Η εξαγγελία της κυβέρνησης για τη θέσπιση «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», αφού πρώτα περάσει από …. «πέντε κύματα», είναι ένα ακόμη επικοινωνιακό τρικ, συνέχεια των «φοροελαφρύνσεων», «κοινωνικού μερίσματος», κά. Ουσιαστικά πρόκειται για «μνημείο κοροϊδίας», τη στιγμή που από κάθε λαϊκό νοικοκυριό αρπάζει πχ. 1.000 και επιστρέφει 10, ζητώντας ταυτόχρονα στήριξη για συνέχιση της ίδιας πολιτικής!
Συγκλονίζει ο τύμβος Καστά – Συνεχίζονται οι ανασκαφές
Ο κ. Ευθύμης Λαζόγκας, ο οποίος διδάσκει Ιστορία της Αρχαίας Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, μιλώντας στο protothema.gr αναλύει λεπτομερώς τη σημασία και τον συμβολισμό της Σφίγγας, ύστερα από την πρόσφατη αποκάλυψη του μαρμάρινου κεφαλιού με τα γυναικεία χαρακτηριστικά:
«Οι Σφίγγες με σώμα λιονταριού, γυναικεία κεφαλή και φτερά αετού χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό κατά την αρχαϊκή περίοδο ως επιστέψεις αττικών, συνήθως, επιτύμβιων στηλών. Έχουν καθαρά «αποτροπαϊκό» χαρακτήρα, καθώς λειτουργούν ως φύλακες του εκάστοτε τάφου.
Το βιβλιοπωλείο manifesto διοργάνωσε μια συζήτηση με θέμα: Χριστιανοί και Δικτατορία.
* Εισηγήθηκαν ο Μανόλης Μηλιαράκης Πρόεδρος του πολιτικού κινήματος της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» και ο Ανδρέας Αργυρόπουλος, Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΙΛ ΣΤΟ ΝΕΟ ΧΙΛΙΑΡΙΚΟ;
Του Ανδρέα Ζαφείρη
Σε μια επίδειξη του γνωστού οικογενειακού ήθους, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι «είτε η χώρα θα αποταθεί ικέτις στους πιστωτές της για ένα ακόμα σκληρότερο Μνημόνιο, είτε θα επιστρέψει στη δραχμή προς μεγάλη ικανοποίηση του κ. Λαφαζάνη, το προφίλ του οποίου ενδεχομένως να κοσμεί το νέο χιλιάρικο».
Βέβαια ουδείς γνωρίζει εάν το νέο νόμισμα των εκατό Ευρώ θα φέρει, ανφάς ή προφίλ, το λογότυπο της Siemens, αλλά η δήλωση Μητσοτάκη, μόνο πολιτικό troll δεν είναι. Είναι ενταγμένη σε σειρά ανάλογων – πολύ σοβαρών σε περιεχόμενο, αντιστρόφως με τη μορφή – τοποθετήσεων το τελευταίο διάστημα.
Η Ελευθερία δεν είναι συμβατική «αξία». Δεν είναι κάτι το υποκειμενικό. Πολύ περισσότερο δεν είναι κάτι που σχετίζεται με εσχατολογικές ιδεολογίες του μοντερνισμού ή του ανθρωπολογικά εκμηδενιστικού μεταμοντέρνου εθνομηδενισμού.
Εβδομάδα μέγιστης αγωνίας και για τις ελληνικές τράπεζες
Του Γιώργου Δελαστίκ
Από τις αρχές Ιουνίου ως τις 16 Οκτωβρίου η κεφαλαιοποίηση στο ΧΑΑ των τεσσάρων ελληνικών συστημικών τραπεζών μειώθηκε κατά 36,2%
Έχουν χάσει τον ύπνο τους αυτές τις μέρες οι Ελληνες τραπεζίτες, όπως άλλωστε και οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί τους – τουλάχιστον εκείνοι που βρίσκονται στην κορυφή των 130 μεγαλύτερων τραπεζών της Ευρωζώνης. Ο λόγος είναι κοινός: μεθαύριο, Πέμπτη 23 Οκτωβρίου, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα ενημερώσει στο ανώτατο επίπεδο και απολύτως εχέμυθα τους διοικητές των τραπεζών αυτών για τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής που διενήργησε. Οι διοικήσεις των μεγάλων τραπεζών της Ευρωζώνης θα έχουν στη διάθεσή τους 48 όλες κι όλες ώρες για την προβολή αντιρρήσεων αναφορικά με την τράπεζά τους. Οι αντιρρήσεις αυτές θα γίνουν δεκτές ή θα απορριφθούν από την ΕΚΤ μέσα σε αυτό το κολασμένο σαρανταοκτάωρο, καθώς την Κυριακή, 26 Οκτωβρίου, η ΕΚΤ θα ανακοινώσει δημόσια τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής για όλες τις «συστημικές» τράπεζες της Ευρωζώνης – και τις 130.
Με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) σχηματίστηκε η μεγάλη Βουλγαρία, τα σύνορα της οποίας εκτεινόταν προς δυσμάς ως τον Αλιάκμονα αφήνοντας εκτός του εδάφους της μόνο τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική. Πολλά λέγονται για τον πανσλαβισμό και τις δόλιες μεθοδεύσεις του κατά του ελληνισμού. Αποσιωπάται όμως ότι η Ρωσία είχε προτείνει τότε στην Ελλάδα πολεμική σύμπραξη κατά των Τούρκων, την οποία η χώρα μας απέρριψε καθ’ υπόδειξη του πρεσβευτή της Αγγλίας προς το φερέφωνό της βασιλιά μας. Αν η χώρα μας ήταν ανεξάρτητο κράτος και όχι προτεκτοράτο της Αγγλίας, η Μακεδονία και η Θράκη θα ήταν ελεύθερες το 1878 και η Βουλγαρία θα περιοριζόταν στα σημερινά της εδάφη και δεν θα έπασχε από τον αρρωστημένο μεγαλοϊδεατισμό, που εξέθρεψε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Το καθεστώς του Κιέβου δολοφόνησε 7 σε ελληνικό χωριό στη Μαριούπολη
ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;
Του Ανδρέα Ζαφείρη
Στο ιστορικό ελληνικό χωριό Сартана (Σαρτανά), που απέχει 18 χλμ από τη Μαριούπολη, σκοτώθηκαν 7 και τραυματιστήκαν 17 πολίτες. Το χωριό επλήγη από βολές συστοιχιών πυραύλων «Grad».
Τα ουκρανικά ΜΜΕ προσπαθούν να παρουσιάσουν την επίθεση ως προερχόμενη από τους πολιτοφύλακες. Ωστόσο, βάσει της 1ης διεθνούς ΝοτιοΑνατολικης ταξιαρχίας των ανταρτών που επιχειρεί εκεί, οι βολές προήλθαν από τον οικισμό Коминтерново (Κομιντέρνοβο), που δεν ελέγχεται από δυνάμεις των πολιτοφυλάκων, αλλά από τις ουκρανικές δυνάμεις.
Η Υπερεθνική Ελίτ ως «συνωμοσιολογία»
Του Τάκη Φωτόπουλου*
Το περασμένο Σάββατο χιλιάδες Ευρωπαίων πολιτών (πλην Ελλήνων!) κατέβηκαν σε διαδηλώσεις ενάντια στη νέα υπερατλαντική συμφωνία (ΕΕ-ΗΠΑ) ελεύθερου εμπορίου που σχεδιάζει η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε), χωρίς βέβαια να ρωτήσει κανέναν. Πράγμα που μπορεί να σημαίνει τελικά την πλήρη ιδιωτικοποίηση Υγείας και Παιδείας, κατά το άθλιο πρότυπο των ΗΠΑ, των οποίων οι σχετικές πολυεθνικές ετοιμάζονται να εισβάλλουν στην Ευρώπη. Μια τέτοια συμφωνία θα ήταν βέβαια το σημαντικότερο ίσως βήμα στην ολοκλήρωση της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Όχι τυχαία, την ίδια στιγμή ανώνυμοι λασπολόγοι είχαν αμοληθεί στο διαδίκτυο για να βρίζουν σαν συνωμοσιολόγους αν όχι ως …αντισημίτες, όσους μιλούν για Υ/Ε που διαχειρίζεται την ΝΔΤ, καθώς και όσους καταγγέλλουν τον ρόλο των πολυεθνικών επιχειρήσεων στην όλη αυτή διαδικασία. Όπως, όμως, εύστοχα τόνισε πρόσφατα ο (φιλελεύθερος) συγγραφέας και δημοσιογράφος Neil Clark, το να αποκαλούν οι συστημικοί κονδυλοφόροι στη Δύση κάποιον ως συνωμοσιολόγο δεν έχει τίποτα να κάνει με θεωρητική ανάλυση ή με στοιχεία, αλλά αποτελεί σήμερα τον τυπικό τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να περιθωριοποιήσουν οποιονδήποτε κρίνουν «εκτός ορίων», χαρακτηρίζοντας τον «αναξιόπιστο», «παρανοϊκό» κ.λπ.
Σπουδή ανθοκομίας*
Του Γιάννη Στρούμπα
Κορίτσια στην πρώτη τους νιότη. Μορφές εξαγνισμένες, αγιοποιημένες, σφριγηλές αποτελούν το αντικείμενο του πόθου για τον λογοτεχνικό ήρωα στη συλλογή διηγημάτων «Υπόκλιση στον πειρασμό» του Ιγνάτη Χουβαρδά. Στα οκτώ διηγήματα που συνθέτουν τον τόμο, ο Χουβαρδάς πραγματεύεται την ερωτική εκδήλωση, ακολούθως την ερωτική διάψευση, και μάλιστα εκείνη ακριβώς την πτυχή του έρωτα που ενώ απορρέει από τη διαφαινόμενη νεανική αθωότητα των κοριτσιών στο κάδρο της συλλογής, εντέλει προσπερνιέται και καταρρέει με το πέρασμα του χρόνου και την ανώμαλη προσγείωση που επιφυλάσσουν στις ονειρικές αναζητήσεις η πεζή καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις της.
