Πήγα να μάθω που χρειάζομαι,
να ψάξω για πνιγμένους και να μοιράσω φαγητό.
Στην Μάνδρα μου ‘πανε να πάς,
και δεν πειράζει εάν χαθείς,
παντού χαμόσπιτα θα βρεις να πνίγουν τα παιδιά τους.
Η Warsan Shire
Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,
εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις
ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη
οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα
με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους
το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου
που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου
κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του
αφήνεις την πατρίδα
μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.
Στη σύγχρονη οικονομική επιστήμη του Μάρκετινγκ όταν η απόδοση ενός προϊόντος δεν είναι η αναμενόμενη, οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να ασχοληθούν με την αλλαγή της εικόνας του, τον επανασχεδιασμό του και την επαναπροώθησή του ως κάτι εντελώς νέο και καινοτόμο.
Κάπως έτσι λειτουργεί και η προώθηση μέτρων και πολιτικών στην κοινωνία της Αγοράς, όπου η ιδεολογία της επιχείρησης με τη συναφή της ορολογία (προγραμματισμός, αποτελεσματικότητα, αποτίμηση, ποιότητα) γίνεται το βασικό αξιακό πλαίσιο λειτουργίας κοινωνικών θεσμών, όπως του σχολείου.
Διαβάζοντας την πρόταση του Υπουργείου για τις “Νέες Δομές Υποστήριξης της Εκπαίδευσης” παρατηρούμε πολλές από τις τεχνικές που μπορούν να κάνουν το “προϊόν” να φαίνεται ελκυστικό και ασφαλές, ειδικά μετά τη γενικευμένη και συντονισμένη αντίδραση του κλάδου που οδήγησε σε αποτυχία αντίστοιχες προτάσεις (Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλος) για την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης και την αυτοαξιολόγηση.
Ας δούμε όμως πρώτα ποιους στόχους επικαλείται το Υπουργείο για την προώθηση των “Νέων Δομών” και με ποιόν τρόπο τις προωθεί.
Της φύσης τα καμώματα κι οι ομορφιές της,
τα ζώα ανθρώπους σε μορφές
διεχώρισαν ποικίλες.
Ερυθροί, κίτρινοι, μαύροι, μιγάδες και λευκοί
γέμισαν ηπείρους, νησιά, βουνά και παραλίες.
Παρέα άνδρες, γυναίκες κι λίγοι ενδιάμεσοι,
υγιείς κι ανάπηροι,
στο ρου της ιστορίας ταξιδεύουν.
Πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο για τον κ. Αμβρόσιο Λενή;
1.
Τους Χριστιανούς που παίρνουν τοις μετρητοίς το Ευαγγέλιο, το οποίο λέει πως «ο Θεός αγάπη εστί» και πως το μόνο που θα μείνει αιώνιο είναι η αγάπη*1, ο κ. Αμβρόσιος Λενής τους χλευάζει εδώ και πολύν καιρό ως «αγαπούληδες του Θεού».
2.
Ο κ. Αμβρόσιος Λενής φέρεται να είπε στην απολογία του: «Το φτύστε τους είναι το λιγότερο. Αν είχα όπλο και μπορούσα από το νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε».
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, τοιχογραφία Αγίων Αναργύρων Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου. Ο Άγιος εκοιμήθη το 1359 και αγιοκατατάχθηκε το 1368, ενώ η τοιχογραφία χρονολογείται είτε προ του θανάτου του κτίτορα Ιωάννου Ούγκλεση (σκοτώνεται το 1371 στην μάχη του Έβρου) ή κατ΄ άλλους στα τέλη του 14ου αιώνα. Θεωρείται η παλαιότερη απεικόνιση του Αγίου.
Η ησυχαστική έριδα, αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα θέματα της Βυζαντινής Ιστορίας, συνδεδεμένο, ασφαλώς, με τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης (1296-1359). Εφαλτήριο για την δημιουργία του ζητήματος, υπήρξε ο Βαρλαάμ, μοναχός του καθολικού τάγματος του Αγίου Βασιλείου. Το 1326 κατέφθασε στην ενετοκρατούμενη, τότε, Αιτωλία, όπου και ενεδύθη, για πρώτη φορά, ανατολικό ράσο. Την περίοδο 1326–30 εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη, συγγράφοντας, μάλιστα, αντιπαπικά συγγράμματα. Αμφότερες οι πράξεις του αντιμετωπίσθηκαν με καχυποψία, αν όχι ως στρατευμένες και προσχηματικές. Κατηγορήθηκε μεταξύ άλλων για την πρώτη πράξη από τον Νικηφόρο Γρηγορά, ενώ για την δεύτερη από τον Ιωάννη Καντακουζηνό.
To 1960 o Τζον Λένον τραγουδούσε “woman is the negro of the world” κάνοντας έναν παραλληλισμό μεταξύ της καταπίεσης λόγω διαφορετικής φυλής και χρώματος μεαυτής που συμβαίνει λόγω του διαφορετικού φύλου.
Το 1964 εμφανίστηκε το εμβληματικό βιβλίο του Silverstein “Το δέντρο που έδινε”, όπου η μητέρα-δέντρο δίνει τα πάντα στο αγόρι για να αναπτυχθεί και να γίνει πλούσιος, μέχρι που καταλήγει ένα κούτσουρο, που δεν έχει πια τίποτα άλλο να του προσφέρει πάρα μια θέση για να αναλογιστεί τη ζωή του.
Το κοινό στοιχείο πίσω τις παραπάνω καλλιτεχνικές απεικονίσεις και πολλές άλλες ακόμα είναι η απεικόνιση της εκμετάλλευσης της γυναίκας ως μέρος μιας πληθώρας εξουσιαστικών, ιεραρχικών δίπολων εξουσίας, όπως λόγος/σώμα, άντρας/γυναίκα, λευκός/μαύρος, παραγωγή /αναπαραγωγή, κεφάλαιο/εργασία, άνθρωπος/φύση. Αυτά ακριβώς τα δίπολα έρχεται να αμφισβητήσει η θεωρία του κοινωνικού οικοφεμινισμού ως συνέχεια του σοσιαλιστικού φεμινισμού, μέσα από την ανάδειξη μορφών εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που συνδέουν φύλο, τάξη, φυλή και φυσικό περιβάλλον. (1)
Παιδαγωγικά αναγκαίοι: Η μονιμότητα αποτελεί το σταθερό παιδαγωγικό περιβάλλον κατά το οποίο ο εκπαιδευτικός αναλαμβάνει κι ολοκληρώνει το εκπαιδευτικό του έργο.
Στελεχώνοντας τα σχολεία με μόνιμους εκπαιδευτικούς σχεδιάζεται αρτιότερα το εκπαιδευτικό έργο. Με το πέρας της σχολικής περιόδου ο κάθε εκπαιδευτικός γνωρίζει ποια τάξη θα αναλάβει , με συνέπεια να έχει αρκετό χρόνο προκειμένου να οργανώσει τις εκπαιδευτικές δράσεις, τις παιδαγωγικές παρεμβάσεις αλλά και τα προγράμματα που θα αναλάβει τη νέα σχολική χρονιά.
Ένας μόνιμος εκπαιδευτικός έχει τον απαραίτητο χρόνο ώστε να φέρει εις πέρας ένα ολοκληρωμένο παιδαγωγικό έργο αναλαμβάνοντας επί δύο συναπτά έτη την ίδια τάξη.
Τι κοινό έχει άραγε ο θάνατος της 62χρονης εργαζόμενης στην καθαριότητα στο Δήμο Ζωγράφου, με την αυτοκτονία της 42χρονης απλήρωτης εργαζόμενης από τα Γιαννιτσά και το θανατηφόρο δυστύχημα ενός 23χρονου διανομέα; Τι κοινό έχουν, πέρα από τον αδόκητο θάνατο τους εξ’ αιτίας των συνθηκών ή των παραμέτρων της εργασίας στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οργάνωσης της κοινωνίας; Τι κοινό έχουν, πέρα από τη δικαιολογημένη οργή των απλών ανθρώπων ενάντια στη βία της μισθωτής εργασίας και στις αδιανόητες συνέπειες της; Μοιάζει να μην έχουν κανένα άλλο κοινό. Απλά, άνθρωποι της «διπλανής πόρτας», καταβάλλουν, με την ίδια τη ζωή τους, μέρος του τιμήματος για την απρόσκοπτη λειτουργία της βαρβαρότητας που παριστάνει την οργανωμένη οικονομία.
Τα κρινάκια μας πέρισυ (23.03.2017). Φέτος δεν προλάβαμε να φωτογραφηθούμε…
Χαμογέλασα εμφανώς χθες
φθάνοντας στο πατρικό μου.
Σιμά στην πόρτα σε παρτέρι,
πέτρα την πέτρα δουλεμένο,
ανθισμένα τα κρινάκια
με χαιρετούσαν με υπόκλιση.
