Η εντατικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών και η συζήτηση για τον εργασιακό τους χρόνο

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Η ψήφιση στις 15 Γενάρη της διάταξης για το 30ωρο των εκπαιδευτικών στο νόμο με τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης και η εγκύκλιος που ακολούθησε δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Η συζήτηση για το χρόνο εργασίας των εκπαιδευτικών ήταν ένα  από τα κεντρικά ζητήματα που άνοιξε για μια ακόμα φορά  στα πλαίσια του «εθνικού διαλόγου για την Παιδεία» του 2015. Οι τότε δηλώσεις του κ. Λιάκου «να μην συμπίπτουν ο χρόνος διδασκαλίας και ο εργασιακός χρόνος των εκπαιδευτικών», «ο εργασιακός χρόνος να περιλαμβάνει  τις παιδαγωγικές συναντήσεις των δασκάλων και των καθηγητών οι οποίοι κάθε βδομάδα θα χαράζουν την εκπαιδευτική πολιτική»(!), αλλά και προηγούμενες δηλώσεις του για «επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών στα κενά τους» δεν ήταν τυχαίες. Πέρα από τον τρόπο με τον οποίο φαίνεται να προσανατολίζεται το Υπουργείο Παιδείας να «λύσει» το πρόβλημα της λειτουργίας των σχολείων χωρίς διορισμούς, οφείλουμε να δούμε τη γενικότερη πολιτική στόχευση σε σχέση με τον εργασιακό χρόνο των εκπαιδευτικών, έτσι όπως εκπορεύεται και από τη συνολική εκπαιδευτική πολιτική που διαμορφώνουν και τα υπερεθνικά κέντρα.

Συνέχεια →

NOVARTIS: Το «δέντρο», το «δάσος» κι ο βούρκος

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η Novartis το 2015 τιμήθηκε με την «Διάκριση Επιχειρηματικής Αριστείας» («Diamonds of the GreekEconomy 2015») ως η κορυφαία Φαρμακευτική εταιρεία στην Ελλάδα.

Πάμε τώρα να δούμε για ποιο πράγμα (δεν) μιλάμε αφού μερικά πράγματα είναι πιο προστατευμένα και από τους καλύτερα «προστατευόμενους» (;) μάρτυρες.

Μνημόνιο επί …7!

    Μια όχι τόσο φωταγωγημένη πλευρά της δικογραφίας είναι αυτή όπου αναφέρεται ότι:

Συνέχεια →

Εθνομηδενισμός και πατριδοκαπηλία, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος (η αξία του μηδενικού «0»)

 Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή*

Έχουν γραφτεί πολλά τις τελευταίες μέρες σχετικά με το «μακεδονικό». Πολλά και τις περισσότερες των περιπτώσεων ισοπεδωτικά.

Ίσως, με το πάθος που εκφράζονται οι περισσότεροι, αποκαλύπτουν το κίβδηλο των απόψεων. Ή θα είσαι «αριστερός» εθνομηδενιστής ή «δεξιός» εθνικιστής και φασίστας. Δεν χωράει κάτι άλλο. Είναι όμως έτσι;

Συνέχεια →

Αναζητώντας την προέλευση του Σύμπαντος: ύδωρ, άπειρον και αήρ

Του Κωνσταντίνου Καλαχάνη*

Κατά την Προσωκρατική περίοδο της ελληνικής φιλοσοφίας διατυπώθηκαν πολλές απόψεις για την προέλευση του Σύμπαντος, οι οποίες εκκινούσαν είτε από την αποδοχή πολλών αρχών (Αναξαγόρας, Ατομικοί φιλόσοφοι), είτε από την άποψη ότι ολόκληρο το Σύμπαν αποτελεί μία ενότητα.

Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι αυτή η αντίληψη δεν βρισκόταν στο προσκήνιο μόνο κατά την αρχαία εποχή, αλλά έχει έρθει στο προσκήνιο ακόμη και στις μέρες μας, όπου η επιστήμη της Φυσικής προσπαθεί να ανακαλύψει την ενότητα που διέπει το Σύμπαν, χάρη σε διατάξεις πολύ υψηλής τεχνολογίας όπως οι επιταχυντές σωματιδίων. Όπως θα φανεί στη συνέχεια, ήδη οι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι από την Μίλητο, ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος και ο Αναξιμένης, ήταν οι πρώτοι που μί­λησαν για την ενότητα του Σύμπαντος βάσει της ύπαρξης μίας αρχικής ουσίας από την οποία προέρχονται τα πάντα. Ακολούθως θα γίνει λόγος για την κοσμολογία του Εμπεδοκλή, όπου ο φιλό­σοφος υποστηρίζει την προέλευση του αισθητού Σύμπαντος από μία μη αισθητή κατάσταση. Τέλος, παρουσιάζονται οι θέσεις της σύγχρονης Φυσικής για την ενότητα των τεσσάρων αλληλεπιδράσεων που διέπουν τον κόσμο μας.

Συνέχεια →

Οι μυστικές συνομιλίες Στάλιν – Τίτο για τη Μακεδονία

 Οι ρίζες του αλυτρωτισμού της FYROM και η Αριστερά

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Με αφορμή την συζήτηση για το «μακεδονικό», το θέμα του αλυτρωτισμού της FYROM σπάνια εξετάζεται και στην ιστορική του διάσταση. Διάσταση όμως απαραίτητη και για την κατανόηση του, αλλά και για τη εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων και τακτικών. Ιδιαίτερα για όσους ενδιαφέρονται να μη συρθούν ούτε στην ουρά του ευρωατλαντικού κοσμοπολιτισμού ούτε στου (alter ego του) ευρωατλαντικού εθνικισμού.

Στη θεμελίωση του αλυτρωτισμού της FYROM θα παρατηρήσουμε τόσο τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Τιτοϊκής ηγεσίας, όσο και του …ΝΑΤΟ.

Μέχρι και τα τέλη του 1943, και το δεύτερο συνέδριο του «Αντιφασιστικού Κόμματος της Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας»  (AVNOY), η ηγεσία των Γιουγκοσλάβων ανταρτών δεν χρησιμοποιούσαν τη λέξη Μακεδόνας ή μακεδονικός λαός. Σε όλα τα επίσημα κείμενα μιλούσαν μόνο για τον «αντιφασιστικό αγώνα των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων».

Συνέχεια →

Το «Μακεδονικό», με βάση το «πατριωτικό-εθνικό-ταξικό-διεθνιστικό», στην πολιτική της Αριστεράς

Του Γιάννη Τόλιου*

Εισαγωγή.

Το λεγόμενο «Μακεδονικό» και ειδικότερα η εκκρεμότητα της οριστικής ονομασίας της FYROM ή ΠΓΔΜ (Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονία), έχει μετατραπεί και πάλι σε κεντρική πολιτική ζωή. Οι επικυρίαρχες δυνάμεις (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) επιδιώκουν λύση που να ενδυναμώνει τη γεωπολιτική τους επιρροή στα Βαλκάνια (ένταξη FYROM σε ΝΑΤΟ και ΕΕ) με αιχμή την Ρωσία. Η κυβέρνηση και τα κόμματα του Μνημονιακά τόξου, χωρίς να αμφισβητούν την ευρω-ατλαντική επικυριαρχία, προσπαθούν με τακτικισμούς και παλνιδρομήσεις να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη.

Συνέχεια →

Εδώ είναι Βαλκάνια

Της Ανδριανής Στράνη*

Φτάσαμε σούρουπο επιστρέφοντας από Βελιγράδι, στα Σκόπια. Στο σύθαμπο μέσα στο καταχείμωνο δεν καταλάβαινες τη διαφορά. Περάσαμε σε άλλη χώρα, ακούστηκε να λέει κάποιος κι όμως όλα έμοιαζαν ίδια. Οι δρόμοι, τα σπίτια, οι άνθρωποι, η γλώσσα και η φτώχεια. Χλωμά τα φώτα της πόλης φανέρωναν τη ζωή που πάσχιζαν να συνεχίσουν οι γειτονιές από τη μια και την άλλη πλευρά του Βαρδάρη. Το απειλητικό φουγάρο του εργοστασίου στην κατοικημένη περιοχή προσπάθησε να κρύψει η νύχτα. Παρκάραμε και βγήκαμε να περπατήσουμε.

Συνέχεια →

Μεγάλος κερδισμένος ο ΣΥΡΙΖΑ από το συλλαλητήριο

Του Πάσχου Λαζαρίδη*

Τα φαινόμενα ίσως απατούν, αλλά το σημερινό συλλαλητήριο για τη Μακεδονία βγάζει κερδισμένο τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πρώτον επειδή αποδεικνύει για μια ακόμα φορά, και στην ελληνική άρχουσα τάξη και στον ιμπεριαλισμό, ότι το κόμμα που εξυπηρετεί πιο αποτελεσματικά και ικανά τα αστικά συμφέροντα και τις επιδιώξεις του ευρωατλαντικού άξονα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η άρχουσα τάξη έχει γραμμή για το μακεδονικό και είναι ανταγωνιστική με το κεντρικό σύνθημα του συλλαλητηρίου. Δεν είμαστε στα 1992 όταν σύσσωμος ο αστικός κόσμος οχυρώθηκε πίσω από τη μη παράδοση του ονόματος. Η σημερινή γραμμή του αστισμού είναι η αποδοχή σύνθετης ονομασίας ανοίγοντας το δρόμο στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και (μελλοντικά) και στην ΕΕ.

Συνέχεια →