Η ευστάθεια της αβεβαιότητας*
Του Γιάννη Στρούμπα
Είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε ένας και μοναδικός ή μήπως υπάρχουν κι άλλα, παράλληλα σ’ αυτόν σύμπαντα; Ο τρόπος ύπαρξης των πραγμάτων είναι ο αντιληπτός από τις ανθρώπινες αισθήσεις ή κάποιος διαφορετικός, δεδομένου πως οι αισθήσεις υπόκεινται σε πλάνες; Τα ερωτήματα απασχολούν την επιστήμη, τη φιλοσοφία, την τέχνη. Από μια μικτή σκοπιά τα εξετάζει ο πρωτοεμφανιζόμενος Κομοτηναίος λογοτέχνης, μαθηματικός στο επάγγελμα, Ανδρέας Λύκος, στο μυθιστόρημά του «Αναμνήσεις συμμετρίας». Συνδυάζοντας τα πορίσματα των μαθηματικών με τους απορρέοντες προβληματισμούς από την τέχνη της ζωγραφικής και, συγκεκριμένα, από τους πίνακες του Ολλανδού ζωγράφου Μάουριτς Κορνέλις Έσερ (1898-1972), ο Λύκος αναπτύσσει τη δική του λογοτεχνική εκδοχή αναφορικά με τα όντα, τον χώρο που τα περιβάλλει και τις βεβαιότητες ή τις αβεβαιότητες που εμπερικλείουν οι όποιες, κάθε φορά, απαντήσεις επί του θέματος. Όταν μάλιστα οι απαντήσεις αυτές είναι κι εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους, σχηματίζουν, παρά τη φαινομενική τους ασυμβατότητα, μωσαϊκά με σχέδια συμμετρικά.
