Το Κομπάνι, η Γκουέρνικα των Κούρδων

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Η πόλη Κομπάνι λέγεται στα αραβικά Αΐν αλ Αράμπ, που σημαίνει, για ειρωνεία της ιστορίας, Αραβική Ανοιξη

Αυτό το σπάνιο για τα δεδομένα της Μέσης Ανατολής κοινωνικό και πολιτικό πείραμα κινδυνεύει να συντριβεί από τους τζιχαντιστές ή και από ενδεχόμενη τουρκική κατοχή υπό τον μανδύα της «ουδέτερης ζώνης»

Μια μικρή πόλη περίπου 50.000 κατοίκων στα σύνορα Συρίας και Τουρκίας έγινε παγκοσμίως διάσημη, τον τελευταίο μήνα, χάρη στην πεισματική αντίσταση των Κούρδων υπερασπιστών της απέναντι στις κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις των φανατικών ισλαμιστών. Στη συλλογική συνείδηση των Κούρδων έχει ήδη πολιτογραφηθεί ως η δική τους «Γκουέρνικα», κατ’ αναλογία προς τη μαρτυρική πόλη του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, που ενέπνευσε τον Πικάσο: σύμβολο ηρωισμού, αλλά και προδοσίας από την πλευρά των γειτόνων και συμμάχων που θα έπρεπε, θεωρητικά, να την προστατεύσουν. Εκείνο που δεν γνωρίζει το ευρύ κοινό είναι ότι η μικρή αυτή πόλη αποτελεί λίκνο μιας σιωπηλής, αλλά πολύ ελπιδοφόρας επανάστασης, που κινδυνεύει να συντριβεί από τη βαρβαρότητα των τζιχαντιστών.

Συνέχεια →

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Τι ακριβώς γιορτάζουμε κατά την επέτειο; Ασφαλώς την επικράτηση των ελληνικών ανταρτικών σωμάτων επί των αντιστοίχων βουλγαρικών μετά από αιματηρό αγώνα τεσσάρων ετών χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Πρέπει να μας γεμίζει η επέτειος μόνο ικανοποίηση και υπερηφάνεια; Ασφαλώς ναι, θα απαντήσουν κάποιοι έχοντας υψηλό το πατριωτικό φρόνημα ή έχοντας εμποτιστεί από το εθνικιστικό δηλητήριο, το οποίο άφθονο παροχέτευσε και στη Βαλκανική η δυτική σκέψη. Υπάρχει όμως και άλλη προσέγγιση προς το θέμα μας, η εκκλησιαστική.

Συνέχεια →

Καλωσήρθατε στη μηχανή

Του Γιώργου Λαμπράκου

Μετά τη θέση: καπιταλισμός, και την αντίθεση: σοσιαλισμός,

ιδού η σύνθεση: η κοινωνία του πλαστικού. Μπ. ντε Σαρμποννώ

Δεν χωρά αμφιβολία πως μετά τη διάλυση του Ανατολικού Μπλοκ, ο καπιταλισμός απέδειξε πως είναι καλώς ή κακώς το μοναδικό ρεαλιστικό οικονομικό σύστημα στις πολυπληθείς σύγχρονες κοινωνίες. Την απόλυτη επικράτηση του καπιταλισμού αναγνωρίζουν όλοι, ανεξάρτητα από το αν και πόσο τον υποστηρίζουν ή τον αντιμάχονται, ανεξάρτητα κι από το αν πρόκειται για «δημοκρατικό» ή «καζίνο» ή όποιας άλλης μορφής καπιταλισμό.

Αυτό όμως δεν ίσχυε καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, αφού από τις πρώτες κιόλας δεκαετίες ο κομουνισμός είχε καλλιεργήσει την ελπίδα ότι θα μπορούσε να σταθεί, όχι απλώς ως ένα ισχυρό αντίπαλο δέος, αλλά ως η νέα ιστορική δύναμη που θα κόμιζε την παγκόσμια ισότητα, δικαιοσύνη και αδελφοσύνη τις οποίες ευαγγελιζόταν. Στα μάτια των περισσοτέρων ανθρώπων, είτε απλών είτε ειδικών, τα δύο αυτά συστήματα είχαν ανυπέρβλητες διαφορές και ο ενδεχόμενος πυρηνικός πόλεμος μεταξύ τους θα απόβαινε οριστικός για ένα από τα δύο συστήματα, ενδεχομένως και για όλο τον πλανήτη.

Συνέχεια →

Ο Ασώματος άνθρωπος

Του Χάρη Ναξάκη*

   Στο θαυμάσιο έργο της γερμανικής λογοτεχνίας της περιόδου του ρομαντισμού, «Η αξιοθαύμαστη ιστορία του Πέτερ Σλέμιλ», ο ήρωας συναντάει σε ένα στενοσόκακο ένα παράξενο τύπο που του προτείνει μια ασυνήθιστη αγοραπωλησία. Να του πουλήσει τη σκιά του με αντάλλαγμα ένα μαγικό πουγκί από μαροκινό δέρμα που είναι πάντα γεμάτο από χρυσά νομίσματα. Ο Πέτερ Σλέμιλ, μετά την ανταλλαγή, απομακρύνθηκε με γοργά βήματα για να γίνει όμως στη συνέχεια περίγελος των περαστικών. Οι γυναίκες φώναζαν «Χριστός και Παναγία! Ο κακομοίρης δεν έχει πια σκιά!» και οι μαθητές ενός σχολείου του απευθύνθηκαν κοροϊδευτικά: «Οι καθωσπρέπει άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να παίρνουν μαζί τη σκιά τους όταν βγαίνουν στον ήλιο». Για να γλιτώσει επιτάχυνε το βήμα του και τους πέταξε άφθονα νομίσματα…….

Συνέχεια →

Οι πραγματικοί στόχοι της Υ/Ε στη Συρία

Του Τάκη Φωτόπουλου*

​Μέσα από νέο ορυμαγδό παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ (που σωστότερα στη ΝΔΤ θα έπρεπε να τα αποκαλούμε ΜΜΠ=Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης) η Ισλαμοφοβία έχει οργιάσει και παίρνει τώρα και ρατσιστικές διαστάσεις. Η αφορμή είναι βέβαια οι τηλεοπτικοί αποκεφαλισμοί δυτικών από τους τζιχαντιστές της ISIS, ενώ τα ΜΜΠ αποσιωπούν ότι οι αποκεφαλισμοί είναι συνηθισμένη ποινή π.χ. στη Σαουδική Αραβία, ένα από τα ισχυρότερα και εγκληματικότερα προτεκτοράτα της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε). Και αυτό, χωρίς καμιά ευαίσθητη ψυχή για τα ατομικά δικαιώματα να συγκινείται, ούτε καν οι λαλίστατες ΜΚΟ που ζητούν το κεφάλι του Ασσάντ, αλλά όχι βέβαια τα κεφάλια των εγκληματιών εμίρηδων της Σαουδ. Αραβίας και του Κατάρ που, με τη βοήθεια της Υ/Ε, κατέσφαξαν κυριολεκτικά τους λαούς του Ιράκ, της Λιβύης και στη συνέχεια της Συρίας, ώστε να καταστρέψουν τα τελευταία κράτη που στηριζόντουσαν σε εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και αρνιόντουσαν να ενταχθούν στη ΝΔΤ.

Συνέχεια →

(+) Για τον Κώστα Κατσούλη

Από τον αδελφό του Θύμιο [Κατσούλη]

Λίγες ημέρες μετά το θάνατο του φιλάθλου του Εθνικού, Κώστα Κατσούλη, ο αδερφός του, Θύμιος αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα τον επικήδειο λόγο του για τον εκλιπόντα, προκειμένου ο κόσμος να μάθει λίγα περισσότερα πράγματα για εκείνον. Το κείμενο δεν διαβάστηκε τελικά στην κηδεία.

Αναλυτικά: «Για τον Κώστα Κατσούλη.

Ο Κώστας είναι αδερφός μου.

Του άρεσε να πηγαίνει στο γήπεδο και να υποστηρίζει τον Εθνικό.

Συνέχεια →

Χωρίς πραγματική αύξηση της αγοραστικής δύναμης του λαού δεν υπάρχει διέξοδος

Του Δημήτρη Καζάκη

Σχιζοφρένεια: Αίτια, Συμπτώματα & Αντιμετώπιση

Από τα «Ιατρονέα»

• Η σχιζοφρένεια είναι μια σοβαρή ψυχική διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από έντονη διάσπαση της σκέψης, επηρεάζοντας παράλληλα την ομιλία, την αντίληψη και την αυτοαντίληψη.

• Οι αιτίες εμφάνισης της νόσου είναι γενετικοί παράγοντες, το περιβάλλον κατά την νεαρή ηλικία καθώς και ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες. Η χρήση ναρκωτικών ουσιών έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να «ενεργοποιήσει» τη νόσο ή να την επιδεινώσει.

• Μεταξύ των συμπτωμάτων που εμφανίζουν οι ασθενείς που πάσχουν από σχιζοφρένεια είναι τα ψυχωτικά επεισόδια, το άκουσμα φωνών, οι παραισθήσεις, η απώλεια επαφής με την πραγματικότητα, η σταθερή εξασθένηση προσαρμοστικότητας και οι παραληρηματικές εκδηλώσεις.

• Η σχιζοφρένεια εμφανίζεται συνήθως κατά  το τέλος της εφηβικής ηλικίας ή στα πρώτα στάδια της ενηλικίωσης.

Συνέχεια →

Η μάχη του Κομπανί

Εκεί που οι αντάρτες θυσιάζονται και η «πολιτισμένη» Δύση ατιμάζεται

Του Κώστα Φουρίκου

Η «πολιτισμένη ανθρωπότητα» συγκλονίζεται -δικαιολογημένα- το τελευταίο διάστημα με το φαινόμενο του Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Με τις στρατιωτικές του επιτυχίες, τις ακρότητες στις οποίες προβαίνει, τους ισλαμιστές κατοίκους των χωρών της Δύσης που πυκνώνουν τις γραμμές του, τους αποκεφαλισμούς, τους βομβαρδισμούς θρησκευτικών χώρων χριστιανών αλλά και (αντιπάλων) μουσουλμάνων. Ποιος θα σταματήσει τις δυνάμεις αυτού του ακραίου μείγματος φονταμενταλισμού, ολοκληρωτισμού και αντιανθρωπισμού; Αυτή η ερώτηση αποτελεί κεντρικό θέμα στις συζητήσεις, σε πάνελ και talk shows, στις δηλώσεις αξιωματούχων και ηγετών από τις ΗΠΑ (Μπάιντεν, Ομπάμα) ως τη Γερμανία (Μέρκελ) και τη Γαλλία (Ολάντ).

Τις τελευταίες εβδομάδες, πάντως, έχει γίνει φανερό με τον πιο δραματικό τρόπο, ότι υπάρχουν όντως κάποιοι που επιχειρούν, έμπρακτα, να σταματήσουν τους ισλαμοφασίστες του ISIS (χαρακτηρισμός που δικαιολογημένα κατά τη γνώμη μας έχει δοθεί από την αριστερή -και όχι μόνο- αρθρογραφία). Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους διαχρονικά λησμονημένους, στη διεθνή γεωστρατηγική σκακιέρα των ισχυρών, Κούρδους αντάρτες. Πιο συγκεκριμένα, η μάχη δίνεται από το μάλλον πιο αδικημένο κομμάτι τους, στο έδαφος των συμφωνιών που έχουν γίνει στην περιοχή τα τελευταία χρόνια μετά την επέμβαση ΝΑΤΟ και ΗΠΑ στο Ιράκ: τους Κούρδους της Συρίας.

Συνέχεια →

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Η ανασκαφή της Αμφίπολης, που ξαναζωντανεύει την ιστορία και έχει προκαλέσει τόσες συζητήσεις και παγκόσμιο θαυμασμό, αποδεικνύει ξανά ότι τούτο το παμπάλαιο χώμα «δεν έδεσε ποτέ με την φτέρνα» των εχθρών μας, που ήρθαν ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές, όπως μας διδάσκει το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη.

Είναι πολλές οι σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις των τελευταίων ετών που ενισχύουν την «ελληνικότητα» και την ιστορική μας ταυτότητα απέναντι στα ισοπεδωτικά ιδεολογήματα της Νέας Τάξης. Κι όμως, τα σημαντικά αυτά ευρήματα, μέχρι σήμερα απλώς ανακοινώνονταν και ύστερα «θάβονταν» ως προς την ευρύτερη σημασία τους. Πριν από την Αμφίπολη, η τελευταία φορά που από την αρχαιολογική έρευνα δημιουργήθηκε εθνικό ενδιαφέρον ήταν το 1977 με την Βεργίνα. Και είδαμε στην συνέχεια τι ρόλο έπαιξε αυτή η σπουδαία ανακάλυψη στα εθνικά μας θέματα.

Συνέχεια →