Παγκόσμια ντροπή για την Ελλάδα,

η Έκθεση της UNICEF «Τα παιδιά της ύφεσης:

Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην παιδική ευημερία στις πλούσιες χώρες».

Του Άκη Κατσούλα*

Νέα έκθεση της UNICEF δείχνει ότι 2,6 εκατομμύρια παιδιά έχουν βυθιστεί κάτω από το όριο της φτώχειας στις πλουσιότερες χώρες του κόσμου από το 2008, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των παιδιών στον αναπτυγμένο κόσμο που ζουν σε συνθήκες φτώχειας σε περίπου 76,5 εκατομμύρια.

Τα ευρήματα της έκθεσης της UNICEF, που παρουσιάστηκε, σε εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν στις 28-10-2014, η Ιταλική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής, περιλαμβάνουν:

Συνέχεια →

28η Οκτωβρίου: και αν λέγαμε «ΝΑΙ»;

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Μερικές σκέψεις του Χατζιδάκι, αλλά και του Ζαχαριάδη, για την εθνική επέτειο και δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα για την πραγματική σημασία του αντιφασιστικού αγώνα από το 1940 μέχρι σήμερα, στα οποία η ομάδα δημιουργών του ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. επιχειρεί να δώσει απαντήσεις με ένα νέο εγχείρημα.

«Στις 28 Οκτωβρίου με κάθε είδους εκδήλωση, αγωνιστείτε για το εθνικό ξεκίνημα» ΕΑΜ

«Γιατί είπε το “ΟΧΙ” ο Μεταξάς, αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού;» αναρωτιόταν ο Μάνος Χατζιδάκις, σε μια από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές. Και ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα έδινε μόνος του την απάντηση:

Συνέχεια →

Οι άνθρωποι πίσω από την Αντίσταση

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

Αυτές τις μέρες γιορτάζουμε την επέτειο του «ΟΧΙ» του Ελληνικού Λαού ενάντια στον Φασισμό και συνακόλουθα την μεγαλειώδη Αντίστασή του κατά την περίοδο της Κατοχής. Αυτές οι μνήμες συχνά χρησιμοποιούνται και σήμερα ως τονωτικό και ταυτόχρονα ιστορικό «χνάρι» για την αντίσταση ενάντια στην χρεωκρατία, την οικονομική εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της χώρας μας, την ουσιαστική αποικιοποίηση της.

Συνέχεια →

Μνήμες γερμανικής κατοχής…

Του παπα Ηλία Υφαντή*

Αυτές οι μέρες, είναι μέρες μνήμης. Μνήμης δόξας και οδύνης. Δόξας για το ηρωικό έπος του ’40, αλλά και οδύνης για τα πικρά χρόνια της κατοχής. Με τα τόσα περιστατικά, που ζήσαμε στην πανανθρώπινη, την πανελλήνια, αλλά και τοπική μας κοινωνία.

Όπως, για παράδειγμα, στο χωριό μας (Σκουτεσιάδα Αιτ/νίας). Με τον υπέργηρο Αριστείδη τον Τσιούμα, που καλούσε, απ’ το αντικρινό βουνό σε βοήθεια το γιο του, το Γιώργο. Γιατί βέβαια, δεν μπορούσε να μας ακολουθήσει στο βουνό, που εμείς είχαμε κρυφτεί. Και τον αφήσανε εκεί με την πεποίθηση ότι ήταν αδιανόητο τα τέρατα της άριας ορδής να πειράξουν έναν 90χρονο γέροντα. Ωστόσο οι μεγαλύτεροι έκαμαν σύσκεψη, για να πάει κάποιος να τον συναντήσει. Γιατί, ενώ την πρώτη μέρα φαίνονταν να κάνουν περιπολίες οι Γερμανοί στο βουνό της Τέμπλας, όπου βρισκόταν ο γέρος, την επόμενη όμως και τη μεθεπόμενη δεν ξαναφάνηκαν. Κι επειδή ο γέρος φώναζε όλο και συχνότερα και εντονότερα, αποφασίστηκε να πάει ο πατέρας μου (φωτογραφία).

Συνέχεια →

ΘΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΟΧΙ;

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ο ελληνισμός διέρχεται την τρίτη μεγάλη παρακμή στη μακραίωνη ιστορική του πορεία. Κατά τις δύο προηγούμενες κατέστη εύκολη λεία εισβολέων, Ρωμαίων και Τούρκων. Αποφεύγοντας να εγκύψουμε στα αίτια της παρακμής και να διδαχθούμε από τα σφάλματα των προγόνων μας συνήθως υπερτονίζουμε την προσφορά των πολιτιστικών αγαθών μας στους κατακτητές. Σήμερα δεν διατρέχουμε κίνδυνο κατάκτησης της ίδιας μορφής με τις άλλες του παρελθόντος, είμαστε όμως, δυστυχώς, εν αγνοία μας κατακτημένοι. Έχουμε υποταχθεί σε τρόπο βίου αλλοτριωτικό, τα πρότυπα του οποίου είναι η παντελής λήθη της παράδοσης και των πολιτιστικών αξιών μας, η παραίτηση από κάθε είδους δημιουργία, ο άκρατος καταναλωτισμός και ο δουλοπρεπής μιμητισμός. Υποταγμένοι στο πλασματικό αυτό είδος βίου, άβουλοι και μοιραίοι, προβαίνουμε σε απόπειρα εορτασμού των λαμπρών επετείων του παρελθόντος οκνοί και ράθυμοι υπό την επήρεια κάποιων τύψεων για την αναξιότητά μας έναντι εκείνων που έγραψαν τα έπη ή με διάθεση να τους μειώσουμε, ώστε να σμικρύνουμε το χάσμα που μας ξεχωρίζει απ’ αυτούς!

Συνέχεια →

ΑΠΟ ΤΗ ΚΥΠΡΟ ΕΩΣ ΤΟ ΙΟΝΙΟ: ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ;

EΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ: ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Ήδη από τις 27/4/2012 δημοσιεύθηκαν, στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στη Τουρκία, οι αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου για τη χορήγηση στην τουρκική Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ) αδειών για έρευνες υδρογονανθράκων, που αφορούν θαλάσσιες περιοχές στα ανοιχτά των Αδάνων, της Αττάλειας, της Αντιόχειας και της Μούγλας και περιλαμβάνουν τμήματα ελληνικής υφαλοκρηπίδας νοτίως της Ρόδου, της Καρπάθου και του Καστελόριζου.

Ανάλογη πράξη του 1973 ήταν η απαρχή των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο και των κρίσεων των ετών 1974, 1976, 1987, 1996.

Συνέχεια →

Η αλήθεια για τα stress tests

Του Πάνου Παναγιώτου*

Αργά το βράδυ της Πέμπτης, οι ελληνικές τράπεζες πήραν στα χέρια τους τα πρώτα στοιχεία από τα stress tests της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τρεις ημέρες πριν την επίσημη δημοσίευση τους. Σύμφωνα με διαρροές από τις ίδιες, υπάρχουν και άλλες κεφαλαιακές ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν, αλλά αυτές είναι περιορισμένες.

Αυτό σημαίνει πως παρά το γεγονός πως  οι τέσσερις μεγάλες ελληνικές τράπεζες, Εθνική, Πειραιώς, Eurobank και Alpha Bank, έχουν συγκεντρώσει πάρα πολύ μεγάλα κεφάλαια από τις δύο φάσεις ανακεφαλαιοποίησης τους, με το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των αυτών να προέρχεται από κρατικές πηγές και ένα μικρό, μόνο, τμήμα από ιδιωτικές, εξακολουθούν να χρήζουν ‘περιορισμένης’ κεφαλαιακής ενίσχυσης.

Συνέχεια →

To φαντασιακό και το συλλογικό υποκείμενο

Του Τριαντάφυλλου Σερμέτη*

Η υπέρβαση του μηδενισμού ως προϋπόθεση της νέας μεταπολίτευσης

Καλούμαστε σε μια κρίσιμη χρονικά στιγμή για τη χώρα μας να ανταποκριθούμε, ως πρόσωπα, σε μια πολυεπίπεδη πραγματικότητα και να οικοδομήσουμε, με τις δικές μας δυνάμεις, τη νέα μεταπολίτευση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα επίδικα είναι να ανιχνεύσουμε την Αριστερά του 21ου αιώνα, να συλλογιστούμε με ποιο τρόπο θα συγκροτηθεί το συλλογικό υποκείμενο για να δοθεί μια πολιτική διέξοδος στη χώρα. Παράλληλα, για να επισυμβούν τα παραπάνω, επιβάλλεται η πολιτική ενοποίηση του πολιτικού σχηματισμού της Αριστεράς και η αναπροσαρμογή της οργανωτικής του δομής. Κατά τη γνώμη μου, το ένα συνδέεται με το άλλο ως μια κλωστή που υφαίνει ένα ύφασμα.

Συνέχεια →

Η αγορά της παγκόσμιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης

Του Γιάννη Μισιρλή*

Η κυρίαρχη πλέον αντίληψη σε παγκόσμιο επίπεδο (με ελάχιστες εξαιρέσεις, της Κούβας π.χ.) για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα μεταπτυχιακά είναι ότι πρόκειται για προϊόν, που απευθύνεται σε πελάτες.

Αν μια τέτοια θέση είναι σωστή, τότε, παρά τις ιδιαιτερότητές του και την πρωτύτερη αίγλη του ως κοινωνικού αγαθού, το προϊόν αυτό οφείλει να υπακούει σε όλους τους κανόνες της παγκόσμιας αγοράς. Θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικό, καινοτόμο, κατάλληλης συσκευασίας, για να γίνει αποδεκτό από τις ιδιαίτερες απαιτήσεις τοπικών (εθνικών) αγορών και να «βελτιώνεται» με στόχο το περισσότερο κέρδος.

Συνέχεια →