Ενωτικές πολιτικές πρωτοβουλίες – για την δημιουργία ενός δημοκρατικού, πατριωτικού πόλου, προς την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση
Η διαδικασία της Ευρωπαϊκής «ενοποίησης», στην πραγματικότητα της «υπερπαγκοσμοιοποίησης», που λαμβάνει χώρα στην Ε.Ε., με σκληρό της πυρήνα την ζώνη του ευρώ, έχει αποδείξει μέχρι στιγμής, τα εξής:
Μια παρέα ξένων, κάπου στο Ρέθυμνο, αναζητούν μια διεύθυνση χαμένοι κάπου στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης. Σταματούν αιφνιδιαστικά μιαν ήσυχη γυναίκα και τη ρωτούν: «από δώ καλά πάμε;». «Μα πού θέλετε να πάτε;», τους ρωτά εκείνη με τη σειρά της. Οι επισκέπτες κοιτιούνται μεταξύ τους απορημένοι, ώσπου κάποιος αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να της εξηγήσει ό,τι δεν ξέρουν που θέλουν να πάνε. Και η γυναίκα ολοκληρώνει την απάντηση της με το διπλό (υπαινικτικό) μήνυμα: «…Ε δεν πάτε καλά!».
Ίσως το παραπάνω παιχνιδιάρικο μότο που χρησιμοποιούμε για εισαγωγή σε τούτο το άρθρο, να μοιάζει κάπως παράταιρο ή και άσχετο με το κατ’ εξοχήν Λογικό θέμα που επιχειρούμε να πραγματευτούμε. Αλλά είναι όντως έτσι;
Παρακαλούμε την προσοχή σας. Κυρίες και κύριοι οι ώρες είναι κρίσιμες, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Εξηγούμαστε:
Η Ελλάδα απειλείται από «κίνδυνο αλλαγής καθεστώτος». Το άλλο καθεστώς (αυτό που θα έρθει) θα επιφέρει «κατάργηση της ιδιοκτησίας». Θα κάνει πλάτες σε «αναρχικούς εμπρηστές». Θα επιβάλλει «τάγματα εργασίας και πλύση εγκεφάλου». Θα φέρει «δήμευση των επιχειρήσεων χωρίς να καταβάλει ούτε δραχμή». Αφήστε, δε, που θα προκαλέσει «ακρίβεια και έλλειψη αγαθών»…
Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη
οι στρατιώτες στα εργοστάσια
φυτρώνουν όπως τα δέντρα
στις ακροποταμιές
η πείνα κι η αδικία τους ποτίζει
Είναι βέβαιο ότι οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, στα πλαίσια πάντοτε του περιορισμένου ρόλου που μπορούν να παίξουν από μόνες τους οι εκλογές.
Είναι επίσης βέβαιο ότι η μεγάλη πλειονότητα του κόσμου της Αριστεράς και ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων έχει εναποθέσει τις ελπίδες της για μια διέξοδο από την κρίση που μαστίζει το λαό μας, στην εκλογική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ η οποία, ας μην το ξεχνάμε χάρη σε ένα άκρως καλπονοθευτικό σύστημα, μπορεί να τον οδηγήσει στην κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας.
Τον τελευταίο καιρό είμαστε μάρτυρες τρομοκρατικών ενεργειών στη Γαλλία, φοβούμαι οσονούπω και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Βεβαίως και nous sommes tous Charlie, αλλά το ζήτημα δεν είναι να συμπαραστεκόμαστε, άλλοι σίγουροι στους καναπέδες τους, άλλοι με φόβο, καταφεύγοντας γι’ αυτό στη Le Pen και στον Βορίδη με τα τσεκούρια. Το ζήτημα είναι να αντιληφθούμε τους λόγους αυτών των τρομοκρατικών ενεργειών, λόγοι που, κατά κανόνα, δεν είναι αυτοί που αμέσως φαίνονται πως είναι.
Το 80% του ελληνικού δημόσιου χρέους βρίσκεται πλέον στα χέρια κρατών της Ευρωζώνης, ευρωπαϊκών οργανισμών και του ΔΝΤ, άρα διαγράφεται εύκολα!
Ωμά τίθεται το ερώτημα: Μπορεί, ναι ή όχι, να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος μέσω του περιλάλητου πλέον «κουρέματός» του; Η απάντηση έχει ζωτική σημασία για τους Ελληνες. Από οικονομική σκοπιά, είναι σαφέστατη: Βεβαίως και μπορεί να κουρευτεί το ελληνικό δημόσιο χρέος! Αρκεί να υπάρχει η ανάλογη πολιτική βούληση των Γερμανών! Γιατί ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο; Απλούστατα, επειδή το… 80% (!) του ελληνικού χρέους βρίσκεται πλέον στα χέρια είτε κρατών της Ευρωζώνης είτε διεθνών οργανισμών της Ευρώπης, συν το ΔΝΤ! Θα γίνουμε εντελώς συγκεκριμένοι.
Η ευτυχής πτώση της κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ, παρά τις συντονισμένες προσπάθειες κεφαλαίου και ευρωζώνης για το αντίθετο και τη σχετική «μαύρη προπαγανδιστική τρομοκρατία», και η πορεία προς τις εκλογές ανοίγουν μια ιστορικής ευκαιρίας δυνατότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ και όλη την ελληνική και διεθνή Αριστερά. Είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά μετά την κατοχή, όπου δίνεται διεθνώς η δυνατότητα στην κομουνιστογενή Αριστερά να αναλάβει την κυβερνητική εξουσία στην Ελλάδα και την Ευρώπη –μόνη της ή έστω ως η κύρια δύναμη.
1991-2015 Ένας σημαντικός χρόνος μιας 25ετίας εξαιρετικά πυκνός της νεότερης πολιτικής ιστορίας της χώρας.
Δύο περίοδες που σφραγίζονται με πυκνές πινελιές αίματος και φυσικά με αναλογίες και συνάφειες που τις αναδείχνουν σε σημαντικά σταυροδρόμια της νεοελληνικής κοινωνίας. Τα άλυτα ζητήματα της εθνικής ολοκλήρωσης επανέρχονται ξανά και ξανά στο προσκήνιο και στο επίκεντρο της ταξικής πάλης καθορίζοντας και το επίπεδο της, στο οικονομικό, το κοινωνικό, το πολιτικό, το ιδεολογικό και πολιτισμικό πεδίο.
Δύο εκθέσεις για τις συνέπειες της κρίσης που δόθηκαν στη δημοσιότητα με διαφορά τριών ημερών, με την πρώτη να αναφέρεται στην Ισλανδία και την δεύτερη στην Ελλάδα, δείχνουν ότι το τεράστιο κοινωνικό κόστος που καταβλήθηκε στη χώρα μας από το 2010 και μετά δεν ήταν μονόδρομος! Η διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα, με το κόστος της προσαρμογής να μετακυλίεται στους κοινωνικά αδύνατους συνειδητά και προσχεδιασμένα κι από τις τρεις κυβερνήσεις που πήραν την εξουσία από το 2010 και μετά, αποτελούσε μία από τις πολλές δυνατές πολιτικές επιλογές και προφανώς την …χειρότερη.
