Θερινό Σινεμά με θέα τη Γάζα
Του Ανδρέα Ζαφείρη
GREATER MIDDLE EAST INITIATIVE
Ίσως η πιο τρομακτική φωτογραφία των ημερών δεν είναι τα διαμελισμένα πτώματα των παιδιών της Παλαιστίνης αλλά η φωτογραφία των Ισραηλινών, που καθισμένοι σαν σε θερινό κινηματογράφο, απολαμβάνουν το θέαμα των εκρήξεων στη Γάζα.
Την ίδια στιγμή στη Συρία ο εμφύλιος συνεχίζεται, με το συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα να υπολογίζει τον αριθμό των νεκρών σε πάνω από 150.000.
Οι νέες σφαγές Υπερεθνικής Ελίτ και Σιωνιστών
Του Τάκη Φωτόπουλου*
Η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) ― βασικά οι ελίτ που ορμώνται από τις χώρες της «Ομάδας των 7», δηλ. ΗΠΑ, ΕΕ κ.λπ. και τα όργανά τους στη φασιστική Χούντα που εγκατέστησαν στο Κίεβο― από τη μια μεριά, και οι Σιωνιστές από την άλλη, αυτή τη στιγμή διεξάγουν νέες σφαγές στην Ουκρανία και τη Παλαιστίνη αντίστοιχα, οι οποίες χαρακτηρίζονται από πολλές σημαντικές ομοιότητες.
Οι θρησκευτικές γιορτές ως παράγοντας ποιότητας ζωής
Του Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη
«Οι μεγαλύτεροι ήρωες της Ρωμηοσύνης συγκαταλέγονται μεταξύ των αγίων. Η Ρωμηοσύνη δέν αποδεικνύεται. Περιγράφεται. Δεν χρειάζεται απολογητάς. Είναι απλώς αυτό πού είναι. Το δέχεται κανείς ή τό απορρίπτει. Και σήμερον άλλοι παραμένουν Ρωμηοί, άλλοι όμως αμερικανεύουν, ρωσεύουν, φραντσεύουν, αγγλεύουν, δηλαδή γραικεύουν».
(π. Ιωάννης Ρωμανίδης, Ρωμηοσύνη).
Στον πολιτισμό μας, τον ελληνικό, το ρωμαίϊκο (και ρωμαίϊκο = ό,τι κοινό στοιχείο μοιραζόμαστε με τους άλλους ορθόδοξους λαούς της Γης), ο χρόνος είναι γεμάτος γιορτές. Γιορτές του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων μας, που είναι δικοί μας, ορθόδοξοι, όπως κι εμείς, και πολύ συχνά έζησαν στα ίδια μέρη που ζούμε κι εμείς οι ίδιοι.
Το κακό ως πρόταγμα
Του Χάρη Ναξάκη*
«Δεν υπάρχει μαρτυρία κουλτούρας
η οποία να μην είναι την ίδια στιγμή
μαρτυρία βαρβαρότητας.»
Walter Benjamin
Στο βιβλίο «ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ» η μεγάλη γερμανοεβραία φιλόσοφος Χάνα Άρεντ, μιλώντας για τον Άιχμαν, τον εκτελεστή του τελικού σχεδίου των Ναζιστών ενάντια στους Εβραίους, κάνει μια ενοχλητική παρατήρηση για τους εραστές των ταξικών αναλύσεων και του καλοκάγαθου αλλά παραστρατημένου λαού. Το κακό είναι κοινότυπο. Για να διαπραχθεί δεν χρειάζονται τέρατα αλλά κοινοί, φυσιολογικοί άνθρωποι, σαν αυτούς της διπλανής πόρτας. Ο ίδιος ο Άιχμαν ήταν ένας από αυτούς. Καλός πατέρας, σύζυγος, αγαπητός στους φίλους του. «Εγώ», είπε, «τη δουλειά μου έκανα, τόσα βαγόνια, τόσοι φούρνοι, δεν ήμουν και ο τελικός αρμόδιος.» Το ίδιο κοινοί, φυσιολογικοί και λαϊκοί άνθρωποι ήταν οι Αμερικανοί στρατιώτες που εκτέλεσαν τα φρικτά βασανιστήρια των Ιρακινών κρατουμένων στο Άμπου Γκράιμπ. Θα το πω καθαρά. Οι Ναζί ήξεραν τι έκαναν, δεν είχαν παραπλανηθεί από κάποια σκοτεινά κέντρα, είχαν συνείδηση ότι συμπεριφέρονταν κτηνωδώς και ακόμα περισσότερο έκαναν το θάνατο και τη γενοκτονία επάγγελμα και μάλιστα τα εξορθολόγησαν, όπως ο Άιχμαν. Ποιος είπε ότι η λογική δεν γεννάει τέρατα; Λογική και τρέλα δεν αλληλοαποκλείονται. Το κακό βρισκόταν μέσα τους.
«Ύστατη έκκληση»
Αυτή είναι παραπάνω από μια οικονομική και καθεστωτική κρίση: είναι μια κρίση πολιτισμού
To Μανιφέστο (ελληνικά)
(in English)(en castellano)(em português)(en català)(en galego)(en asturianu)(en esperanto)
Οι Ευρωπαίοι πολίτες, στη μεγάλη τους πλειονότητα, πιστεύουν ότι η σημερινή καταναλωτική κοινωνία μπορεί «να βελτιωθεί» (και πρέπει να το κάνει) στο μέλλον. Ταυτόχρονα, σημαντικό μέρος των κατοίκων του πλανήτη ελπίζουν ότι θα προσεγγίσουν τα δικά μας επίπεδα υλικής ευημερίας. Ωστόσο, το επίπεδο παραγωγής και κατανάλωσης επιτεύχθηκε μέσα από τη κατασπατάληση των φυσικών και ενεργειακών πόρων, και τη διάρρηξη των οικολογικών ισορροπιών της Γης.
Οι «ανύχτωτες νύχτες» της Παλαιστίνης μάς καλούν…
Παλαιστίνη: Κατάσταση Πολιορκίας
Της Ελένης Μαυρούλη
«Μακάρι τούτη η πολιορκία να φανερωνόταν […].
Μη μας αφήνετε μονάχους… μη μας αφήνετε…»[*]
Στην Παλαιστίνη βρέχει θάνατο. Ανηλεές το ισραηλινό σφυροκόπημα στη Γάζα σαρώνει τα πάντα. Αλλεπάλληλες οι συγκρούσεις και οι «σκούπες» με συλλήψεις στη Δυτική Όχθη. Οι σειρήνες ηχούν για πρώτη φορά μέχρι το Τελ Αβίβ για ρουκέτες που εκτοξεύονται από τη Λωρίδα της Γάζας. Ο υπόκωφος ήχος της ρουκέτας σείει την Ιερουσαλήμ. Το έδαφος τρέμει στην κάθε βόμβα που πέφτει στη Γάζα. Το αίμα ρέει, η οργή βράζει, ο φόβος κυριαρχεί και ο πόνος ξαναπαίρνει τα ηνία για να τυφλώσει τα πάντα.
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ «ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ»
Του Γιώργου Λιερού
Ότι έχει ενδιαφέρον σε όλη την συζήτηση για τα «πόθεν έσχες» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο η αήθης επίθεση του Μαξίμου, αλλά η αναπαραγωγή της στο εσωτερικό της αριστεράς και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί στην Ελλάδα σήμερα, η παρουσία αστών ή μεσοαστών στον ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε σκάνδαλο και κάτι τέτοιο δεν έγινε στην αριστερά του Μεσοπολέμου ή κατά τον εμφύλιο; Ο Λένιν είχε τονίσει τον ρόλο που παίζει η αστική διανόηση στην συγκρότηση της εργατικής συνείδησης, ενώ η Χάνα Άρεντ έβλεπε στην εν λόγω στράτευση των αστών διανοουμένων μια ανιδιοτέλεια και ένα πάθος για την δικαιοσύνη που διέψευδαν εν τέλει την ίδια την μαρξιστική ρητορική (και τον ρόλο που αποδίδει στα οικονομικά συμφέροντα) [1].
Η υπέρβαση της Μεταπολίτευσης – «επιστολή στον Αλέξη Τσίπρα»
Η υπέρβαση της μεταπολίτευσης και ο «εκσυγχρονισμός της παράδοσης»
Του Γιώργου Καραμπελιά
Η χώρα βρίσκεται σε μια κομβική στιγμή ολοκλήρωσης των σχεδιασμών του μνημονίου, δηλαδή της μετατροπής της Ελλάδας σε Μπανανία, σε μια δυαδική κοινωνία, όπου τα δύο τρίτα ή τρία τέταρτα του πληθυσμού θα υποστούν μια βίαιη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους, αλλά προπαντός θα μεταβληθούν σε φτηνούς απασχολήσιμους.
Οι υπηρέτες της τρόικας και του Σόιμπλε έχουν δίκιο όταν ισχυρίζονται πως το μνημόνιο τελειώνει. Τελειώνει, διότι ακριβώς ολοκληρώνει το έργο του. Είναι λάθος η αντίληψη πως το μνημόνιο και η ύφεση θα συνεχίζονται εσαεί. Η ελληνική οικονομία βγαίνει φέτος από την ύφεση στηριγμένη στην τουριστικοποίηση των πάντων και προπαντός των ακτών, στη μείωση των μισθών, στη διάλυση του κοινωνικού κράτους.
ΝΑΤΟΪΚΟΙ FRANKESTAIN
Του Ανδρέα Ζαφείρη
Olga Whyber: Αν κρίνω και από την επικαιρότητα των ειδήσεων, θα έχουμε και νέο εμπόρευμα… Ή υπάρχει περίπτωση να αλλάξει η κατάσταση;
Serhiy Vlasenko: Όχι βέβαια, η πολιτική των δυτικών εταίρων είναι ακριβώς η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών που θα μας επιτρέψουν την καλή ποσότητα και ποιότητα του προϊόντος…
Olga Whyber: Σεργκέι… σε προειδοποιώ. Στο τελευταίο φορτίο τα προϊόντα ήταν πολύ χαμηλής ποιότητας και αρκετά κομμάτια πήγαν στα απόβλητα… Ένας πελάτης ήταν δυστυχισμένος. Πρέπει άμεσα να τον αποκαταστήσετε… για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα των ελαττωματικών προϊόντων, ας αρχίσουμε να δουλεύουμε όπως πριν. Να γίνεται η “αποσυναρμολόγηση” όσο είναι ακόμη ζωντανοί.
Olga Whyber προς Semen Sementchenko: Ψάξτε για περισσότερα κομμάτια, ώστε να έχετε τη δυνατότητα να επιλέξετε το καλύτερο…
Serhiy Vlasenko προς Semen Sementchenko: Είχαμε μεγάλα προβλήματα με την τελευταία παρτίδα! Τα προϊόντα ήταν πολύ χαμηλής ποιότητας και οι πελάτες μας είναι δυσαρεστημένοι!.. Χρειάζεται επιτάχυνση στη δουλειά. Αν ξεπερνάμε τις 14 ώρες από την στιγμή της αποσυναρμολόγησης των ανταλλακτικών, λαμβάνουμε μόνο το 30% της συμφωνηθείσας τιμής!
Οι διάλογοι δεν είναι από το Άουσβιτς. Ούτε από ταινία τρόμου.
Ο κεντρικός ρόλος της ενέργειας στη διεθνή πολιτική και Ελλάδα
Σχόλιο του Παναγιώτη Ήφαιστου
«Ζούμε σε ένα κόσμο με κέντρο την ενέργεια όπου ο έλεγχος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και των τρόπων μεταφοράς τους συναρτάται με γεωπολιτική ισχύ για κάποιους και οικονομική τρωτότητα για κάποιους άλλους»
Η ενέργεια είναι το κινούν αίτιο της οικονομικής ζωής των ανθρώπων από καταβολής κόσμου. Βασικά, η πρώτη μεγάλη πολιτικοοικονομική επανάσταση έλαβε χώρα έλαβε χώρα κατά την διάρκεια εκείνης της θολής και πολύ απομακρυσμένης ιστορικής «στιγμής» όταν οι άνθρωποι έμαθαν να ανάβουν φωτιές. Με ιστορικούς όρους αυτό σήμαινε αλματώδη πρόοδο και ισχύ για σε όσους το πέτυχαν και το αντίστροφο για όσους δεν κατείχαν αυτή την «τεχνολογία» (βασικά με το να τρίβουν ξύλο με πέτρα ή να δημιουργούν σπινθήρες με πέτρες).
