Επίθεση στο Μάντσεστερ: Πρώτες εκτιμήσεις

Της Δρ Μαρίας Χρ. Αλβανού*

Τη Δευτέρα το βράδυ το Μάντσεστερ βίωσε ένα αιματηρό τρομοκρατικό γεγονός που ως δράση του ισλαμιστικού δικτύου στην Ευρώπη δείχνει την επικίνδυνη δυναμική του σε σχέση με την ασφάλεια των πολιτών.

Οι βρετανικές αρχές αντιμετώπισαν το συμβάν από την πρώτη στιγμή ως τρομοκρατικό. Ήταν αναπόφευκτοι οι συνειρμοί που είχαν να κάνουν με την ισλαμιστική τρομοκρατία και επιβεβαιώθηκαν. Ο κίνδυνος για μια τρομοκρατική επίθεση άλλωστε σε ευρωπαϊκό έδαφος είναι διαρκής εδώ και καιρό και δεν αποτελεί πλέον έκπληξη η πραγματοποίηση του. Το στοιχείο που έχει να κάνει με τη χρονική εγγύτητα προς τις βρετανικές εκλογές θυμίζει πάντως αρκετά τις γαλλικές εκλογές, πολιτικό γεγονός που το ισλαμιστικό δίκτυο εκμεταλλεύτηκε δεόντως επιχειρησιακά, αλλά και για την προπαγάνδα του.

Συνέχεια →

Πού πήγαν βρε γυναίκα τα παιδιά;

Του Αλέκου Καπακτσή

Έχουμε περάσει σε αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων τα τελευταία χρόνια και το 2017 αναμένεται να κινηθούμε στις 70.000 γεννήσεις, λέει ο Δρ. Στέφανος Χανδακάς MD MBA PhD, Μαιευτήρας-Γυναικολόγος, Χειρουργός, διδάκτωρ γυναικολογίας και μαιευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Συνέχεια →

Φήμες

Της Ανδριανής Στράνη

Ήταν μια κανονική Μαγιάτικη μέρα, όπως όλες οι άλλες. Τα σύγνεφα στον ανοιξιάτικο ουρανό πάνω από το σχολείο μαζεύονταν από καιρό… σιγά, σιγά… κι όταν ξέσπασε η μπόρα αποφασίστηκε να παιχτεί το «σχολικό συμβούλιο». Ήταν ένα ωραίο θεατρικό – παρωδία γραμμένο και σκηνοθετημένο από το ίδιο το σχολείο. Παίχτηκε βιαστικά, αφού ήταν η κατάλληλη εποχή για το μάζεμα και  το ξέπλυμα των χαλιών. Εποχή δύσκολη για θέατρο, αφού τα σκουπίδια φανερώνονται στο γυμνό πάτωμα και χρειάζεται μεθοδική δουλειά να τρίψεις, να γυαλίσεις και να εξαφανίσεις τους ρύπους.

Συνέχεια →

Κάτι αλλάζει στην παραγκούπολη της Πάτρας

Του Γιάννη Δημογιάννη

Το ημερολόγιο έγραφε 15-01-2017. Κανείς δεν υποψιαζόταν τι θα συναντούσαμε εκείνο το Σάββατο, ούτε και εγώ θα φανταζόμουν πως, 4 μήνες μετά, η ζωή μου θα άλλαζε τόσο βαθιά.  Κι όμως, εκείνο το βροχερό μεσημέρι αποδείχθηκε σημαδιακό για πολλούς. Η φωτογραφία θυμίζει τον απόπλου του κοινού μας ταξιδιού! Ακριβώς απέναντι από την παραθαλάσσια ζώνη και τα πλοία, που σαλπάρουν για τους Ευρωπαϊκούς «Παραδείσους», μία χούφτα Πατρινών –η κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» Πάτρας, μαζί με την Ένωση για την υπεράσπιση των μεταναστών– συγκεντρώθηκε στο ερειπωμένο εργοστάσιο της ΑΒΕΞ, στον τόπο ενός σύγχρονου δράματος.

Πρόθεσή μας να μαγειρέψουμε ένα γεύμα Αγάπης, σε 70 περίπου μετανάστες. 70 μετέωρες ζωές, μία γειτονιά από ξεχασμένους ταξιδιώτες, που, εδώ και καιρό, λαθροβιούν, αναγκασμένοι να βρίσκουν «καταφύγιο» στην ποντικότρυπα ενός παλιού, αλλά στοιχειωμένου εργοστασίου. Χειμωνιάτικα, χωρίς σκηνές, χωρίς τροφή, χωρίς αποχέτευση, δίχως τη στοιχειώδη υγιεινή, δίχως την παραμικρή συμπαράσταση, δίχως ελπίδα ή διέξοδο δια-φυγής∙ παρέα, μονάχα με τα τρωκτικά και τα ψωριάρικα αδέσποτα.

Συνέχεια →

Αντιδραστικό, μνημονιακό «τσουνάμι» στην εκπαίδευση

Της Γιώτας Ιωαννίδου

Η συνέντευξη τύπου του πρωθυπουργού με εξαγγελίες για αλλαγές στην εκπαίδευση, στις 9 Μαΐου, στο υπουργείο παιδείας την ώρα που κυκλοφορούσαν στη δημοσιότητα τα νέα μέτρα κοινωνικής λεηλασίας του 4ου μνημονίου, θα έμοιαζε με ανέκδοτο, αν δεν υποδήλωνε την πλήρη ταύτιση της κυβέρνησης με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Ακόμη περισσότερο η δήλωση του κ Τσίπρα ότι οι εξαγγελίες γίνονται τώρα, αλλά οι λεπτομέρειες των μέτρων και τα νομοσχέδια θα περνούν μέσα στο Καλοκαίρι «για να μην διαταραχθεί η διαδικασία των πανελληνίων», πέρα από το ότι ακολουθεί την ίδια τακτική με τους προηγούμενους ΣαμαροΒενιζέλους δείχνει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όχι μόνο αποπειράται μια αντιδραστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης που θα ξεσηκώσει αντιδράσεις αλλά και ότι φοβάται ότι της θυμίζει το μέγεθος των εκπαιδευτικών κινητοποιήσεων του 2013.

Συνέχεια →

Πολιτική και ποδόσφαιρο…

Του παπα Ηλία Υφαντή

Το μπάχαλο, που αντικρύσαμε  στον τελικό του ποδοσφαιρικού κυπέλλου αποτελεί περισσότερο ή λιγότερο πιστό αντίγραφο της πολιτικής μας πραγματικότητας.

Κάποτε οι ποδοσφαιρικές ομάδες, όπως και τα πολιτικά κόμματα, είχαν κατά το μάλλον ή ήττον κάποια προσωπικότητα. Σήμερα τόσο οι ομάδες όσο και τα κόμματα στερούνται οποιασδήποτε ταυτότητας. Στην πολιτική το «αριστερά», και «δεξιά», το  «κέντρο» ή τα οποιαδήποτε ενδιάμεσα παρένθετα στερούνται νοήματος. Είναι απλά παραπλανητικές ετικέτες.

Συνέχεια →

Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Κυριακή αποκλήθηκε η ημέρα, η τελευταία της εβδομάδας, η αφιερωμένη στον Κύριό μας και Θεό μας. Μικρό είναι το νόημα των υπολοίπων ημερών. Οι τέσσερες πρώτες λαμβάνουν, αν και όχι ακριβώς,  το όνομά τους εκ του αριθμητικού που τις προσδιορίζει. Η πέμπτη δηλώνει ότι κατά τους Ιουδαίους ήταν ημέρα προπαρασκευής για την ημέρα του Θεού, το Σάββατο δηλαδή, που ως λέξη εισήχθη και στην ελληνική γλώσσα. Κατά τη χριστιανική εποχή η Κυριακή, η ημέρα του Κυρίου, υποκατέστησε το Σάββατο ως ημέρα του Θεού και την ημέρα την αφιερωμένη στον θεό ήλιο από τους ειδωλολάτρες.

Συνέχεια →

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Του Παναγιώτη Θέμελη

Την Τετάρτη στις 17 του Μαη η ΓΣΕΕ η ΑΔΕΔΥ και άλλες συνδικαλιστικές ομοσπονδίες έχουν κηρύξει άλλη μία από τις γνωστές 24ωρες πανεργατικές απεργίες, με τα ίδια γνωστά εδώ και χρόνια χαρακτηριστικά. Διαμαρτυρία κατόπιν εορτής, αφού τα αντεργατικά μέτρα που προβλέπει η νέα αντιλαϊκή επίθεση θα έχουν ψηφιστεί στη Βουλή, διαμαρτυρία ξεκάρφωτη χωρίς καμιά διάθεση να εμποδιστεί είτε η υπερψήφιση είτε η εφαρμογή τους.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αφού φροντίσουν ώστε κυβέρνηση, και βουλευτές που πρόκειται να ψηφίσουν μια τέτοια αντεργατική λαίλαπα να μην νοιώθουν κάποια πίεση από τους ψηφοφόρους τους στο λαό, αλλά μοναχά από τα επιτελεία της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, μετά προσπαθούν να δείξουν ότι προέβαλαν κάποια αντίσταση, ότι δεν είναι πια και υποχείρια του κεφαλαίου, για να διαιωνίζουν την παρουσία τους στα ηγετικά κλιμάκια του Συνδικαλισμού. Δημιουργούν έντεχνα  ένα φαύλο κύκλο στον οποίο οι ίδιοι απογοητεύουν τους εργαζόμενους προκηρύσσοντας κινητοποιήσεις εκ των προτέρων αποτυχημένες και μετά επικαλούνται την μη συμμετοχή των εργαζομένων για να δικαιολογήσουν την δική τους αδράνεια.

Συνέχεια →