Σπύρου… Άλατος!!!

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Στις γωνίες του τετραγώνου,

της μάθησης κοινόβιο,

γραφείου, έντονων αναλύσεων

των τεκταινόμενων.

Συνέχεια →

Ο πολιτισμός των ομοιωμάτων (δικαιωμάτων)

Του Χάρη Ναξάκη*

Το 2001 στη Γερμανία, όπως αναφέρει ο καθηγητής Μ. Σαντέλ, ο Α. Μέιβες, ένας σαραντάχρονος τεχνικός υπολογιστών, σκοτώνει, τεμαχίζει, μαγειρεύει και τρώει ένα σαραντατριάχρονο προγραμματιστή, τον Γ. Μπράντες, ο οποίος οικειοθελώς προσφέρθηκε γι’ αυτό το γεύμα, απαντώντας σε αγγελία που ο Μέιβες είχε ανεβάσει στο διαδίκτυο. Η υπερασπιστική γραμμή του Μέιβες στο δικαστήριο ήταν ότι στις δυτικές δημοκρατίες τα ατομικά δικαιώματα είναι ιερά, ο κάθε ενήλικας έχει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός του, ο ίδιος ο Μπράντες προσφέρθηκε να φαγωθεί και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του. Το δικαστήριο καταδίκασε πρωτόδικα τον Μέιβες σε οκτώμισι χρόνια, αλλά οι δικαστές θεωρώντας επιεική την ποινή του άσκησαν έφεση και τον καταδίκασαν σε ισόβια. Έκριναν με βάση την ηθική, το αναπαλλοτρίωτο της ανθρώπινης φύσης και όχι με γνώμονα τα σαθρά θεμέλια της ρητορικής περί ελευθερίας της επιλογής και των ατομικών δικαιωμάτων.

Συνέχεια →

Γκόοοολ!

του Νίκου Μπογιόπουλου

Από το διάβασμα και μόνο του τίτλου, είμαστε βέβαιοι ότι οι «δυσκοίλιοι» ξεκίνησαν ήδη να ψιθυρίζουν όλο… ευφυΐα: «Μα δεν βλέπετε στη Βραζιλία τις διαδηλώσεις;». Τις βλέπουμε άνθρωπέ μου. Αυτό που εσύ δεν βλέπεις είναι ότι στη Βραζιλία δεν διαδηλώνουν ενάντια στο ποδόσφαιρο. Δεν διαδηλώνουν ενάντια στο παιχνίδι. Διαδηλώνουν ενάντια στη ληστεία της FIFA και στην ενδοτικότητα της εκεί κυβέρνησης απέναντί της.

«Και τι έγινε που ο Σαμαράς (σ.σ.: ο Γιώργος, εννοείται…) έβαλε το πέναλτι, μήπως σωθήκαμε… από το Μνημόνιο;» – επιμένει ο «δυσκοίλιος».  Όχι άνθρωπέ μου, δεν σωθήκαμε από τα Μνημόνια. Ούτε η πρόκριση ήταν προαπαιτούμενο για καμιά δόση από την… τρόικα. Τίποτα δεν άλλαξε. Όπως δεν άλλαξε και η τύχη των Φόκλαντ που ποτέ δεν πέρασαν στην Αργεντινή επειδή ο Μαραντόνα ντρίμπλαρε όλη την εθνική Αγγλίας και της τo «κάρφωσε». Αλλά αυτό δεν μας απαγορεύει να φωνάξουμε: «Γκόοοολ»!

Συνέχεια →

Εισοδηματίες συναισθημάτων*

Του Γιάννη Στρούμπα

Ποιήματα φόρμας λιτής, τα τρίστιχα χαϊκού (πέντε, επτά και πέντε συλλαβές σε κάθε στίχο αντίστοιχα) προσφέρονται από τη φύση τους για ακαριαίες διατυπώσεις και διαπιστώσεις. Τη δυνατότητά τους αυτή εκμεταλλεύεται ο Σπύρος Θεριανός στην ποιητική του συλλογή «Το εισόδημα στο Μόλυβο», για να καταγράψει σκέψεις και συναισθήματα προκαλούμενα από την επαφή με τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Συνέχεια →

Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ

Του Βασίλη Ξυδιά

Η εκλογική διάσωση του ΠΑΣΟΚ-Ελιά, έστω και με το ισχνό 8%, δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Δεν είναι μόνο ότι δίνει το φιλί της ζωής στον ΠΑΣΟΚικό μηχανισμό, παρέχοντάς του αυτοδίκαια ρόλο στις μετεκλογικές εξελίξεις. Είναι ότι εισάγει ένα νέο στοιχείο στον πολιτικό χάρτη· μια νέα κεντροαριστερή παραλλαγή που θα μπορούσε να ονομαστεί «κεντροαριστερά της συμφοράς», σε αντιδιαστολή με την «κεντροαριστερά πολυτελείας» που όλοι έχουμε υπ’ όψιν μας ως αφ’ υψηλού κήρυκα του εκσυγχρονισμού και του αντιλαϊκισμού.

Η έκφραση «της συμφοράς» δεν δηλώνει εδώ καμία απαξίωση. Ούτε υπονοεί τις ευθύνες του κεντροαριστερού χώρου στη συντελούμενη καταστροφή. Αναφέρεται σε μια ορισμένη πραγματιστική στάση, που εκδηλώνεται τόσο στο κοινωνικό όσο και στο πολιτικό πεδίο, και η οποία αποδέχεται την εθνική και κοινωνική συμφορά ως αναπόφευκτο γεγονός επιζητώντας τρόπους και διεξόδους «ρεαλιστικής» συμβίωσης μ’ αυτό. Ρεαλιστικής συμβίωσης, αν όχι για όλη την κοινωνία, τουλάχιστον για κάποια τμήματα της φτωχοποιούμενης μέσης τάξης.

Συνέχεια →

Μεσάνυχτα και κάτι

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Μεσάνυχτα και κάτι

το φεγγάρι μπήκε απ’ το παράθυρο

και τον πήρε απ’ το χέρι

Συνέχεια →

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η ύπαρξη διαβόλου ως πνευματικού όντος είναι βασικό δόγμα της χριστιανικής πίστης. Στην Καινή Διαθήκη γίνεται κατ’ επανάληψη λόγος για δαιμονισμένους, τους οποίους θεράπευσε ο Χριστός. Στη μεταχριστιανική Δύση σημαντικό ποσοστό των πολιτών, που πιστεύουν στην ύπαρξη Θεού, δεν αποδέχεται την ύπαρξη διαβόλου. Η σύγχρονη τάση είναι να θεωρούνται οι δαιμονισμένοι των Ευαγγελίων ως ψυχικά ασθενείς. Το εντυπωσιακό είναι ότι πολύς ο λόγος σήμερα για ψυχικά ασθενείς ακόμη και από ανθρώπους, που αρνούνται την ύπαρξη πνευματικού κόσμου συνεπώς και ψυχής. Αυτά φανερώνουν την τρομακτική σύγχυση που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο.

Συνέχεια →

Κομμάτια και θρύψαλα

Του Χρήστου Κάτσικα

Δεκάδες χιλιάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί ετοιμάζονται να πάρουν μια ανάσα μακριά από τα αποκαΐδια μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που έχει μετατρέψει τη σχολική εκπαίδευση σε έναν πύργο της Βαβέλ.

Η φετινή σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της και δεκάδες χιλιάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί ετοιμάζονται να πάρουν μια ανάσα μακριά από τα αποκαΐδια μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που έχει μετατρέψει τη σχολική εκπαίδευση σε έναν πύργο της Βαβέλ ο οποίος ξεχειλίζει ανασφάλεια, ανταγωνισμό, απόγνωση, διώξεις, διαθεσιμότητες, συγχωνεύσεις, εξετασομανία.

Συνέχεια →

Το πολιτικό μυθιστόρημα του Τάσου Χατζηαναστασίου*

«Το κτήμα που βλέπει στην Θάλασσα»

Από τα «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ»  των Αργολικών

Υπάρχει άραγε τρόπος να αντισταθούμε στην κρίση; Μπορεί μέσω της συνεργασίας να υπάρξει διέξοδος; Tην απάντηση επιχειρεί να δώσει στο νέο του μυθιστόρημα ο φιλόλογος Τάσος Χατζηαναστασίου, που τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Ναύπλιο.

Μπορεί το βιβλίο του να είναι αποτέλεσμα μυθοπλασίας, ωστόσο οι ήρωές του έχουν δημιουργηθεί από χαρακτηριστικά των μαθητών του στο ΕΠΑΛ, του ίδιου αλλά και άλλων συναδέλφων και συμπολιτών του. «Περιέχονται στο βιβλίο και ιστορίες πραγματικές, που ήθελα να ακουστούν. Όπως ο Θέμης από την Πρόνοια» λέει.

Συνέχεια →

Και πάλι για την τράπεζα θεμάτων

Οι παράμετροι του προβλήματος

Του Στέλιου Μαρίνη

Στη χώρα που το αυτονόητο είναι ζητούμενο, έχουμε φτάσει στο σημείο να θριαμβολογούμε όταν τα θέματα των Πανελλαδικών εξετάσεων δεν έχουν λάθη ούτε υπερβολικές δυσκολίες ή παγίδες, όπως τα φετινά. Η πραγματικότητα που δεν αλλάζει από το επίπεδο των θεμάτων είναι ότι οι εξετάσεις αυτές δεν έχουν κανένα παιδαγωγικό έρεισμα, τα θέματα που θεωρούμε «καλά» δεν είναι συμβατά με τη διδασκαλία του σχολείου ούτε προσαρμοσμένα στους διακηρυττόμενους στόχους του Αναλυτικού προγράμματος. Οι Πανελλαδικές είναι διαγωνισμός – διαγκωνισμός του οποίου οι απαιτήσεις διαστρεβλώνουν όλη την εκπαιδευτική διαδικασία του σχολείου.

Συνέχεια →