Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου έλαβε την ιστορική απόφαση να επιτρέπεται του λοιπού ο δεύτερος γάμος των ιερέων, σε περίπτωση χηρείας τους ή εάν τους εγκαταλείπει η πρεσβυτέρα τους.
Διευκρινίζεται ότι δεν θα ισχύει για όσους εγκαταλείπουν τις πρεσβυτέρες τους και επιθυμούν να νυμφευθούν κάποια άλλη γυναίκα.
Για το θέμα της προελεύσεως του θεάτρου σκιών, έχουν γραφτεί ήδη πάρα πολλά, τόσο από ξένους, όσο και από Έλληνες και Τούρκους μελετητές αυτής της λαϊκής θεατρικής έκφρασης με σκιές από φιγούρες.
Οι βασικές απόψεις μπορούν «χοντρικά» να συνοψιστούν σε δύο. Μία που αποδέχεται την ασιατική του προέλευση και μία άλλη που αποδέχεται την αρχαιοελληνική, όπως αυτή διαμορφώθηκε, ανά τους αιώνες, με το Ελληνιστικό, ρωμαϊκό και Βυζαντινό μιμοθέατρο και κουκλοθέατρο, το οποίο σε συνδυασμό με την τεχνική του «μπερντέ και της σκιάς που δημιουργούσε το κερί«, κατέληξε στον οθωμανικό Karagöz του οποίου μάλλον, κύριοι φορείς διαδόσεως, αλλά και Καραγκιοζοπαίκτες, ήταν οι Τσιγγάνοι.
Και το όνομα αυτού, Κλεισθένης. Ο οποίος μπορεί στην αρχαία Αθήνα να διαδέχθηκε τον τύραννο Πεισίστρατο και να έκανε το πολίτευμα πιο δημοκρατικό, στη σύγχρονη Ελλάδα όμως διαδέχθηκε τον Καλλικράτη ο οποίος είχε διαδεχθεί τον… Καποδίστρια.
Πίσω από την «φασαρία» της ΚΕΔΕ των κκ Πατούλη-Κοιμήση και των Περιφερειαρχών για το νομοσχέδιο Κλεισθένης-1 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται η προσπάθεια κυρίως της ΝΔ και του Κινήματος Αλλαγής και γενικά του παλιού κόσμου της αυτοδιοίκησης, να «στήσουν» μια αντιδραστική αντιπολίτευση σε μία και μόνη διάταξη με την οποία διαφωνούν ενώ επί της ουσίας του νόμου για τοους ΟΤΑ συμφωνούν! Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το διαχρονικό αίτημα του κινήματος για «απλή και ανόθευτη αναλογική παντού». Έτσι είναι αυτά η εξουσία είναι γλυκιά.
Στις 15/6/2018 με πρωτοβουλία του Δήμου Κηφισιάς και την αρωγή μερικών εταιρειών από το γειτονικό Ισραήλ, έλαβε χώρα το συνέδριο με τον συγκεκριμένο τίτλο στο αμφιθέατρο του Μουσείου Γουλανδρή.
Εξαιρετική πρωτοβουλία και καλή διοργάνωση με ενδιαφέρουσες ομιλίες …για όποιον είναι αμύητος και δεν γνωρίζει τι κυριολεκτικά σημαίνει το επίθετο “έξυπνη” μπροστά από την πόλη. Στις ομιλίες ακούσαμε πώς μπορεί η λέξη “έξυπνη” να επηρεάσει και να διορθώσει τις μηχανογραφικές υπηρεσίες ενός Δήμου και όλοι θα επιθυμούσαμε όταν δηλώνουμε τη απώλεια κάποιου συγγενικού μας προσώπου στο Ληξιαρχείο του Δήμου να ενημερώνεται μηχανογραφικά και η ΔΟΥ και ο ΕΦΚΑ και η Τράπεζα ή όταν πωλεί κάποιος το ακίνητό του και διακόπτει την παροχή της ΔΕΗ να ενημερώνεται αυτόματα και ο ΔΗΜΟΣ ώστε να μην εξακολουθεί να χρεώνει τα … δημοτικά τέλη.
Εξαιρετικής πολιτικής σημασίας είναι τα στοιχεία για την πορεία του δημόσιου χρέους που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Παρασκευή 17 Αυγούστου από τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, με αφορμή την έκδοση του δελτίου του υπ. αρ. 90, μηνός Ιουνίου 2018.
Με βάση λοιπόν τα δικά του δεδομένα, το χρέος της κεντρικής διοίκησης στις 30 Ιουνίου 2018 έφτασε τα 345,38 δισ. ευρώ, από 343,74 δισ. ευρώ στις 31 Μαρτίου, μόλις δηλαδή τρεις μήνες πριν. Προς αποφυγή παρανοήσεων να υπογραμμίσουμε ότι το χρέος της κεντρικής διοίκησης διαφέρει από το χρέος της γενικής κυβέρνησης, το οποίο κυρίως εξετάζουμε, καθώς στο χρέος της γενικής κυβέρνησης συνυπολογίζουμε πέραν του χρέους της κεντρικής διοίκησης, που είναι και η βασική του συνιστώσα, τα εξής: το ενδοκυβερνητικό χρέος, το χρέος των ΔΕΚΟ, των Νομικών Προσώπων, των ΟΤΑ και των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ). Για να φανεί η διαφορά να αναφέρουμε ότι στις 31 Δεκεμβρίου 2017 όταν το χρέος της γενικής κυβέρνησης ήταν 317,4 δισ. ευρώ (ή 178,6% του ΑΕΠ) το χρέος της κεντρικής διοίκησης ήταν 328,70 δισ. ευρώ (με βάση το τριμηναίο δελτίο του ΟΔΔΗΧ, υπ. αρ. 89).
«Η κινηματογραφική περίοδος αρχίζει το 1913», γράφει κάπου ο Μπουνιουέλ, «όταν ο Γκρίφφιθ, με τη χρήση του close-up, αναβάθμισε τον κινηματογράφο σε μια από τις καλές τέχνες.» Αν πάρουμε τοις μετρητοίς αυτή τη θέση, τότε ο κινηματογράφος φέτος μόλις έγινε εκατό χρονών. Ο Μπουνιουέλ, υποστηρίζοντας περισσότερο τη θέση του, θα γράψει λίγο παρακάτω πως έτσι πλησιάζοντας στα πρόσωπα και στα αντικείμενα ο φακός, προικισμένος με «νοημοσύνη και ευαισθησία», θα κάνει τον κινηματογράφο να «αφήσει για πάντα τη βάρβαρη πανηγυριώτική του παράγκα, για να πάρει τη σωστή του θέση στα σημερινά παρεκκλήσια.»
Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού – Θεοφάνη του Κρητός, Ι.Μ. Σταυρονικήτα, 1546 μ.Χ.
1. Παλαιά και σύγχρονη κυβερνητική
Ζώντας στην τέταρτη τεχνολογική επανάσταση (κυβερνητική) μπορούμε να κατανοήσουμε ότι η διακίνηση των πληροφοριών γίνεται σε κλάσματα δευτερολέπτων παντού σχεδόν στον πλανήτη μας μέσω των δορυφόρων και του όλου ηλεκτρονικού πλέγματος. Μάλιστα είμαστε ακόμα στην αρχή, αφού μόλις τώρα σχεδιάζεται πιλοτικά και στη χώρα μας το ηλεκτρονικό νέφος G5[1] σε επίπεδο πόλεων (Τρίκαλα, Πάτρα). Από την άλλη η ρομποτική είναι πλέον σε πλήρη ανάπτυξη, κυρίως στη βαριά βιομηχανία, αλλά προχωρά και στους μικροχώρους όπως η ιατρική και οι αγορές (ηλεκτρονικό χρήμα). Ταυτόχρονα το πλέγμα αυτό, πέρα της μείωσης των αναγκών σ’ εργατικά χέρια, έχει και μιά άλλη τεράστια επίπτωση στις κοινωνίες. Πρόκειται για τον παγκόσμιο έλεγχο.
Πριν την ενανθρώπιση του Θεού Λόγου (κατά την ορθόδοξη χριστιανική θεολογία) το πλέγμα αυτό γινόταν με το δίκτυο των φρυκτωριών[2] στους λαούς της ευρύτερης περιοχής μας. Στη θέση των σημερινών υπερυψωμένων δορυφόρων ήταν οι κορυφές των βουνών και στη θέση των κεραιών οι κορυφές των λόφων. Αντί της αόρατης υπέρυθρης και λοιπής ακτινοβολίας γινόταν χρήση του ορατού φωτός από νυχτερινές φωτιές και μετάδοσης πληροφοριών μέσω κατάλληλων κωδικοποιήσεων. Έτσι μαθεύτηκε πολύ γρήγορα π. χ. η πτώση της Τροίας.
Δεν προσθέτει κανείς κάτι ουσιαστικό αν αναφερθεί στην καταστρεπτική δράση του ανέμου σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Είναι αλήθεια κοινότυπο το να αναφερθεί κανείς στην δύναμη του «θολού και μελανιασμένου» νερού ενός ορμητικού και περιτοιχισμένου χειμάρρου στην περίπτωση μιας έντονης βροχόπτωσης.
Είναι φυσικό, μπορεί να προσθέσει κανείς, οτι σε αυτές και άλλες περιπτώσεις, να μη μπορούν να καταφέρουν και πολλά οι γεμάτοι αυτοθυσία πυροσβέστες ή άλλοι εθελοντές.
Ἀναπάντεχη συμφορὰ ἔπληξε τὴν περασμένη Δευτέρα τὴν Ἀνατολικὴ Ἀττική, μὲ τὴ φονικὴ πυρκαγιὰ στὸ Μάτι καὶ στὸ Νέο Βουτζᾶ Ραφήνας. Ὀγδόντα εἶναι μέχρι στιγμῆς οἱ νεκροί, μὲ κίνδυνο ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς νὰ ἀνέβει, λόγω τῶν πολλῶν ἀγνοουμένων. Ἡ σκέψη μας βρίσκεται στοὺς συνανθρώπους μας αὐτούς, ποὺ τόσο ἀπρόσμενα καὶ ἄδικα ἔχασαν τὴ ζωή τους.
1. Η Κοίμηση της Παναγιάς
Ο Αύγουστος στις χώρες της Μεσογείου χαρακτηρίζεται μ’ έναν ιδιαίτερο τόνο στη χαλάρωση, στις διακοπές, στην ανατροφοδότηση κυρίως για όσους έχουν ακόμα σταθερή εργασία ή κάπως ανθεκτικά οικονομικά. Φυσικά ισχύει και για ένα μέρος της νεολαίας, που βρίσκει συνήθως φτηνούς εναλλακτικούς δρόμους για παραλίες ή βουνά.
Ο Αύγουστος παράλληλα για μια σημαντική μερίδα των λαών που συνεχίζει νά ‘ναι συνδεδεμένη ώριμα, πλάγια ή έστω με παιδαριώδη θρησκευτικότητα με την χριστιανική ορθόδοξη πίστη χαρακτηρίζεται και ως ο μήνας της Παναγιάς. Οι πρώτες 15 ημέρες έχουν μια χαρμόλυπη διάσταση, ενώ οι τελευταίες 15 μόνο χαρούμενη.
