Εννιάμερη μνήμη του αλλοιώτικου (+) παπα-Γιάννη (Κατωπόδη)

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Με τον παπα Γιάννη Κατωπόδη συναντήθηκαν οι ζωές μας πριν σαράντα-ένα χρόνια. Θα ήταν αδύνατο να μη «συναντηθούμε» στην Πάτρα, γιατί και οι δυό μας αποδειχτήκαμε ιδιαίτερα ανήσυχα πνεύματα και ατίθασα νιάτα στην αρχή της κατόπιν αποπνέουσας τα λοίσθια «Μεταπολίτευσης» του 1974… Όντας ανήσυχο πνεύμα και μετά την κατάρρευση της απριλιανής χούντας συμμετείχα σε ό,τι «έπαιζε» στο πολιτικό και κοινωνικό κέντρο της πόλης, που ήταν το Παράρτημα (του Πανεπιστημίου Πατρών). Το 1974-1975 ήμουν δευτεροετής φοιτητής στο φυσικό τμήμα.

Συνέχεια →

EURO – NAZI – UNION: Η ψεύτικη «τραγική» ιστορία της Τζαμάλα και η αλήθεια για τους Τατάρους

Ο »ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» σαν όπλο με γεμάτη την θαλάμη

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Ένα τραγούδι που μιλάει για την ιστορία της «ξεριζωμένης» προγιαγιάς της τραγουδίστριας, κέρδισε τον διαγωνισμό της Eurovision. Και είναι να αναρωτιέται κανείς αν αξίζει πραγματικά να ασχοληθεί κανείς με το αισθητικό/καλλιτεχνικό πλαίσιο ενός διαγωνισμού, που αυτοκυρώθηκε όταν το S.A.G.A.P.O. του Μιχάλη Ρακιντζή δε μπόρεσε να ανέβει πάνω από την 17^η θέση.

Και ίσως μόνο η απαξίωση να αξίζει σε ένα διαγωνισμό πιο troll και από troll,  και το άρθρο να ήταν περιττό, εάν δεν υπήρχε μια μικρή λεπτομέρεια:

Συνέχεια →

Το τέλος των μνημονίων

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα στον πλανήτη, στην οποία θα καταργηθεί η πολιτική των διαπραγματεύσεων και των εκβιασμών, για την πληρωμή των δόσεων –όταν εγκατασταθεί ο μόνιμος μηχανισμός επιτήρησης από τους δανειστές της.

«Η Γερμανία (η βιομηχανική ελίτ που κυβερνάει ανέκαθεν τη χώρα, ερήμην των πολιτών και με εντολοδόχους τους πολιτικούς), έχει μάλλον ξεκινήσει τον τρίτο πόλεμο στην ιστορία της, για την κατάκτηση της Ευρώπης –την οποία θεωρεί πως έχει του χεριού της. Όπως και στο παρελθόν ρισκάρει πάρα πολλά, με την ελπίδα ότι το εγχείρημά της αυτό δεν θα μετατραπεί σε παγκόσμιο πόλεμο, με πολλά μέτωπα, στον οποίο θα ξαναβγεί αυτή ηττημένη και η Ευρώπη κατεστραμμένη» (πηγή).

Ανάλυση

Συνέχεια →

Η αβάσταχτη παιδικότητα της ενηλικίωσης μας

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Αν ισχύουν αυτά, θα ριψοκινδύνευα να υποθέσω πως η ελληνική κοινωνία ενηλικιώθηκε ή μάλλον σύρθηκε στην ενηλικίωση της, μέσα από την ανολοκλήρωτη επανάσταση του ’21, δίχως ποτέ να κατορθώσει να ησυχάσει αυτό το θυμωμένο και πληγωμένο παιδί που κουβαλάει εδώ και δεκαετίες στα σπλάχνα της. Η κοινωνία μας φιλοξενεί εντός της έναν πιτσιρικά, που ίσως από «μια αιτία τυφλή», πάνε χρόνια τώρα, που μας «γαμάει τα Λύκεια».

Μιλώ για μια κοινωνία που δεν έχει επαφή με τα δικά της συναισθήματα, τις δικές της ανάγκες και τις δικές της επιθυμίες, που απλά εκλογικεύει και πιθηκίζει ανάγκες, επιθυμίες και συμπεριφορές άλλων και που τη βλέπω να προσπαθεί με το στανιό να χωρέσει μέσα στα βαφτιστικά ρουχαλάκια που της κάνανε δώρο οι νονοί της «ανεξαρτησίας» της. Ανυποψίαστη για τη δική της ανάγκη για «ευρυχωρία» και φαρδιά μανίκια, βιάστηκε -κυριολεκτικά- να ντυθεί στα στενά.  Κι όποιος δεν ακολουθεί τις δικές του ανάγκες, όποιος δεν ιεραρχεί της ανάγκες σύμφωνα με το δικό του τρόπο, όχι μόνο είναι πάντα υποχρεωμένος να υιοθετεί τις ανάγκες άλλων, αλλά είναι και καταδικασμένος να σπουδάζει καθημερινά την απώλεια της ταυτότητας του. Ώσπου, κάπως έτσι, μια ολόκληρη κοινωνία, οδηγήθηκε να εξαρτηθεί από κάπου έξω από την ίδια την εαυτότητα της, μπας και βρει εκεί τη χαμένη της ταυτότητα. Θες να το πεις Ευρώπη, θες να το πεις Ρωσικό Κόμμα, θες να το πεις Κοραϊκή προγονοπληξία, θες να το πεις εμφύλιο, θες χούντα, θες Πα.Σο.Κ. ή ΣΥΡΙΖΑ, θες να το πεις γκρίνγκλις, τα ίδια πράγματα λέμε.

Συνέχεια →

Θαλασσινό αεράκι

Του Δημήτρη Γ. Μαγριπλή*

Μπήκαμε στο εξεταστικό κέντρο. Κοιτάζω  πίσω και βλέπω τη μάννα μου. Βουρκωμένη όπως πάντα. Σαν να πηγαίνω στον πόλεμο. Της γελώ από απόσταση. Το παίρνει χαμπάρι και κουνάει το χέρι.

Συνέχεια →

Επιθέσεις με μαχαίρι: μια επικίνδυνη μορφή που χρήζει προσοχής

Tης Μαρίας Χρ. Αλβανού*

Πρόσφατο περιστατικό επίθεσης με μαχαίρι από γερμανό δράστη εναντίον τεσσάρων ατόμων στον σταθμό τρένου κοντά στο Grafing προκαλεί το ενδιαφέρον σε όσους ασχολούνται με ζητήματα αντιμετώπισης τρομοκρατικών χτυπημάτων. Οι γερμανικές αρχές δεν συνδέουν- μέχρι στιγμής τουλάχιστον- με  δίκτυο ισλαμιστικής τρομοκρατία την επίθεση, παρά τις ιαχές  «Allahu Akbar» και «πρέπει να πεθάνετε άπιστοι». Δίδεται στη δημοσιότητα η εκτίμηση ότι ο δράστης έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα και έκανε χρήση ουσιών. Παρόλα αυτά και άσχετα με την πορεία των ερευνών στη συγκεκριμένη υπόθεση, πρόκειται για μια μορφή επίθεσης που αν υιοθετηθεί τελικά από ισλαμιστές τρομοκράτες θα δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα ασφάλειας.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ, Μρκ, ιε΄ 43 – ιστ΄ 8,**

29-04-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«…έραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί  ελθούσαι…»

Σήμερα είναι η ημέρα της γυναίκας της μυροφόρας, δηλαδή της αναστάσιμης. Η σημερινή περικοπή είναι το χρονικό της συμμετοχής της στην Ταφή και στην Ανάσταση. Και επειδή αυτά τα δύο γεγονότα έχουν υπερκόσμια θέση μέσα στην δημιουργία, γι αυτό η εκκλησία τους έχει δώσει κεντρική θέση στις Κυριακές του 50ντηκοσταρίου. O Τάφος, ο Λίθος, τα Μύρα, ο Σεισμός, ο Άγγελος, το άνοιγμα της θύρας του Μνημείου, το Μύρωμα του εσωτερικού του τάφου, πού συνεχίζεται (αναγωγικά) μέχρι σήμερα από τις σύγχρονες μυροφόρες όλων των εποχών, δεν είναι απλώς ειδυλλιακά γεγονότα που συγκινούν, αλλά είναι υπερκόσμια γεγονότα (όχι απλά κοσμοϊστορικά, που δεν έγιναν ποτέ παρελθόν).

Και δεσπόζουν στην παγκόσμια Ιστορία, αλλά πολύ πιο πέρα απ’ αυτήν, στην απεραντοσύνη της αιωνιότητας. Πιο απλά, ο κόσμος, το σύμπαν, κατά κοινή ομολογία έχει τέλος, αλλά η Ανάστασις δεν έχει τέλος: «και της βασιλείας Αυτού ουκ έσται τέλος».  Δύο είναι τα είδη των  πειστηρίων για να καταχωρηθεί  αυτό το γεγονός στην Ιστορία.

1^ον   Η Καταχώρησις  του θανάτου  και  της ταφής

Συνέχεια →

Ορθολογικότητα και συναίσθημα

Του Χάρη Ναξάκη*

Στο μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη ένας ερυθρόμορφος αμφορέας των αρχών του 4^ου αι. π.χ. αναπαριστά την ιστορική χειραψία Διόνυσου και Απόλλωνα στους Δελφούς. Γιατί όμως οι έλληνες των ιστορικών χρόνων (5^ος και 4^ος αιώνας) έβαλαν τον Διόνυσο να συμφιλιωθεί με τον Απόλλωνα; Τι θα μπορούσαν μαζί να κουβεντιάσουν το διονυσιακό πρότυπο (Νίτσε), δηλαδή  τα ένστικτα, το συναίσθημα, το πάθος για χορό και μουσική, η έκσταση του εδώ και τώρα, με το απολλώνιο ιδεώδες του ορθού λόγου, της υπολογιστικής σκέψης, του κάλλους, των υψηλών ιδανικών; Τίποτα θα πουν οι ορθολογιστές, οι φωταδιστές της προόδου. Και όμως πολλά, γιατί και τα δύο είναι στοιχεία της ανθρώπινης ταυτότητας.

Συνέχεια →

Στήνοντας ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ τετραετίας και λογαριάζοντας χωρίς τον ΞΕΝΟΔΟΧΟ…

Του Ανδρέα Ζαφείρη

«Μπαμπά τι είναι το ΣΥΡΙΖΑ»;

Στις 9 Μαΐου έκλεισε ο κύκλος που άνοιξε η Νέα Δημοκρατία του Κ. Καραμανλή, το 1974. Τότε, η «Δεξιά» νομιμοποίησε, τυπικά, την Αριστερά. Τώρα, μια κυβέρνηση της «Αριστεράς», νομιμοποιεί, ουσιαστικά, δηλαδή σε επίπεδο κοινωνικής συνείδησης, τη δεξιά νεοφιλελεύθερη ιδεολογία.

Οι επιπτώσεις της συμφωνίας, σε πολιτικό επίπεδο, είναι εξ ίσου σημαντικές με αυτές στο οικονομικό.

Η κυβέρνηση Τσίπρα–Καμμένου προορίζεται πλέον, από ισχυρά κέντρα εντός και εκτός, για κυβέρνηση τετραετίας. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει «θεσμικό» πολιτικό γεγονός στον ενδιάμεσο χρόνο (ευρωεκλογές, εκλογή προέδρου). Τα πιθανά πολιτικά σενάρια της προηγούμενης περιόδου (οικουμενική, εκλογές, ηρωική έξοδος) ακυρώνονται. Και ακυρώνονται όχι γιατί δεν υπήρξαν, αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε και τα ακύρωσε de facto.

Συνέχεια →

Ιδού ο …Κόφτης

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου*

«Προσπαθούν να δραματοποιήσουν την κατάσταση με τον αυτόματο μηχανισμό. Η αρχή του έχει να κάνει με το τι γίνεται αν δεν πετύχεις στόχους. Υπάρχει τέτοιος νόμος στην Ελλάδα, που μιλά για συμπληρωματικό προϋπολογισμό. Στο νόμο 4063 του 2012 υπάρχει διορθωτικός μηχανισμός δημοσιονομικών αποκλίσεων».

Είναι αυτονόητο ότι αξίζει μία προσεκτική ματιά στον νομοθετικό πλαίσιο, που ονομάτισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προκειμένου να έχει κανείς μία σαφέστερη εικόνα για το τι είδους ρύθμιση πρόκειται να έρθει για να ψηφιστεί στην Βουλή το αργότερο έως τις 23 Μαίου με δεδομένο ότι την επόμενη ακριβώς ημέρα έχει οριστεί η τακτική συνεδρίαση του Eurogroup για το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης. Αλλά και για το πόσο «δική μας» είναι η πρόταση.

Συνέχεια →