Η Εκκλησία στα χρόνια της δικτατορίας

Η Εκκλησία στα χρόνια της δικτατορίας

Του Ξενοφώντα Α. Μπρουντζάκη*

Χαράλαμπος Μ. Ανδρεόπουλος

Η Εκκλησία κατά τη Δικτατορία 1967-1974

Εκδόσεις: Επίκεντρο, Σελ.: 418

Οι σχέσεις Εκκλησίας-κράτους στη χώρα μας συγκροτούν ένα ακόμη εθνικό και δυσεπίλυτο πρόβλημα, το οποίο γίνεται αντικείμενο εν πολλοίς επιπόλαιων και ανιστόρητων σκοπιμοτήτων, που τελικά δεν βοηθούν στην ομαλοποίηση και στο αναγκαίο ξεκαθάρισμα αυτών των σχέσεων. Είμαστε μια χώρα με μπόλικη και μακρόχρονη ιστορία και εκκωφαντική απουσία εθνικής ταυτότητας και συνείδησης. Ο λόγος μας είναι ισοπεδωτικός, εριστικός και εμφορείται περισσότερο από κομματικές σκοπιμότητες και κάθε λογής ιδεοληψίες. Με αυτό τον τρόπο ανακυκλώνουμε μονίμως έναν θορυβώδη φαύλο κύκλο συζητήσεων, που βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η άγνοια της ουσίας των ζητημάτων για τα οποία αποφαινόμαστε με χαρακτηριστική ευκολία. Οι σχέσεις της πολιτείας με την Εκκλησία είναι ανάγκη, πριν διευθετηθούν, να διατυπωθούν με ακρίβεια, γνώση και αντικειμενικότητα ως ένα πρόβλημα εθνικό που κάποτε οφείλουμε ως κοινωνία να το λύσουμε.

Συνέχεια

Φιλοσοφία καί πρόσωπο (Πλάτων καί πρόσωπο) μέρος Β’

Φιλοσοφία καί πρόσωπο (Πλάτων καί πρόσωπο) μέρος Β’ 

Του Φώτη Σχοινά

Στό παρόν ἄρθρο θά προσπαθήσουμε νά καταδείξουμε τήν ὅποια συμβολή τοῦ Πλάτωνος στήν διαμόρφωση τῆς ἐννοίας τοῦ προσώπου. Πρός τόν σκοπό αὐτό θά παρακάμψουμε τίς ἄλλες πλευρές τῆς πλατωνικῆς φιλοσοφίας καί θά ἐπικεντρωθοῦμε στήν ψυχολογία (τήν θεωρία περί ψυχῆς) καί στήν στενά συνημμένη μέ αὐτήν πολιτειολογία τοῦ Πλάτωνος.

Συνέχεια

Νέοι καιροί, του Γιάννη Ποτ.

Νέοι καιροί

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Τι φωνάζει αυτός ο θεματοφύλακας

από το βήμα, ωρυόμενος

καθαρότητα κι ορθοδοξία;

Συνέχεια

Ἡ πνευματικὴ σημασία τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Ἐμμανουὴλ Μακρὸν στὴν Ἀθήνα

πνευματικ σημασία τς πίσκεψης το μμανουλ Μακρν στν θήνα

Του Γιώργου Καστρινάκη

Ὁ λόγος τὸν ὁποῖο ἐκφώνησε ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας τῆς Γαλλίας, Ἐμμανουὴλ Μακρόν, στὶς 7 Σεπτεμβρίου 2017, στὴν Πνύκα, διεπόταν, ἀπ’ τὴν ἀρχὴ ὣς τὸ τέλος του, ἀπὸ μιὰ ἐκκωφαντικὴ ἀποσιώπηση: Ὁ ὑψηλὸς προσκεκλημένος μας, ἐνῷ ἐπεκαλεῖτο διαρκῶς τὸ ἱστορικό (ἐξ αὐτοῦ καὶ συμβολικό) βάρος τοῦ χώρου ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἐπέλεξε νὰ ὁμιλήσει, δὲν διέθεσε οὔτε μία λέξη του στὸ σημαντικώτερο ἀπὸ ὅλα τὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα ἔχουν ἐπιτελεσθεῖ στὸ ἴδιο ἀκριβῶς σημεῖο τῆς Ἀθήνας: Στὴν ὁμιλία-ὁρόσημο τῆς εὐρωπαϊκῆς ἱστορίας, ποὺ ἀπηύθυνε ὁ Ἀποστόλος Παῦλος πρὸς τοὺς τότε κατοίκους τῆς πόλης.

Οὔτε μία λέξη! Ὑπῆρχε μόνο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δήμου, ἡ μετοχὴ στὴν πολιτικὴ ἐξουσία, ὁ «δημόσιος χῶρος» νοούμενος ὅμως μόνο ὡς πλαίσιο – ὄχι ὡς περιεχόμενο.

Συνέχεια

Αμοραλισμός και παραλογισμός

Αμοραλισμός και παραλογισμός

Του παπα Ηλία Υφαντή*

Τα δυο βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι ο αμοραλισμός και  ο παραλογισμός. Όταν λέμε αμοραλισμό, δεν εννοούμε μόνο την ανηθικότητα με τη στενή της έννοια, που συνδέεται με το υπογάστριο, ούτε ακόμη και την αδικία, που αποτελεί το επίκεντρο της κοινωνικής ανηθικότητας, αλλά πριν απ’ όλα την αλαζονεία, που είναι η αφετηρία πάσης ανηθικότητας. Με την έννοια ότι απ’ την αλαζονεία πηγάζουν όλα τα αδικήματα και κακουργήματα, που οδηγούν στον παραλογισμό της πολύμορφης εξουσίας η οποία  κάνει κόλαση τη ζωή των ανθρώπων.

Ή μήπως όλοι μας δεν συναντήσαμε στη ζωή μας ανθρωπάκια, που φαίνονταν άκακα και αθώα σαν αρνάκια, που όταν αναρριχήθηκαν σε θώκους εξουσίας, μεταμορφώθηκαν σε ανήμερα θηρία; Γεγονός, που είχε οδηγήσει και τους αρχαίους να αποφανθούν ότι «αρχή άνδρα δείκνυσι». Με την έννοια ότι ο καθένας δείχνει τον πραγματικό του εαυτό, όταν παίρνει στα χέρια του τα ηνία κάποιας εξουσίας. Οπότε και αποδεικνύεται, αν οι αρετές, που έδειχνε ως κοινός θνητός, ήταν αληθινές ή κάλπικες και υποκριτικές.

Συνέχεια

Μοντέλο ανάπτυξης και δημογραφικό

Μοντέλο ανάπτυξης και δημογραφικό

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Άποψη

Μία χώρα πρέπει να γνωρίζει τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα, καθώς επίσης το πλέον ορθολογικό μοντέλο ανάπτυξης της –όπου, όσον αφορά την Ελλάδα, είναι τo εξής:

(α) ο ποιοτικός τουρισμός –δηλαδή ο λιγότερος και ακριβότερος, ανάλογος με τις εκάστοτε υποδομές της,

(β) η υψηλών προδιαγραφών γεωργία –επομένως εκείνα τα προϊόντα που ευδοκιμούν καλύτερα στην ελληνική γη, συγκριτικά με τις άλλες χώρες, με μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία,

(γ) οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας –αιολικά πάρκα, ηλιακή ενέργεια, υδροηλεκτρικά εργοστάσια, καθώς επίσης

(δ) οι μεταφορές και κυρίως η ναυτιλία, στην οποία κατέχουμε την 1η θέση παγκοσμίως –σε συνδυασμό με τις συμπληρωματικές επιχειρήσεις όπως οι κατασκευές, το λογισμικό, η βιομηχανία λιπασμάτων, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία κοκ.

Συνέχεια

Οι τσούχτρες του καπιταλισμού

Οι τσούχτρες του καπιταλισμού

Του Περικλή Κοροβέση

Ο Κορινθιακός Κόλπος είναι μια μικρογραφία της Μεσογείου. Και οι δύο θάλασσες έχουν μια στενή φυσική είσοδο και μια τεχνητή έξοδο. Κλειστές θάλασσες και οι δύο, άρα εκτεθειμένες στις περιβαλλοντικές καταστροφές. Ο Κορινθιακός Κόλπος διαθέτει σπάνια προστατευόμενα οικοσυστήματα, όπως οι «κήποι» των κοραλλιών, τα υποθαλάσσια λιβάδια της Ποσειδωνίας, που συνθέτουν ένα πανέμορφο τοπίο στον πυθμένα. Εδώ βρίσκουν καταφύγιο τα τέσσερα είδη δελφινιών της Ελλάδος.

Κανονικά αυτή η υπερευαίσθητη θάλασσα θα έπρεπε να προστατεύεται με δρακόντεια μέτρα γιατί μολύνεται εύκολα εξαιτίας της αργής ανανέωσης των υδάτων της. Αλλά το κέρδος δεν έχει οικολογικές ευαισθησίες. Η «Αλουμίνα» εδώ και πενήντα χρόνια απορρίπτει την κόκκινη λάσπη της σ’ αυτή τη «λίμνη» και έχει καλύψει το 12% του πυθμένα του Κόλπου.

Συνέχεια

Επιλογή της Ε.Ε. η κατάργηση του κοινωνικού κράτους

Επιλογή της Ε.Ε. η κατάργηση του κοινωνικού κράτους  

Μνημόνια σ τομικ συσκευασία στ Γερμανία

Του Γιάννη Ζερβού*

Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἦρθε γιὰ πρώτη φορὰ σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ ἀνάλγητο πρόσωπο τῆς ἰθύνουσας τάξης τῆς Ε.Ε. καὶ ἰδίως τῆς Γερμανίας κατὰ τὴν περίοδο τῆς δοκιμασίας τῶν Μνημονίων. Ὅμως, τὰ ὅσα βιώσαμε καὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ βιώνουμε στὴν Ἑλλάδα οὔτε συμπτωματικὰ εἶναι, οὔτε ἑλληνικὴ ἀποκλειστικότητα.

Τὸ ξεθεμελίωμα τοῦ κοινωνικοῦ κράτους ποὺ ἐμπεδόθηκε στὴν δυτικὴ Εὐρώπη μετὰ τὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εἶναι στρατηγικὴ ἐπιλογὴ τῆς ἰθύνουσας τάξης τῆς Εὐρώπης, στὴν κατεύθυνση τῆς συσσώρευσης τοῦ πλούτου στὰ χέρια ὅλο καὶ πιὸ λίγων.

Στὴν 4η σελίδα παρουσιάζεται τὸ σύστημα ἀντιμετώπισης τῆς ἀνεργίας στὴ Γερμανία (πλαίσιο «Hartz IV»), ποὺ ἐπιβλήθηκε τὸ 2005 ἀπὸ τὴν συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατῶν-Πρασίνων τοῦ τότε καγκελαρίου Σρέντερ. Ἡ φιλοσοφία τοῦ συστήματος εἶναι νὰ δοθοῦν κίνητρα στοὺς ἀνέργους τῆς χώρας νὰ ἐργαστοῦν, μὲ τὴ λογικὴ «καλύτερα ἐργαζόμενος καὶ κακοπληρωμένος, παρὰ ἄνεργος».

Συνέχεια

O «λευκός χρυσός» των βουνών της Κέρτεζης

O «λευκός χρυσός» των βουνών της Κέρτεζης

(Προδημοσιευμένο απόσπασμα από το υπό έκδοση σχετικό βιβλίο)

Ο νοτιοανατολικός οικισμός της Κέρτεζης, όπως φαίνεται από τη νότια πλαγιά στο «Κοκκινάδι». Φωτογραφία του Τάκη Δ. Τζένου, μέσα Σεπτέμβρη του 2017.

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Α΄Το νερό και οι πολιτισμοί

Σίγουρα το νερό αποτελούσε και αποτελεί τον «λευκό χρυσό». Μάλιστα θεωρείται από πολλούς ειδικούς ότι στην επόμενη ιστορική περίοδο –και μετά τον «μαύρο χρυσό»- θα είναι η αιτία μεγάλων γεωπολιτικών ανακατάξεων.

Σύμφωνα με την προχριστιανική θεωρεία των τεσσάρων στοιχείων όλες οι ουσίες στη γη συντάσσονται από βασικά στοιχεία, τα εξής τέσσερα: τη φωτιά, το νερό, τον αέρα και τη γη. Ανεξάρτητα όμως από την απλοποιημένη και παλαιά αυτή θεωρία, είναι αλήθεια πως η βιολογική ζωή συντίθεται με την αλληλογονιμοποίηση αυτών των τεσσάρων υλικών ουσιών. Σε κάθε μάλιστα ζωϊκό ή φυτικό σώμα το νερό περιέχεται σε μεγάλο ποσοστό.

Συνέχεια

Αν αφήναμε τους φιλελεύθερους να επιβάλλουν τη «φυσική τάξη» τους

Αν αφήναμε τους φιλελεύθερους να επιβάλλουν τη «φυσική τάξη» τους

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι περισσότεροι φιλελεύθεροι υποστηρίζουν ότι για τα προβλήματα της οικονομίας ευθύνονται αποκλειστικά οι κρατικές παρεμβάσεις, που παραβιάζουν την «φυσική τάξη» της αγοράς. Οι δηλώσεις του προέδρου της ΝΔ ότι δεν υπάρχει κοινωνική ισότητα εντάσσονται, υπό μια έννοια, σε αυτή τη συλλογιστική. Αφήστε, λένε, την αγορά να αυτορυθμιστεί αναγνωρίζοντας το «δίκιο» του ισχυρού και όλα μας τα προβλήματα θα λυθούν.

Συνέχεια