Καµιά 15αριά χλµ. έξω απ’ τα Καλάβρυτα, ψηλά-ψηλά, στα 800 µέτρα, σκαρφαλωµένη στις καταπράσινες πλαγιές του Χελµού και µέσα στις κρυστάλλινες ποταµίσιες πηγές του Βουραϊκού, βρίσκεται η Κέρτεζη…
Ο κουρδικός λαός είναι λαός επί αιώνες καταπιεσμένος από άλλους ομόδοξους του λαούς. Η μακροχρόνια καταπίεση πολλές φορές φαίνεται να οδηγεί στην πλήρη υποταγή και αφομοίωση. Θα ανέμενε κάποιος να είχε συμβεί αυτό με τους Κούρδους, αν ληφθεί υπ’ όψη ότι αυτοί διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις γενοκτονίες των χριστιανών της κυρίως Μικράς Ασίας και πιο πέρα. Με την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας οι Κούρδοι βρέθηκαν να διαβιούν σε τέσσερες χώρες, ομόδοξές τους, αλλά όλες επηρεασμένες από το υπέρτατο δόγμα της ομογενοποίησης του πληθυσμού. Τότε παρ’ ελπίδα οι Κούρδοι άρχισαν να αποκτούν εθνική συνείδηση και να μάχονται για την απόκτηση της ανεξαρτησίας τους πότε με διπλωματικό και πότε με μαχητικό τρόπο. Έχοντας λάβει κατά καιρούς από τους ισχυρούς του πλανήτη υποσχέσεις τόνωναν τις ελπίδες τους, που διαψεύδονταν καθώς η ανεξαρτησία του Κουρδιστάν δεν συνέπιπτε με τα μεγάλα συμφέροντα. Η πρώτη περιοχή, που απέκτησε είδος αυτονομίας, ήταν το ιρακινό Κουρδιστάν μετά την εισβολή των Αμερικανών και των συμμάχων τους στη χώρα. Φυσικά δεν έσπευσαν οι ισχυροί να αναγνωρίσουν ανεξάρτητο κουρδικό κράτος υπολογίζοντες τις αντιδράσεις της Τουρκίας. Ακολούθησε το συριακό Κουρδιστάν, τον έλεγχο στο οποίο ασκούν από τριετίας οι κάτοικοί του, καθώς οι οπλισμένοι και κατευθυνόμενοι από τους ισχυρούς της γης δολοφόνοι τζιχαντιστές λεηλατούν και ρημάζουν τη χώρα. Το θλιβερό είναι ότι οι Κούρδοι μας μοιάζουν στο θέμα της διχόνοιας και έτσι εύκολα υπηρετούν ξένα συμφέροντα. Οι Αμερικανοί θα τους ήθελαν μέσο κρούσης κατά του μισητού Ιράν, στο οποίο επίσης κατοικούν Κούρδοι. Φαίνεται όμως πώς όλα τα σχέδια που έχουν κατά καιρούς καταστρώσει δεν ευοδώνονται και το Ιράν παραμένει ακόμη δύσκολος στόχος.
Η σχέση μας με τη γη άλλαξε ριζικά με την έναρξη της γεωργικής δραστηριότητας περίπου δέκα χιλιάδες χρόνια πριν. Η μετάβαση από την νομαδική ζωή των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών στην στατική ζωή των γεωργών που εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε ένα μέρος επέτρεψε την εμφάνιση και ανάπτυξη μεγάλων πολιτισμών.
Η Γεωργία έκανε επίσης δυνατή την αύξηση του πληθυσμού, η οποία με τη σειρά της δημιούργησε την ανάγκη για περισσότερη γεωργία, και η κυκλική σχέση μεταξύ των δύο άσκησε όλο και μεγαλύτερη πίεση στο περιβάλλον, γέννησε πολέμους και μεταμόρφωσε κυριολεκτικά τον πλανήτη. Το αποτέλεσμα ήταν ότι κάποιοι από αυτούς τους μεγάλους πολιτισμούς εξαφανίστηκαν όταν ξεπέρασαν τη φέρουσα ικανότητα του τόπου που τους έτρεφε και εξάντλησαν τους φυσικούς πόρους τους, και άλλοι εμφανίστηκαν στη θέση τους σε άλλα μέρη. Ωστόσο, ως επί το πλείστον, η ανάπτυξη συνεχίστηκε απρόσκοπτα καθώς οι άνθρωποι αντλούσαν από τη γη αποθηκευμένη ενέργεια εκατομμυρίων χρόνων.
Το θεσμικό πλαίσιο που έχει εγκαθιδρυθεί σήμερα σε όλο τον κόσμο, δηλαδή σε όλες τις χώρες που έχουν ενσωματωθεί στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αποτελείται από ένα μοντέλο στο οποίο η οικονομική ανάπτυξη, (αν όχι η «ανάπτυξη γα την ανάπτυξη»!), είναι ο θεμελιώδης οικονομικός στόχος. Σε αυτό το πλαίσιο, η συνέχιση της ανάπτυξης εξαρτάται από μια διαδικασία περαιτέρω διεθνοποίησης της οικονομίας, που αποτελεί ένα συνεχώς ανανεούμενο φαύλο κύκλο. Η καταστροφή της οικονομικής αυτοδυναμίας δημιουργεί ανάγκες για όλο μεγαλύτερες εισαγωγές και, επομένως, για μεγαλύτερες εξαγωγές για την χρηματοδότησή τους. Όμως, μεγαλύτερες εξαγωγές προϋποθέτουν μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, επομένως παραγωγικότητα, που με τη σειρά της εξαρτιέται βασικά από τις επενδύσεις. Και ποιος ελέγχει το διεθνές εμπόριο, αλλά και τις υπερεθνικές επενδύσεις, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία; Φυσικά, οι πολυεθνικές, οι οποίες διαθέτουν την παραγωγική και τεχνολογική βάση που επιτρέπουν τη συνεχή αύξηση της παραγωγικότητας που απαιτείται από τον σκληρό διεθνή ανταγωνισμό.
Να βρεθούμε για καφέ,
ν’ ανταλλάξουμε χαλαροί
σκέψεις, προτάσεις, δράσεις
στην μέρα εξαίρεσης της βιοπάλης ή της ζητιανιάς.
Η εικόνα του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θ. Φορτσάκη να φωνάζει στους φοιτητές του «έξω!» με το δάκτυλο προτεταμένο, σαν γυμνασιάρχης της δεκαετίας του 1950, τα λέει όλα.
Γιατί ο κ. Πρύτανης δεν αποκλείστηκε στην αίθουσα της Συγκλήτου. Επέλεξε να αποχωρήσει, αρνούμενος να συνομιλήσει με τις φοιτήτριες και τους φοιτητές. Τους αντιμετώπισε σαν «ταραξίες» και απείλησε με την αστυνομία. Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με το δημοκρατικό ήθος που πρέπει να έχει ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος. Μπορεί ο κ. Φορτσάκης να κοιτάξει τους φοιτητές του στα μάτια μετά από τέτοια συμπεριφορά;
Βγαίνουμε αλήθεια από τα μνημόνια και αποχαιρετάμε τη δυσκολοχώνευτη τρόικα; Θα προλάβει ο Σαμαράς να πάρει τα εύσημα αυτής της ‘’νίκης’’ ή μήπως θα καρπωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ τη μετάβαση στη νέα εποχή;
Το πολιτικό λεξιλόγιο αλλάζει ραγδαία και για τον πολύ κόσμο φαίνεται τουλάχιστον ακαταλαβίστικο. Πρέπει λοιπόν να συνεννοηθούμε πριν βγάλουμε συμπεράσματα.
Με τη σημερινή εκδήλωση τιμούμε την επέτειο της απόρριψης του ιταλικού τελεσιγράφου της 28ης Οκτωβρίου 1940. Θυμόμαστε και τιμούμε την απόκρουση της ιταλικής εισβολής και την απώθηση του εχθρικού στρατού βαθιά στο αλβανικό έδαφος. Τέλος, τιμούμε την ηρωική αντίσταση των ελλήνων στρατιωτών απέναντι στη γερμανική επίθεση στις 6 Απριλίου 1941. Το «Έπος του ’40», όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται, συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της τριπλής, γερμανικής, ιταλικής και βουλγαρικής κατοχής της χώρας, στα ελληνικά βουνά από τις ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις, αλλά και στο εξωτερικό, με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού στο μέτωπο της βόρειας Αφρικής κι αργότερα στη συμμαχική προέλαση στην Ιταλία. Πρόκειται για μία επέτειο που την καθιέρωσε η ίδια η Αντίσταση όταν στις 28 Οκτωβρίου 1941 ξέσπασαν αντικατοχικές εκδηλώσεις σε πολλά μέρη της χώρας. Το νόημα της επετείου συνοψίζεται στο διαχρονικό στοιχείο της αντίστασης και του αγώνα για ελευθερία που χαρακτηρίζει τον ελληνικό λαό. Ένας αγώνας που η σημασία του δεν επηρεάζει μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρο τον κόσμο, γιατί σε μας ανήκει η δόξα και η τιμή της πρώτης νίκης κατά του φασισμού στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό που τόσο έξοχα απέδωσε ο Σικελιανός ως το «πανανθρώπινο εμβατήριο της Ελλάδας».
Η πρόσφατη επίθεση των «αγορών» κατά της Ελλάδας απευθυνόταν κατ’ αρχήν στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Πιθανώς εντασσόταν επίσης σε αρχή εφαρμογής σχεδίου μαζικής επιρροής των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Η Ελλάδα παραμένει το κατεξοχήν πειραματόζωο, «πρωτοπορία» στην επιχειρούμενη «αναίμακτη», με οικονομικές μεθόδους, κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας, του δημοκρατικά οργανωμένου «έθνους-κράτους» (μοναδικού πλαισίου εντός του οποίου ασκείται σήμερα κάποια κορφή δημοκρατίας, έχει δηλαδή ο λαός μια πολύ περιορισμένη δυνατότητα να επηρεάζει τις τύχες του). (1)
Καταλαβαίνω ότι σ’ έναν καλοπροαίρετο άνθρωπο είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει ότι όλοι, μα όλοι τον δουλεύουν ψιλό γαζί. Του φαίνεται απίθανο συμπολίτευση, αντιπολίτευση, ΜΜΕ, Στουρνάρας και κάθε λογής απατεώνας δημοσιογράφος του λένε ένα τόσο μεγάλο ψέμα, ότι οι εγχώριες τράπεζες πέρασαν τα τεστ αντοχής.
