Ἔχει λεχθεῖ ὅτι «ὁ Ἰούδας εἶναι τό μυστηριωδέστερον πρόσωπον εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ κόσμου» [1]. Ὄντως ὁ Ἰούδας Σίμωνος ὁ Ἰσκαριώτης εἶναι μία τόσο αἰνιγματική καί μυστηριώδης μορφή, ὥστε κάθε προσπάθεια ἀναλύσεως τῆς ἐνοχῆς καί τῆς ἀχαριστίας πού ἐπέδειξε στόν Διδάσκαλό του εἶναι σχεδόν ματαία. Ἐν τούτοις στό μικρό αὐτό ἀρθρίδιο θά προσπαθήσουμε, ὅσο τοῦτο εἶναι δυνατόν, νά ἀναλύσουμε τήν ἐνοχή του βάσει τῶν ἱερῶν Πατέρων καί δή βάσει τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
Μεμονωμένη επίδειξη δύναμης για να σωθούν τα προσχήματα ή αρχή μιας επικίνδυνης κλιμάκωσης, που θα μπορούσε να φέρει σε ευθεία σύγκρουση την Αμερική με τη Ρωσία; Το ερώτημα αυτό κυριαρχεί στη διεθνή σκηνή ύστερα από τους χθεσινούς βομβαρδισμούς συριακών θέσεων από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τη Γαλλία. Αν και οι πρώτες ενδείξεις δεν προοιωνίζονταν ανεξέλεγκτες επιπτώσεις, και μόνο το γεγονός ότι βρέθηκαν στο χείλος της σύγκρουσης πέντε πυρηνικές δυνάμεις που δρουν στην Ανατολική Μεσόγειο (ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Ισραήλ) επιτρέπει να μιλήσει κανείς για την πιο επικίνδυνη κρίση από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ
Το μαζικό, παρατεταμένο έγκλημα, αλλιώς γενοκτονία, σχεδιάστηκε το 2003, λίγο μετά το κουρέλιασμα της Γιουγκοσλαβίας.
Στο Κογκρέσσο παρουσιάστηκε το σχέδιο «Νέα Μέση Ανατολή» (χάρτης Ralph Peters) και εγκρίθηκε. Αναδιάταξη του χάρτη, με διάλυση της Συρίας, κατακερματισμό της και επιστροφή της χώρας στα οθωμανικά βιλαέτια.
Στόχος, όχι μόνο η Συρία.
ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΔΗΜΑΚΗ
Η Κοινωνία των Φυλακών είναι μια μικρογραφία της όλης Κοινωνίας. Έτσι και στις φυλακές υπάρχουν αμετανόητα αποβράσματα και φασιστοειδή (σαν αυτούς που χτύπησαν και μαχαίρωσαν μέσα στο κελί του τον πολιτικό κρατούμενο Νίκο Μαζιώτη, παρ’ ότι διαφωνώ με την επιλογή του ένοπλου «αγώνα»…), σωματέμποροι, εκτελεστές συμβολαίων θανάτου, έμποροι ναρκωτικών, βιαστές και αδίστακτοι ληστές και φονιάδες που στο όνομα της «μεγάλης ζωής» και του ατομικού συμφέροντος απαξιώνουν και έχουν κάνει κουρέλι την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Υπάρχουν όμως και κρατούμενοι οι οποίοι ανέλαβαν τις ευθύνες τους, πληρώνουν χρόνια το τίμημα των επιλογών τους, αλλά παράλληλα αγωνίζονται να ΑΠΟΔΡΑΣΟΥΝ από τον αδιέξοδο και απελπισμένο κόσμο της παραβατικότητας και της ποινικής «ταυτότητας». Δεν είναι πολλοί οι κρατούμενοι σαν τον Βασίλη Δημάκη που κάνει απεργία πείνας και δίψας και η ζωή του τούτες τις ώρες κρέμεται από μια κλωστή. Είναι ένα ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ κρατουμένου στους υπόλοιπους κρατουμένους ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΗΣ (ΝΕΑΣ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ) να μορφωθούν, να πάρουν εφόδια γνώσης και εκπαίδευσης, να εργασθούν, να αλλάξουν προσωπικότητα, να σπάσουν τις αλυσίδες που τους κρατούν μελλοθάνατους ανάμεσα στο περιθώριο και στον εγκλεισμό των φυλακών.
Τις δεκαπέντε πασχαλιάτικες μέρες του 1995, δηλαδή τη Μεγάλη Βδομάδα και τη Διακαινήσιμο, τις είχαμε περάσει στην Κένυα. Ήταν το πρώτο από τα τρία ταξίδια μας στην αφάνταστη Αφρική, με μπούσουλα τη δίψα για την ιεραποστολή και την πείνα για τις συναντήσεις ευαγγελίου και πολιτισμών.
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ,
ένας επιτάφιος διεμβολίζει τη δύσβατη καθημερινότητα για να αναγγείλει την Ανάσταση. Είναι ο επιτάφιος της Ορθόδοξης ενορίας του Αγίου Γεωργίου στην Κιμπίρα της Κένυας. Συνοψίζω όσα είχαμε γράψει λίγο μετά:
– Το έβγαλες;
– Ποιο;
– Για να ρωτάς, δεν το έβγαλες, μου είπε στο τηλέφωνο. Η γιαγιά, μια Μεγάλη Πέμπτη πριν χρόνια πολλά.
– Θα το βγάλω, τώρα.
– Τώρα είναι αργά. Σιγά μην σε περιμένουν μέχρι τις 12.
– Με περιμένουν, σιγά μην φύγουν. Κλείσε.
Και το έβγαλα. Και το βγάζω κάθε Μεγάλη Πέμπτη. Το κόκκινο πανί. Και το αφήνω όλη την ημέρα. Μέχρι τις δώδεκα το βράδυ. Και μπορεί και να είμαι η μόνη, μα καθόλου δεν με πειράζει. Όπως δεν με πειράζει που θυμιάζω κάθε παραμονή Χριστουγέννων και παραμονή Πρωτοχρονιάς. Δηλαδή όχι εγώ, βάζω τον άντρα μου να θυμιάσει γιατί έτσι θέλει το έθιμο, το αντέτι. Α, όλα κι όλα εμείς σεβόμαστε τους άντρες μας και δεν τους παραγκωνίζουμε. Εμείς εκεί στα ορεινά.
Συνοπτικά τα περιεχόμενα:
Η 1η Γεν. Συνέλευση αναπληρωτών (κυρίως) και μονίμων στο Υπ. παιδείας μετά την καταστολή από χημικά και όχι μόνο στις 2 Μάρτη 2018…
Λίγες «κρεμασμένες σκέψεις», καιρό τώρα, αφιερωμένες στη σημερινή συγκυρία….
Αναρωτιέμαι εάν υπάρχει πιο ταπεινωτική και πιο εξευτελιστική επώδυνη/ βάρβαρη/ εφιαλτική/ εξατομικευμένη/ ανταγωνιστική (:ο θάνατός σου η ζωή μου)/ σωφρονιστική εμπειρία βασανιστηρίου από το να είσαι σε καθεστώς αναμονής προκειμένου να εγγράφεσαι κάθε χρόνο σε μια λίστα κατάταξης και αναμονής για μια θέση προσωρινής απασχόλησης κι αυτό να επαναλαμβάνεται για πολλά χρόνια! Οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί συμμετέχουν στις σχετικές διαδικασίες και με τη συμμετοχή τους νομιμοποιούν τις πολιτικές μιας βαθιάς αυτό-υποτίμησης. Οι αδιόριστοι είναι και χρεωμένοι για ένα δάνειο που ποτέ δεν πήραν! Λες και έχουν βαλθεί να εξαφανίσουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας ώστε οι νομάδες και εποχιακά εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί να μη μπορούν να αρθρώσουν έναν λόγο πολιτικής παιδαγωγικής στη συνάντησή τους με τους μαθητές.
«Η κυβέρνηση αυτή δεν είναι αριστερή» αποφάνθηκε ο κ. Καμμένος δε Σέκοντ. Ψυχραιμία! Θα βάλει τα κλάματα ο κ. Μπογιόπουλος. Από τον οποίον δανείζεται σήμερα η στήλη μια ανθοδέσμη ψευδών του Τσίπρα ήντινα έπαιξε προχθές ο Νίκος στην εκπομπή του στον «Real FΜ» με σάουντρακ το «ώπα – ώπα μπαμπάκο» του Καραγκιόζη.
Είπε ο Τσίπρας: «Καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ από το 2015!». Ο μπαγασάκος! παρέλειψε να πει ότι τον αυξάνουμε από το 2018!
Αλλά επειδή ένα ψέμα για να είναι πειστικό πρέπει να επαναλαμβάνεται, έλεγε πάλι (ποιος άλλος;) ο Τσίπρας: «Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας νόμος παράνομος, δεν διορθώνεται, καταργείται». Όχι μόνον δεν τον κατήργησε, αλλά για την παράγκα του Καραγκιόζη θα πληρώνει το Κολλητήρι ΕΝΦΙΑ έως τετάρτης γενεάς. Ώπα – ώπα μπαμπάκο μπαγασάκο!
