Ομιλία στην Γ΄ Κυριακή του Λουκά – Χήρα της Ναΐν

Ομιλία στην Γ΄ Κυριακή του Λουκά – Χήρα της Ναΐν, Λκ, ζ΄, 11-16,** 09-10-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«και ιδού εξεκομίζετο τεθνηκώς, υιός μονογενής τη μητρί αυτού,  και αύτη ην χήρα», (Λκ, ζ΄, 12).

Το μυστήριο του θανάτου, σε όλη την σκοτεινή και αποτρόπαια όψη του, παρουσιάζει η σημερινή περικοπή του ευαγγελίου (υιός μονογενής και τεθνηκώς και χηρεία). Έτσι αναγκάζεται η εκκλησία να το επαναφέρει κάθε χρόνο. Και τούτο γιατί κανείς άλλος δεν τολμά να το αντιμετωπίσει: ούτε η πολιτική, ούτε τα κόμματα, ούτε ολόκληρος ο αρχαίος κόσμος. Και φυσικά ούτε οι διάφορες αιρέσεις και θρησκείες, που στο θέμα του θανάτου λένε ανοησίες (που θυμίζουν στρουθοκάμηλο) και πείθουν μόνο τούς αφελείς, αλλά δυστυχώς και την νεολαία, που κατά την μεγάλη πλειοψηφία της, συλλαμβάνεται ανερμάτιστη. Έτσι πέφτει θύμα της παγκοσμιοποίησης, που έχει μυθοποιήσει τον θάνατον σαν φυσικό φαινόμενο και παρασύρει κάθε μέρα δεκάδες ανυποψίαστους, «που πάνε σαν το σκυλί στ αμπέλι».

Συνέχεια

Συρρικνώνεται η Τεχνική Εκπαίδευση

Συρρικνώνεται η Τεχνική Εκπαίδευση

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Πίσω από τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης και τις υποκριτικές διακηρύξεις για «κανονικότητα»  στα σχολεία, κρύβεται η γκρίζα πραγματικότητα της συρρίκνωσης της δημόσιας εκπαίδευσης και ειδικότερα της Τεχνικής που διαχρονικά προορίζεται για τα παιδιά «ενός κατώτερου θεού». Όσα συμβαίνουν παίρνουν διαστάσεις σκανδάλου, αφού με πρόσχημα τη μη συμπλήρωση του προβλεπόμενου αριθμού μαθητών για κάθε τμήμα – και μάλιστα πριν ολοκληρωθούν και οι μεταγραφές- τομείς συρρικνώνονται, δεκάδες τμήματα ειδικοτήτων και γενικής παιδείας καταργούνται, ενώ  τα περιφερειακά σχολεία –και όχι μόνο- βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο να κλείσουν. Το δήθεν οξύμωρο σχήμα είναι ότι οι καταργήσεις γίνονται με τη βούλα των Διευθύνσεων και Περιφερειών που κατοικοεδρεύουν πρώην συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους με τέτοια μέτρα.

Συνέχεια

Η ιδεολογική ηγεμονία και οι συνέπειές της στην πολιτική πραγματικότητα

Η ιδεολογική ηγεμονία και οι συνέπειές της στην πολιτική πραγματικότητα

Του Δαμιανού Βασιλειάδη*

«Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

                                                                                                               Αντισθένης

Πολλοί πιστεύουν ότι η ενασχόλησή μας με θεωρητικά θέματα, τι στιγμή που βιώνουμε τόσο τραγικές στιγμές στην καθημερινή μας ζωή, είναι μια εργασία που βασικά δεν έχει νόημα και αποτελεί ως εκ τούτου περιττή πολυτέλεια. Παραγνωρίζουν ή αγνοούν όλοι αυτοί ότι η πολιτική πρακτική ακολουθεί συγκεκριμένες θεωρίες που δοκιμάζονται στην πράξη, όπως είναι ο σοσιαλισμός και ο νεοφιλελευθερισμός. Σήμερα επικρατεί σ’ όλην την υφήλιο ο νεοφιλελευθερισμός με την μορφή του ανάλγητου παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Αν δεν γνωρίζουμε τους μηχανισμούς λειτουργίας του, δεν μπορούμε να δράσουμε δημιουργικά και αποτελεσματικά.

Συνέχεια

Ο Αλιέντε στου Μαξίμου

Ο Αλιέντε στου Μαξίμου

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Στο εξής τα ΜΑΤ δεν θα βαράνε τους συνταξιούχους με γκλομπ, αλλά με μαγκούρες (συνταξιούχων). Στεναχωρήθηκε πάρα πολύ ο Πρόεδρος Αλέξης. Και αμέσως πήρε τηλέφωνο τον Κατεπάνω Τόσκα και τον διέταξε να στεναχωρηθεί κι εκείνος.

Στο εξής τα ΜΑΤ δεν θα ψεκάζουν συνταξιούχους. Θα ψεκάζουν τους ΑΝΕΛ. Επίσης, θα ψεκάζουν λιμενεργάτες. Λιμενεργάτης ψεκασμένος, ποτέ νικημένος. Στεναχωρήθηκε πολύ ο Πρόεδρος Αλέξης που τα ΜΑΤ του ΣΥΡΙΖΑ βάραγαν αλύπητα τους συνταξιούχους, όπως τους βάραγαν τα ΜΑΤ του Σημίτη. Περίεργον! Οι υπόλοιποι Σημιτάνθρωποι (απ’ τον κ. Σπίρτζη έως την κυρία Τζάκρη) που έχουν μπει στην κυβέρνηση και στο κόμμα δεν ανοίγουν τα κεφάλια των συνταξιούχων, παρά μόνον τα πορτοφόλια.

Συνέχεια

Οι Επιτροπές Εμπειρογνωμόνων για τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά

Οι Επιτροπές Εμπειρογνωμόνων για τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά

N.P.S._sta_THriskeytika

Το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά απηχεί πολυετείς προβληματισμούς ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Με ιδιαίτερη τιμή στους δασκάλους μας, τους θεολόγους που ανανέωσαν και αναζωπύρωσαν τον θεολογικό λόγο τις προηγούμενες δεκαετίες, με την ίδια αγάπη και μαθητεία αναστοχαστήκαμε τη φυσιογνωμία, τη θέση και τη διδακτική μεθοδολογία του Μαθήματος των Θρησκευτικών, ώστε να ανταποκρίνεται στο σήμερα.

Συνέχεια

ΒΑΝΔΑΛΟΙ;

ΒΑΝΔΑΛΟΙ;

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Τη νύχτα της 25ης Σεπτεμβρίου άγνωστοι απέσπασαν την κεφαλή της προτομής της Λέλας Καραγιάννη στην οδό Τοσίτσα στην Αθήνα και προκάλεσαν φθορές σ’ αυτήν. Το συμβάν μεταδόθηκε από κάποιες πηγές χωρίς σχόλια ούτε καν μνεία στο ποια υπήρξε η Καραγιάννη. Κάποιες άλλες πηγές έκριναν καλό να γράψουν λίγα λόγια για την ηρωίδα. Τέλος, άλλες χαρακτήρισαν τους δράστες, ως συνήθως, βανδάλους. Η πληθώρα των ειδήσεων, καθώς έχουμε πνιγεί στον ωκεανό της πληροφορίας σύντομα λησμονήθηκε.

Συνέχεια

Τι μπίζνες ετοιμάζει η Περιφέρεια Αττικής με το κράτος του Ισραήλ

Τι μπίζνες ετοιμάζει η Περιφέρεια Αττικής με το κράτος του Ισραήλ;

Της Δέσποινας Κουτσούμπα*

Η επίσκεψη της Περιφερειάρχη Αττικής Ρένας Δούρου στο Ισραήλ ήρθε να μας υπενθυμίσει ότι έχει προ πολλού ξεχαστεί η αλληλεγγύη στους Παλαιστινίους κι έχει αντικατασταθεί από τη λογική «πάνω από όλα μπίζνες με το Ισραήλ». Και όλα αυτά, τη μέρα που ξεπουλιόταν το νερό κι όλη η δημόσια περιουσία…

Το κίνημα BDS (Boycott – Disinvest – Sanctions [Μποϋκοτάζ – Αποεπένδυση – Κυρώσεις]) ξεκίνησε το 2005 με πρωτοβουλία εκατοντάδων παλαιστινιακών οργανώσεων με στόχο να πιεστεί το κράτος του Ισραήλ να σταματήσει την καταπίεση των Παλαιστινίων, τις σφαγές στη Γάζα και την παραβίαση των αποφάσεων ακόμη και του ΟΗΕ, που αναγνωρίζουν το δικαίωμά τους να αποκτήσουν ανεξάρτητο κράτος. Διαμορφώθηκε με βάση το πετυχημένο παράδειγμα του κινήματος απομόνωσης της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής που οδήγησε στην ανατροπή του απαρτχάιντ. Πλήθος πόλεις, σε αρκετές χώρες, συμμετέχουν σε αυτό το κίνημα αρνούμενες τη συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ ή τη συνεργασία με εταιρίες που είναι συνένοχες στις καταπιεστικές πολιτικές του Ισραήλ επί των Παλαιστινίων.

Όμως, όλα αυτά φαίνεται πως είναι ψιλά γράμματα για την Περιφερειάρχη Αττικής κ. Ρένα Δούρου και τον Αντιπεριφερειάρχη Ψηφιακής Πολιτικής κ. Παναγιώτη Αθανασιάδη (πόσο μάλλον για τους έλληνες επιχειρηματίες που τους συνοδεύουν!), που αυτές τις μέρες βρίσκονται στο Ισραήλ για το Διεθνές Φεστιβάλ Καινοτόμου Επιχειρηματικότητας DLD Innovation Festival. Μάλιστα ήταν τέτοια η «χαρά», που χτες, τη μέρα που στη Βουλή ξεπουλιόταν η δημόσια περιουσία, το Γραφείο Τύπου της Περιφέρειας Αττικής έστειλε στους δημοσιογράφους 3 διαφορετικά δελτία τύπου για την επίσκεψη στο Τελ Αβίβ.

Η κ. Δούρου έσπευσε να δηλώσει ότι στο επίκεντρο του συγκεκριμένου Φεστιβάλ βρίσκονται «τα πεδία της νεοφυούς επιχειρηματικότητας και της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων». Επισκέφτηκε μάλιστα κέντρο ανακύκλωσης από το οποίο έκανε δηλώσεις για το πώς μπορούμε να «διδαχτούμε» από το παράδειγμα του Ισραήλ. «Η σημερινή επίσκεψη στο Πάρκο Χιρίγια εντάσσεται στο πλαίσιο της ενημέρωσης και της ανταλλαγής καλών πρακτικών, που είναι απαραίτητες για την υλοποίηση του νέου, οικολογικού και βιώσιμου, μοντέλου διαχείρισης των απορριμμάτων που προωθούμε», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι η Ρ. Δούρου ποτέ δεν φημιζόταν για την ευαισθησία της απέναντι στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Δεν έχει ξεχαστεί ο θόρυβος που είχε προκαλέσει το 2012 όταν, ως υπεύθυνη εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, είχε παρουσιάσει ως αυτονόητη πλευρά μιας ευκταίας εξωτερικής πολιτικής τις σχέσεις με το Ισραήλ και είχε περίπου εξυμνήσει τον Σιμόν Πέρες, γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια την για δεκαετίες θέση της ελληνικής Αριστεράς (τότε και του ΣΥΡΙΖΑ) και της ελληνικής κοινωνίας για αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό. Εντύπωση είχε προκαλέσει και η… ιδιαίτερη προτίμηση σε ισραηλινούς ομιλητές στο διεθνές συνέδριο για τη διαχείριση απορριμμάτων που είχε διοργανώσει η Περιφέρεια Αττικής και ο ΕΔΣΝΑ τον Φλεβάρη του 2015.

Φαίνεται βέβαια ότι οι απόψεις της κας Δούρου ήταν απλώς ο προπομπός, καθώς οι καλές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με το Ισραήλ αποτελούν εδώ και καιρό κομβική πλευρά της πολιτικής της κυβέρνησης Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια είναι γνωστό ότι οι ισραηλινές εταιρείες επιθυμούν να πάρουν μέρος στο μεγάλο φαγοπότι των ιδιωτικοποιήσεων.  Ήδη από όταν ξεκίνησαν οι προσπάθειες ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, εκδηλώθηκε ενδιαφέρον και από την ισραηλινή εταιρεία Mekorot. Σύμφωνα με πληροφορίες, μία από τις πρώτες επισκέψεις που είχε στο νέο του γραφείο ο -τοποθετημένος από τον ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της ΕΥΔΑΠ- κος Μπενίσης, ήταν η Πρέσβειρα του Ισραήλ. Είναι επίσης γνωστό ότι η Merkorot εποφθαλμιά όχι μόνο την ΕΥΔΑΠ ή την ΕΥΑΘ, αλλά και τις επιχειρήσεις ύδρευσης των νησιών. Από αυτή τη σκοπιά, προκαλεί ακόμη περισσότερο η πολυδιαφημισμένη επίσκεψη της περιφερειάρχη στο Ισραήλ, τη μέρα που η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΡΘ περνούσαν στο Υπερταμείο με τις ψήφους των βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ!

Ποια είναι όμως η Merkorot; Η Mekorot διαχειρίζεται το 90% του πόσιμου νερού του Ισραήλ, καθώς και το 80% των υδάτινων αποθεμάτων της χώρας. Η Mekorot κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών ανέλαβε μονοπωλιακά τον έλεγχο όλων των κοιτασμάτων νερού στις περιοχές της Δυτικής Όχθης, της Γάζας και των υψίπεδων του Γκολάν, δηλ. στις κατεχόμενες περιοχές. Ειδικότητα της Mekorot είναι αυτό που έχει ονομαστεί «απαρτχάιντ του νερού». Αυτό περιλαμβάνει την εκτροπή καναλιών του Ιορδάνη ποταμού προς όφελος των Ισραηλινών εποίκων και σε βάρος των Παλαιστινίων, την άρνηση παροχής νερού στις παλαιστινιακές κοινότητες εντός Ισραήλ, την κατάσχεση ή δολιοφθορά σωλήνων υδροδότησης των Παλαιστινίων, με την αγαστή συνεργασία του ισραηλινού στρατού, τη συμμετοχή στο σχέδιο εκτοπισμού δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων βεδουίνων, υπό το βάρος της ελλιπούς υδροδότησης και με απώτερο σκοπό την αρπαγή των εδαφών τους.

Η Mekorot είναι μόνο ένα παράδειγμα του τι σημαίνει ισραηλινή «επιχειρηματικότητα». Οι περισσότερες εταιρείες που συμμετέχουν στην έκθεση στο Τελ Αβίβ είτε εξυπηρετούν άμεσα τις βάναυσες πολιτικές του Κράτους του Ισραήλ (όπως συμβαίνει με εταιρείες που συνδέονται με το ισραηλινό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα) είτε εντάσσονται σε ένα πλέγμα κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών σχέσεων που έχει στο κέντρο του την παράνομη κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, την καταπίεση των παλαιστινιακών πληθυσμών, την αναπαραγωγή ενός καθεστώτος απαρτχάιντ.

Η κ. Δούρου και ο κ. Αθανασιάδης μπορεί να υποστηρίζουν ότι πήγαν στο Ισραήλ για να φέρουν καινοτόμες ιδέες ή συμφέρουσες συμφωνίες για την Αττική και τους κατοίκους της. Όμως, αυτό που αντικειμενικά έκαναν ήταν να αναβαθμίσουν τις οικονομικές σχέσεις με ένα δολοφονικό καθεστώς, που παραμένει και καταπιεστικό ως προς τους Παλαιστίνιους και στην πραγματικότητα αποσταθεροποιητικό για την ειρήνη στην περιοχή. Τη μέρα που ιδιωτικοποιούνταν όλος ο δημόσιος πλούτος της χώρας μας, η κα Ρ. Δούρου μιλούσε από το Τελ Αβίβ για «προσέκλυση ξένων επενδύσεων». Και με αυτό τον τρόπο, μόνο αρνητική υπηρεσία προσέφεραν στους κατοίκους της Αττικής, τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσώπησαν.

* Η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι Περιφερειακή Συμβούλος Αττικής (Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική)

ΠΗΓΗ: Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016, https://www.thepressproject.gr/article/100796/Ti-mpiznes-etoimazei-i-Perifereia-Attikis-me-to-kratos-tou-Israil

ΟΜΙΛΙΑ στην Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΛΟΥΚΑ – Αγάπη εχθρών,

ΟΜΙΛΙΑ στην Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ του ΛΟΥΚΑ – Αγάπη εχθρών, Λκ, στ΄, 31-36,**  03-10-2010

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Αγαπάτε τους  εχθρούς υμών», (Λκ, στ΄, 35).

Η έχθρα εμφανίστηκε μέσα στην Δημιουργία του κόσμου πριν από την δημιουργία του ανθρωπίνου γένους και είναι έργο του Σατανά, που επαναστάτησε κατά του Θεού και Δημιουργού του και έπαψε να Τον υπακούει και να εκτελεί τις εντολές του. Δεν ήταν και δεν είναι ο Θεός εχθρός του Σατανά, αλλά ο Σατανάς εχθρός του Θεού. Και επειδή δεν μπορεί να βλάψει τον ίδιο τον Θεό, προσπαθεί να καταστρέψει τα έργα του. Και αυτό είναι το βαθύτερο νόημα και η εξήγηση για αυτά πού συμβαίνουν στην ιστορία.

Ο Θεός δημιούργησε κατόπιν τον άνθρωπο με την εντολή να κάμει ό,τι δεν έκανε ο διάβολος και έτσι να Τον δοξάσει, αλλά και ο άνθρωπος πήγε με τον Σατανά κι έτσι έγινε με την σειρά του εχθρός του Θεού, και κατά μίμηση του διαβόλου εχθρός των συνανθρώπων του. Παράδειγμα: Όταν ο Κάιν φόνευσε τον Αβελ, εισήγαγε την έχθρα στο ανθρώπινο  γένος. Τότε ο Θεός αποφάσισε να στείλει τον Υιό Του για να  καταργήσει τα έργα του διαβόλου: «Εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύσει τα  έργα του διαβόλου»,  (Α΄Ιω., γ΄, 3).

Συνέχεια

Ο Έλληνας έχει εγκαταλείψει, λόγω συλλογικής κατάθλιψης, την προσπάθεια να μπει στην ιστορία ξανά

Ο Έλληνας έχει εγκαταλείψει, λόγω συλλογικής κατάθλιψης, την προσπάθεια να μπει στην ιστορία ξανά

Συνέντευξη του π. Νικολάου Λουδοβίκου στην Huffington Post Greece [Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου]

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκos, ένας από τους σπουδαιότερους θεολόγους της εποχής μας που βρίσκεται σε έναν γόνιμο οικουμενικό διάλογο, αν και υποστηρίζει ότι η νεοελληνική αυτοσυνειδησία είναι ενοχική επισημαίνει πως μια ομάδα διανοουμένων προσπαθεί να μας πείσει ότι είμαστε κουτσουρεμένοι και ανάπηροι και φωνάζει: «Ε, λοιπόν δεν είμαστε». Τονίζει ότι η ταυτότητα έρχεται από το μέλλον και μας εξηγεί πως μπορούμε να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας.

Καταρχήν εγώ έχω μια τελείως διαφορετική προσέγγιση όσον αφορά στο πρόβλημα της ταυτότητας. Δεν υπάρχει ταυτότητα που να μην είναι σε κρίση, και μάλιστα η εθνική ταυτότητα. Ξέρετε, αυτό συνάπτεται και με την έννοια του έθνους και είναι σημαντικό να εξετάσουμε το πως εξελίχθηκε αυτή η έννοια της εθνικής ταυτότητας. Υπήρξε μια ομάδα στοχαστών στα θέματα αυτά οι οποίοι εν πολλοίς αντιπαρατέθηκαν μεταξύ τους. Αυτοί οι άνθρωποι ωστόσο δημιούργησαν μια εικόνα για την έννοια του έθνους, την οποία έχουμε σήμερα. Ας μην μπούμε σε αυτή τη συζήτηση γιατί είναι τεράστια, μπορούμε εάν θέλετε…

Ας το εξερευνήσουμε λίγο…

Συνέχεια

«Όχι» στο Ξεπούλημα του Νερού

«Όχι» στο Ξεπούλημα του Νερού

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Σύμφωνα με την ισχύουσα νεοφιλελεύθερη λογική, ιδιωτικοποίηση του νερού λέγεται κάθε συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης. Αυτό συμβαίνει όταν οι επιχειρήσεις αναλαμβάνουν τον έλεγχο των υπηρεσιών του νερού η ακόμα και τον έλεγχο των ίδιων των υδάτινων πόρων. Ουσιαστικά, η ιδιωτικοποίηση του νερού υλοποιεί την ιδέα ότι το νερό δεν είναι αγαθό, αλλά εμπόρευμα και οι υπηρεσίες του μπορούν να πουληθούν στην αγορά.

Οι ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης ήταν συνηθισμένες κάποτε στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Λατινική Αμερική μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Στην Αγγλία και την Ουαλία, η εμφάνιση των πρώτων ιδιωτικών εταιρειών ύδρευσης χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Η σημασία τους σταδιακά άρχισε να ξεθωριάζει μετά τις αρχές του 20ου αιώνα, αφού αποδείχθηκαν ανίκανες να διευρύνουν την πρόσβαση των πολιτών στο νερό και άρχισαν να ισχυροποιούνται παντού οι δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφελείας.

Συνέχεια