Μάνα είναι μόνον μια, η απολυμένη…

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Έγινες μητέρα; Απολύεσαι!

Πού; Στην Αγγλία, στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ, στην ηρωική Σλοβακία, στη νοσταλγό των Ες Ες Λετονία, στην Πορτογαλία που βγήκε απ’ το Μνημόνιο και παντού αλλού στον «αναπτυγμένο» κόσμο που επέστρεψε στην εποχή πριν απ’ τον κόσμο του Ντίκενς εις όσα αφορούν την εργασία και την αστική δημοκρατία. Διότι πλέον η δημοκρατία παθαίνει με τη σειρά της, όσα έκανε η ίδια στην εργασία. Γίνεται και η ίδια στην εργασία. Γίνεται και η ίδια «ευέλικτη» κι εν τέλει «αναλώσιμη». Στις ασθενέστερες χώρες όπως η Ελλάδα η δημοκρατία εκφυλίζεται –τα Συντάγματα κουρελιάζονται και οι πολίτες σκλαβώνονται. Στις ισχυρότερες χώρες, όπως η Γερμανία, η δημοκρατία γίνεται όλο και πιο αυταρχική, ώσπου ο εκφασισμός της να γίνει τέλειος.

Συνέχεια →

Οι 19+2 εκκλησιές της Κέρτεζης και τα 11 κερτεζίτικα αγιωνύμια

[Επαυξημένη, βελτιωμένη δημοσίευση και με πλήρες φωτογραφικό υλικό]

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Μπορεί νάναι απίστευτο, αλλά η παλιά Καλαβρυτινή κωμόπολη και σημερινό μεγαλοχώρι Κέρτεζη θα μπορούσε και να κατέχει πανελλήνιο ρεκόρ αριθμού εκκλησιών και αγιωνυμίων στη χώρα μας. Σίγουρα πάντως ανήκει στις εξαιρέσεις.

Οι 16 από τις 19 εκκλησιές λειτουργούνται κάθε χρόνο, ενώ 2 ξωκκλήσια έχουν κάμποσα χρόνια να λειτουργηθούν. Παλαιότερα γινόταν και Θεία Λειτουργία στα 2 Παρεκκλήσια του κεντρικού Ναού. Η παράδοση αυτή έχει επανέλθει και τα τελευταία χρόνια. Τα τελευταία 15 χρόνια δυστυχώς δεν λειτουργεί και ο περιώνυμος βυζαντινός ναός στο Κοιμητήριο της «Κοίμησης της Θεοτόκου».

Οι οκτώ συν δύο (Παρεκκλήσια του κεντρικού) ναοί βρίσκονται μέσα στα όρια του χωριού και αντιστοιχούσαν σε συνοικίες, όπου στις αρχές του 20^ου αιώνα είχαν δικό τους παπά, την οικογένεια του οποίου συντηρούσε το εκκλησίασμα και οι εργασίες του. Οι υπόλοιποι είναι διάσπαρτοι σε όλα τα σημεία του ορίζοντα των 27 τετρ. χιλιομέτρων των ορίων της Κέρτεζης και αποτελούν δωρεές πιστών. Έχουν χτιστεί κάποιοι και πριν από τον 20^ο αιώνα, οι περισσότεροι κατά τον 20^ο και δύο τον 21^ο αιώνα.

Συνέχεια →

Αμφίβολη η διάσπαση ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιώργου Δελαστίκ

Υπάρχει ένα θεμελιώδες πολιτικό αξίωμα: Αριστεροί ηγέτες που κάνουν θεμελιώδεις υποχωρήσεις στην αστική τάξη της χώρας τους ή στους ξένους επικυρίαρχους της πατρίδας τους, πάντοτε μέχρι τώρα αποδεικνύονται ανελέητοι εναντίον των… εσωκομματικών επικριτών τους! Οργανώνουν αδίστακτα πολιτικά (ή σε κάποιες περιπτώσεις και κυριολεκτικά) πογκρόμ εναντίον των στελεχών και των μελών του δικού τους κόμματος που τολμούν να καταδικάσουν τα ολισθήματα του ηγετικού πυρήνα και του αρχηγού του κόμματος, έχοντας κατά βάση δίκιο. Η διατήρηση πάση θυσία της εξουσίας καθίσταται κυρίαρχο στοιχείο της δράσης του αριστερού ηγέτη. Τα πάντα υποτάσσονται σε αυτόν τον στόχο, παρά τα συνήθη φληναφήματα περί του αντιθέτου.

Συνέχεια →

Είναι η ψυχή μια θάλασσα

Του Χρήστου Σκανδάμη*

Απέραντη η θάλασσα˙

γύρω τριγύρω

από παντού τη γη σφιχταγκαλιάζει˙

οι υδρατμοί της σύννεφα

κι αυτά, βροχή, λίμνες, ποτάμια

δωρίζουν στη στεριά ζωή

που γέννησαν τα σπλάχνα της.

  Συνέχεια →

Είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, «ηλίθιε»!

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Οι θιασώτες της συμφωνίας–ΑΤΜ (Αριστερό Τρίτο Μνημόνιο) την υπερασπίζονται με βάση το δίλημμα «συνθηκολόγηση ή χρεοκοπία». Όμως είναι πλαστό με την έννοια ότι δεν προκλήθηκε από τις αντικειμενικές συνθήκες, αλλά ήταν απόρροια της κυβερνητικής πολιτικής. Αρμένιζε στραβά η κυβέρνηση, όχι μόνο τους έξι μήνες, αλλά και από τις προγραμματικές τις κατευθύνσεις. Δέσμια μιας σειράς ψευδαισθήσεων για την ΕΕ και την «ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση», μετέτρεψε το ΟΧΙ του λαού σε ένα ηπιότερο μνημόνιο, στο δημοψήφισμα – απάτη, σε ΝΑΙ.

Συνέχεια →

Κι όμως υπήρχε εναλλακτική λύση!

Του Γιάννη Μηλιού

1  «Δεν υπήρχε εναλλακτική λύση» στο Μνημόνιο 3;

Η πλειο­ψη­φία όσων στη­ρί­ζουν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ευ­ρύ­τε­ρα όσων ανή­κουν στην Αριστερά, αλλά και η πλειο­ψη­φία της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας συμ­φω­νούν ότι η κυ­βέρ­νη­ση υπέ­στη μια οδυ­νη­ρή ήττα στη Σύ­νο­δο Κο­ρυ­φής της 12ης Ιου­λί­ου, όταν συ­νο­μο­λό­γη­σε το 3ο Μνη­μό­νιο. Η συ­ντρι­πτι­κή αυτή ήττα, που έχει χαρα­κτη­ρι­στι­κά συν­θη­κο­λό­γη­σης, οδη­γεί αυ­θόρ­μη­τα στην απο­δο­χή της άποψης ότι «δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή λύση» (το πε­ρί­φη­μο θατσερικό ΤΙΝΑ). Αυτό υπο­στη­ρί­ζουν πρω­τί­στως τα κόμ­μα­τα της Δε­ξιάς και «κε­ντρο­α­ρι­στε­ρής» αντι­πο­λί­τευ­σης και οι οπα­δοί τους. Αλλά όχι μόνο.

Συνέχεια →

Το τέλος των μεγάλων μύθων και η αρχή του μεγάλου πατριωτισμού

Του Κώστα Λάμπου*

Η ανθρωπότητα ολόκληρη οδηγείται μέρα τη μέρα, όλο και πιο βαθιά, σ’ ένα θανάσιμο αδιέξοδο, στο αδιέξοδο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης [1]. Το κυρίαρχο μοντέλο παραγωγικής και διανομής του παγκόσμιου πλούτου παράγει διαρκώς αυξανόμενη οικονομική και κοινωνική ανισότητα, ιδιωτικό πλούτο, ατομική και κρατική εξουσία για τους λίγους, αλλά ανεργία, φτώχεια, πείνα και… δυστυχία για τους πολλούς.

Συνέχεια →

Πρώτη φορά περιστερά…

Του Χρήστου Σκανδάμη*

Για δες θάμα κι αντίθαμα που γίνηκε εδώ πέρα

μαύρα κοράκια πέσανε πάνω στην περιστέρα

και την ξεπουπουλιάσανε˙ αχ και το νου μου χάνω

μαύρα κοράκια σα θωρώ στην άμοιρη επάνω.

  Συνέχεια →

Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά τον συμβιβασμό ξέσπασε κυβερνητική κρίση, η οποία συνιστά την αρχή του τέλους του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ. Ποιες θα είναι επόμενες φάσεις; Ασφαλώς τα μέτρα, που θα μας εξαναγκάσουν να λάβουμε, θα οδηγήσουν στη φτώχια μεγάλο μέρος του λαού μας και αυτό τρέμουμε πολλοί! Ο φόβος και, ιδίως, ο πανικός δεν είναι ποτέ καλοί σύντροφοι, γι’ αυτό πρώτο μας μέλημα είναι να μην επιτρέψουμε να θρονιαστούν στις ψυχές μας. Ποια θα είναι η πορεία της χώρας μας; Για να απαντήσουμε, ας εξετάσουμε την κατάσταση, όπως αυτή διαμορφώθηκε.

Συνέχεια →