Τέσσερις συν μία θέσεις για την Δικαιοσύνη

Του Δημήτρη Μπελαντή*

Το δικαίωμα στην δικαστική προστασία έχει δοκιμασθεί βαρύτατα στην Ελλάδα των μνημονίων κατά την τελευταία τετραετία. Παρά τις συνεχείς και επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων ότι θα προχωρήσουν σε μια ταχύτερη και ποιοτικότερη Δικαιοσύνη, τα πράγματα έχουν κυριολεκτικά βαλτώσει, με αποτέλεσμα ένα πολύ σημαντικό τμήμα των συμπολιτών μας είτε να μην μπορεί καν να προσφύγει στα δικαστήρια  (κατά τρόπο που παραβιάζει το δικαίωμά του στην δικαστική προστασία κατά το άρθρο 20 παρ. 1 Συντάγματος και το άρθρο 6 παρ.1 της Ε.Σ.Δ.Α. ) είτε να καταφρονείται  πρακτικά μέσα από την δικαστική διαδικασία. Ορισμένα μέτρα βελτίωσης της κατάστασης μπορούν να ληφθούν άμεσα από μια επικείμενη κυβέρνηση της Αριστεράς.

Συνέχεια →

«Άθεοι» και αντίθεοι…

Του παπα Ηλία Υφαντή

Άκουσα πριν λίγες μέρες, με αφορμή τη γιορτή των Θεοφανείων, τους μνημονιακούς πολιτικούς να χαρακτηρίζουν τους αριστερούς συλλήβδην άθεους. Και, έσπευσα στο γνωστό μου ερημίτη, όπου εξέθεσα την περίπτωση και ζήτησα τη συμβουλή του:

Συνέχεια →

Χειρότερος εφιάλτης για το ΚΚΕ είναι μια κυβέρνηση… ΣΥΡΙΖΑ!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Εντυπωσιακή σε ορισμένες πτυχές της ήταν η ομιλία του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα την Τετάρτη στη Λάρισα. Αναφερόμενος στο ενδεχόμενο να παράσχει το κόμμα του ψήφο ανοχής σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το απέκλεισε κατηγορηματικά τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Θα ήταν αδιανόητο το ΚΚΕ να δείξει την παραμικρή ανοχή, γιατί τότε θα έκανε ένα μεγάλο, ιστορικό λάθος που θα ισοδυναμούσε με προδοσία του λαού!». «Προδοσία του λαού» λοιπόν εκ μέρους του ΚΚΕ θα σήμαινε η ψήφος ανοχής σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει ανοιχτά ο γ.γ. του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σαφέστατη η θέση του. Προκαλεί όμως ορισμένες απορίες στον κόσμο της Αριστεράς.

Συνέχεια →

Ο ρυπαρότερος βούρκος*

Του Γιάννη Στρούμπα

Η αδυναμία της ελληνικής Βουλής να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην τρίτη ψηφοφορία τής 29/12/2014, για την οποία απαιτούνταν 180 κι όχι 200 ψήφοι, οδηγεί πλέον την Ελλάδα σε εκλογές. Πρόκειται για μια ψηφοφορία που συνοδεύτηκε από έντονο παρασκήνιο και καταγγελίες για χρηματισμό βουλευτών, προκειμένου να προκύψουν οι θετικές ψήφοι οι οποίες θα συντηρούσαν στην εξουσία τη συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ.  Το χρονικό των καταγγελιών όχι μόνο πείθει περί των υπόγειων μεθοδεύσεων που δρομολογήθηκαν από τη συγκυβέρνηση, μα επικυρώνει τη συνολική σκοτεινή της πορεία διακυβέρνησης της χώρας με αδιαφάνεια, εκμαυλισμό συνειδήσεων, χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, συκοφάντηση των πολιτικών της αντιπάλων, ανίερες συναλλαγές, επιστράτευση σύσσωμου του κατεστημένου μιντιακού κόσμου προς παραπλάνηση των πολιτών.

Συνέχεια →

Πώς η Υπερεθνική Ελίτ δημιούργησε την Ισλαμική τρομοκρατία

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Περίληψη: Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να δείξει την άκρα υποκρισία της Υπερεθνικής Ελίτ, όταν θρηνολογεί για την ισλαμική τρομοκρατία και τα αποτελέσματά της. Ωστόσο, μπορεί εύκολα να δειχθεί ιστορικά ότι ήταν η ίδια ελίτ και τα πελατειακά καθεστώτα της που δημιούργησαν ουσιαστικά την ισλαμική τρομοκρατία,  εξολοθρεύοντας  τα κοσμικά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στον Αραβικό κόσμο και καταστρέφοντας, στη διαδικασία, εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, καθώς και τις υποδομές εύρυθμα λειτουργικών κοινωνικών κρατών.

Συνέχεια →

Το δημοκρατικό γεγονός θα είναι μετά ή δεν θα είναι

Επίθεση κατά του Charlie Hebdo

Του Νίκου Ηλίοπουλου*

Τι είναι ένα γεγονός

Γεγονός είναι το απροσδόκητο, το απρόβλεπτο, ό,τι δεν μπορεί να εξηγηθεί πλήρως. Μπορούμε τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε, όπως έλεγε η Χάννα Άρεντ, ή να το διαυγάσουμε (αποσαφηνίσουμε), όπως θα έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Γεγονός είναι κατά κύριο λόγο αυτό που δημιουργεί μια νέα κατάσταση.

Η επίθεση κατά του Charlie Hebdo, όσο σοβαρή και αποκρουστική κι αν είναι, δεν αποτελεί από μόνη της ένα γεγονός. Με την ακριβή και συγκεκριμένη μορφή που πήρε, ήταν σίγουρα απρόσμενη, ή και ανυποψίαστη, αδιανόητη πριν, αλλά ως φονική πράξη βίας, ήταν αναμενόμενη και είχε προβλεφθεί. Θυμίζω ότι το λεγόμενο σχέδιο Vigipirate είναι από καιρό σε ισχύ στη Γαλλία· και ως πραγματικό, απτό, συμβάν, θυμίζω ότι τις τελευταίες ημέρες και εβδομάδες, η κυκλοφορία διακόπηκε πολλές φορές στο μετρό του Παρισιού «λόγω ενός ύποπτου δέματος». Για να είμαι ειλικρινής, φοβόμουνα την τοποθέτηση βόμβας σε ένα βαγόνι του μετρό, επίθεση αδιακρίτως εναντίον δικαίων και αδίκων, ενάντια σε όλους μας.1

Συνέχεια →

Ποιος έκανε το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο κ. Σαμαρά;

Του Παναγιώτη Μαυροειδή*

Φαίνεται θέατρο του παραλόγου, αλλά δεν πρόκειται για αυτό. Προξενούν εντύπωση σε πολλούς, δύο πολιτικά παράδοξα.

Συνέχεια →

Η υπαρξιακή δυνατότητα ενός λαού

Του Τριαντάφυλλου Σερμέτη*

Η υπαρξιακή κρίση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός τα τελευταία 20 χρόνια, διαβαθμισμένη  κλιμακωτά και διαρκώς  επιτεινόμενη και ανεξέλεγκτη από το 2009,  αποκορυφώνεται στο σήμερα. Εκφράστηκε πολιτικά και ειδικότερα κομματικά όλα αυτά τα χρόνια στις  εκλογικές αναμετρήσεις, που βεβαίωνουν τον αρνητικό μηδενισμό, την άρνηση δηλαδή σταθερών που οδηγούν στο σχετικισμό του τίποτα.

Συνέχεια →

Αντώνης Σαμαράς: από την αντιμνημονιακή ρητορεία στην υποταγή

Του Γιώργου Καραμπελιά

Αν σήμερα όλοι συζητάμε για μια εικαζόμενη κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία επενδύουν και τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας και προπαντός οι ξένοι προστάτες, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή έχει ήδη πραγματοποιηθεί με πανηγυρικό τρόπο από τον κάποτε αντιμνημονιακό Αντώνη Σαμαρά και τη Ν.Δ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, για ενάμισι τουλάχιστον χρόνο μετά την υπογραφή του μνημονίου, η Ν.Δ., υπό την ηγεσία του Σαμαρά, σε αντίθεση με την εξ αρχής μνημονιακή Ντόρα Μπακογιάννη, επένδυαν στο αντιμνημονιακό αίσθημα των Ελλήνων, και κάποιοι σύμβουλοι του Σαμαρά παρήλαυναν ακόμα και από τις διαδηλώσεις των Αγανακτισμένων. Και όμως, τρία χρόνια μετά, μέσα από αδιάκοπες και σταδιακές «προσαρμογές», η Ν.Δ. απέσπασε από το ΠΑΣΟΚ τον τίτλο του Ηρακλέως του μνημονίου, για να μεταβληθεί αυτή στον κεντρικό εκφραστή της λογικής της αδιαμαρτύρητης υποταγής στα κελεύσματα της Γερμανίας και των αγορών.

Συνέχεια →