Αυτές τις ημέρες ακούγονται πολλά εκατέρωθεν για τα κανάλια του χθες και τα κανάλια του αύριο. Η συζήτηση βρίθει ανακριβειών και η αλήθεια είναι ότι γίνεται επί της διαδικασίας και όχι για την ταμπακιέρα. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε ανοιχτά για όλα, γιατί η ενημέρωση μας είναι συνταγματικό αγαθό και πρέπει να γνωρίζουμε ποιος, γιατί και υπέρ ποίου αναλαμβάνει να μας ενημερώσει.
Περί του αριθμού των αδειών
– Θα σε σώσω, μου είπε με αποφασιστικότητα.
Σιώπησα. Απλά τον κοίταγα στα μάτια και απορούσα για το πώς.
– Χρωστάω πολλά, του αντέτεινα.
– Θα σε σώσω, επανέλαβε και άφησε το καπέλο του στην κρεμάστρα. Πέρασε στο καθιστικό και προτίμησε την πολυθρόνα μου. Ενοχλήθηκα κάπως, αλλά δεν είχα περιθώρια για παραξενιές. Ο άνθρωπος ήρθε για να με σώσει. Άμα δεν μου άρεσε, μπορούσα να μην του ανοίξω την πόρτα. Τώρα είναι αργά. Ήρθε κάθισε και έβγαλε χαρτί και μολύβι.
– Λοιπόν, έχουμε ένα στεγαστικό, ένα δάνειο για αυτοκίνητο, μία κάρτα καταναλωτική κι ένα χρέος στον Τόλη. Σύνολο 200.000 ευρώ.
Χρειάζεται οριστική λύση στο προβληματικό θεσμικό πλαίσιο
Όπως έχουμε ξανασημειώσει στις στήλες αυτής της εφημερίδας, στην Ελλάδα η πρόληψη των εξαρτήσεων (νόμιμες και παράνομες ουσίες, Διαδίκτυο, τζόγος κ.λπ.) και η προαγωγή της ψυχοκοινωνικής Yγείας (π.χ. ενίσχυση της αποδοχής της διαφορετικότητας, κινητοποίηση σε σχέση με την ψυχική Υγεία σε κοινοτικό επίπεδο) υλοποιείται κυρίως από τα Κέντρα Πρόληψης και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας, τα οποία από άποψη θεσμική είναι ιδιόμορφες, «υβριδικές» συνεργασίες του Κεντρικού Κράτους (υπουργείο Υγείας – ΟΚΑΝΑ) κυρίως με την Τοπική Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού και όλη αυτή η συνεργασία επενδεδυμένη με τη μορφή της ιδιωτικής, πολύ «χαλαρής» από άποψη θεσμική Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας (ΑΜΚΕ), ενώ πρόκειται για συνεργασία δημόσιων φορέων κατά συντριπτικό ποσοστό.
«ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις, γενηθήτω σοι ως θέλεις», Μτθ ιε΄, 28.
Όλα όσα γεγονότα συμβαίνουν στον πλανήτη Γη, είτε είναι φυσικά φαινόμενα, είτε είναι θαύματα ή παραβολές, είναι μηνύματα (sms). Τα στέλνει ο Χριστός στους ανθρώπους, και μας καλεί να τα ανοίξουμε, για το καλό μας.
H σημερινή περικοπή αναφέρεται στις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά, δηλ. πώς οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να βγουν στην κοινωνία χωρίς να παγιδευτούν. Μας παρουσιάζει στο πρόσωπο μιας γυναίκας, τα τρία απαραίτητα εφόδια (όπλα), με τα οποία πρέπει να είναι εφοδιασμένοι οι γονείς και ιδίως οι μητέρες, για να εκτελέσουν με επιτυχία την αποστολή τους. Και αυτά είναι:
Οι καναλάρχες γλέντησαν με εκατοντάδες εκατομμύρια θαλασσοδάνεια που έπαιρναν ακόμη και όταν οι παραγωγικοί κλάδοι δεν μπορούσαν να πάρουν ούτε ένα ευρώ. Έγραφαν συνεχώς ζημιές αλλά μπορούσαν να επιβιώνουν ικανοποιώντας μια παράλογη αντίληψη επαγγελματία που ενώ θεωρητικά χάνει, θέλει να συνεχίζει να υπάρχει σα να είναι φιλάνθρωπος. Ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις και σκουπίδια πολιτικούς που διαμόρφωσαν μια επετηρίδα αναγνωρίσιμης ηλιθιότητας και συμφερόντων. Μπαινόβγαιναν στο Μέγαρο Μαξίμου και υπαγόρευαν πολιτικές και πολιτικούς. Ανάγκασαν τη χώρα να τους αναγορεύσει σε εθνικούς προμηθευτές, αγκαλιάζοντας όλη τη δημόσια και ιδιωτική ζωή με τα πλοκάμια των δραστηριοτήτων τους: δρόμοι, αεροδρόμια, σκουπίδια, γέφυρες, πολιτισμός. Μέχρι και τα εισιτήρια και τα ταξίδια του Δημόσιου τομέα, περνούσαν από τα δικά τους ταξιδιωτικά πρακτορεία. Το κυριότερο απ’ όλα, διαμόρφωσαν γενιές ανθρώπων στη σπουδαιότητα του τίποτα, της απαστράπτουσας ξεφτίλας, του ντεκαπάζ που έφτανε ως τον εγκέφαλο.
ΜΟΝΑΧΟ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ. O ιερέας Απόστολος Μαλαμούσης και ο ιμάμης Βενιαμίν Ιντριτς είναι δύο καλοί φίλοι και όχι μόνο: σε δύσκολες εποχές έχουν συστρατευθεί εναντίον του θρησκευτικού φανατισμού και υπέρ της αρμονικής συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων στον τόπο όπου ζουν, τη Βαυαρία. Ο πατήρ Απόστολος, αρχιερατικός επίτροπος στη Βαυαρία, ανταποκρίνεται δίχως αναστολές στις προσκλήσεις του ιμάμη να παραστεί σε θρησκευτικές εκδηλώσεις των μουσουλμάνων και ο Ιντριτς, με καταγωγή από τα Σκόπια, δεν διστάζει να περάσει το κατώφλι της ορθόδοξης Εκκλησίας του Μονάχου. Οι δυο τους, δε, παίρνουν ενεργά μέρος και μάλιστα στην πρώτη γραμμή, σε συγκεντρώσεις και πορείες εναντίον του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της τρομοκρατίας.
«Ερχονται αυτοί, πάμε εμείς, έτσι γίνεται» λέει στην «Κ» ο δραστήριος ιερωμένος. Τούτη την εποχή ο πατήρ Απόστολος βοηθάει τον θρησκευτικό ηγέτη των μουσουλμάνων να χτίσει ένα μεγάλο τζαμί και μουσουλμανικό κέντρο στο Μόναχο, συμμετέχοντας μάλιστα, με έγκριση του μητροπολίτη Γερμανίας κ. Αυγουστίνου, μαζί με άλλες εξέχουσες προσωπικότητες της Βαυαρίας στο ανώτατο ιδρυτικό συμβούλιο του τεμένους!
Είναι καιρός να δούμε και πίσω «από την κουρτίνα» μισθών και συντάξεων των νέων εφαρμοστικών νόμων, με αφορμή και το 3ο «μνημόνιο» στην περίοδο της βαθιάς κρίσης του καπιταλισμού. Αυτή τη φορά μας δίνεται η ευκαιρία να υπογραμμίσουμε κάποιες τομές που κάνει η κυβέρνηση Αλ. Τσίπρα, ειδικά η 2η, και να τις αποτιμήσουμε με βάση τον «ποιό τύπο ανθρώπου» ευνοεί και προωθεί ακόμη πιο βαθύτερα και πλατύτερα.
α) Στο λεγόμενο σχέδιο «Γ. Κατρούγκαλου», που είναι η αφορμή να ξεδιπλωθεί ένα ιδιόμορφο κίνημα γεμάτο και με αντιφάσεις, δεν έχουμε μόνο το κτύπημα των μικρομεσαίων στρωμμάτων, ούτε μόνο τη »δημοσιονομική» πλευρά, οποία επιφέρει νέες μεγάλες μειώσεις. Έχουμε μια γενικευμένη εξάπλωση του ανταποδοτικού τρόπου υπολογισμού των συντάξεων. Με το νόμο Λομβέρδου-Κουτρουμάνη του 2010 γνωρίζαμε την πρόνοιά του ότι από την 1/1/2016 θα εφαρμοζόταν ο »αναλογικός» τρόπος υπολογισμού των συντάξεων και με πρόβλεψη να έχει αναδρομική εφαρμογή από 1/1/2011. Κρατά μάλιστα τη βάση μιας προνοιακής σύνταξης τύπου ΟΓΑ μετά την ηλικία των 67 ετών και τη μισή νωρίτερα σε περίπτωση αναπηρίας, για λόγους «ανθρωπισμού».
Το 2016 ξεκίνησε με τις ανησυχίες για την παγκόσμια οικονομία να φουντώνουν. Στα χρηματιστήρια των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ασίας χάθηκαν τον Ιανουάριο πάνω από 8 τρισεκατομμύρια ευρώ κεφαλαιοποίησης, καθώς σειρά εξελίξεων αναζωπυρώνουν τους φόβους για μια νέα, σοβαρή υποτροπή της παγκόσμιας κρίσης μέσα στο 2016. Τα σημεία στα οποία εστιάζονται η προσοχή και οι ανησυχίες των αναλυτών του συστήματος και των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών είναι: οι συνέπειες που μπορεί να έχει ο τερματισμός του κύκλου μείωσης και η έναρξη του κύκλου αύξησης των αμερικανικών επιτοκίων απ’ τα τέλη του 2015, η καχεξία των ρυθμών της παγκόσμιας ανάπτυξης, η οικονομική επιβράδυνση στην Κίνα, γενικότερα η είσοδος των λεγόμενων αναπτυσσόμενων οικονομιών (BRICKS) στον κύκλο της κρίσης, η κατρακύλα των τιμών του πετρελαίου. Στο «καλάθι» αυτό προστίθενται τώρα όλο και εντονότερα οι λεγόμενοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι, συνδεόμενοι κατά κύριο λόγο με τον πόλεμο και την αστάθεια στη Μ. Ανατολή, το κύμα των προσφύγων και τις πολιτικές του επιπτώσεις στην Ευρώπη, αλλά και άλλα διεθνή «μέτωπα»: η Ουκρανία, η θάλασσα της Νότιας Κίνας, η Κορέα.
Τον είδα πίσω από τα βάτα. Παραφυλούσε. Στο πρόσωπό του ήταν χαραγμένη η αποφασιστικότητα και στα χέρια του μια κοντόκανη καραμπίνα. Ντυμένος με στολή παραλλαγής, ζωσμένος φυσιγγιοθήκες, περίμενε. Τι άραγε;
Τα ενδιαφέροντα τετράποδα, για στιφάδο, αποτελούν πλέον εικόνα σε παιδικά παραμύθια. Επίσης τα πετούμενα, εκτός από τις καρακάξες, δεν νομίζω ότι αποτελούν στόχο. Άγρια δεν έχουμε στην περιοχή. Οι κότες και γενικά τα πουλερικά είναι οικόσιτα και φυσικά αν κάποιος αποφασίσει να παρανομήσει δεν κάθεται την αυγή …
Κρύφτηκα και τον παρατηρούσα. Απόλυτα προσηλωμένος στην ποριά κατά τη θάλασσα. Σχεδόν ακίνητος, παρά την υγρασία που σε περόνιαζε.
Ήταν στις αρχές του 1997, όταν, με αφορμή τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις που έγιναν στη χώρα μας, είχα δημοσιεύσει (Επενδυτής, 3/5.1.1997) ορισμένες εκτιμήσεις μου για ενδεχόμενες ανάλογες εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης.
Το θέμα μου ήταν «Το Αγροτικό και τα Εκπαιδευτικά». Δεν είναι επίκαιρο, σήμερα, το σχετικό κείμενο. Αν παρουσιάζει, ωστόσο, κάποιο ενδιαφέρον, αυτό έχει να κάνει, κυρίως, με τον έλεγχο των «υποθέσεων εργασίας» που είχα διατυπώσει δεκαοχτώ χρόνια πριν.
