ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ;

Του  Απόστολου Παπαδημητρίου

Χρόνια τώρα οι ισχυροί της Δύσης αποσταθεροποιούν με πολεμικές συγκρούσεις και άγρια εκμετάλλευση τις κοινωνίες των φτωχών και καταφρονεμένων λαών. Οι λίγοι εκεί έχοντες και αρκετοί από τους απόκληρους στην απόγνωσή τους παίρνουν την απόφαση να εξέλθουν, για αναζήτηση καλύτερης τύχης. Προορισμός κάποια χώρα της Δυτικής Ευρώπης. Όμως οι πύλες εισόδου στον, κατ’ αυτούς, παράδεισο βρίσκονται στον Νότο. Επί σειρά ετών κάτι ψέλλιζαν οι κυβερνήσεις των χωρών πρώτης υποδοχής προσφύγων, όμως οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί του Βορρά «σφύριζαν» αδιάφορα! Μάλιστα, γνωρίζοντας ότι τελικός προορισμός των προσφύγων είναι οι χώρες τους, είχαν επιβάλλει (συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ) τη μη αναγνώριση του ευρωπαϊκού κεκτημένου στους πρόσφυγες.

Συνέχεια →

Οι κληρονόμοι του Σατανά…

Του παπα-Ηλία Υφαντή*

Καυτή και αποπνικτική ένιωθε, στις παραμονές της σύλληψης και της σταύρωσής του, ο Χριστός τη φονική ανάσα των γραμματέων και των φαρισαίων. Και, για ν’ αναπνεύσει έστω και λίγη απ’ τη δροσιά της θεϊκής τουελευθερίας, είπε την παραβολή, που ακούσαμε στην ευαγγελική περικοπής της περασμένης Κυριακής (Ματθαίου: ΚΑ: 33-42):

Συνέχεια →

Οι προβιομηχανικές βιοτεχνίες-οικοτεχνίες της Κέρτεζης και τρεις μεταβιομηχανικές απόπειρες

Σιδεράδικα (σιδηρουργεία) και γανωματζίδικο στην Κέρτεζη – Μέρος ΙΙΙ

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το Μέρος ΙΙ (Καμίνια κλπ)

ΙΧ) Τα σιδεράδικα (σιδηρουργεία)

Τα σιδεράδικα ή σιδηρουργεία πριν δημιουργηθούν οι βιομηχανίες παραγωγής εργαλείων ίσως να ήταν εξίσου χρήσιμα με τα ξυλουργεία λόγω των πολλών χρήσιμων και κυρίως σφυρήλατων εργαλείων ή κατασκευών πάσης φύσεως. Ας δούμε στην αρχή μερικά απ’ αυτά για να κατανοήσουμε μέρος της αξίας και της αναγκαιότητάς τους. Μια γεύση αρχική με σφυρήλατη εξώπορτα σχετικά πρώην πλούσιου κερτεζίτικου σπιτιού στα ανατολικά του χωριού:

Συνέχεια →

Το Θερμοκήπιο της Ήττας

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη*

Είναι, πραγματικά, δραματικό το γεγονός ότι αυτό που δεν τόλμησε ένας δικτάτορας, ο Μεταξάς, επικαλούμενος τον εύλογο «εκβιασμό» των ισχυρών ομοϊδεατών του και την επικινδυνότητα ενός καταστροφικού «Ζαλλόγου», είχε το θράσος να πράξει ένας εκλεγμένος Αριστερός πρωθυπουργός.

«Η υψηλότερη τέχνη του πολέμου είναι να μην πολεμάς καθόλου! Αλλά, αντίθετα, να υπονομεύσεις οτιδήποτε έχει αξία στην χώρα του εχθρού σου, ώστε η αντίληψη της πραγματικότητας στο μυαλό του εχθρού σου να διαστρεβλωθεί σε τέτοιο βαθμό που να μην σε θεωρεί καν εχθρό. Και αντίθετα να πιστέψει ότι το δικό σου σύστημα, ο δικός σου πολιτισμός και τα δικά σου ήθη αποτελούν εναλλακτικές, που όχι μόνο δεν τις απεχθάνεται, αλλά τις επιθυμεί και τις προτιμά από το να πεθάνει για τις δικές του».

Συνέχεια →

Αριστερά και κυβερνητισμός

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Στην Ελλάδα είσαι ό, τι δηλώσεις, έλεγε παλαιότερα ο Γ. Τσαρούχης και είναι αλήθεια ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Η Αριστερά, πάντα, ως έννοια ήταν ελκυστική κουβαλώντας το φορτίο των ανθρωπιστικών αξιών με αναφορά στους «κοινωνικά αδύνατους» που παράγουν τον πλούτο και γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Για αυτό και ουκ ολίγοι χρησιμοποιούν ασυστόλως τον τίτλο της διαστρεβλώνοντας τις ιδέες της.

Συνέχεια →

Οι προβιομηχανικές βιοτεχνίες-οικοτεχνίες της Κέρτεζης και τρεις μεταβιομηχανικές απόπειρες

 Kεραμιδοκάμινα, Ασβεστοκάμινα, Εργαστήρι Κεραμεικής και Ξυλόφουρνοι στην Κέρτεζη – (Μέρος ΙΙ)

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το Μέρος Α

V) Τα κεραμιδοκάμινα

Η λειτουργία τους ήταν απλή, αλλά πάντως είχε μια σειρά αλυσιδωτών ενεργειών: Στην αρχή έβγαινε από το χωράφι η άργιλος. Έσκαβαν δηλαδή μεγάλες γούβες και έβγαζαν το αργιλώδες χώμα που αποτελούσε την 1^η ύλη για τα κεραμίδια. Καθαριζόταν, κοσκινιζόταν ώστε να μη μείνει ούτε ένα χαλικάκι μέσα σ’ αυτήν. Η ξερή κοπριά γαϊδάρων και αλόγων, που είχε μαζευτεί από τα χωράφια, ανακατεύονταν με την καθαρή άργιλο για να «δέσει»..

Εν τω μεταξύ η άργιλος, αφού πρώτα κοβόταν και είχε ξεραθεί κάπως από τον αέρα, έμπαινε σε ειδικά καλούπια. Μετά τοποθετούνταν όρθια τα καλούπια μέχρι να φορτωθεί πλήρως το καμίνι (περίπου έφταναν τα 5000 κομάτια).

Συνέχεια →

ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΜΑΣ ΑΓΡΙΕΨΕ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Στις 24 Αυγούστου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του νεομάρτυρα αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Θα όφειλε να τον τιμά και η Πολιτεία, καθώς υπήρξε ο μεγαλύτερος φωτιστής του σκλαβωμένου Γένους μας, αφού με τις προτροπές του κτίστηκαν πλήθος σχολείων, όπως ο ίδιος γράφει σε επιστολή του προς τον αδελφό του Χρύσανθο, δάσκαλο, λίγους μήνες προ του μαρτυρίου του: «Έως τριάντα επαρχίας περιήλθον, δέκα σχολεία ελληνικά εποίησα, διακόσια δια κοινά Γράμματα, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον μου βεβαιούντος δια τινών επακολουθησάντων σημείων».

Συνέχεια →

Να τα ξεριζώσουμε ή όχι ….τ’ αμπέλια;

Tου Βαγγέλη Πισσία*

Δεκαετία του 1970, σε μια από τις λεγόμενες Μεγάλες Σχολές της Γαλλίας, η έδρα της οποίας ακόμη βρίσκεται επί της λεωφόρου Maine, κοντά στην πλατεία Μontparnas έφθασαν οι προδιαγραφές ενός προγράμματος, τμήμα του οποίου ομάδα καθηγητών, ερευνητών και μεταπτυχιακών σπουδαστών κλήθηκε να εκπονήσει άμεσα.

Το πρόγραμμα δεν έφθασε από τις… Βρυξέλλες (άλλες εποχές τότε, προ αλώσεως δηλαδή…), αλλά από την Αλγερία. Αντικείμενο του προγράμματος η ανάλυση ενός καίριου ερωτήματος, τότε καθοριστικού για το νεαρό αυτό κράτος: «να ξεριζώσουμε ή να μην ξεριζώσουμε τ’ αμπέλια;»…

Συνέχεια →

Οι προβιομηχανικές βιοτεχνίες-οικοτεχνίες της Κέρτεζης και τρεις μεταβιομηχανικές απόπειρες

Νερόμυλοι, Νεροτριβές, Νεροξυλουργείο και Μαγγανοπήγαδα στην Κέρτεζη  (Μέρος Ι)

[Βελτιωμένο και Επαυξημένο]

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι) Εισαγωγικά

Η μελέτη που ακολουθεί δεν φιλοδοξεί ούτε μόνο να αναδείξει με ένα τοπικιστικό πνεύμα σπουδαίες πρωτοβουλίες μεταποίησης στο χωριό μου. Δεν φιλοδοξεί επίσης ούτε να αποτελέσει μια λαογραφική μόνο προσπάθεια που έλλειπε, και μάλιστα μουσιακού τύπου.

Έχει ως σκοπό να αναδείξει ένα υπόδειγμα προβημιοχανικών κυρίως  βιοτεχνιών και οικοτεχνιών σε μία μεγάλη αγροτοκτηνοτροφική κωμόπολη το οποίο υπόδειγμα κορυφώθηκε στα μέσα του εικοστού αιώνα. Το πρότυπο αυτό ερχόταν σε ορισμένους τομείς από το απώτατο παρελθόν, είτε από στην περίοδο της τουρκοκρατίας, είτε από στα μεταεπαναστατικά χρόνια (π. χ. νερόμυλοι, κεραμιδοκάμινα, σαγματοποιεία, μοδίστρες, κλπ).

Συνέχεια →