Ραδόνιο θανάσιμα επικίνδυνο

Του Κώστα Κάππα*

Εάν θέλει κανείς να θαυμάσει στην Φύση κάτι παραπάνω από ένα ηλιοβασίλεμα ή ένα ηφαίστειο που κοχλάζει, δεν έχει παρά να παρατηρήσει τις ραδιενεργές μεταπτώσεις του Ουρανίου-238 (στερεό): Εκπέμποντας ένα σωματίδιο άλφα μεταπίπτει σε Θόριο-234 (στερεό), το οποίο μετά από συνεχείς εκπομπές α και β σωματιδίων μεταπίπτει σε Ράδιο-226 (στερεό). Το τελευταίο εκπέμποντας ένα σωματίδιο άλφα μεταπίπτει σε Ραδόνιο-222 (αέριο) και μετά από συνεχείς εκπομπές α και β, ….ξαναγίνεται στερεό, μεταξύ άλλων και ως Πολώνιο-210 και καταλήγει ως μη-ραδιενεργός, στερεός Μόλυβδος-206! Είναι πράγματι εκπληκτικό (ραδιενεργό) μέταλλο, βαρύ και επικίνδυνο, που σε κάποια φάση μεταμορφώνεται σε (ραδιενεργό) αέριο (9 φορές βαρύτερο του αέρα, αλλά αέριο…) και τελικά πάλι σε μέταλλο, εξίσου σκληρό και βαρύ!

Συνέχεια →

Η σχέση Κούρδων με ΗΠΑ – Ρωσία και στο βάθος… Αιγαίο

Του Ανδρέα Ζαφείρη

1. Οι στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στη Συρία: de facto κατακερματισμός της χώρας, με την ανάληψη του ελέγχου του συριακού εδάφους ανατολικά του Ευφράτη, ο  έλεγχος των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη βορειοανατολική Συρία, η στήριξη των επιχειρήσεων του Ισραήλ εναντίον του Ιράν και της Χεζμπολάχ στο Λίβανο και τη Συρία και η υποβάθμιση του ρόλου της Ρωσίας στη περιοχή.

Οι στόχοι αυτοί  προϋποθέτουν μια ζώνη  ελεγχόμενης από τις ΗΠΑ στη περιοχή.

Συνέχεια →

Φυσικό Πάτρας 1973

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Χούντα τότε, φτώχεια μα κι ελπίδα

σ’ επαρχίες της Χώρας.

Χιλιάδες παιδιά πάλεψαν με τη γνώση

την «Ερυθρά Θάλασσα» να διαβούν,

την ακαδημαϊκή έρημο να ζήσουν.

Συνέχεια →

Νέος Κεμάλ ο Ερντογάν

Του Κώστα Καμαριάρη*

Μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1918-20, μια περιοχή και ένας λαός θεωρούσε ότι την διαδεχόταν. Ήταν οι Τούρκοι στην Μικρά Ασία. Με ηγέτη τον Κεμάλ Ατατούρκ συμμάχησαν με τους Σοβιετικούς Ρώσσους για να αντιμετωπίσουν τους Άγγλους, Γάλλους, τους Ιταλούς, τους Έλληνες. Σε λίγο χρόνο οι Ιταλοί με τους Γάλλους ανοιχτά ή κρυφά έδωσαν χώρο στον Κεμάλ.

Τελικά οι Άγγλοι εγκατέλειψαν την «υπό διεθνή κατοχή» Κωνσταντινούπολη με τα Στενά και οι Έλληνες την Σμύρνη. Μετά το ’22 ο Κεμάλ κυριάρχησε στην Μικρασία, την Ανατολική Θράκη και «Δυτικοποίησε» την πρωτόγονη Ανατολίτικη κοινωνία, εξαλείφοντας ή καταπιέζοντας εθνικές μειονότητες, όπως οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι, κ.λπ., κ.λπ., που ζούσαν χιλιάδες χρόνια εκεί. Στο Μεσοπόλεμο κατέλαβε την περιοχή (σαντζάκιο) της Αλεξανδρέττας, επεκτάθηκε η Τουρκία δηλαδή σε βάρος της Συρίας, αφού έτσι της αφαίρεσε το βόρειο λιμάνι απέναντι της Κύπρου με την ενδοχώρα του.

Συνέχεια →

Ας ακυρώσουμε την εμμηνόπαυση…

Του Κωνσταντίνου Κάππα*

H Susan Sontag (αμερικανίδα ακτιβίστρια, συγγραφέας, σκηνοθέτης και καθηγήτρια, 1933 – 2004) με αφετηρία την ανώδυνη ρητορική ερώτηση “Γιατί οι γυναίκες ψεύδονται περισσότερο από τους άντρες για την ηλικία τους;” Δημοσίευσε στην Saturday Review, New York (3 Σεπτεμβρίου 1972) το άρθρο “The double standard ofaging”.

Η βασική ιδέα του άρθρου, ήταν αυτό που αποκαλούσε η συγγραφέας “τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά της γήρανσης”. Κατά την Sontag, ένα βασικό εργαλείο καταπίεσης, αλλά και κατάθλιψης της γυναίκας, είναι η κοινωνική σύμβαση ότι το πέρασμα των χρόνων δυναμώνει έναν άνδρα, ενώ προοδευτικά καταστρέφει μία γυναίκα. Αντίστοιχα, στο πεδίο της “γοητείας”, δύο αρσενικά μοντέλα συνυπάρχουν, ο “νέος άνδρας” και ο “ώριμος άνδρας” έναντι ενός θηλυκού, αυτού της “νέας γυναίκας”.

Συνέχεια →

Οι αμυντικές και επιθετικές μίζες

Του Περικλή Κοροβέση

Συχνά η τρέχουσα δημοσιογραφία, τόσο η έντυπη και ακόμα περισσότερο η ηλεκτρονική, όση έκταση και να δώσει σε ένα σκάνδαλο, όσες αποκλειστικές πληροφορίες και αν πλασάρει, πραγματικές ή πλαστές, κατά κανόνα αποφεύγει μια ανάλυση βάθους. Συνήθως μετατρέπει το σκάνδαλο σε ένα θέαμα-σίριαλ και κατά κανόνα επιδιώκει άλλους σκοπούς. Αν είναι έντυπο θα κοιτάξει να αυξήσει την κυκλοφορία του. Αν είναι κόμμα θα χρησιμοποιήσει το σκάνδαλο εναντίον των αντιπάλων του ή ακόμα για να ξεκαθαρίσει εσωτερικούς λογαριασμούς. Αλλά στο βάθος θα υποστηρίξουν το υπάρχον οικονομικό και πολιτικό σύστημα, μια και είναι τα ιδεολογικά και προπαγανδιστικά του όργανα.

Συνέχεια →

Η μεταμόρφωση του ανθρώπου και της κοινωνίας  στο έργο και το λόγο των Τριών Ιεραρχών

Του Νικολάου Γ. Τσιρέβελου*

Λόγος που εκφωνήθηκε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Ρόδο στις 30-1-2018.

Σεβασμιώτατε,

Εντιμότατοι Άρχοντες,

Εκλεκτοί συνάδελφοι,

Αγαπητά παιδιά!

Σε κάθε εποχή απαντούν διάφορες θρησκευτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των πολιτών. Οι πιο ουσιώδεις όμως διατηρούν τις κατακτήσεις των προηγούμενων γενιών και τις μπολιάζουν στις εκάστοτε σύγχρονες συνθήκες, δημιουργώντας κάτι καινούριο.

Οι σημερινοί τιμώμενοι Τρεις Ιεράρχες, ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, με σθένος και όραμα, αγωνίστηκαν έμπρακτα για την αλλαγή και μεταμόρφωση του κόσμου, ενώνοντας στο έργο τους την αρχαία ελληνική σοφία με τον χριστιανικό εκκλησιαστικό τρόπο ζωής και θέτοντας συνάμα τις βάσεις για την ανακαίνιση της κοινωνίας τους.

Συνέχεια →

Από την εκ του Παραδείσου εκδίωξη και την αποτροπή, στην κλήση στο είναι και τα Έσχατα

Του Κωνσταντίνου Κόττη*

Η Κυριακή της Τυρινής, τόσο ως εορτολογική ανάμνηση «της από του Παραδείσου τρυφής εξορίας των Πρωτοπλάστων», όσο και ως επιλογή των βιβλικών αναγνωσμάτων, μας παρέχουν παραπομπές στην θεία εποπτεία και σε μυστηριακές πτυχές, ως προς την ερμηνευτική προσέγγιση. Ανατρέχοντας στην αρχαία μυστηριακή, η θεματολογία του κεντρικού δρωμένου,  συχνά αποτελούσε έναν ιερό Γάμο στην μορφή της «αρπαγής». Έτσι οι παρευρισκόμενοι μυημένοι, συμμετείχαν για να συγχρωτιστούν με τους θεούς οι οποίοι μυθολογούνταν ως παρόντες στον εκάστοτε ιερό γάμο. Η θεοπτία αυτή, αν αφορούσε τα καβείρια μυστήρια, αποτελούσα μια δόξα του μύστη προς το πάνθεο το οποίο παρευρέθηκε στο γάμο του Κάδμου και της Αρμονίας (Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, Γ΄, 4, 2).

Συνέχεια →

Στους καιρούς της παρατεταμένης εφηβείας, τρεις πινακίδες έξω απ΄ τα Σκόπια, στην Μακεδονία

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη*

Οι μεταμοντέρνοι κινηματογραφικοί τίτλοι της εποχής μας, είναι μάλλον μια καλή αφετηρία για να επιχειρήσει να περιγράψει κανείς τα όσα «εφηβικά» συμβαίνουν γύρω μας. Σύμφωνα με τον Ε. Erikson, ένα άτομο θα διαμορφώσει μια ικανοποιητική ταυτότητα, αν κατορθώσει να συγκεράσει τις αντιθετικές όψεις-πτυχές του. Αν όχι, θα βιώσει μια κρίση ταυτότητας. Κι αν κάτι είναι, πλέον, έκδηλο παντού, είναι αυτή ακριβώς η κρίση ταυτότητας. Και φαίνεται ότι –ανάμεσα στα άλλα- δεν πήραμε χαμπάρι τις σχετικές προκλήσεις – δυσλειτουργίες που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί το παγκόσμιο πολιτισμικό αφήγημα στη συνάντηση του με τις εθνικές πολιτισμικές ιδιομορφίες. Η παγκοσμιοποίηση όταν συναντιέται με τις τοπικές παραδόσεις –σε όσες χώρες τουλάχιστον διαθέτουν τέτοιες- δεν προκαλεί κάποιον «παγκοσμιοποιητικό χυλό», αλλά μια κρίση ταυτότητας.

Συνέχεια →