Τα προσόντα ενός προοδευτικού δασκάλου

Του Πάουλο Φρέιρε (Paulo Freire)*

 [Αποσπάσματα από το βιβλίο του Paulo Freire «Δέκα Επιστολές προς εκείνους που τολμούν να διδάσκουν» εκδ. Επίκεντρο]

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι τα προσόντα για τα οποία θα μιλήσω, τα οποία θεωρώ απαραίτητα για τον προοδευτικό δάσκαλο, είναι προσόντα που αποκτώνται σταδιακά, μέσα από την καθημερινή πρακτική.

Επιπλέον, αναπτύσσονται μέσα από την πρακτική, παράλληλα με την πολιτική απόφαση ότι ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι εξαιρετικής σημασίας. Έτσι, τα προσόντα για τα οποία θα μιλήσω δεν μπορούμε να τα έχουμε εκ γενετής ούτε μπορούν να μας δοθούν με διάταγμα ή ως δώρο. Επίσης, η σειρά με την οποία τα παρουσιάζω εδώ δεν αφορά την αξία τους. Είναι όλα εξίσου αναγκαία για μια προοδευτική εκπαιδευτική πράξη.

Συνέχεια →

Η απομυθοποίηση του Φουκώ

Του Χάρη Ναξάκη*

Ο Ζαν-Μαρκ Μαντοζιό, στο βιβλίο του «Μισέλ Φουκώ η μακροημέρευση μιας απάτης», εκδ. Μάγμα, συνεχίζει την αποδόμηση των υπερτιμημένων Γάλλων φιλοσόφων, που ξεκίνησε ο Μ. Ονφρέ με το δοκίμιο του για τον Ντε Σάντ. Στο δοκίμιο αυτό μέσω μιας καταιγιστικής κριτικής αποδεικνύεται  ότι ο Ντε Σαντ όχι μόνο δεν είναι ένας εκφραστής της αυθεντικής σεξουαλικής απελευθέρωσης, αλλά είναι ένας εκφραστής της θανατηφόρας ατομικιστικής ιδεολογίας, διότι η απελευθέρωση από την ενοχοποίηση του σώματος και της σεξουαλικότητας από την ιουδαιοχριστιανική παράδοση δεν νομιμοποιεί μια σεξουαλικότητα χωρίς ηθική, μια μηδενιστική χρήση της σάρκας, που οδηγεί στην απόλαυση του κακού, φτάνοντας μέχρι στο να εξυμνεί την παιδοφιλία.

Συνέχεια →

Αποτελέσματα και τελική (ανεπίσημη) σταυροδοσία για την Κοινότητα της Κέρτεζης – Κοινοτικές εκλογές 26.05.2019

Από το ΜτΒ

Σημείωση από τΜτΒ: Να σημειώσω εξ αρχής ότι τα αποτελέσματα είναι ανεπίσημα και τα στοιχεία δόθηκαν από δύο φίλους. Κάθε βελτίωση ή προσθήκη δεκτή.

Ψήφισαν: 366

Έγκυρα: 360

Έλαβαν:

Ι) «μαζί για την Κέρτεζη»:  208 και 57.78% με 3 έδρες. Συμπολίτευση. Ο 1^ος εκλέγεται αυτοδίκαια πρόεδρος (επειδή ο συνδυασμός πήρε άνω του 50% – 63 Ν 4604/2019).

ΙΙ) «Το καστανόδασος»: 152 και  42.22% με 2 έδρες. Αντιπολίτευση.

Αναλυτικά ανά συνδυασμό οι υποψήφιοι έλαβαν:

Συνέχεια →

Το τέλος

Του Νίκου Προσκεφαλά*

Έβγαλε ο Έκτορας την περικεφαλαία, απόγευμα της άνοιξης,

να σκουπίσει μια στιγμή απ’ το πρόσωπο

τη σκόνη, τα τραύματα, που στάζαν

φρέσκο αίμα.

Συνέχεια →

Ως συλλογικός άνθρωπος: Το ψηφοδέλτιο της Ανυπότακτης Πολιτείας

 Με μικρά βιογραφικά…

Εκλογική Περιφέρεια Βραχναιΐκων

Σουβαλιώτης Γεώργιος (Σούβης) του Ανδρέα

Γεννήθηκε και ζει στα Βραχναίικα. Φοιτητής της πολυτεχνικής σχολής του τμήματος Μηχανικών ΗΥ του Πανεπιστημίου Πατρών. Εκλεγμένο μέλος του ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου για 3 χρόνια. Mέλος του Πανελλήνιου Αντιπολεμικού Κινηματικού Συντονισμού (ΠΑΚΣ) Πάτρας. Ασχολείται με τη διοργάνωση φοιτητικών πολιτιστικών festival.

Χωραΐτη-Σιδέρη Ελεάννα του Αντωνίου

Μεγάλωσε στα Βραχναίικα όπου τελείωσε και το σχολείο.

Φοιτήτρια του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών. Εκλεγμένο μέλος του ΔΣ του φοιτητικού συλλόγου Φυσικού, εκπροσωπώντας το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας.

Εκλογική Περιφέρεια Μεσσάτιδος

Κυριαζή Γεωργία του Αθανασίου

Τελειόφοιτη του τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών. Ασχολείται στον κλάδο της εστίασης,

Εκλεγμένο μέλος του Δ.Σ. του Φοιτητικού Συλλόγου Χημικού. Μέλος του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, ιδρυτικό μέλος της πρωτοβουλίας 8 Μάρτη στη Πάτρα.

Μπούρδαλας Παναγιώτης του Αντωνίου

Πτυχιούχος Φυσικής και Θεολογίας. Εργάζεται πάνω από τριάντα χρόνια ως Φυσικός στο χώρο της εκπαίδευσης. Διατέλεσε Γραμματέας και Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος, απλό μέλος στην Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας, αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Αχαΐας, αναπλ. αιρετός στο ΑΠΥΣΔΕ Δυτ. Ελλάδος και με θητεία στο ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ.

Ενεργή συμμετοχή σε Συλλόγους, Ενώσεις Ομοσπονδία Ενώσεων γονέων Αχαΐας.

Αρθρογράφος και blogger. Συγγραφέας στις εκδόσεις «Αρμός» («Τα νερά των βουνών και η Κέρτεζη» 2018 και «Στα ίχνη του συλλογικού ανθρώπου» 2019).

Συνέχεια →

Έξυπνες λύσεις και τεχνολογίες προς όφελος των δημοτών

Των Θύμιου Δραγώτη και Άκη Παλαιολόγου*

Η ιδέα της «έξυπνης πόλης» θεωρείται το όραμα της αστικής ανάπτυξης ως προς την ασφαλή ενσωμάτωση της τεχνολογίας της πληροφορίας και της επικοινωνίας (ICT) και της διαδικτυακής τεχνολογίας (IoT) για τη βέλτιστη διαχείριση των πόρων, των υποδομών και των περιουσιακών στοιχείων της πόλης. Προτείνεται δε από τους αρκετούς υποψήφιους δημάρχους ως αυτή που θα λύσει πολλά από τα προβλήματα της καθημερινότητας και θα φέρει ανάπτυξη στην πόλη.

Καμία ιδέα, έννοια και πρόταση δεν είναι αποκομμένη από την ταξική κατεύθυνση των αποφάσεων που διέπουν την εφαρμογή και τη λειτουργία της. Δηλαδή προς όφελος ποιων θα λειτουργεί; Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια απλή παραδοχή:

Συνέχεια →

Για τη διαχείριση των αποβλήτων και τον ΧΥΤΑ Ξερόλακκας

Της Κατερίνας Χαμηλάκη*

Μια ριζικά διαφορετική διαχείριση αποβλήτων προϋπόθεση για να κλείσει ο ΧΥΤΑ Ξερόλακκας

Σημείο αιχμής του προεκλογικού αγώνα για το Δήμο της Πάτρας είναι το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων και της ανακύκλωσης, το κλείσιμο του κορεσμένου ΧΥΤΑ της Ξερόλακκας αλλά και το μεγάλο ερώτημα για το που και πώς θα διοχετεύονται τα απόβλητα του μεγαλύτερου δήμου της Δυτικής Ελλάδας. Πέρα από την εύκολη δημιουργία εντυπώσεων ας κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις:

Το τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων (ΤΣΔΑ) εναρμονίζεται με το Περιφερειακό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) και το νέο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ) που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ το 2015 και θέτει ιδιαίτερα υψηλούς στόχους 65% για την  ανακύκλωση και 76% για την τελική ανάκτηση στερεών αποβλήτων. Πράγμα που σημαίνει ότι στις Μονάδες Επεξεργασίας Αποβλήτων (Εργοστάσια ΜΕΑ) και στις Μονάδες Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων (ΜΕΒ), που θα κατασκευαστούν, πρέπει να καταλήγουν λιγότερα από τα μισά απόβλητα αφού έχει προηγηθεί διαλογή, και μετά από ανάκτηση-επεξεργασία μόνο το 25% θα θάβεται τελικά σε ΧΥΤΥ. Το ποσοστό αυτό θα σήμαινε αφενός την μείωση της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης αλλά και την εξοικονόμηση πρώτων υλών από την επανάχρηση των απορριμμάτων. Η πραγματικότητα όμως, όπως ισχύει και όπως τη μεθοδεύουν κυβέρνηση και Περιφέρεια, πολύ απέχει από τη θεωρία.

Συνέχεια →

μετα-Άνθρωπος

Συνέντευξη του Αθανάσιου Μουστάκη* στην Σοφία Χατζή

Τεχνητή νοημοσύνη, ρομπότ, μετά-άνθρωπος είναι λέξεις που στο παρελθόν θα συναντούσαμε μόνο σε έργα επιστημονικής φαντασίας. Στην εποχή μας συλλαμβάνουμε αυτές τις έννοιες θεωρητικά. Διαβάζουμε για βιολογικές, ιατρικές και έρευνες τεχνολογίας που υπόσχονται μια καλύτερη βιολογική ζωή. Μεγαλώνει η ελπίδα για  μια ζωή μεγαλύτερη σε προσδόκιμο. Τα νέα παιδιά και ίσως κάποιοι μεγαλύτεροι σε ηλικία παρακολουθούν τηλεοπτικές σειρές και ταινίες με  ανθρώπους  που με την συμβολή της τεχνολογίας μετατρέπονται σε άφθαρτα, αθάνατα όντα.

Η επιστήμη κάνει έρευνες σε αυτό τον τομέα και προοδεύει, ωστόσο αυτό θα είχε συνέπειες στην πνευματική ζωή του ανθρώπου και εδώ η εκκλησία έχει το  δυνατό χέρι των γραφών και των σοφών αγίων ανθρώπων για να πιαστεί και να καθορίσει το πώς θα προσπαθήσουμε οι χριστιανοί να σταθούμε απέναντι σε αυτή την εξέλιξη. Δεν απορρίπτουμε την τεχνολογία που εξελίσσεται και μας βοηθά, αλλά θέλουμε να βάλουμε όρια στο πού τελειώνει η βοήθεια και πού αρχίζει το κατρακύλισμα στη παράνοια. Ρωτήσαμε τον κ. Αθανάσιο Γερ. Μουστάκη ο οποίος με μια ομάδα συνεργατών ερευνούν θεολογικά, ιατρικά, και ψυχολογικά τη νέα λέξη Μετά-άνθρωπος.

μετα-άνθρωπος! Περίεργη λέξη κ. Μουστάκη. Πώς δημιουργήθηκε;

Συνέχεια →

Αγροτική Ανάπτυξη στο Βόρειο Αιγαίο – μια νέα Διέξοδος

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

Σε όλο το Βόρειο Αιγαίο η αγροτική οικονομία βασίζεται στην κατατεμαχισμένη μικρή ιδιοκτησία, στην οικογένεια ως μονάδα παραγωγής και στην πολυκαλλιέργεια. Υπάρχουν βέβαια κυρίαρχες καλλιέργειες όπως το μαστίχι στη Χίο, η αμπελοκαλλιέργεια στη Σάμο, η ελιά στη Λέσβο, αλλά στο παρελθόν καλλιεργούνταν πολύ πιο πολλά κτήματα με μεγάλη γκάμα προϊόντων και υπήρχε παράδοση στην κτηνοτροφία και στην αλιεία. Αυτή η παράδοση δείχνει και τις σημερινές δυνατότητες, εφόσον υπάρξει, άλλη αντίληψη και «άλλο σχέδιο» στον πρωτογενή τομέα. Παράλληλα ας σημειώσουμε ότι υπάρχουν αρκετές δυναμικές επιχειρήσεις (υδροπονία, ανθοκομία), αλλά αυτές βασίστηκαν, αν δεν ήταν κραταιές από πολύ παλιά κυρίως σε ιδιωτικές επενδύσεις με μεταφορά χρημάτων από άλλες πηγές, γεγονός που δείχνει και το πρόβλημα αγροτικής πίστης που υπάρχει σήμερα, όταν ακόμα και στις περισσότερες περιπτώσεις ενίσχυσης από τα ευρωπαϊκά προγράμματα απαιτείται υψηλή “ίδια συμμετοχή”.

Συνέχεια →