ΑΝΑΠΗΡΗ ΔΑΣΚΑΛΑ

Του Κώστα Υψηλάντη

 Σήμερα, η Άννα είναι 22 χρονών κοπέλλα και συμπληρώνει δύο χρόνια από την ημέρα, που θα μπορούσε, να είχε χάσει την ζωή της στο σοβαρό τροχαίο ατύχημα που της είχε συμβεί.

Στον πρώτο μήνα μετά το τροχαίο ατύχημα, έζησε τον απόλυτο εφιάλτη των χειρουργείων του νοσοκομείου. Παραπληγική, με κομμένα νεύρα, κατάγματα και  αγγειακά προβλήματα. Η μία εγχείρηση, μετά την άλλη. Επτά φιάλες αίμα χρειάστηκε στην πρώτη εγχείρηση και δύο στην τελευταία, πέντε χειρουργεία συνολικά… Στο νοσοκομείο ήταν κλεισμένη πίσω από ένα παραβάν, σε απόλυτη ακινησία για ένα μήνα. Μετά στο σπίτι για ανάρρωση και αποκατάσταση, περισσότερο από 6 μήνες.

Συνέχεια →

Πανεπιστήμια Κρότου Λάμψης

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Πρύτανης των τανκς, πρύτανης των ΜΑΤ, πρύτανης των μνημονίων, πρύτανης του ξεπουλήματος (βλ. ΤΑΙΠΕΔ), πρύτανης του μαύρου (στην ΕΡΤ), πρύτανης της ιδιωτικής αστυνομίας, πρύτανης της διαθεσιμότητας, πρύτανης του αίματος. Λίγοι απ’ αυτούς τους τίτλους δεν περιέχονται στο άτυπο βιογραφικό του κ. Φορτσάκη, πρύτανη του ΕΚΠΑ, που κατάφερε να αναστήσει το φοιτητικό κίνημα αν όχι από τις στάχτες του, τουλάχιστον από το μούδιασμα των τελευταίων χρόνων.

Συνέχεια →

Ελευθερία Λόγου και Διαδίκτυο*

Του Τάκη Φωτόπουλου**

Το θέμα της σχέσης της ελευθερίας του λόγου με το διαδίκτυο επανήλθε στην επικαιρότητα με δύο πολύ πρόσφατα γεγονότα.

Το πρώτο ήταν οι μικρό-εκδηλώσεις ανά τον κόσμο, εκτός από κάποιες σημαντικότερες διαδηλώσεις στις Αγγλοσαξονικές χώρες, των γνωστών ως «Ανωνύμων» με τη μάσκα του Guy Fawkes. Το νέο στοιχείο βέβαια σε αυτούς δεν είναι τα σαφώς ρεφορμιστικά αιτήματά τους (παρά την επαναστατική ρητορική και συνθήματα) που δεν έχουν καμιά σχέση με επαναστατικό πρόταγμα και στρατηγική, αλλά είναι απλώς αιτήματα για βελτιώσεις του συστήματος, δηλαδή για λιγότερη διαφθορά στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, περισσότερη διαφάνεια κλπ  ― θέσεις που βρίσκει κάποιος και στις εκθέσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας  και του ΔΝΤ! Το νέο στοιχείο επομένως με τους Ανωνύμους είναι το μέσο που χρησιμοποιούν για να περάσουν το μήνυμά τους, δηλαδή το διαδίκτυο. Παρόλα αυτά, στο Λονδίνο, όπου έγινε προ ημερών ίσως η μεγαλύτερη διαδήλωσή τους παγκοσμίως, τα μέλη τους καυχιόντουσαν ότι «το διαδίκτυο έχει την δύναμη να ρίχνει καθεστώτα….Ανήκει στον καθένα….όλοι μας έχουμε φωνή τώρα, και τα 7 δισεκατομμύρια…. Είμαστε όλοι ίσοι».[1] Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ακόμη και «αναρχικοί» οι οποίοι δηλώνουν ότι «Το Διαδίκτυο είναι μια μορφή εικονικής άμεσης δημοκρατίας που δίνει τη δυνατότητα στις κυριαρχούμενες ομάδες να αντιδράσουν απέναντι στις κυρίαρχες.»[2] Και αυτό, όταν έγκυρες μελέτες αναρχικών έχουν ξεκάθαρα δείξει στο παρελθόν τον πολύ επικίνδυνο ρόλο του διαδικτύου σχετικά με την πραγματική δημοκρατία. [3]

Συνέχεια →

Δράξασθε παιδείας

Του Πάνου Κουμπούρα*

Όταν ο δάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής προέτρεπε τους ομοεθνείς «Δράξασθε Παιδείας», σαφώς εννοούσε την Παιδεία ως λειτουργία φωτισμένης αγωγής της ψυχής και της συνείδησης, που μας καθιστά ελευθέρους και αδεσμεύτους. Δυστυχώς, η Παιδεία των Ελληνοπαίδων πάσχει. Πάσχει δεινώς και αλγεινώς. Πάσχει, όχι τόσον από έλλειψη φωτεινών δασκάλων, οι οποίοι ακόμη και ολίγοι τον αριθμόν έχουν τόση δυναμική παιδαγωγικής σποράς, ικανής να αποφέρει αφθόνους καρπούς προόδου των νέων μας. Πάσχει, μάλλον, από πλεόνασμα σκοτεινών φωτοσβεστών, παραγόντων αμαθείας και ημιμαθείας, πολιτικών, διοικητικών και γραφειοκρατών διαχειριστών των εκάστοτε εκπαιδευτικών συστημάτων, που σχεδιάζονται με προχειρότητα και με γνώμονα το κομματικό εξουσιαστικό συμφέρον και όχι το όραμα διάπλασης του ήθους και της προσωπικότητας νέων ανθρώπων, που θέλουν και δικαιούνται να κοιτούν κατάματα το μέλλον. Η γνήσια Παιδεία οφείλει να αξιοποιεί τον μαθητή – άνθρωπο ως σπίρτο δημιουργικής σκέψης και όχι ως δοχείο αποθηκευμένης εξεταστέας ύλης. «Δεν είμαι δοχείο να με γεμίσεις. Είμαι σπίρτο να μ’ ανάψεις!».

Συνέχεια →

Ο ΟΡΦΑΝΟΣ ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗΣ

Του Κώστα Υψηλάντη

Σαν σήμερα, ήταν, που ο μοναχογιός της οδού Κρίνων 16, ο Γιάννης,  έχασε την πατρική και μητρική φροντίδα. Από τότε, έχουν περάσει πέντε χρόνια και ο Γιάννης περνά την εφηβική του ζωή, μαζί με την γιαγιά του, το μόνο πρόσωπο της οικογένειας που έχει απομείνει κοντά του. Ο παππούς του, ο συνονόματος Γιάννης, τον άφησε για πάντα, μετά από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο, δυό χρόνια πριν τον θάνατο των γονιών του.

Συνέχεια →

Μια Κέρτεζη του Νοέμβρη

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Όμορφη η ομίχλη,

τα κεραμίδια κοκκινίζουν

και το χλωμοπράσινο των φύλλων

εισάγει στον Χειμώνα που έρχεται…

Συνέχεια →