Τα πρωταρχικά ερωτήματα, ο μεγάλος στόχος και η αξία της συλλογικότητας

Δύο άκρως επίκαιρες ταυτότητες της πολιτικής

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

Έχει συμπληρωθεί σχεδόν ένας μήνας από τις εκλογές της 25ης Γενάρη, που άλλαξαν το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Πολλοί από μας, ως απλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετείχαμε ενεργά στην προεκλογική εκστρατεία και συζητήσαμε πολύ με πολλούς πολίτες όλων «των αποχρώσεων». Συχνά αυτό που έμπαινε στην κουβέντα, πέρα από τα επίμαχα ερωτήματα για το χρέος, το τέλος της λιτότητας, αλλά και τη δυνατότητα ενός «έντιμου συμβιβασμού» με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις χωρίς διακύβευση των ουσιαστικών δικαιωμάτων του λαού και της χώρας, ήταν η ίδια η ποιότητα του πολιτικού λόγου και η ενεργοποίηση όλων των πολιτών στην πολιτική μέσα από τις διαδικασίες και τους θεσμούς της Δημοκρατίας.

Συνέχεια →

Το άλλο πυρίμαχο Εγώ μου

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Στο μέσα μου πηγάδι

βασιλεύει η σκοτεινιά

Καθώς πέφτουν από ψηλά

τα χαλίκια του παράλογου.

Συνέχεια →

ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Στη δολοφονία του Ρώσου πολιτικού Μπόρις Νεμτσόφ κοντά στο Κλεμλίνο δόθηκε μεγάλη προβολή από τα ελεγχόμενα δυτικά ΜΜΕ, όμως το όλο ζήτημα έχει πλήρως σκοτισθεί, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος: Η αγανάκτηση των «δημοκρατικών» φρονημάτων πολιτών του δυτικού κόσμου κατά του «δικτάτορα» Πούτιν και κατ’ επέκταση κατά της Ρωσίας, χώρας που δεν σέβεται τις δυτικές «αξίες»!

Συνέχεια →

Η χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ και της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς» *

Του Τάκη Φωτόπουλου**

Περίληψη: Το άρθρο αυτό σκοπεύει να δείξει ότι η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ στο να αποδεχτεί ουσιαστικά τη παράταση του υπάρχοντος Μνημονίου, και τον Ιούλη ίσως και ένα νέο Μνημόνιο, δεν είναι τυχαία. Ούτε είναι απλά το αποτέλεσμα προδοσίας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Οποιαδήποτε κυβέρνηση στην εξουσία, όσο και “αριστερή” να ήταν, θα εφάρμοζε τις ίδιες περίπου πολιτικές, όσο η Ελλάδα παραμένει μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ως εκ τούτου, το φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί απλώς τη χρεοκοπία της «παγκοσμιοποιητικής» Αριστεράς, στην οποία ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο όμως που είναι ασυγχώρητο είναι ότι, αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσει στον Λαό το γιατί μέσα στην ΕΕ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο, προσπάθησε να τον εξαπατήσει με κάθε τρόπο ότι δήθεν κέρδισε τη μάχη της αξιοπρέπειας και της εθνικής κυριαρχίας κλπ. Με αυτή την έννοια, όσο δεν προχωρούν σε ριζικές αλλαγές έξω από την ΕΕ, είναι και αυτοί δωσίλογοι απέναντι στον Λαό για την αναπόφευκτη συνέχιση της καταστροφής, όπως βέβαια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις που πρωταγωνίστησαν στη φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων.

Συνέχεια →

ΑΛΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΠΡΟΣ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΘΡΗΝΟΥΣ

Του Παναγιώτη Θέμελη*

Ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή, ξεκινώντας από τα δύο πιο σημαντικά προβλήματα που δημιούργησε η καπιταλιστική κρίση στους εργαζόμενους.

1. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) το ποσοστό ανεργίας το Οκτώβριο του 2014 ανήλθε σε 25,8% και  άνεργοι ανήλθαν σε 1.245.340 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 3.288.819 άτομα.

Συνέχεια →

Εκδήλωση- συζήτηση του «ΚΑΙΡΟΥ» – Παράρτημα Πάτρας

Πρότυπα-Πειραματικά: Ανυπόστατη προτεραιότητα και Σολομώντεια λύση

Του Γιώργου Μαυρογιώργου

Ο μεγάλος ντόρος

Ο χαλασμός που προκάλεσε ο Υπουργός της Παιδείας στη Βουλή και εκτός αυτής, με την άκαιρη, κατά πώς φαίνεται, προτεραιότητα που έδωσε στο θέμα των πρότυπων πειραματικών σχολείων, μάλλον δε χρειαζόταν. Είναι αλήθεια ότι είχε επείγοντα χαρακτήρα  η επιβολή, με τον μπαλτά, της κλήρωσης αντί των εισιτηρίων εξετάσεων. Όλα τα άλλα δεν είχαν προτεραιότητα. Είναι απίστευτες οι υστερικές και αποπροσανατολιστικές αντιδράσεις που προκλήθηκαν.

Συνέχεια →

Απελπισία και απελευθέρωση. Πανανθρώπινες διαδρομές με τη Βίβλο*.

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου**

«Θα πάρω θέση, θα σταθώ στη σκοπιά μου και στην πολεμίστρα μου και θα προσμένω για να δω τι θα μου πει ο Θεός για να πω, και ποια θα πρέπει απάντηση να δώσω στο παράπονο που διατύπωσα» [1].

Προφήτης Αβακούμ: Εκπρόσωπος παραπονούμενων, μα παραπονούμενων απαιτητικών κι ετοιμοπόλεμων. Το ετοιμοπόλεμο μεταμορφώνει την αδρανή υπομονή σε προσδοκία έμπρακτη. Είσαι στην πολεμίστρα, σε θέση πράξης. Και προσδοκάς απάντηση ρηματική και έμπρακτη μαζί. Γιατί ζητάς να αλλάξει  ροή η ιστορία.

Συνέχεια →

Και τώρα τι; Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης

Του Ευτύχη Μπιτσάκη*

Αυτές τις ημέρες κορυφώνεται το δράμα που παίζεται σε βάρος της χώρας μας, «στιγμή» (με την εγελιανή έννοια του όρου) που θα απαντήσει στο ερώτημα: υποτέλεια ή εθνική ανεξαρτησίακαι προοδευτική πορεία με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό.

Συνέχεια →

Της θέωσης

Του Τάσου Κουράκη*

Αυτό πια δεν είναι λόγος
είναι βιωματική σύλληψη
σε σπηλιά της Πάτμου

Συνέχεια →