O θάνατος της οικειότητας

1 σχόλιο

O θάνατος της οικειότητας

[Οικογένεια και εμπορευματικές σχέσεις]

Από τον The Guardian

E ίναι εδραιωμένη στην κοινωνία μας η πεποίθηση ότι η αλλαγή είναι συνώνυμη με την πρόοδο. Οι κυβερνήσεις επανειλημμένα το διακηρύσσουν και πολλοί άνθρωποι φαίνεται να το ενστερνίζονται ως φιλοσοφία ζωής. Πρόκειται, βέβαια, για ανοησία. H αλλαγή δεν είναι πάντα καλή. Και οι πρόσφατες έρευνες που δείχνουν ότι είμαστε λιγότερο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι στο παρελθόν υποδηλώνουν μια βαθύτερη δυσφορία στην καρδιά της δυτικής κοινωνίας.

Τα ευρήματα αυτά δεν προκαλούν έκπληξη. H ίδια η ιδέα για το τι σημαίνει άνθρωπος και ποιες είναι οι συνθήκες μέσα στις οποίες ευδοκιμούν οι ανθρώπινες ιδιότητες, έχει διαβρωθεί. O λόγος για τον οποίο αισθανόμαστε λιγότερο ευτυχείς απ’ όσο άλλοτε είναι ότι η οικειότητα στην οποία στηρίζεται η αίσθηση ευζωίας -προϊόν των πιο στενών, των πιο προσωπικών μας σχέσεων, ιδίως μέσα στην οικογένεια- αποδυναμώνεται. Από αυτή την άποψη, τρεις τάσεις αλλάζουν σε βάθος τη φύση των κοινωνιών μας.

Συνέχεια →

Φως στο τούνελ

Σχολιάστε

Φως στο τούνελ

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

«Υπάρχουν ασφαλώς πολλές λύσεις στη διάθεση μας, αρκεί να μην ξεχνάει κανείς τα δεδομένα – τις συνθήκες δηλαδή που, καλώς ή κακώς, έχουν σήμερα δημιουργηθεί και οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με το παρελθόν, πολύ περισσότερο με την προ ευρώ εποχή. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται ρεαλισμός, ψυχραιμία, κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη, προσπάθεια και αισιοδοξία – χωρίς να ξεχνάμε ότι ζούμε σε αυτό το μέρος της γης πάνω από 4.000 χρόνια, ενώ δεν έχει καταφέρει κανείς να μας διώξει, έχοντας βιώσει πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις.

Φυσικά η όποια κυβέρνηση οφείλει να διαπραγματεύεται συνεχώς, έχοντας όμως προηγουμένως εξασφαλίσει την ενεργητική στήριξη των Πολιτών με την έντιμη συμπεριφορά της – υπογράφοντας μόνο αυτά που μπορεί και θέλει να τηρήσει, αφού διαφορετικά χάνει την αξιοπιστία της και καταστρέφει τη χώρα».

Ανάλυση

Συνέχεια →

Η διατροφική επάρκεια στις συνθήκες εξόδου απο το ευρώ

Σχολιάστε

Η διατροφική επάρκεια στις συνθήκες εξόδου απο το ευρώ

Του Γιάννη Περάκη*

Ο διάλογος αλλά και η «πολεμική» που έχει ξεκινήσει για το θέμα της εξόδου απο τη ευρωζώνη μέσα στην πατρίδα μας δημιουργεί τις προυποθέσεις να «μιλήσουμε» επιτέλους συγκεκριμμένα και οι διαφωνίες μας ή οι συμφωνίες μας να μην εξαντλούνται σε θεωρητικά ζητήματα μόνο, χωρίς καμμιά διάθεση υποτίμησης τους. Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο πρέπει η άποψη μας να είναι τεκμηριωμένη και κα-τανοητή.

Ακούμε καθημερινά ότι : «Η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα» ή «Αν πάψουν οι εισαγωγές, τελειώσαμε, θα πεινάσουμε», είναι έτσι;    

Αυτάρκεια προιόντων φυτικής παραγωγής

Συνέχεια →

Η γιαγιά μας η καλή, του Χρήστου Σκανδ.

Σχολιάστε

Η γιαγιά μας η καλή

Του Χρήστου Σκανδάμη*

Η γιαγιά μας η καημένη,

λίγο κουφή,

λίγο στραβή,

και λίγο σαλεμένη,

δεν θέλει να την περετούν

κι ας είν’ αναγκεμένη.

Συνέχεια →

Δημόσιο χρέος και παραγωγική ανασυγκρότηση

Σχολιάστε

Δημόσιο χρέος και παραγωγική ανασυγκρότηση

Του Αλέξανδρου Καπακτσή*

«Παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του!»

Ενδιαφέροντα στοιχεία βρίσκει κάποιος στα οικονομικά δελτία, περιοδικά και μελέτες των ελληνικών [1] τραπεζών. Σε μια πρόσφατη μελέτη της τράπεζας Πειραιώς με τον «αισιόδοξο», ενδιαφέροντα και περιεκτικό τίτλο «Βραχυχρόνια Μέτρα Βιωσιμότητας Χρέους: Το τέλος της αρχής και όχι η αρχή του τέλους« [2] εξετάζονται σενάρια σχετικά με την εξέλιξη του χρέους, του δημόσιου χρέους για να ακριβολογούμε,  εάν ληφθούν ορισμένα ήπια μέτρα που χωράνε στη λογική των δανειστών.

Ξεκινώντας από τις εξής βασικές παραδοχές – που είναι αυθαίρετες αλλά ας θεωρήσουμε ότι εδράζονται σε προηγούμενα ιστορικά δεδομένα ή μακροοικονομικά μεγέθη «κλασσικής» εξέλιξης – για την πορεία του ελληνικού καπιταλισμού:

Συνέχεια →

Μπαλάντα για το Νίκο Κούνδουρο

Σχολιάστε

Μπαλάντα για το Νίκο Κούνδουρο

Του Κωνσταντίνου Κόττη*

Η αλήθεια είναι πως για το σημερινό άρθρο, παραφράζοντας τον Ελύτη, γι΄αλλού είχα ξεκινήσει να γράφω και αλλού η ζωή με πήγε. Πολύ περισσότερο, που η αλλαγή πλεύσης αφορά το πέρασμα της ψυχής, ενός αγαπημένου προσώπου και πυλώνα της νεοελληνικής τέχνης και σκέψης, όπως ο Νίκος Κούνδουρος.

Αυτός ο άνθρωπος, όπως και ο φίλος του Μάνος Χατζιδάκις, είχαν ένα κοινό στοιχείο: κόμισαν στην τέχνη, άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους, αλλά παράλληλα εξέπεμπαν ένα υγιή ελληνισμό. Όταν εξέφεραν λόγο, ήθελες να γίνεις κοινωνός τους. Είχαν γοητεία, είχαν κάτι να πουν και δεν χρησιμοποιούσαν φιοριτούρες. Ήθελες να τους ακούς. Συμφωνούσες ή όχι μαζί τους.

Συνέχεια →

Το χέρι που δίνει

Σχολιάστε

Το χέρι που δίνει

Του π. Δημητρίου Μπόκου*

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σας

κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,

ἕναν ὦμο ν’ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,

ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,

ἔστω καὶ μιὰ φορά;

Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ

γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

Ἕ­να αἰχ­μη­ρό­τα­το βέ­λος ρί­χνει κα­τευ­θεί­αν στὴν καρ­διὰ τῆς  βο­λι­κῆς μας ἐ­πα­νά­παυ­σης ὁ ποι­η­τὴς Ντί­νος Χρι­στι­α­νό­που­λος μὲ τοὺς στί­χους αὐ­τούς. Ποι­ὸς κά­θε­ται νὰ σκε­φθεῖ τὸν ἄλ­λο, τὴ στιγ­μὴ ποὺ ἐ­μεῖς εἴ­μα­στε μιὰ χα­ρά;

Κι ὅ­μως αὐ­τὴ θά ’­πρε­πε νὰ εἶ­ναι ἡ μό­νι­μη ἀ­γω­νί­α καὶ ἀ­νη­συ­χί­α μας. Πῶς γί­νε­ται νὰ χαι­ρό­μα­στε τὴ ζω­ή μας ἀ­νέ­με­λα, ὅ­ταν ἄλ­λοι πα­ρα­δί­πλα ὑ­πο­φέ­ρουν; Ἡ ἀ­δι­α­φο­ρί­α δὲν μπο­ρεῖ νὰ ἔ­χει θέ­ση στὴ ζω­ὴ τοῦ Χρι­στια­νοῦ. Χρι­στια­νὸς ση­μαί­νει νὰ εἶ­σαι τοῦ Χρι­στοῦ. Καὶ ὁ Χρι­στὸς ἔ­ζη­σε μό­νο γιὰ τοὺς ἄλ­λους. Κα­θό­λου γιὰ τὸν ἑ­αυ­τό του. «Ἑ­αυ­τὸν ἐ­κέ­νω­σεν» (Φιλ. 2, 7). Τὸν σταύ­ρω­σε γιὰ μᾶς.

Συνέχεια →

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Σχολιάστε

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

 

Του π. Ανδρέα Κονάνου*

 

Κύριε,
κάνε μια ρωγμή
στη μάσκα
που ισόβια
φοράω.

Συνέχεια →

Ο πόλεμος κατά των μετρητών. Οδεύουμε προς έναν ολοκληρωτισμό; Τα κίνητρα και οι υποκινητές

Σχολιάστε

Ο πόλεμος κατά των μετρητών. Οδεύουμε προς έναν ολοκληρωτισμό; Τα κίνητρα και οι υποκινητές

Του Δημοσθένη Γκαβέα*

Υπάρχει ένας πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη. Πρόκειται για τον πόλεμο κατά των μετρητών. Διεξάγεται σε όλο τον κόσμο, ενώ στην χώρα μας έχει λάβει μια ιδιαίτερα επιθετική μορφή. Οι πολιτικοί μαζί με τους τραπεζίτες, υποστηρίζουν ότι αυτό θα κάνει πιο ασφαλή την κοινωνία μας. Όμως τίθεται το ερώτημα, μήπως πρόκειται για ακόμη μια προπαγάνδα; Μήπως αφορά στον απόλυτο έλεγχο των πολιτών και των χρημάτων τους από το κράτος και τις τράπεζες; Μπορεί η κατάργηση των μετρητών να σημαίνει κατάλυση της Δημοκρατίας και των προσωπικών μας ελευθεριών;

Όλο και περισσότεροι αναλυτές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι η κατάργηση των μετρητών στη φυσική τους μορφή, μας οδηγεί σ΄έναν ολοκληρωτισμό όπου η ιδιωτικότητα και τα δικαιώματα των πολιτών θα περιοριστούν δραματικά και όλοι μας θα είμαστε ανυπεράσπιστοι, υπό τον έλεγχο και την παρακολούθηση του κράτους, των μυστικών υπηρεσιών, τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τους συλλογείς προσωπικών δεδομένων από τον κλάδο της πληροφορικής.

Αυτό υποστηρίζει μεταξύ άλλων ο Νόρμπερτ Χέρινγκ (Norbert Häring), αρθρογράφος στη μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας, τη Handelsblatt, στο πιο πρόσφατο βιβλίο με τίτλο: «Η κατάργηση των μετρητών και οι συνέπειές της» που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα ακόμη βιβλίο του ιδίου, με τίτλο Okonomie 2.0 έγινε μπεστ σέλερ και βραβεύθηκε ως το καλύτερο οικονομικό βιβλίο για το 2007.

Συνέχεια →

Λυκόφως

2 Σχόλια

Λυκόφως

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Αν μας γδάρουν και βγάλουμε 3,5% πλεόνασμα («ματωμένο πλεόνασμα» το έλεγε ο Τσίπρας), δεν θα χρειασθεί να ενεργοποιηθεί ο Κόφτης (αφού θα μας έχουν ήδη γδάρει). Αριστα!

Πάμε τώρα παρακάτω. Αν αντί για 3,5% πλεόνασμα μας ξεκοιλιάσουν τόσον πολύ, ώστε να βγάλουμε 5% πλεόνασμα, τότε το 1,5% θα μπορεί να αναδιανεμηθεί σε ανακουφιστικά αντίμετρα! Όπως, επί παραδείγματι, για λουλούδια στους τάφους των νεκρών.

Συνέχεια →