«Οι λίθοι κεκράξονται»!…

Του παπα Ηλία Υφαντή

Όταν ο Χριστός έμπαινε στα Ιεροσόλυμα, ο λαός τον υποδέχτηκε μετά βαΐων και κλάδων, επευφημώντας τον και κραυγάζοντας: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Και οι φαρισαίοι αγανακτισμένοι του είπαν: «Δεν ακούς τι λένε; Πες τους να σωπάσουν»! Για να τους αποκριθεί ο Χριστός: «Αν αυτοί σωπάσουν, θα κραυγάσουν οι πέτρες». Και επειδή  ακριβώς δεν επέβαλε τη σιωπή σ’ εκείνους, που τον επευφημούσαν, του επέβαλαν εκείνοι τη σιωπή του σταυρού, όπως θ’ ακούσουμε στη Μεγάλη Βδομάδα.

Συνέχεια →

Γάμος εν γένει και ορθόδοξος χριστιανικός γάμος – Μέρος ΙΙΙ – Ενότητα 1η

Γάμος και συλλογικός άνθρωπος, ύστερες ιστορικές παγιώσεις και σύγχρονη ρευστότητα – Μέρος ΙΙΙ

Κριτικά υποστηρικτικά σχόλια για την Αγία & Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης 2016

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το μέρος ΙΙΙ – νηστεία και αλληλεγγύη, διάκριση και Ευχαριστία κατά τόπους

Προλογικά

Η σειρά των σχολίων αυτών θα μοιραστεί και θα αναρτηθεί σε τρεις ενότητες.

– 1^η ενότητα: «Γάμος εν γένει και ορθόδοξος χριστιανικός γάμος»:

Ι. Εισαγωγικά

ΙΙ. Δύο βασικά ερωτήματα για το γάμο

ΙΙΙ. Μια πρώτη θεολογία του Ορθόδοξου γάμου

…….

XΙΙ. Παράρτημα 2^ο

XΙΙΙ. Παραπομπές

XΙΧ. Επόμενη ανάρτηση

– 2^η ενότητα: «Ορθόδοξος Αρραβώνας & Γάμος, κωλύματα και κρατικές πολιτικές», σε επόμενη ανάρτηση.

– 3^η και τελευταία ενότητα: «Προβλήματα, εκκλησιαστική οικονομία, αναστολές και τελικά συμπεράσματα», σε μεθεπόμενη ανάρτηση.

Ι. Εισαγωγικά

Συνέχεια →

Δυστυχώς Survivor

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Και βεβαίως το Survivor είναι μια βαθιά πολιτική υπόθεση. Συνιστά μια προσομοίωση της κοινωνίας, έτσι όπως τη θέλει η εξουσία. Μιας κοινωνίας «ναυαγών» που αθλούνται στην πείνα.

Δύο ομάδες, που εναλλάξ η μία φυτοζωεί, η άλλη πεινάει. Δυο ομάδες ομοιότροπες, που δεν τις χωρίζει καμιά ιδεολογική ή πολιτική διαφορά (περίπου όπως τα κυρίαρχα κόμματα στη σημερινή Bουλή) και τις προσδιορίζει ο αγώνας για την καρύδα (όπως αντιστοίχως για την καρέκλα).

Συνέχεια →

Μηδενικοί διορισμοί, εκπαιδευτικοί λάστιχο για σχολεία παιδοφυλακτήρια

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

«(…) Η προτεινόμενη ρύθμιση καθίσταται αναγκαία ενόψει: α) Των ισχυόντων και για τα σχολικά έτη 2017–2018 και 2018-2019 περιορισμών διορισμών/προσλήψεων προσωπικού στο δημόσιο τομέα, οι οποίοι υπαγορεύονται και κατά την περίοδο αυτή απόεξαιρετικά σοβαρούς και επιτακτικούς δημοσιονομικούς λόγους. (…) Η αναγκαιότητα θέσπισης της προτεινόμενης προσωρινής ρύθμισης ενισχύεται και από το γεγονός ότι οι ισχύοντες δημοσιονομικοί περιορισμοί καθιστούν αδύνατο κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα το διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, βάσει των πάγιων ισχυουσών διατάξεων.»

Οι σημερινές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών έχουν ως αντικείμενο την παραπάνω νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης με την οποία συνεχίζει την πολιτιή των μηδενικών διορισμών και της υποχρηματοδότησης της δημόσιας εκπαίδευσης.

Συνέχεια →

Η ΔΕΗ πνέει τα λοίσθια

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ασφυκτικές πιέσεις ασκούνται στην κυβέρνησή μας, ώστε να ενδώσει και να εκποιήσει μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε ιδιώτες. Η κυβέρνηση φαίνεται να προβάλλει αντίσταση, ενώ η μείζων αντιπολίτευση την ενάγει για την καθυστέρηση στην επίτευξη συμφωνίας, η οποία «εκνευρίζει» τους δημίους μας, που απαιτούν ολοένα και περισσότερα. Δυστυχώς αγνοούμε τα προηγηθέντα, καθώς έχουμε πάψει να είμαστε πολίτες, πόσο μάλλον ενεργοί πολίτες, έχοντας αποχαυνωθεί επί δεκαετίες με την επίπλαστη ευμάρεια και προσπαθώντας τώρα να αποφύγουμε τα επάλληλα πλήγματα που καταφέρονται εναντίον μας.

Συνέχεια →

Το θράσος των «επαναστατών» και οι εφιάλτες

Του Γιώργου Παπανικολάου

Σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Δεν είμαστε σεισμογενής χώρα», ο διδάκτορας Πανεπιστημίου κ. Άγγελος Αγοραστός εντόπισε τα προβλήματα του έθνους μας στο ότι «βγαίνουμε στις συντάξεις απ τα 50 χρόνια μας», «ξοδεύουμε τα 36 απ τα 50 δις των ετήσιων εσόδων σε μισθούς και συντάξεις», «μεταθέτουμε τις ευθύνες» και άλλα παρόμοια.

Αλήθεια, αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα στη χώρα μας; Συμβαίνει αυτό ΜΟΝΟ στη χώρα μας; Κόβονται ΜΟΝΟ οι συντάξεις των 50χρονων; Κόβονται τα προνόμια των προνομιούχων;

Συνέχεια →

Φύλο, Γονείς, Εκκλησία: κάποιες σκέψεις

Του π. Βασιλείου Θερμού*

Στους δημόσιους διαλόγους στον τόπο μας συνήθως επικρατούν πολώσεις και ο κάθε «αντίπαλος» απορρίπτει μαζικά ό,τι προτείνει ο άλλος.  Έτσι αδυνατούμε να αναχθούμε στην αλήθεια και στο πρακτέο. Το άρθρο αυτό θα επιχειρήσει να αντιταχθή σε αυτή την παθολογία.

Ενταγμένο σε ένα τρίπτυχο δράσεων (οι άλλες δύο αφορούν στην διατροφή και στους εθισμούς) το ζήτημα του φύλου εμφανίσθηκε πρόσφατα στο προσκήνιο μέσα από μια εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας. Σκοπός της είναι να διοργανωθούν μαθήματα και εκδηλώσεις που θα ενημερώσουν και θα ευαισθητοποιήσουν τους μαθητές γυμνασίου στα ακόλουθα θέματα: «Σωματικές αλλαγές στην εφηβεία, Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο, Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα, Ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα των γυναικών». Προτείνονται επίσης και επιπλέον θεματικές για γονείς και εκπαιδευτικούς: «Φύλο, Σεξουαλικός Προσανατολισμός και Ανθρώπινα Δικαιώματα, Έμφυλα στερεότυπα και διακρίσεις με βάση το φύλο στην οικογένεια, στην εργασία και στην κοινωνία, Έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή βία και βία κατά των γυναικών, Ομοφοβία και Τρανφοβία στην κοινωνία και στο σχολείο».

Όπως ήταν αναμενόμενο η εγκύκλιος αυτή ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στον χώρο της Εκκλησίας, από κληρικούς και λαϊκούς. Κυκλοφόρησε μάλιστα και ειδική φόρμα για να υπογράψουν οι γονείς αρνούμενοι την συμμετοχή του παιδιού τους.

Συνέχεια →

Αυτοαξιολόγηση και συναίνεση στη νεοφιλελεύθερη πολιτική: Η έκθεση της Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε

Του Χρήστου Ρέππα

Δημοσιοποιήθηκε εδώ και μερικές μέρες η έκθεση της Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε (Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση) και προτείνει μια σειρά αλλαγές στον ψηφισμένο ήδη από το 2013 νόμο 4142/13.

Οι συντάκτες της έκθεσης ζητούν να διαγραφούν από το νόμο 4142/13 (αφορά τη διασφάλιση της ποιότητας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση) συγκεκριμένα σημεία που αφορούν τις σκληρότερες πλευρές της νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής πολιτικής.  Ζητούν έτσι:

Συνέχεια →