Εχθρός του κάθε παραδοσιακού γραφιά που δεν έχει ενδώσει στις νέες τεχνολογίες είναι το αρχείο του. Με τον καιρό μαζεύει χιλιάδες αποκόμματα που του χρησιμεύουν ελάχιστα έως καθόλου.
Και φτάνει κάποια στιγμή που πια δεν υπάρχει χώρος να τα αποθηκεύσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία. Κατά κανόνα οι γραφιάδες δεν έχουν μεγάλο σπίτι.
Ανάλυση
Είναι γνωστό από πολλές περιπτώσεις στην ιστορία, όπως από τη Βραζιλία, από την Αργεντινή, από τη Ν. Κορέα κοκ. ότι, ένα από τα βασικά συστατικά του πικρού φαρμάκου που επιβάλλει στις χώρες που ζητούν τη βοήθεια του το ΔΝΤ, είναι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας τους – συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων.
Το χρήμα δεν είχε ποτέ ιδιαίτερη αξία στη ζωή μου. Εννοώ ότι ουδέποτε έκανα επιλογές ή πήρα αποφάσεις με κριτήριο, ή μόνον κριτήριο, το χρήμα. Το χρήμα είχε πάντα για μένα μόνον αξία χρήσης. Να αγοράζω τα βιβλία μου, να τρώω και να ντύνομαι, χωρίς σπατάλες, να ταξιδεύω, να ακούω μουσική και να βλέπω ταινίες, και κυρίως να φροντίζω τους ανθρώπους μου. Από νέος έμαθα ότι το χρήμα είναι εμπόρευμα.
Η «αξιολόγηση» αναδεικνύεται ως η πιο πολυχρησιμοποιημένη λέξη της περιόδου. Η κυβέρνηση για τη «σωτηρία της πατρίδας» περιμένει τη 2η αξιολόγηση στο βωμό της οποίας θυσιάζονται τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων που μετατρέπονται στου σύγχρονους δούλους του 21ου αιώνα, ενώ τα κοινωνικά δικαιώματα μετατρέπονται σε προνόμιο των προνομιούχων τάξεων και στρωμάτων.
Βρισκόμαστε σε περίοδο διεθνών πολιτικών ζυμώσεων και αλλαγών. Τα κόμματα εξουσίας δυσκολεύονται σήμερα να προστατευτούν από το υφιστάμενο κλειστό σύστημα πολιτικής και χρηματιστηριακής εξουσίας, στο οποίο και ανήκουν. Πρόκειται περί συστήματος που έχει πλέον δείξει τα όριά του, έχοντας δημιουργήσει μια παγκόσμια διαφθορά και βαρβαρότητα. Η παγκόσμια φτώχεια ολοένα και εξαπλώνεται, ενώ ο πλούτος και η εξουσία μαζεύεται σε ολοένα και μικρότερο αριθμό ατόμων και ολιγομελών ομίλων, με περιουσίες μεγαλύτερες του ΑΕΠ αρκετών κρατών. Η αντίδραση των λαών έχει ήδη ξεκινήσει, έστω αδέξια και αδόκιμα, έστω ενίοτε οδεύοντάς τους, αποπροσανατολισμένους από επιτήδειους του πολιτικού μάρκετινγκ, προς άλλους εφιάλτες.
Με πράξη που αναρτήθηκε στη Διαύγεια στις 25/11, ανατέθηκε στον ΟΟΣΑ η εκπόνηση νέας, επικαιροποιημένης με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, έκθεσης για την ελληνική εκπαίδευση, κάτι που προβλεπόταν άλλωστε στο τρίτο Μνημόνιο ως ενδιάμεσο στάδιο πριν την ευθυγράμμιση της ελληνικής αναλογίας μαθητών ανά τάξη και εκπαιδευτικό με τις «βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ» έως τον Ιούνιο του 2018. Πρώτα «επικαιροποίηση», λοιπόν, για να δούμε πόσοι εκπαιδευτικοί και πόσα σχολεία περισσεύουν και στη συνέχεια αξιολόγηση για να δούμε «ποιος θα φαγωθεί» (και ας διαβεβαιώνει ο Κος Γαβρόγλου ότι δεν θα επιτρέψει αυτή να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα –άλλαι, ωστόσο, αι βουλαί των δανειστών). Πρόκειται στην ουσία για ένα πληρωμένο συμβόλαιο θανάτου της ελληνικής εκπαίδευσης έναντι του, διόλου ευκαταφρόνητου, ποσού των 90.000 ευρώ, το οποίο έχει σχεδιαστεί εδώ και καιρό, αλλά φαίνεται σαν να περίμενε την υπουργοποίηση του, κατά τον πρόεδρο του ΕΣΥΠ Νίκο Θεοτοκά, εργολάβου των διαρροών προς τον ΟΟΣΑ για να τεθεί σε άμεση εφαρμογή.
«Ο θεός είναι νεκρός… παραμένει νεκρός… τον έχουμε σκοτώσει. Πως θα παρηγορηθούμε, οι δολοφόνοι όλων των δολοφόνων; Ότι ήταν ιερότερο και τρανότερο στον κόσμο πέθανε ματωμένο από τα μαχαίρια μας. Ποιος θα σκουπίσει αυτό το αίμα από πάνω μας … Δεν είναι το μεγαλείο αυτής της πράξης πολύ μεγάλο για μας; Δεν πρέπει εμείς οι ίδιοι να γίνουμε θεοί, ώστε να φανούμε αντάξιοι;»
(Φ. Νίτσε).
Η τρέχουσα συζήτηση στην Ελλάδα για το θρησκευτικό φαινόμενο συνήθως εξαντλείται στις εγκόσμιες εκφάνσεις του: διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους, φορολόγηση εκκλησιαστικής περιουσίας, σχέσεις εκκλησιαστικής ιεραρχίας με τις ελίτ του πλούτου, τα προνόμια της ιεραρχίας αυτής, η πρόσφατη διαμάχη για την διδασκαλία των θρησκευτικών, η αντίληψη ότι η εκκλησία είναι βασικός πυλώνας του ελληνικού έθνους-κράτους, το εύλογο ερώτημα γιατί υπάρχουν 10.000 δημόσιοι υπάλληλοι κληρικοί, ενώ οι δημόσιοι γιατροί είναι 8.000, η συνθηκολόγηση μέρους των εκπροσώπων της εκκλησιαστικής ιεραρχίας με κατακτητές (βλέπε την επιστολή των πατέρων του Άγιου Όρους που καλωσόριζαν τον Χίτλερ στην Ελλάδα), κ.λ.π..
Στο λυκαυγές της 25ης Νοεμβρίου του 2016, ένας ξανθός και όμορφος νεαρός στεκόταν όρθιος στην ουρά, έξω από μεγάλο πολυκατάστημα, περιμένοντας να ξημερώσει μια μαύρη μέρα. Πρωί πρωί με τη δροσιά, έφτασες ως εδώ, τον ρώτησε ο δημοσιογράφος. Ο νεαρός απάντησε χαρούμενος, με τη δροσιά και την άγνοια της εφηβείας. Δεν κοιμήθηκα καθόλου, είμαι εδώ από τη μία τα ξημερώματα για την Black Friday.
Τον ακούω, κοιτάζω το ημερολόγιο, δεν μου ’βγαινε. Χιλιάδες χρόνια τώρα, η ορθοδοξία θεωρεί Black Friday τη Μεγάλη Παρασκευή. Το Πάσχα όμως ήταν πολύ πολύ μακριά. Ο Μεσσίας ούτε καν είχε γεννηθεί. Τότε, τι; ρωτάει ο δημοσιογράφος. Τι συμβαίνει; Πού είναι ο Επιτάφιος; Το παλικάρι λύνει την απορία. Ξημερώνει η Black Friday, η μέρα των μεγάλων προσφορών στα μαγαζιά «όπως Αμερική» και περιμένω να αγοράσω ακουστικά. Φαίνεται πως, σαν νεαρός, ήθελε να την ακούσει, για να ξεφύγει από τα προβλήματα. Όπως η σκέψη τρέχει γρήγορα, έτσι βάζει και τα σχετικά ερωτήματα. Μα είχαμε ποτέ στην Ελλάδα, ημέρα Ευχαριστιών, για να ακολουθήσει η Black Friday;
Ως γνωστόν, στην Αμερική από παλιά γιορτάζουν τη μέρα της γαλοπούλας και των Ευχαριστιών για την έναρξη της χριστουγεννιάτικης περιόδου. Μετά τις Ευχαριστίες και τη γαλοπούλα στην κοιλιά, ακολουθεί η φρενίτιδα της αγοράς με την Black Friday ως μέρα χαρακτηριστική της αγοραίας κοινωνίας που ζουν οι Αμερικανοί. Χαίρονται και τσαλαπατιούνται για να αγοράσουν φτηνά εμπορεύματα, όπως γινόταν μετά τη μέρα των Ευχαριστιών, το εμπόριο των μαύρων σκλάβων στον αμερικάνικο νότο. Από το σκλαβοπάζαρο των μαύρων ως το ελεύθερο παζάρι της Black Friday, η ίδια αλυσίδα ενώνει τα πόδια ελεύθερων και δούλων, μαύρων και λευκών.
Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, όπου οι αξίες, οι ιδέες και οι λαϊκές παραδόσεις υποτιμώνται και εξαγοράζονται, οι υποτελείς νεοέλληνες μαϊμουδίζουν το δικό τους αμερικάνικο όνειρο. Τώρα που κοντεύουμε να φτάσουμε στον πάτο με «τη μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες», προσπαθούμε να τσιμπολογήσουμε ψευδαισθήσεις χαράς στη μαύρη αγορά. Ουρές ατελείωτες οι «σκλάβοι», έξω από τα μεγάλα πολυκαταστήματα με τις φίρμες να περιμένουν, ενώ μέσα, άλλοι «σκλάβοι», εργαζόμενοι, περιμένουν μία άσπρη μέρα μάταια ζώντας λευκές νύχτες.
Α ρε Γκρέκο μασκαρά, όπως λέει και ο Μηλιώκας. Πιστεύεις ότι θα τη γλιτώσεις μέσα στη λυκοπαρέα της ΕΕ και δεν σε αφορά η κατάρρευση. Γελιέσαι. Ο ιμπεριαλισμός βάζει τα δυνατά του με τις κρυμμένες εφεδρείες μοιράζοντας ηχοσυστήματα. «Να παίζει το τρανζίστορ τα Αμερικάνικα και συ γυρνάς τους δρόμους με το μπουφάν στους ώμους» όπως έλεγε και ένα παλιό άσμα.
Black Friday, μπιχλιμπίδια και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς στον καιρό της κρίσης που προσπαθούν να δώσουν ανάσα στον Μεγάλο Ασθενή, το Κεφάλαιο. Είναι ζήτημα τιμής για το ποιος θα επικρατήσει. Ετούτη την ώρα, στο ξεψύχισμα της πρώτης φοράς Black Friday στη χώρα μας, με τη δεύτερη φορά αριστερά να αγωνιά για να περάσει τη δεύτερη αξιολόγηση, ήρθε και το μαντάτο. Η απώλεια του μεγάλου κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο. Αυτή είναι μια μαύρη Παρασκευή για το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα.
Η επανάσταση και ο σοσιαλισμός ετούτη την ύστατη ώρα πενθούν και αποχαιρετούν τον κομαντάντε με υψωμένη τη γροθιά για τους νέους αγώνες που είναι μπροστά στο λυκαυγές του αιώνα μας. Σύντροφοι, γρηγορείτε!…
Καλεί ο Ποιητής:
«Γυρίστε στο βοριά τη ρότα του καραβιού. Τα ξάρτια αντέχουν…
στο μπαρμπερίνικο καράβι πως τα δεσμά το τσούρμο σπάζει
Κι αρπάζουν το τιμόνι οι σκλάβοι κι ίσια τραβάν για το μπουγάζι.»
ΠΗΓΗ: ΚΥΡΙΑΚΗ, 27-11-2016, https://www.alfavita.gr/apopsin/black-friday
Άποψη
Η Ελλάδα είναι μία χώρα η οποία, λόγω της σημαντικής και ευαίσθητης γεωπολιτικής της θέσης, καθώς επίσης του φυσικού, πολιτιστικού και υπόγειου πλούτου της, δεν πρέπει ποτέ να υπερχρεώνεται –αφού τότε κινδυνεύει η εδαφική της ακεραιότητα, επειδή είναι αδύναμη να αντισταθεί απέναντι σε αυτούς που νομοτελειακά την επιβουλεύονται.
Ως εκ τούτου είναι απαραίτητη η λιτή διαβίωση τόσο του κράτους, όσο και των Πολιτών του –κατά το παράδειγμα της αρχαίας Σπάρτης, η οποία δεν είχε υιοθετήσει μόνο έναν λιτό τρόπο διαβίωσης αλλά, επίσης, ήταν πάντοτε ετοιμοπόλεμη. Στη σημερινή εποχή βέβαια η έννοια «ετοιμοπόλεμη» για μία χώρα δεν απαιτεί μόνο τη στρατιωτική της ετοιμότητα σε αμυντικό επίπεδο αλλά, κυρίως, την οικονομική της ανεξαρτησία –η οποία δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να τίθεται σε κίνδυνο.
+-+%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF+%CE%91.+%CE%9A%CE%B5%CF%87%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC.jpg)
ΓΕΝΙΚΑ
Υπάρχει κάποιος που αγνοεί την ύπαρξη των θεσπέσιων μυκήτων, ευρέως γνωστά ως μανιτάρια? Μικροί και μεγάλοι, κάτοικοι αστικών κέντρων και μη, έχετε δοκιμάσει τα εξαίρετα ‘φρούτα’ του δάσους, ενώ κάποιοι τυχεροί τα έχουν συναντήσει στις φθινοπωρινές τους εξορμήσεις. Η παρατήρηση και η μελέτη των μανιταριών στο φυσικό τους περιβάλλον έφερε τούτο τον καρπό στο τραπέζι μας, καθιστώντας τα μέρος της διατροφικής μας συνήθειας.
Διατροφικά στοιχεία:
