Επίθεση εναντίον της Κίνας

Του Βασίλη  Βιλιάρδου*

Η τιτανομαχία του κίτρινου γίγαντα με τους κερδοσκόπους, στόχος της οποίας είναι η υποτίμηση του νομίσματος, εξελίσσεται ήδη – με πιθανό αποτέλεσμα ένα παγκόσμιο αποπληθωριστικό σοκ, μαζί με ένα χρηματιστηριακό κραχ.

Οι περισσότεροι θα θυμούνται ασφαλώς πως όταν η Ελλάδα είχε βρεθεί στο στόχαστρο των κερδοσκόπων, κάπου στα τέλη του 2009, με αποτέλεσμα να στοιχηματίσουν εναντίον της με διάφορα χρηματοπιστωτικά όπλα μαζικής καταστροφής, κυρίως με τα CDS, η τότε κυβέρνηση της τους προειδοποιούσε ανόητα ότι θα αποτύχουν – με άρθρα της στα ΜΜΕ, με δηλώσεις του υπουργού οικονομικών, καθώς επίσης με οτιδήποτε άλλο είχε στη διάθεση της.

Τελικά δεν απέτυχαν, ενώ ουσιαστικά βοηθήθηκαν από τις σπασμωδικές ενέργειες της κυβέρνησης, αφού τεκμηρίωναν πως η Ελλάδα φοβόταν – επομένως ότι, το πρόβλημα στην οικονομία της υπήρχε, οπότε ήταν θέμα χρόνου να αποκαλυφθεί και να χάσει το «παιχνίδι» μαζί τους.

Κάτι ανάλογο φαίνεται να διαδραματίζεται σήμερα στην Κίνα (πηγή), κρίνοντας από τις πρόσφατες αναφορές των κρατικών ΜΜΕ, τα οποία «απειλούν» τον G. Soros – διαμηνύοντας του πως «πρέπει να αφήσει τα χέρια του από το γουάν, επειδή διαφορετικά θα τα κάψει». Εν τούτοις, οι απειλές αυτές έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα – αφού δίνουν την εντύπωση στους υπόλοιπους κερδοσκόπους πως είναι η κατάλληλη εποχή για να τοποθετηθούν μαζικά εναντίον του κινεζικού νομίσματος, ευελπιστώντας σε μεγάλα κέρδη.

Συνέχεια →

Το άλλο έλλειμμα

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Πάει καιρός που δεχτήκαμε τέτοιο ανελέητο βομβαρδισμό από λέξεις, ώστε θεωρήσαμε πως τα μόνα ελλείμματά μας είναι εκείνα του ισοζυγίου πληρωμών, των τρεχουσών συναλλαγών ή το εμπορικό ή το δημοσιονομικό, τα δίδυμα ελλείμματα, καθώς τα λένε, έτσι που στο τέλος μοιάζει να μας έγινε μαράζι η άμεση εξισορρόπηση τους. Να βάλουμε τα φράγκα του κράτους στις ευρωπαϊκές ζυγαριές με τους ηλεκτρονικούς αισθητήρες, να ζυγιάσουμε το «έχει» του και τα «δούναι» του. Μαραζώνουμε φορτώνοντας ολόκληρο το «είναι» της ζωής μας στο ζυγό που παριστάνει τη συσκευή της ζυγαριάς.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ, ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ, (ΛΚ, ΙΘ, 1-10**, 22-01-2012).

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Σήμερον σωτηρία τώ οίκω τούτω εγένετο…», Λκ΄, ιθ, 10.

Σήμερα ο Χριστός πραγματεύεται την σωτηρία του ανθρώπου. Δηλ. ο Χριστός  δεν θέλει στην Βασιλεία του ανθρώπους ανάπηρους, χαλασμένους, διαλυμένους.

Και τούτο γιατί σωτηρία θα πει ολοκλήρωση (σώος=ολόκληρος ), γι’ αυτό το τονίζει στο τέλος: «Σήμερον σωτηρία τώ οίκω τούτω εγένετο».

Ο Ζακχαίος ήταν ένας κοσμικός της Ιουδαϊκής κοινωνίας. Ήταν ένας ειδωλολάτρης με καπέλο ιουδαϊκό, όπως και οι Φαρισαίοι, δηλ. στην θεωρία Ιουδαίος και στην πράξη ειδωλολάτρης. Δηλαδή ένας κάτοικος της Iεριχούς, κοσμικά καταξιωμένος, αλλά χωρίς ηθικές αναστολές. Όπως είμαστε δυστυχώς οι περισσότεροι από μας, ειδωλολάτρες με καπέλο χριστιανικό.

Συνέχεια →

Εικόνες άσκησης και άθλησης στο συγγραφικό έργο των Τριών Ιεραρχών‏

Της Μαρίας Συμεωνίδου*

Στο συγγραφικό έργο των Τριών Ιεραρχών ανιχνεύουμε εικόνες που παραπέμπουν στην άθληση και στην καλλιέργεια ασκητικής νοοτροπίας. Οι λέξεις άσκηση-ασκητισμός έχουν συνδεθεί με την πορεία και τη ζωή της Εκκλησίας. Συναρτώνται με την αφοσίωση σε ένα έργο και αποτελούν παράγοντα ισορροπίας, όχι τρόπο στέρησης αγαθών. Με τον τρόπο και τη στάση ζωής τους οι Τρείς Ιεράρχες μας δίδαξαν για την τήρηση του μέτρου και την αποφυγή υπερβολών.

Συνέχεια →

Μια οντολογική ματιά στο έργο του Θεόδωρου Αγγελόπουλου

Του Κωνσταντίνου Κόττη*

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος διαμόρφωσε την καλλιτεχνική του οπτική, σε ένα περιβάλλον δυαρχικό, μανιχαϊστικό. Ο εμφύλιος είχε αφήσει βαθειά τα σημάδια του. Κατά την δεκαετία του 60΄, τα ανθρώπινα δικαιώματα εξαγγέλλονταν ως βιτρίνα, η οποία, όμως, απέκρυπτε την πραγματικότητα. Ισχυρές χώρες, ακόμα κατακτήτριες άλλων χωρών, δυτικά με τις αποικίες, ανατολικά με τον σοσιαλιστικό ολοκληρωτισμό. Προκαθορισμένα από πριν τα διεστώτα, τα στρατόπεδα των καλών και των κακών, των νικητών και των ηττημένων. Ανάλογα διχάζονταν η τέχνη, οι δημιουργοί. Ανάλογα σύχναζαν οι πολίτες σε μπλε, πράσινα και κόκκινα καφενεία. Υπήρχαν ακόμα «στρατόπεδα εργασίας», σιβηρικά παραπετάσματα, «Παρθενώνες» που «αναμόρφωναν».  Αναπτύχθηκε μια τάση  πολιτική σε μια εποχή ανελεύθερη, όπου προτάσσονταν οι εικόνες ως εκφραστικές του λιγόλογου των αισθημάτων εις βάρος του σεναρίου.

Συνέχεια →

Με αλλεπάλληλους «εκσυγχρονισμούς» κατεδαφίζεται η Ανώτατη Εκπαίδευση

Του Λάζαρου Απέκη*

Με στόχο μια νέα «μεταρρύθμιση» της Ανώτατης Εκπαίδευσης και με τον «Εθνικό και Κοινωνικό Διάλογο» να έχει ξεκινήσει, ο αρμόδιος υπουργός δήλωσε:

«Οφείλουμε να αναζητήσουμε λύσεις που θα αντιπαρατίθενται στα ξεπερασμένα στερεότυπα και αναχρονιστικές νοοτροπίες που καταδυναστεύουν την κοινωνία και ειδικότερα την εκπαίδευση».

Και, για να μην ονειροβατούμε, πρόσθεσε:

«Η αντιμετώπιση δομικών προβλημάτων της εκπαίδευσης συναρτάται με την έκθεση του ΟΟΣΑ για την αξιολόγηση της εκπαίδευσης στη βάση των βέλτιστων διεθνών πρακτικών».

Ομως, με τους ίδιους στόχους, τα ίδια «εργαλεία» και τις οδηγίες των εμπειρογνωμόνων του ΟΟΣΑ πορεύτηκε και ο Γ. Παπανδρέου το 1995, ως υπουργός Παιδείας, για τις «μεταρρυθμίσεις» που ακολούθησαν.

Συνέχεια →

Ο εθνικός διάλογος για την παιδεία έχει ήδη ολοκληρωθεί

Του Γιώργου Καλημερίδη*

Με βάση και την εμπειρία των τελευταίων τριάντα χρόνων, ισχυρίζομαι εξαρχής ότι είναι αδύνατον να υπάρξει στην πραγματικότητα εθνικός διάλογος για την παιδεία και το εκπαιδευτικό σύστημα. Για δύο κύριους λόγους.

Πρώτον, η εκπαίδευση δεν είναι, παρά τις ποικίλες μυστικοποιήσεις, γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, “εθνική υπόθεση”, αλλά αντίθετα συνιστά ένα πολιτικό διακύβευμα γύρω από το οποίο προωθούνται διαφορετικά ταξικά προσδιορισμένα, ασφαλώς, μορφωτικά προγράμματα. Δεν έχει υπάρξει επομένως ποτέ, ούτε πρόκειται να υπάρξει, ένα υπεραταξικό μοντέλο εκπαίδευσης που μπορεί να μας το αποκαλύψει κάποια υποτιθέμενα ανεξάρτητη και αντικειμενική παιδαγωγική επιστήμη. Η ιστορία του ελληνικού σχολείου, αλλά και κάθε εκπαιδευτικού συστήματος, είναι μια ιστορία πολύ σκληρών παιδαγωγικών, ιδεολογικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων μεταξύ διαφορετικών εκπαιδευτικών και πολιτικών ρευμάτων. Οι ιστορικοί που πρωταγωνιστούν και διευθύνουν, στις μέρες μας, το σημερινό εκπαιδευτικό διάλογο μπορούν πολύ εύκολα νομίζω να μας το επιβεβαιώσουν. Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στη σφαίρα της μεταφυσικής του θετικισμού -τεχνοκρατισμού.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ, ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ – θεραπεία τυφλού στην Ιεριχώ, 23-01-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

 «Και εβόησεν λέγων. Ιησού υιέ Δαυίδ, ελέησόν με. Και οι προάγοντες επετίμων αυτώ ίνα σιωπήσει. Αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζεν. Υιέ Δαυίδ ελέησόν με», Λκ ιδ΄, 38-39.

Τυφλός λοιπόν και ο Βαρτίμαιος, όπως όλοι μας, μόνο που αυτός είχε την σωματική και όχι την πνευματική τύφλωση. Δεν έβλεπε με τα μάτια του σώματος, αλλά έβλεπε με τα μάτια της ψυχής.  (Το όνομά του το αναφέρει ο  Μάρκος).

Πολλοί νομίζουμε ότι το κυριότερο είναι τα μάτια του σώματος, αλλά  όταν είσαι πνευματικά τυφλός τα σωματικά μάτια δεν πρόκειται να σε ωφελήσουν. Μπορεί και να σε καταστρέψουν! Είδε λοιπόν τον Χριστό και κατάλαβε ότι ήταν η  ευκαιρία της ζωής  του, γι αυτό και το πέτυχε, (την άρπαξε από τα μαλλιά). Τι πέτυχε; Ό,τι ζητούσε, το έλαβε ο Βαρτίμαιος. Ήθελε το φως του, γιατί είχε γιαυτόν μεγάλη σημασία (δεν ήταν εκ γενετής τυφλός).

Συνέχεια →