Διδάσκοντας σε τάξη υποδοχής προσφύγων: Μια εμπειρία ζωής

Της Κικής Γκρεκίδου*

Πολλά έχουν ακουστεί τους τελευταίους μήνες για τα παιδιά των προσφύγων που έχουν κυριολεκτικά εγκλωβιστεί στη χώρα μας. Ζώντας τον εφιάλτη του πολέμου και καταφέρνοντας μέσα από αντίξοες συνθήκες να γλιτώσουν από το θάνατο, παραμένουν στην Ελλάδα επ’ αορίστου χρόνου, μέχρι να γίνει δεκτή η αίτηση των οικογενειών τους για άσυλο σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Αυτά τα παιδιά έχουν χάσει ό,τι δικαιούται κάθε παιδί της ηλικίας τους: την ασφάλεια του σπιτιού τους, τους συγγενείς τους, αλλά και μια φυσιολογική φοίτηση σε ένα σχολείο της πατρίδας τους. Την ίδια ώρα που οποιοδήποτε παιδί, το οποίο ζει σε μια χώρα εν καιρώ ειρήνης, έχει όλα τα εφόδια να μορφωθεί και να επιτύχει αυτό που θέλει για το μέλλον του.

Συνέχεια →

Οργουελιανή Παιδεία

Το «δικαίωμα» στο σώμα και την ταυτότητα για να καταργηθούν το Σώμα και η Ταυτότητα

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου*

Με υπογραφή του υπουργού Παιδείας Κων. Γαβρόγλου, κοινοποιήθηκε στα γυμνάσια της χώρας απόφαση για υλοποίηση θεματικής εβδομάδας, με τίτλο Σώμα και Ταυτότητα, ως μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος που εντάσσει διαφορετικά θέματα, στο πλαίσιο της σύνδεσης της Εκπαίδευσης με την Αειφόρο Ανάπτυξη. Η φετινή θεματική ενότητα εστιάζει σε τρεις βασικούς άξονες: α) διατροφή και ποιότητα ζωής β) πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων και …γ) έμφυλες ταυτότητες. Η πρόληψη των εξαρτήσεων αποτελεί ένα καθιερωμένο θέμα συζήτησης στα σχολεία, καθώς συμβάλλει στη ενδυνάμωση και την ωριμότητα των παιδιών μέσω της αναζήτησης μιας ζωής με νόημα και ποιότητα. Η υγιεινή διατροφή, θα έλεγε κανείς, έχει νόημα σε μια χώρα που μέχρι την κρίση είχε υψηλά ποσοστά νεανικής παχυσαρκίας, αλλά αναμένουμε ανυπόμονα την παρουσίαση του θέματος, από τη στιγμή που μια ακόμα μνημονιακή κυβέρνηση συμβάλει στον υποσιτισμό παιδιών σε σχολεία και στη φτωχοποίηση της ποιοτικής διατροφής μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού της χώρας, λόγω μείωσης του οικογενειακού εισοδήματος.

Συνέχεια →

Ο σερίφης της Ευρωζώνης

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Πρόκειται για τον κεντρικό τραπεζίτη, τον «κατά συρροή εκβιαστή» των χωρών της νομισματικής ένωσης και διοικητή της ΕΚΤ κ. Μ. Ντράγκι – ο οποίος προσπαθεί να τρομοκρατήσει όλους όσους μελετούν σοβαρά την έξοδο της χώρας τους από τη γερμανική πια φυλακή.

«Όταν κάποιος σκύβει το κεφάλι για να περάσει το εμπόδιο, το πρόβλημα είναι πως το επόμενο εμπόδιο στο δρόμο για τον «στόχο» θα είναι πιο χαμηλό από το πρώτο, το μεθεπόμενο ακόμη πιο χαμηλό κοκ. – οπότε θα σκύβει το κεφάλι όλο και πιο πολύ, έως ότου θα γονατίσει και στο τέλος θα σέρνεται σαν το σκουλήκι. Τότε μάλλον δεν θα θυμάται καν το στόχο«.

Άποψη

Συνέχεια →

Επτά χρόνια γόος η Πόλις

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Επτά χρόνια σπασμοί,

σπαρταράει το σώμα της Πόλης

ψυχορραγεί

Συνέχεια →

Οι «φυλές» στο Facebook

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Στη ρητορική που αναπτύσσεται για να ερμηνεύσει το φαινόμενο Τράμπ ή το Brexit -ενδεχόμενα και αποσκοπώντας στη δαιμονοποίησή του και, κατά συνέπεια, στην αθώωση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης- περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, και ο ρόλος των λεγόμενων κοινωνικών δικτύων, που αποδυναμώνουν την ισχύ των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης και αναγορεύουν ως μοναδική και αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης τους διαδικτυακούς «φίλους» στο facebook και στο twitter.

Λέγεται, λοιπόν, ότι τουλάχιστον το 45% των Αμερικανών, έχει επιλέξει πλέον το facebook -και το διαδίκτυο γενικότερα- ως αποκλειστικό μέσο ενημέρωσης, αποστρέφοντας μετά βδελυγμίας το πρόσωπο, από τα μέχρι χθες κυρίαρχα media. Εκεί αποδίδεται και η νίκη Τράμπ, αλλά και η επικράτηση του Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα. Ορίζεται μάλιστα όλο αυτό, υπό τον εύηχο τίτλο «η εποχή της μετα-αλήθειας»!

Συνέχεια →

Για το Τζιχάντ που κηρύσσουν οι ΗΠΑ (ή το φάρμακο για τις κατσαρίδες)

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Μια  τερατομηχανή απίστευτης παραγωγικότητας σε δράση.  Σε μια κίνηση με μεγάλες συνέπειες αλλά και  τεράστιας συμβολικής αξίας ο Τράμπ με διάταγμά του απαγόρευσε την είσοδο στις ΗΠΑ πολιτών από εφτά «μουσουλμανικές» χώρες (Ιράν, Ιράκ, Υεμένη, Λιβύη, Συρία, Σομαλία, Σουδάν). Μια απόφαση που πάρθηκε στο όνομα της προστασίας των ΗΠΑ έναντι του «κινδύνου της τρομοκρατίας».

Και όμως, εδώ και 40 χρόνια καμία, ούτε μια μεμονωμένη ή ήσσονος σημασία τρομοκρατική επίθεση μέσα στις ΗΠΑ, δεν έγινε από πολίτη αυτών των χωρών! Αντιθέτως, η κορυφαία επίθεση στους Δίδυμους Πύργους έγινε από κύκλους που συνδέονταν με τυραννικές χώρες που ήταν και είναι στρατηγικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ (Σαουδαβική Αραβία, Αίγυπτος, Εμιράτα κλπ).

Συνέχεια →

Όλα τα θαύματα του Ιησού έχουν άγγιγμα…

Κι εμείς φοβόμαστε σήμερα να δείξουμε την αγάπη μας

Συνέντευξη του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου («π. Λίβυου») στην Ελευθερία Μακρυγένη

O π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος δεν είναι ένας ιερέας σαν τους άλλους. Σαν τους περισσότερους τουλάχιστον. Έχει facebook και τα κείμενα που γράφει εκεί αγγίζουν πολλούς. Κι όχι επιφανειακά.

Εξομολογητικός και συμπάσχων περισσότερο, παρά ένας αμέτοχος και αυστηρός κριτής, ο παπά Χαράλαμπος αγαπά τους ανθρώπους και προτιμά να είναι δίπλα τους, όχι απέναντί τους.

Έχει γράψει αρκετά βιβλία έχει κάνει ακόμα περισσότερες ομιλίες και η στάση του και τα λόγια του δίνουν παρηγοριά και απενεχοποιούν θα έλεγα. Γνωρίζοντας καλά τόσο τη θεολογία όσο και την ψυχολογία, μιλά με την καρδιά.

Σε μία από τις αναρτήσεις του γράφει:

Συνέχεια →

Με τον Μαρξ ή πέρα από τον Μαρξ;

Του Χάρη Ναξάκη*

Ο Terry Eagleton, ένας πνευματώδης στοχαστής, μέσω 10 ερωτοαπαντήσεων, που αφορούν τις κριτικές που έχουν διαχρονικά ασκηθεί στην σκέψη του Μαρξ, επιχειρεί να δείξει ότι ο μαρξισμός όχι μόνο δεν είναι νεκρός αλλά συνεχίζει να αποτελεί το πιο αποτελεσματικό εργαλείο για να οραματιστούμε ένα ανθρωπινότερο μέλλον. Το συμπέρασμα του είναι ότι όλοι που επιδιώκουμε ένα δικαιότερο κόσμο αναπόφευκτα είμαστε μαρξιστές. Για τον Eagleton τα γνωστικά θεμέλια της μαρξιστικής θεωρίας, όχι των επιγόνων της, των μαρξιστών, είναι απολύτως επαρκή και δεν υπάρχει καμία ανάγκη να επανιδρύσουμε τον μαρξισμό ή να αναζητήσουμε μετα-μαρξιστικές απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα.

Συνέχεια →

«Η ΚΑΚΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ…»

ή πώς το ελληνικό Κράτος υπονομεύει εξαρχής το Ταμείο Κύριων Συντάξεών μας (ΕΦΚΑ) γλιτώνοντας δισεκατομμύρια για το ίδιο και για τους υπόλοιπους εργοδότες

Του Πάνου Ντούλα*

Σε σχέση με τον νέο φορέα κύριας Ασφάλισης για όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες, τον ΕΦΚΑ (Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης), υπάρχουν πολλά που έχουν ειπωθεί και περισσότερα που θα δούμε στο μέλλον. Ένα θέμα, όμως, που μάλλον πέρασε στα ψιλά της ειδησεογραφίας είναι το πώς όλοι οι Εργοδότες (το ίδιο το Κράτος αλλά και όλοι οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα), δεν θα πληρώνουν στον ΕΦΚΑ εξαρχής τις εργοδοτικές εισφορές που πρέπει με βάση το προβλεπόμενο 20%, δημιουργώντας έτσι ένα αρχικό τεράστιο έλλειμμα δισεκατομμυρίων στο κοινό Ταμείο πλέον όλων μας, τον ΕΦΚΑ.

Συνέχεια →