ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Σκέφθηκα να γράψω κάποιο άρθρο για την εγκληματική επίθεση του ισραηλινού στρατού κατά των Παλαιστινίων στη λωρίδα της Γάζας. Επειδή όμως δεν συμβαίνει αυτό για πρώτη φορά, ανέσυρα από το αρχείο μου εκείνο, που είχα συντάξει μετά την επίθεση, που είχε διενεργήσει το Ισραήλ λήγοντος του 2008.

Το αναδημοσιεύω:

Λίγο πριν εκπνεύσει το έτος 2008 και ενώ ο νεογέννητος Χριστός βρισκόταν στη φάτνη της Βηθλεέμ, οι Εβραίοι έκριναν κατάλληλη τη στιγμή να επιχειρήσουν αεροπορικό βομβαρδισμό της λωρίδας της Γάζας με θύματα εκατοντάδες αμάχους νεκρούς και πολλαπλάσιους τραυματίες. Ο «Ηρώδης» της Ουάσιγκτον έσπευσε να νουθετήσει τους Παλαιστινίους να πάψουν να ενοχλούν με τις ρουκέτες τους το Ισραήλ (είχε και αυτό κάποια θύματα).

Συνέχεια →

Χυδαίοι και Δόλιοι

Του Στάθη Σ(ταυρόπουλου)*

Αυτήν τη φορά η μπαρούφα της ημέρας ήταν και χυδαία. «Δεν μπορούμε να ασχολούμεθα κάθε μέρα με τις καθαρίστριες», δήλωσε η κυρία Βούλτεψη και προσέθεσε, «τη στιγμή που υπάρχουν γύρω μας ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι». Και ποιος δημιούργησε αυτούς τους ανέργους, αν όχι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.;

Αυτό το αυτονόητο κατακρεουργείται καθημερινώς με γκαιμπελική επιμονή από τις ομοιότροπες κυβερνήσεις, που αφού προετοίμασαν τα μνημόνια, τα επέβαλαν. Αλλά όχι μόνον τα μνημόνια. Όλη την παθολογία που δημιούργησαν αυτές οι κυβερνήσεις, πρώτον την αποδίδουν στον λαό, τον ενοχοποιούν, κι ύστερα τη χρησιμοποιούν εναντίον του. Τίποτα πιο χυδαίο απ’ αυτό! Χρησιμοποιώντας έναν «κοινωνικό αυτοματισμό» (ο οργουελικός νεολογισμός τού «διαίρει και βασίλευε») επιδιώκουν μια διαρκή εξίσωση προς τα κάτω. Λέει τώρα ο κ. Αργύρης Ντινόπουλος ότι «μία απόλυση στον δημόσιο τομέα σημαίνει πέντε απολύσεις στον ιδιωτικό». Δεν έλεγε όμως τα ίδια, όταν ο ίδιος και οι όμοιοί του έστρεφαν με δολιότητα και μένος τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα εναντίον των εργαζομένων στον δημόσιο, προκειμένου να τους αλαλιάσουν και τους δύο το ίδιο.

Συνέχεια →

ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ (Α) και (Β)

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

 (Α)

Έχομε την ψευδαίσθηση ότι η ειρήνη έχει παγιωθεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο και θα απολαμβάνουμε τα αγαθά της επί αιώνες. Η ψευδαίσθηση απορρέει από την λανθασμένη αντίληψη ότι οι άνθρωποι διδάχθηκαν από τις συμφορές που επέφεραν στο παρελθόν οι αντιθέσεις μεταξύ χωρών, οι οποίες κατέληξαν σε γενικευμένες φονικότατες και καταστροφικότατες συγκρούσεις! Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν διδάχθηκαν. Παραμένουν οι ίδιοι και έτοιμοι να επαναλάβουν τα τραγικά σφάλματα των προγόνων τους. Άλλωστε αν εξετάσουμε σε βάθος τα αίτια των πολέμων κατά τον 20^Ο αιώνα, θα διαπιστώσουμε ότι είναι πολύ βαθύτερα από τις αφορμές, που προκάλεσαν το έναυσμα. Τα αίτια, για τα οποία λίγος λόγος γίνεται είναι τα άθλια οικονομικά συμφέροντα των πλουτοκρατών, οι οποίοι ήλεγχαν, αν και όχι τόσο ασφυκτικά όπως σήμερα, και τότε τις κυβερνήσεις των χωρών που μπλέχθηκαν στη δίνη των πολεμικών συρράξεων. Δυστυχώς οι λαοί εμποτισμένοι ακόμη τότε από τα εθνικά και εθνικιστικά ιδεώδη ήταν πολύ εύκολο να πέσουν θύματα της προπαγάνδας περί της ιερότητας του ανιέρου πολέμου!

Συνέχεια →

Της δόνησης κυματισμοί

 Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

 Οξεία η είσοδος του νερού

στον κόλπο των ρωγμών

και των ρηγμάτων

Συνέχεια →

Εθνική ή Κοινωνική Απελευθέρωση;

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Η Κοινωνική Πάλη, στη σημερινή εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, είναι φανερό ότι παίρνει εντελώς διαφορετικές μορφές από τις κλασικές του περασμένου αιώνα. Τότε, τα όρια μεταξύ των δύο τύπων απελευθέρωσης, εθνικής και κοινωνικής, ήταν σαφώς διακριτά. Έτσι, η Κοινωνική Πάλη είχε στόχο είτε, από τη μια μεριά, την εθνική απελευθέρωση από αποικιοκρατικές δυνάμεις στον Τρίτο Κόσμο και από κατοχικές δυνάμεις στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, είτε, από την άλλη, την κοινωνική απελευθέρωση από τον «ταξικό εχθρό», δηλαδή την δημιουργία μιας αταξικής κοινωνίας, είτε σοσιαλιστικής (επανάσταση του 1917 κ.λπ.) είτε ελευθεριακής (Ισπανική του 1936). Και αυτό, παρά τις θεωρητικές ακροβασίες, (αν όχι ταχυδακτυλουργίες) ιδιαίτερα των περισσότερων Μαρξιστών, αλλά και κάποιων «ελευθεριακών» της συμφοράς, να συγχωνεύσουν τους δύο τύπους απελευθέρωσης στον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση, με σημαντικές όμως φωτεινές εξαιρέσεις ανάμεσά τους που έβλεπαν την προτεραιότητα του εθνικοαπελευθερωτικού ή πατριωτικού αγώνα στις συνθήκες αποικιοκρατίας ή στρατιωτικής Κατοχής. Και ήταν αυτές οι φωτεινές εξαιρέσεις που οδήγησαν τους λαούς στην εθνική τους απελευθέρωση, με πρωταρχικά παραδείγματα τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» στην ΕΣΣΔ και τα αντί-αποικιοκρατικά κινήματα στον τ. Τρίτο Κόσμο.

Συνέχεια →

Επιστροφή από την κόλαση

Του Χρήστου Κάτσικα

 Καθηγητής αθωώθηκε από τον Άρειο Πάγο

μετά από μια απίστευτη δωδεκάχρονη περιπέτεια

 Μια απίθανη αλλά και δραματική ιστορία που κράτησε 12 χρόνια έλαβε τέλος πριν από λίγες μέρες. Ο καθηγητής Κώστας Κορδάτος κρίθηκε αθώος από τον Άρειο Πάγο, που έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσής του κατά της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδος που του είχε επιβάλει, με οριακή πλειοψηφία (3-2) και παρά την αντίθετη πρόταση του εισαγγελέα, καταδικαστική απόφαση για υπόθεση που αφορούσε την περίοδο που ήταν διευθυντής στο Τεχνικό Επαγγελματικό Εκπαιδευτήριο (τότε ΤΕΕ σήμερα ΕΠΑΛ) Καινουργίου-Θεστιέων του Δήμου Αγρινίου.

Συνέχεια →

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η Κίνα αποτελεί την ανερχόμενη οικονομική δύναμη, η οποία θα απειλήσει στο εγγύς μέλλον σοβαρά τις οικονομίες των δυτικών χωρών. Αυτό είναι το μόνο που βλέπουν οι αναλύοντες τα συμβαίνοντα υπό το πρίσμα της οικονομίας καθώς αγνοούν ή αδιαφορούν για τις άλλες εκφάνσεις δράσης του ανθρώπου.

Ας αρχίσουμε και εμείς με τα της οικονομίας όχι όμως και με διάθεση να τερματίσουμε μ’ αυτά. Κατά την σχετικά πρόσφατη επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού στη χώρα μας ειπώθηκαν πολλά και σημαντικά για την ιστορία και τον πολιτισμό των δύο λαών. Το θλιβερό είναι ότι δεν σχολιάστηκε ουδόλως το πόσο απέχουμε σήμερα οι δύο λαοί από τις αξίες και τα ιδεώδη των προγόνων μας.

Συνέχεια →

Μωρία και μοχθηρία…

Του παπα Ηλία Υφαντή

«Σκοπός και πρόθεσή μου δεν είναι να είμαι τιμωρός, αλλά πατέρας»! διατείνεται ο Σ/τος Μητροπολίτης Αιτ/νίας σε συνέντευξή του σε τοπική εφημερίδα.

Και μπορεί να αναρωτηθεί ο καθένας: Από πού κάποιοι δεσποτάδες αντλούν το δικαίωμα να είναι τιμωροί; Όταν ο ίδιος ο Χριστός διακηρύσσει ότι «δεν ήρθα, για να κρίνω, αλλά για να τον σώσω τον κόσμο»! Και από πού προμηθεύτηκαν την εξουσιαστική καταδυνάστευση; Όταν ο Χριστός φωνάζει ότι  «δεν ήρθα, για να εξουσιάσω, αλλά για να υπηρετήσω»!

Συνέχεια →

Άμεση Δημοκρατία και τοπική αυτοδιοίκηση

Του Γιώργου Λιερού

Λαϊκές συνελεύσεις και επιτροπές συνοικίας

[Μέσω των] μικρών Δημοκρατιών… κάθε άνθρωπος μέσα στην Πολιτεία [θα μπορούσε να γίνει] ενεργό μέλος της κοινής κυβέρνησης και να πραγματεύεται προσωπικά ένα μεγάλο μέρος των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών του …συμμέτοχος στη διαχείριση των υποθέσεων και όχι απλώς στις εκλογές μια μέρα το χρόνο, αλλά κάθε μέρα…

…να διαιρεθεί [η κυβέρνηση] ανάμεσα στους πολλούς, να κατανεμηθούν στον καθένα εκείνα ακριβώς τα καθήκοντα για τα οποία είναι ικανός»

Τόμας Τζέφερσον1

Ο Δήμος από διοικητική περιφέρεια πρέπει να γίνει ξανά η συνέλευση των πολιτών του. Η άμεση δημοκρατία είναι τοπική αυτοδιοίκηση.

Η αυτοδιοίκηση σήμερα δεν υφίσταται. Οι δήμοι αποτελούν τους τοπικούς βραχίονες της κεντρικής διοίκησης και η τοπική συμμετοχή περιορίζεται στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα τοπικά πελατειακά δίκτυα και την πολιτική εξουσία.

Συνέχεια →