Δίψα και πίκρα!… και ο ξυπόλυτος δάσκαλος

(+) Του Γιώργου Υφαντή*

Μικρασία. Αύγουστος 1922. Βαδίζοντας προς το Σαλιχλί, μέρα και νύχτα, χωρίς κουραμάνα αλλά προπάντων χωρίς νερό, που ήταν ο μεγάλος κίνδυνος, βρήκαμε, κατά τα μεσάνυχτα, μια λούτσα και μέσα σ’ αυτή βουβάλια. Βουτάμε τα παγούρια στις γούβες της λούτσας και πήραμε λίγο νερό. Δεν πίνονταν, γιατί βρωμούσε. Έβαλα γάζα και ρούφηξα λίγο και κρατούσα ανοιχτό το στόμα να φεύγει η βρώμα και να μην ξεράσω, αν και το στομάχι ήταν αδειανό.

Κατά το κολατσιό, φτάσαμε 5-6 χιλιόμετρα έξω απ’ το χωριό και ξεφορτώσαμε λίγο πάνω απ’ τη σιδηροδρομική γραμμή. Ένας στρατιώτης θα πήγαινε κάπου για νερό. Του ’δωσα το παγούρι μου κι ακούμπησα σ’ ένα σακί. Αποκοιμήθηκα αμέσως.

Συνέχεια →

Οι καθαρίστριες είναι πιο απαραίτητες από τους υπουργούς!

Του Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλου

Η ενόχληση λοιπόν της εξουσίας για την απόφαση της δικαιοσύνης αποκαλύπτει την φασίζουσα νοοτροπία της, αποκαλύπτει ότι η εξουσία διολισθαίνει προς τον αυταρχισμό και την απολυταρχία μη δεχομένη κανένα έλεγχο ακόμη και από την δικαιοσύνη.

Αυτό όμως συνιστά εκφασισμό της πολιτικής μας ζωής. Οι δικτάτορες αναστέλλουν την αυτόνομη λειτουργία των εξουσιών διότι εκείνοι μόνον γνωρίζουν πιο είναι το καλό της χώρας.

Συμβαίνει όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση το πολιτικό προσωπικό και οι άνθρωποι της εξουσίας να είναι τα ίδια πρόσωπα που κατέστρεψαν και ρήμαξαν αυτόν τον τόπο.

Συνέχεια →

Υπερεθνική τρομοκρατία

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Ο νέος αντιτρομοκρατικός πόλεμος που ξεκίνησε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) ― βασικά οι ελίτ των χωρών της Ομάδας των 7 που διαχειρίζεται τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ― δεν αποτελεί παρά τη συνέχεια του «μακρού πόλεμου» που ανακοινώθηκε οκτώ περίπου χρόνια πριν από το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Από τότε μας είχαν προειδοποιήσει ότι ο πόλεμος αυτός δεν θα έχει χώρο-χρονικούς περιορισμούς (μιλούσαν για σύγκρουση σε δεκάδες χώρες και για δεκαετίες που θα γινόταν συγχρόνως σε πολλά μέτωπα), σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου, χρηματοδοτούμενο με 513 δις. δολ., παρόμοιο με αυτόν κατά του φασισμού και του κομμουνισμού. Ο στόχος, και τότε, ήταν η ματαίωση της προσπάθειας επιβολής μιας… παγκόσμιας εξτρεμιστικής Ισλαμικής αυτοκρατορίας ― τώρα την ονομάζουν «χαλιφάτο»!

Συνέχεια →

Απαλλαγές από το μάθημα των Θρησκευτικών

Από τον “Καιρό”*

Χολαργός 11 Σεπτεμβρίου 2014, Αριθ. Πρωτ.26

ΠΡΟΣτον Υπουργό Παιδείας κ. Α. Λοβέρδο

Kοιν.: Υφυπουργό Παιδείας κ. Α. Δερμεντζόπουλο,

Γ.Γραμματέα Θρησκευμάτων κ. Γ. Καλαντζή

ΘΕΜΑ: ΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Αξιότιμε κύριε υπουργέ,

Θεωρούμε υποχρέωσή μας να σας καταστήσουμε κοινωνό της έντονης ανησυχίας που διακατέχει τον κλάδο των θεολόγων εκπαιδευτικών όσον αφορά στις διαλυτικές επιπτώσεις που φοβόμαστε ότι θα έχει φέτος στο Λύκειο ο θεσμός της απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών· επιπτώσεις διαλυτικές τόσο για το ίδιο το μάθημα όσο και γενικότερα για το σχολικό πρόγραμμα. Θερμά σας παρακαλούμε να επιληφθείτε του θέματος το ταχύτερο δυνατόν, λαμβάνοντας υπ’ όψη τα επιχειρήματα αλλά και τις προτάσεις που σας υποβάλλουμε μέσω του παρόντος υπομνήματος.

Συνέχεια →

Ευθύνη

Της Στεφανίας Λυγερού

Ο έχων την ευθύνη προνοεί, αλλά και αναλαμβάνει το κόστος των πράξεών του. Προνοώ σημαίνει φτιάχνω φαγητό πριν πεινάσω (μιας και γνωρίζω ότι κάποια στιγμή σίγουρα θα πεινάσω και επίσης γνωρίζω ότι ρισκάρω να μείνω νηστικός αν δεν βρεθεί κάποιος καλός άνθρωπος να με ταΐσει).

Όταν κάποιος ζει μόνος του, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ αναλαμβάνει όλη την ευθύνη τού εαυτού/αναγκών του και του χώρου του (αν δεν μαγειρέψει δεν θα φάει, αν δεν καθαρίσει δεν θα καθαριστεί ο χώρος από μόνος του).

Αυτός που έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου τις ευθύνες της ζωής του, δεν ΑΠΑΙΤΕΙ από κανέναν, δεν ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ και δεν ΚΡΙΝΕΙ κανέναν.

Συνέχεια →

Ο ΑΝΑΠΟΔΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ

Της Μαρίας Σταματιάδου*

Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι το αταίριαστο ταιριάζει με τον εαυτό του. (Ηράκλειτος)

Πάντα ήμουν α-ταίριαστη… όχι μόνον με κάποιους ανθρώπους, αλλά σχεδόν με τα πάντα: στη βιολογική οικογένειά μου δεν ταίριαζα με κανέναν (ήμουν «το παιδί από άλλο ανέκδοτο», που δεν συμμερίστηκε και δεν δικαίωσε κανένα όνειρο γονιών και συγγενών), στο σχολείο δεν ταίριαζα με κανένα παιδί και με κανέναν δάσκαλο ενώ στη μετέπειτα – ενήλικη – ζωή μου δεν ταίριαζα με τίποτα! Καμία έκφανση του κόσμου τούτου δεν μπορούσε να «κουμπώσει» σε κάτι αυθεντικά δικό μου.

Αυτή είναι μια αλήθεια, την οποία ήξερα από πάντα, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει από πάντα. Αυτό μεταφραζόταν κατ’ αρχήν σε πολύ πόνο, σε βίωση αδικίας και σε ενοχές χωρίς προσανατολισμό. Επιπλέον – και αυτό ήταν το χειρότερο – η προσποίηση είχε γίνει καθημερινότητά μου και σχεδόν δεύτερη φύση μου, καθώς έπρεπε να συμβιώσω με τους «άλλους» σε κάποια πλαίσια, οικογενειακά, κοινωνικά, επαγγελματικά…

Συνέχεια →

Ο σοσιαλφιλελευθερισμός του ΣΥΡΙΖΑ

Του Δημήτρη Γρηγορόπουλου 

Οι εξαγγελίες του Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη προβάλλονται πανηγυρικά απ’ τους προπαγανδιστές του ΣΥΡΙΖΑ σαν νίκη της πολιτικής επί της οικονομίας – σε αντιδιαστολή με τη μοιρολατρία της συγκυβέρνησης, που με την πολιτική της απλώς διαχειρίζεται την κρίση, χωρίς να αποδίδει στην πολιτική αυτόνομο και πρωταγωνιστικό ρόλο, ώστε να υπερβεί την κρίση.

Νεοφιλελεύθερη κυριαρχία, δομική κρίση- πολιτική και οικονομία

Συνέχεια →

Το ζήτημα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας σύμφωνα με τις αρχαίες βιβλικές παραδόσεις

Του Μιλτιάδη Κωνσταντίνου

I) Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ με θέμα «Το ζήτημα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας στις αρχαίες βιβλικές παραδόσεις».

Σύντομη περίληψη

Αν και το ζήτημα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας αποτελεί βασικό θέμα της χριστιανικής πνευματικότητας, και διάφοροι χριστιανικοί πνευματικοί κύκλοι εμφανίζουν μια ποικιλία τοποθετήσεων και τάσεων πάνω στο θέμα αυτό, είναι αξιοσημείωτο ότι η βιβλική βάση στήριξης των διάφορων τοποθετήσεων είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ασθενής έως ανύπαρκτη, καθώς η ερωτική πράξη και επιθυμία αντιμετωπίζεται στα περισσότερα βιβλικά κείμενα ως μια φυσική ανθρώπινη εκδήλωση, που δεν αξιολογείται ηθικά, παρά μόνον εφόσον δημιουργεί πρόβλημα στις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους. Η προσπάθεια της ιουδαϊκής και της χριστιανικής ερμηνευτικής των πρώτων μ.Χ. αιώνων να συνδέσουν την εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο με τη γενετήσια σχέση θα πρέπει να αναζητηθεί στις ασκητικές τάσεις της εποχής και στη θεώρηση των βιβλικών αφηγήσεων για τον παράδεισο και την πτώση ως αναφορών σε ιστορικά γεγονότα.

Συνέχεια →

Τι «πιστοποιεί» τους «πιστοποιητές»;

Του Παναγιώτη Νούτσου*

Βρέθηκα στις αρχές του καλοκαιριού σε Πανεπιστήμιο χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είχαν έλθει από την πρωτεύουσα τέσσερα μέλη της Υπηρεσίας «Πιστοποίησης της ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση», δύο καθηγητές της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (αρμόδιοι κυρίως για την «επιχειρησιακή έρευνα» και την «αριθμητική ανάλυση») και δύο Πανεπιστημίων (ειδικευμένοι πρωτίστως στη «θαλάσσια υδραυλική» και τη «βιοοργανική χημεία»). Σε οργανωμένη ανοιχτή συνάντηση εξιστορούσαν με τη συνέργεια υπολογιστή πώς η χώρα τους κατόρθωσε να συγκροτήσει «θύλακες αριστείας», με όχημα την «αξιολόγηση» και στη συνέχεια την «πιστοποίηση» των προγραμμάτων σπουδών. Όταν, προς το τέλος της εκδήλωσης, μου έδωσαν το λόγο προσπάθησα να διευκρινίσω τι πράγματι υπήρξε και ιδίως τι αναμένεται να συμβεί στον ακαδημαϊκό τους ορίζοντα.

Συνέχεια →

Η ΣΥΜΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ – ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Κύλισαν επάνω από εβδομήντα έτη από τη συμφορά της Μικρασίας, τη μεγαλύτερη στη μακραίωνη ιστορία του ελληνισμού. Οι πληγές έχουν επουλωθεί και η επιθυμία της λήθης φαίνεται να κερδίζει έδαφος. Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι που ακόμη αντιστέκονται, αποτελούν όμως πλέον οπισθοφυλακές, που δίνουν τη μάχη για την τιμή των όπλων. Οι εκδηλώσεις χαρακτηρίζονται από τη νοσταλγία για τις χαμένες πατρίδες, τις οποίες ολοένα και περισσότεροι απόγονοι των θυμάτων της γενοκτονίας και των προσφύγων επισκέπτονταν μέχρι πρόσφατα χάρη στην οικονομική ευμάρεια. Όμως από την άλλη η ευμάρεια είναι που έκανε πολλούς περισσότερους να αποζητούν τη λήθη και να αποδεχθούν τα τετελεσμένα φθάνοντας να εξισώνουν θύτη και θύμα με την υποστήριξη της ανιστόρητης νεοταξικής θέσης ότι και οι Έλληνες διέπραξαν γενοκτονία. Ας εξετάσουμε κάποια στοιχεία της τραγωδίας.

Συνέχεια →