμο από τη διακονιά. Ίσως και κάποιες  μικροκλοπές. Αλλά αυτές τις φοβάται. Αν κάτι στραβώσει θα αφήσει την Κυριακή μονάχη, με έξι, και σε λίγο επτά, μικρά παιδιά.  Πίνει, λοιπόν,  Κάθε βράδυ, έχει δίπλα του μια πλαστική μπουκάλα κρασί και το πίνει λίγο λίγο. Μόνο έτσι, λέει,  μπορεί να  κοιμηθεί.

Η εγκυμονούσα Κυριακή αποτελεί την κεφαλή της οικογένειας. Η οικογένεια αποτελείται από αυτήν το  Χρήστο και 6 μικρά παιδιά: Από ενός έτους μέχρι την Κωνσταντίνα 10 χρονών. Η Κωνσταντίνα, που βρίσκεται στα όρια παιδικής – εφηβικής ηλικίας είναι η πολύτιμη βοηθός της στη φροντίδα των μικρών αλλά και στη ζητιανιά.

Σελίδες: 1 2