Την αλήθεια κι ας πονάει

Της Βασιλικής Σιούτη

…ο λαός έχει δικαίωμα να γνωρίζει. Έχει δικαίωμα στην ενημέρωση, ειδικά όταν του ζητείται είτε να στηρίξει μία κυβέρνηση όπως τώρα, είτε να κάνει θυσίες όπως πριν.

Η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας, έλεγε ο Λένιν. Οι ώρες είναι εξαιρετικά κρίσιμες  και η κυβέρνηση έχει μπροστά της μια πολύ δύσκολη μάχη που μόλις ξεκίνησε. Οι δυσκολίες προβλέπεται  να διαρκέσουν πολύ και να ενταθούν, εάν η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να υποχωρήσει.  Άρα η συμμετοχή και η υποστήριξη του λαού είναι απαραίτητη. Ο λαός όμως έχει δικαίωμα να γνωρίζει. Έχει δικαίωμα στην ενημέρωση, ειδικά όταν του ζητείται είτε να στηρίξει μία κυβέρνηση όπως τώρα, είτε να κάνει θυσίες όπως πριν.

Συνέχεια →

Τα «παίγνια» και η ανεπάρκεια των σπιθαμιαίων

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Το μέχρι τουλάχιστον τώρα μέγεθος των πολιτικών μας –τα τελευταία πολλά χρόνια– υπήρξε σπιθαμιαίο. Πρόκειται περί ευγενικού χαρακτηρισμού, αποφεύγοντας να μιλήσουμε για εξαγορασμένους και υποτελείς –παρά το ότι υφίστανται γι’ αυτό ντοκουμέντα. Αυτό αποδεικνύεται από τα τελευταία γεγονότα –και ασχέτως της κατάληξής τους: μέσα σε δύο εβδομάδες είδαμε πράγματα που πριν μας φάνταζαν αδιανόητα.

Συνέχεια →

Μέλλουσα Κρίση: Ουτοπία ή Αίτημα Δικαιοσύνης;

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ο Χριστός υπήρξε το κατ’ εξοχήν αμφιλεγόμενο ιστορικό πρόσωπο. Κανένα άλλο δεν επικρίθηκε, λοιδωρήθηκε, βλασφημήθηκε και μισήθηκε τόσο αλλά και κανένα άλλο δεν αγαπήθηκε τόσο από ανθρώπους όλων των εποχών, οι οποίοι θυσίασαν τα πάντα, ακόμη και τη ζωή τους γι’ αυτόν! Συνήθως το βιολογικό τέλος ενός προσώπου θέτει τέρμα στις όποιες εμπαθείς σε βάρος του κρίσεις. Απομένουν κάποιες άλλες συναισθηματικά άχρωμες, που χαρακτηρίζουν συνήθως τους ιστορικούς ερευνητές. Βέβαια στην περίπτωση του Χριστού υπάρχει ουσιώδης διαφορά: Οι μαθητές του, τα μέλη της Εκκλησίας του, διαχρονικά διακηρύσσουν ως κεφαλαιώδες δόγμα την ανάστασή του. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο και η πολεμική κατά του Χριστού μαίνεται ως τις ημέρες μας.

Συνέχεια →

Μινσκ 2: Νίκη για την Υπερεθνική Ελίτ στην Ουκρανία; *

Του Τάκη Φωτόπουλου**

Σε μια αλληγορική ταινία μικρού μήκους της δεκαετίας του 1960 που  απεικονίζει θαυμάσια τη σχέση υποταγής, ένας ξυπόλυτος και καταϊδρωμένος υπηρέτης παίζει φλάουτο και χτυπά ένα ταμπούρλογια να διασκεδάσει τον χοντρό κύριό του, (ενώ συγχρόνως του κάνει και αέρα!),  ο οποίος κάθεται σε μια κουνιστή καρέκλα μπροστά από την έπαυλή του στην εξοχή, με θέα μια μεγάλη πόλη. Στόχος του υπηρέτη, όπως ο στόχος και κάθε δούλου, είναι η ελευθερία, που εκφράζεται σε αυτή την περίπτωση μέσα από το όνειρό του για φυγή στη μεγάλη πόλη, ώστε να σταματήσει να υπηρετεί τον αφέντη του.

Συνέχεια →

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Του Δημήτρη Πολυχρονιάδη*

Από την αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς (2014 – 2015) το Δημόσιο Σχολείο έζησε και ζει ακόμα στον αστερισμό των  εφαρμοζόμενων  μνημονιακών πολιτικών διάλυσής του που εφαρμόστηκαν από τις κυβερνήσεις (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) τα τελευταία χρόνια.

Συνέχεια →

Από τη Φυσική στη Μετα-φυσική

Του  Αργύρη Νικολαΐδη*

Σας ευχαριστώ θερμά για την ευγενική πρόσκληση να συμμετάσχω στο συνέδριο με θέμα  “Θεολογία και Σύγχρονη Φυσική”. Ο διάλογος ανάμεσα στην Επιστήμη και την Θεολογία συμπιέζεται ανάμεσα σε δύο οριακές αντιλήψεις

Σύμφωνα με την πρώτη οριακή αντίληψη, οι μεν επιστήμονες διεκδικούν την καθαρότητα της επιστήμης, αποκλείοντας κάθε αναφορά στην μεταφυσική, ενώ οι θεολόγοι είναι στραμμένοι προς το “επέκεινα”, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον  “κόσμο τούτο”, το “ενθάδε”. Κάτω απ’αυτούς τους όρους, ο διάλογος ανάμεσα στην  Επιστήμη και την Θεολογία δεν έχει νόημα.

Συνέχεια →

Κυβέρνηση Ριζοσπαστικής Αριστεράς και Υπ. Παιδείας: Προληπτικές «δάνειες» σκέψεις συντρόφων για την άλλη πολιτική

Του Γιώργου Μαυρογιώργου*

Μετά τις πρόσφατες προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και τις πρώτες εμπνευσμένες ομιλίες και δηλώσεις του Υπουργού και των Αναπληρωτών Υπουργών Παιδείας, υπάρχουν όλες οι ενδείξεις  ότι έχουμε, επιτέλους μια κυβέρνηση που μας προσκαλεί να στρατευθούμε όλοι και όλες μαζί με το όραμα της Αριστεράς για ουσιαστικό βάθεμα της δημοκρατικής παιδείας  σε μια πιο δημοκρατική  κοινωνία. Επιτέλους, μετά τους νεοφιλελεύθερους αυταρχικούς τεχνοκράτες Υπουργούς παιδείας που είχαμε τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση, έχουμε Υπουργούς Παιδείας με Παιδεία! Δεν είναι μικρή υπόθεση να έχουμε στη χώρα μας  αριστερή κυβέρνηση που βάζει σε κίνηση ευρύτερες κοινωνικές διεργασίες και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Είναι ιστορικής σημασίας γεγονός να ακούμε από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων τον Υπουργό Παιδείας να απευθύνεται στους βουλευτές του Κοινοβουλίου ως μαρξιστής! Είναι μια δήλωση ιδιαίτερης βαρύτητας που σηματοδοτεί και τις αφετηριακές θεωρητικές και ιδεολογικές παραδοχές πάνω στις οποίες θα οικοδομηθεί το πρόγραμμα μιας αριστερής εκπαιδευτικής πολιτικής. Ήδη, κάποιες δηλώσεις ή ορισμένες επιλογές που έχουν γίνει, στον πολύ συμπυκνωμένο χρόνο που έχει τρέξει, μετά τις εκλογές, έχουν αποτελέσει θέμα  στη δημόσια εποικοδομητική συζήτηση που γίνεται.

Συνέχεια →

Πίσω από τις λέξεις…

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Στις Βρυξέλλες από χτες και τουλάχιστον μέχρι τη Δευτέρα θα δίνεται η μάχη των λέξεων και των διατυπώσεων που θα χρησιμοποιηθούν στα συμπεράσματα της Συνόδου ώστε να συνεχιστεί η σχέση της Ελλάδας με τους εταίρους της στην ΕΕ και στο ΔΝΤ. Αλλά πέρα από τις λέξεις υπάρχει η ουσία. Ας δούμε την ουσία:

Συνέχεια →

Σκοτωμός στο εσωτερικό της κυβέρνησης…

Του Δημήτρη Καζάκη

Κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων συνέβη κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Ο υπουργός οικονομικών Γ. Βαρουφάκης χρειάστηκε να ξαναπάρει τον λόγο προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για την αρχική του τοποθέτηση.

Στην αρχική του παρέμβαση μετέτρεψε το προεκλογικό όχι στο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, σε όχι στο 30% του μνημονίου. Ενώ το 70% του μνημονίου, σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, πρέπει να υιοθετηθεί. Την επόμενη ημέρα ανέλαβε να αμβλύνει τις άσχημες εντυπώσεις.

Συνέχεια →

Προγραμματικές συνεργασίες με το «καθαρόαιμο άλογο» του νεοφιλελευθερισμού (ΟΟΣΑ/PISA/ΑΔΙΠ);

Του Γιώργου Μαυρογιώργου*

Μέρες που είναι με εκβιάζουν να βγάλω στον αέρα σκέψεις από το βιβλίο μου («Οίκοι Αξιολόγησης στην Εκπαίδευση: Το Αόρατο χέρι της Αγοράς», Εκδόσεις Οσελότος) που πρόκειται να κυκλοφορήσει στο τέλος του μήνα…

Στην Ελλάδα, έχουμε την   ιστορική πολιτική ανατροπή με τις δυνάμεις του Συνασπισμού της  Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Η νίκη θα είναι ιστορική, εάν δεν επιτρέψουμε, η υπόθεση να εξελιχθεί ως ένα σενάριο «αριστερής παρένθεσης». Ο πειραματισμός της υποταγής που σχεδιάστηκε από τις δυνάμεις του κεφαλαίου μετασχηματίστηκε σε ανατρεπτικό πείραμα, με την εκλογική νίκη των εργαζομένων. Είναι το πρώτο «επεισόδιο» σε μια πάλη διαρκείας. Οι μάχες που έχουμε μπροστά μας είναι πολλές και κρίσιμες. Ο πειραματισμός βρίσκεται, πλέον, στα χέρια των δυνάμεων της εργασίας και της ανεργίας.

Συνέχεια →