Ομιλία στην αποτομή της τίμιας Κεφαλής του Ιωάννου του Προδρόμου

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

1). Η αποτομή της τίμιας Κεφαλής του Αγίου ένδοξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου (29 Αυγούστου), ΚΥΡΙΑΚΗ  29-8-2010, Μρκ, στ΄, 14-30**

Η γιορτή στη Δύση γιορταζόταν ήδη από τον Δ’ αιώνα, στην Ανατολή φαίνεται πως καθιερώθηκε πριν από τον Ζ’ αιώνα. Τοποθετήθηκε στις 29 Αυγούστου σε σχέση με την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου). Η Ύψωση είναι όπως η Μεγάλη Παρασκευή, όπου γίνεται ανάμνηση του Πάθους του Κυρίου. Πριν, λοιπόν, από τον μαρτυρικό θάνατο του Κυρίου προηγείται ο μαρτυρικός θάνατος του Προδρόμου και γίνεται έτσι Πρόδρομος και στον θάνατο Του.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην Ι΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΜΑΤΘΑΙΟΥ – του σεληνιαζόμενου νέου, Μτθ, ιζ΄, 14-23,** 16-08-2009

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

 «Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία».

Το επεισόδιο έγινε την ημέρα της Μεταμορφώσεως στους πρόποδες του όρους Θαβώρ. Ενώ οι τρεις μαθητές Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης ζούσαν μέσα στο όργιο του φωτός, στους πρόποδες οι άλλοι 9 μαθητές, ο κόσμος και ο πατέρας ενός σεληνιαζομένου παιδιού ζούσαν το δράμα του δαιμονισμού.

Κατά την δήλωση του πατέρα: «Σεληνιάζεται και κακώς πάσχει. Πολλάκις γαρ πίπτει εις το πυρ και πολλάκις εις το ύδωρ», Μτθ.ιζ 15. Δηλαδή πολλές φορές πέφτει στην φωτιά του «αναρχισμού» και πολλές φορές στα λασπόνερα της ακολασίας. Είναι το δράμα της νεολαίας όλων των εποχών και της δικής μας.

Συνέχεια →

Ολυμπιακοί αγώνες και αθλητικά ιδεώδη

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Οι μύθοι για το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο» κυριαρχούν παρόλο που η ιστορική έρευνα έχει συμβάλλει στην απομυθοποίηση. Οι αθλητικοί αγώνες της αρχαιότητας είχαν –εκτός από τα θετικά- και τα αρνητικά της εμπορευματοποίησης και του ανταγωνισμού.  Από τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες, όταν ακόμη και πριν το 752π.Χ. οι Αθλητές δεν αγωνίζονταν για τον «κότινο» μόνο, αλλά για υλικά οφέλη. Ο νικητής «αποκτά θέση τιμητική στους αγώνες, σιτίζεται με δημόσια δαπάνη και παίρνει ένα πολύτιμο δώρο» (Ξενοφάνης). Και ο μεγάλος τραγικός, ο Ευρυπίδης τόνιζε: «Από τα χίλια μύρια κακά που υπάρχουν στην Ελλάδα δεν υπάρχει χειρότερο από τη φάρα των αθλητών».

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην Θ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΜΑΤΘΑΙΟΥ – ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑ, Μτθ, ιδ΄, 22-34, 14-08-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Και ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι είς το πλοίον και προάγειν αυτόν είς το πέραν έως ού απολύσει τους όχλους», Μτθ, ιδ΄, 22.

Τους «ηνάγκασε», γιατί κάποιος λόγος υπήρχε… Το επεισόδιο που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο συνέβη την ίδια ημέρα που έγινε και το θαύμα της αρτοκλασίας. Αφού δηλαδή όλοι χόρτασαν και πήραν και οι μαθηταί από ένα κοφίνι περισσεύματα, ξαφνικά, και πριν απολύσει του όχλους, «ευθέως ηνάγκασε τους Μαθητάς να μπουν στο πλοίο και να αναχωρήσουν» χωρίς Αυτόν. Τη συνέχεια την ακούσαμε και πρωταγωνιστής ήταν ο Πέτρος.

Η θαλασσινή περιπέτεια του Πέτρου είναι βίωμα της λαϊκής ψυχής. Ας  παρακολουθήσουμε τον ποιητήν:

Συνέχεια →

Τα νερά της Κέρτεζης – Μέρος ΙΙ

Οι απαρχές του Βουραϊκού και τα δεκάδες γεφύρια στην Κέρτεζη

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το Μέρος Ι  

[Οι πηγές, οι βρύσες και οι γεωτρήσεις ύδρευσης της Κέρτεζης]

Ι. Εισαγωγικά

Ο Βουραϊκός ποταμός έχει κατεύθυνυνση προς το βορρά και εκβάλλει δυτικά του Διακοπτού, στα βορειανατολικά του Νομού Αχαΐας. Ένα χιλιόμετρο νότια της εκβολής συναντιέται με τον ξακουστό Οδοντωτό (σιδηρόδρομο) και έκτοτε η πορεία τους είναι παράλληλη και πλεκόμενη μέχρι την στάση του χωριού Κερπινής. Από τη στάση στα Νιάματα μάλιστα, και μέχρι την Ζαχλωρού, η παρέα τους σημαδεύεται και από το περίφημο Φαράγγι με τις παλιές μεταλλικές σιδηροδρομικές γέφυρες και τα τούνελ που άνοιξαν με φουρνέλα και εργατικά χέρια στο τέλος του 19^ου αι..

Ο Οδοντωτός σταματά στα βόρεια Καλάβρυτα, αλλά η βορειότερη κοίτη του Βουραϊκού δεν έχει εκεί την απαρχή της. Συνεχίζει νότια του Σκεπαστού (Βυσωκά) σε μια πορεία έξι περίπου ακόμα χιλιομέτρων στον βυσωκιώτικο κάμπο και μέχρι τα σύνορα του μικρόκαμπου των Κραστικών, βόρειά τους, και ‘κει συναντιέται με τον βορειανατολικό της Κέρτεζης, στις «Καμάρες».

Η κύρια κοίτη του, ένα χιλιόμετρο μετά στον «Πόρο» νότια από τα «Ρεμπίσια», θα δεχτεί τα χειμωνιάτικα –μόνο- νερά του παραπόταμου που τα μαζεύει από Λαγοβούνι, Κάνδαλο και Πριόλιθο (Συρμπάνι).

Η διασταύρωση του κερτεζίτικου Βουραϊκού με τον λαγοβουνιώτικο παραπόταμο. Παρατηρούμε ότι νερά έρχονται από την Κέρτεζη, ενώ λίγα απ’ αυτά μπαίνουν και στον παραπόταμο. Κι αυτό γίνεται κάθε χρόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Φόντο από την ξυλογέφυρα στον κερτεζίτικο Βουραϊκό (30-07-2016).

Το Καλοκαίρι, και φυσικά ολοχρονίς, ο Βουραϊκός δεν στερεύει, γιατί ευτυχώς για το Φαράγγι τα νερά της Κέρτεζης από την πηγή «Μπούρμπουλα», από το «Μάτι» και εν γένει τις «Αρκίτες» μέσα από μισοθαμένες «γράνες» και από τα αδέσμευτα νερά του ιστορικού «Κιοσιού» του δίνουν την υγρή ζωή.

Συνέχεια →

Ομιλία στην ΕΟΡΤΗ της ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ, Λουκ., ι΄, 38-42 & ια΄ 27-28, **  15-08-2012.

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που εορτάζει στις 15 Αυγούστου ο χριστιανικός κόσμος, είναι η μεγαλυτέρα από τις εορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της Μητρός του Κυρίου, τις θεομητορικές εορτές, όπως γράφει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωάννης  Φουντούλης  στο  Περιοδικό  Ποιμήν (2004).

Τις πρώτες μαρτυρίες έχομε γι’ αυτήν την εορτήν, κατά τον Ε’ αιώνα, γύρω στην εποχή που συνεκλήθη η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), που καθόρισε το Θεομητορικό δόγμα και έγινε αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Για πρώτη φορά φαίνεται ότι  γιορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα την 13 Αυγούστου και λίγο αργότερα μετετέθη στις 15 του ιδίου μηνός.

Κέντρο του πανηγυρισμού αναφέρεται στην αρχή ένα «Κάθισμα», ναός επ’ ονόματί της, που ευρίσκετο έξω από τα Ιεροσόλυμα, στο τρίτο μίλι της οδού που οδηγούσε στην Βηθλεέμ. Η σύνδεση της εορτής αυτής προς την Κοίμηση της Θεοτόκου έγινε στον περίφημο ναό της Παναγίας που βρισκόταν στην Γεσθημανή, το «ευκτήριο του Μαυρικίου», όπου υπήρχε και ο τάφος της.

Συνέχεια →

Το χωριό μου η Κέρτεζη

Του Πάνου Νικ. Τριπολιτσιώτη*

Στην ΚΕΡΤΕΖΗ, στις καστανιές,

εκεί θα πάω διακοπές,

κρύο νεράκι για να πιώ

στ’ αγαπημένο μου χωριό.

***

Παλιούς μου φίλους

εκεί θα βρω

και θα τους χαιρετήσω,

ποτήρια θα τσουγκρίσω.

****

Απ’ έξω από την Εκκλησιά,

κάτω από του πλάτανου τη σκιά,

καφέ θα κάτσω για να πιώ

κι έχω πολλά να θυμηθώ.

****

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην Ζ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΜΑΤΘΑΙΟΥ, των δύο τυφλών και ενός Κωφού, Μτθ, θ΄, 27-35,** 22-07-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«και ενεβριμήσατο αυτοίς ο Ιησούς  λέγων, οράτε μηδείς γινωσκέτω».

Σήμερα θα δούμε ένα θαύμα με περίεργες για μας συνθήκες. Όταν θεράπευσε τους δυο τυφλούς, τους έδωσε εντολή να μην το μάθη κανείς: «και ενεβριμήσατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων οράτε μηδείς γινωσκέτω». Το περίεργο είναι ότι αυτό που ζητούσε ήταν ανεφάρμοστο, και φυσικά το ήξερε ο Χριστός. Ήθελε όμως να διδάξει εποπτικά την αποφυγήν ενός από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα: της  κενοδοξίας.

Τι είναι η κενοδοξία

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην ΣΤ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΜΑΤΘΑΙΟΥ, του παραλυτικού της Καπερναούμ, Μτθ, θ΄, 1-8,** 24-07-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«ίνα τι υμείς ενθυμίστε πονηρά εν τοις καρδίες υμών;»

Με την αυστηρή αυτή παρατήρηση επετίμησε μερικούς γραμματείς, που ήσαν παρόντες κατά το θαύμα της θεραπείας του παραλυτικού της Καπερναούμ. Το πονηρό είναι το ψέμα που σκέφτηκαν εις βάρος του Χριστού, όταν συγχώρησε τις αμαρτίες του πριν τον θεραπεύσει. Πραγματικά πριν τον θεραπεύσει σωματικά, του είπε καθώς τον είδε επί κλίνης βεβλημένον: «θάρσει τέκνον αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου… Και ιδού τινές των γραμματέων είπαν εν εαυτοϊς ούτος βλασφημεί». Εις τούτην του παραλύτου την ιστορίαν πράγμα άξιον πολλής παρατηρήσεως είναι η βίαιη αντίδραση του Χριστού σε ένα απλό λογισμό των Γραμματέων.

Συνέχεια →