Οικουμενισμός και Ουκρανική Αυτοκεφαλία

Toυ Κώστα Νούση*

Τι σχέση άραγε έχουν μεταξύ τους; Προφανή: όσοι «μισούν» το Οικουμενικό Πατριαρχείο για πολλούς και διάφορους λόγους, βρίσκουν μέσα από το Ουκρανικό πρόβλημα μια αγαστή ευκαιρία να τοξεύσουν κατά της Μητρός εν Κων/πόλει Εκκλησίας. Δεν είναι τυχαίο που οι γνωστοί και σεσημασμένοι «αντιοικουμενιστάδες» κληρικοί και λαϊκοί βάλλουν κατά του Πατριάρχη με αφορμή και πρόφαση το Ουκρανικό ζήτημα. Μάλιστα, ένιοι εξ αυτών κάθονται και συντάσσουν εκτενείς μελέτες, στηρίζοντας την επιχειρηματολογία τους σε ιερούς Κανόνες και στο χρονίζον «έθος» της εκκλησιαστικής παράνομης «προσάρτησης» των Ουκρανών υπό της Μοσχοβίτικης Εκκλησίας τους τελευταίους αιώνες. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά, προφανή και πρόδηλα, όπως θα ήθελαν οι αντιπατριαρχικοί συντάκτες των κειμένων αυτών να τα παρουσιάσουν.

Συνέχεια →

Ευρω-αποικιοκρατικές εκλογές

Του Περικλή Κοροβέση

Τον Μάη θα κληθούμε όλοι να ψηφίσουμε τους ευρωβουλευτές μας. Η μικρή Ελλάδα θα στείλει τους εκπροσώπους της στο Ευρωκοινοβούλιο και δίπλα με τους Γάλλους και Γερμανούς συναδέλφους τους θα αποφασίζουν για την τύχη των λαών της Ευρώπης.

Φυσικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν έναν ευγενικό σκοπό, ασχέτως σε ποιο κόμμα ανήκουν. Και εκεί υπάρχουν «διεθνή» κόμματα: της Αριστεράς, του Κέντρου, της Δεξιάς, που το καθένα από τη σκοπιά του επιδιώκει την ευημερία και την ευτυχία μας. Και αυτό δηλώνουν στις προεκλογικές τoυς διακηρύξεις. Αλλά φυσικά ο καθένας με διαφορετική μέθοδο.

Συνέχεια →

Παράταιρη καρναβαλική πραγματικότητα – Ὅλα ἀνάποδα

Του Κώστα Καμαριάρη*

Πρόσφατα, μιὰ κυριακάτικη ἐφημερίδα στὸ κύριο ἄρθρο της ἔγραφε ὅτι «Ὅλα πᾶνε καλά, χειρότερα δὲν μποροῦσαν νὰ πᾶνε» καὶ παρουσίαζε στατιστικὲς γιὰ τὸ 85% τῶν Ἑλλήνων, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποταμιεύσει, καὶ τὸ 60% τῶν συμπολιτῶν μας, ποὺ ὁριακὰ καλύπτουν τὶς ὑποχρεώσεις καὶ τὶς ἀνάγκες τους.

Μέσα σ’ αὐτὴν τὴν «αἰσιόδοξη» προοπτικὴ ἡ Χώρα μας βγῆκε στὶς Ἀγορὲς καὶ κάλυψε ἕνα νέο δεκαετὲς ὁμόλογο μὲ ἐπιτυχία. Ὁ Τσακαλώτος, περιχαρὴς ποὺ δανειζόμαστε πάλι μὲ ἄγρια ἐπιτόκια, ὅπως αὐτὰ ποὺ μᾶς πῆγαν στὴν κρίση, ὑπερηφανεύεται ὡσὰν καπιταλιστὴς νεοφιλελεύθερος, ἐνῶ ἡ Ν.Δ. κάνει τὴν πάπια.

Συνέχεια →

Η εκπαίδευση στην Εύβοια: «Σαν να ‘μουνα υπόδικος και περιμένω δίκη»

Του Χρήστου Κάτσικα*

Σε πρωτοφανείς αντιεκπαιδευτικές μεθοδεύσεις καταφεύγει τελευταία ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του ν. Εύβοιας σε βάρος της Πρόεδρου της ΕΛΜΕ Εύβοιας, Χαράς Νίκα, στην ουσία εναντίον συνολικά του εκπαιδευτικού κινήματος. Συγκεκριμένα η Πρόεδρος της ΕΛΜΕ καλείται σε Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) μετά από αναφορά-καταγγελία του Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, κ. Δ. Κυριτσόπουλου, “για κακόβουλη (sic) άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής”.

Συνέχεια →

Άνθρωπος, ζώο και μηχανή – Νέες εκδοχές μιας παλιάς σχέσης

Του Διονύση Σκλήρη

Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις θέτουν ξανά με έναν νέο τρόπο ένα παλιό ερώτημα για τη σχέση του ανθρώπου με το ζώο και τη μηχανή, κάνοντας περισσότερο επίκαιρη από ποτέ μια ανανέωση του ορισμού για το τι είναι το ιδιαζόντως ανθρώπινον.

Ως παρόμοιες εξελίξεις θα αναφέραμε αφενός τη «βιομηχανική κτηνοτροφία», που μας οδηγεί σε μία νέα σχέση ανθρώπου και ζώου, και, αφετέρου, την εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης, που θέτει νέα δεδομένα στη σχέση ανθρώπου και μηχανής.

Αλληλεγγύη με τα ζώα αντί για αφ’ υψηλού φιλοζωία

Συνέχεια →

Άτομο, μάζα ή τριαδικός συλλογικός άνθρωπος;

(Προδημοσίευση από το 1^ο μέρος του επιλόγου του νέου βιβλίου, που ετοιμάζεται από τις εκδόσεις «Αρμός», με τίτλο: «Στα ίχνη στου συλλογικού ανθρώπου»)

Εικόνα του 14ου μ. Χ. αι. (Κωνσταντινούπολη, φυλάσσεται στο «Μουσείο Μπενάκη»).

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Στο «ανθολόγιο» αυτό, παρέα με μερικές εκατοντάδες παραπομπές ή αναφορές ονομάτων, γνωστών κι αγνώστων στους πολλούς, θεολογούντων ή επιστημόνων, συγγραφέων ή ερευνητών, αγίων ή μή, προσπαθήσαμε να ψηλαφίσουμε νοερά, τι μπορεί να είναι ο συλλογικός άνθρωπος, μακρυά από τις δύο ιστορικά μονομερείς θεωρήσεις του: μάζα και άτομο, άτομα και μάζα. Ο «τριαδικά» συλλογικός άνθρωπος, βεβαίως, συχνά ρίχνει το βάρος στην ιστορία, κι είναι δίκαιο κι αναγκαίο να το κάνει, είτε προς το ένα ακραίο πρότυπο ανθρώπου (μάζα), είτε προς το αντίθετό του (άτομο).

Συνέχεια →

Oι εκδόσεις «ΑΡΜΟΣ» και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κερτέζης «Ο Στριφτόμπολας» έχουν την τιμή και τη χαρά να σας παρουσιάσουν το πρώτο βιβλίο του εκπαιδευτικού Παναγιώτη Μπούρδαλα, με τίτλο:

«Τα νερά των βουνών και η Κέρτεζη»

Περιβαλλοντική και λαογραφική μελέτη για το Μεγαλοχώρι των Καλαβρύτων, Α΄ τόμος, εκδόσεις ΑΡΜΟΣ 2018.

Η παρουσίαση  θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 7 Μάρτη 2019 και ώρα 7.00 μμ στην Κ. Κλειτορία και στην αίθουσα εκδηλώσεων του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κ. Κλειτορίας.

Συνέχεια →

Ο συνδικαλισμός της καλτσοδέτας

Της Nίνας Γεωργιάδου*

Για να μην αναρωτιέται κανείς αν ο τίτλος αποτελεί άστοχο ευφυολόγημα, να δώσουμε από την αρχή την ιστορική και γλωσσολογική του ερμηνεία.

Στη δεκαετία του ’80 και στις μεγάλες απεργίες των ναυτεργατών και λεμενεργατών του Λίβερπουλ, εμφανίστηκαν αρκετοί εργατοπατέρες, «συνδικαλιστές» κομψών αναδιπλώσεων ή άκομψων συναλλαγών, που επεχείρησαν με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι ­αυτή την παγκοσμίως γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδο­ να αποδυναμώσουν, να «συνετίσουν» και εν τέλει να εκφυλίσουν ένα απεργιακό κίνημα πολλών μηνών, που αφορούσε κυριολεκτικά στην επιβίωση χιλιάδων ανθρώπων. Aνάμεσα σ’ αυτό το κονκλάβιο των κατ’ ευφημισμό συνδικαλιστών κι ένα πρωτοπαλλήκαρο, ονόματι Garter (garter=καλτσοδέτα) που κατά δυστυχή σύμπτωση, ταύτισε την ελαστικότητα του ονόματός του με την ελαστική συνείδηση, κληροδοτώντας μας ένα συνδικαλιστικό νεολογισμό.

Aπό τότε, όσοι μασκαρεύονται συνδικαλιστές, φορώντας την εσθήτα του εργατοπατέρα πάνω από το κουστούμι του εκκολαπτόμενου πολιτικάντη και του κομματικού φερέφωνου, ταξινομούνται δικαιωματικά στη Συνομοταξία των συνδικαλιστών της καλτσοδέτας.

Συνέχεια →