Οι 4 τροφές που μας γερνάνε

Της Ηλιάνας Ηλιοπούλου*

Τι πρέπει να κάνουμε για να σταματήσουμε τον χρόνο και τι περιλαμβάνει το «εισιτήριό» μας για τη μακροζωία;

Η γήρανση είναι μια φυσιολογική διαδικασία η οποία συνδέεται με μια σειρά παραγόντων που αφορούν τον τρόπο ζωής μας. Αυτοί επηρεάζουν την ταχύτητα, αλλά και τη βαρύτητα των παθήσεων που εμφανίζονται κατά την πάροδο των ετών. Υπάρχει μια σειρά μηχανισμών της γήρανσης, όπως η γονιδιακή μετάλλαξη, η μειωμένη κυτταρική λειτουργία και η οξειδωτική δράση των ελευθέρων ριζών.

Συνέχεια →

Ποιά διαπραγμάτευση;

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Η επιτυχία μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, κόντρα στις προσταγές των ευρωπαϊκών ελίτ, θα σηματοδοτεί αναγκαστικά το τέλος τους.

Σε ένα άρθρο μας με τίτλο «Στο μυαλό του Γιάνη Βαρουφάκη », με την έναρξη ουσιαστικά της διαδικασίας διαπραγμάτευσης, έγινε προσπάθεια να αποκωδικοποιηθεί η Λογική αυτής της διαδικασίας που φάνταζε «νέα, ωραία και ευτυχής» (όσον αφορά την κατάληξη της), έναντι τουλάχιστον των απελθόντων διαπραγματευτών –ο Θεός να τους κάνει- εκπροσώπους εν πολλοίς της ντόπιας παρασιτικής ελίτ, που λυμαίνεται τον τόπο επί δεκαετίες, για να μην πούμε από ιδρύσεως του ελλαδικού κρατιδίου.

Συνέχεια →

Γιούργια στη Γιορτή

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

«Τι έχεις, Κωνσταντίνε μου, και λιβανιές μυρίζεις;» – απ’ το«Τραγούδι του Νεκρού Αδερφού», τραγουδήθηκε σε όλες τις βαλκανικές γλώσσες κι ακόμα στα αρμένικα, τα τουρκικά και σ’ άλλες λαλιές. Απ’ το ίδιο του το πένθος γεννήθηκε ο νέος ελληνισμός. Από το σοκ της πρώτης Άλωσης, το 1204, οι Ρωμιοί βγήκαν αλαφιασμένοι με την (αυτονόητη ρωμαϊκή) θεϊκή τάξη των πραγμάτων γύρω τους να καταρρέει. Έλληνες τους έλεγαν όλοι οι άλλοι, Έλληνες άρχισαν πάλι να ονομάζουν τον εαυτόν τους κι ορισμένοι εξ αυτών, «Ελληνες εσμέν, καθώς η γλώσσα και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί» έλεγε ο Πλήθωνας, αλλά ο πολύς λαός δεν καταλάβαινε από «πρώιμο βυζαντινό ανθρωπισμό», όπως τον αποκαλούμε σήμερα, τη Ρωμανία αγάπαγε και η Ρωμανία χανόταν.

Συνέχεια →

«Διάσωση»-βιασμός, II*

Του Γιάννη Στρούμπα

Γιάννης Σιάτρας, «Οι ζημιές μας κέρδη τους. Η λεηλασία της Ελλάδας. Τα αποτελέσματα μιας ανεύθυνης πολιτικής», εκδ. EuroCapital, Αθήνα 2013, σελ. 400. (Συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο)

Η πολιτική που ακολούθησε η Ε.Ε. με το Πρόγραμμα Αγορών Τίτλων της Ε.Κ.Τ. και τα ελληνικά ομόλογα που δεν «κουρεύτηκαν» φαίνεται πως αποσκοπεί στο να παραμένει η Ελλάδα έρμαιο της βούλησης των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών. Τα ελληνικά ομόλογα της Ε.Κ.Τ. εξαιρέθηκαν από το «κούρεμα», εξαίρεση που δημιούργησε μια τεράστια διάκριση μεταξύ των κοινών επενδυτών και της Ε.Κ.Τ. και, για πρώτη φορά στην ιστορία, την κατηγορία του «προνομιούχου επενδυτή», γεγονός αδιανόητο ως τότε για τη διεθνή επενδυτική κοινότητα. Ο Σιάτρας χαρακτηρίζει την ιδιαίτερη αντιμετώπιση της Ε.Κ.Τ. σκανδαλώδη.

Συνέχεια →

Μπορούμε να σχεδιάσουμε το σχολείο των ονείρων μας ή θα το κάνει ο Γκούρια (ΟΟΣΑ) για μας;

Tου Γιώργου Τασιόπουλου*

   Σχετικά με τις επιλογές Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης

Η είδηση: 452 υποψήφιοι εκπαιδευτικοί για τις 13 θέσεις Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης.  Στη πλειοψηφία τους πρώην στελέχη της εκπαίδευσης.

Προκύπτουν δύο ερωτήματα:

Συνέχεια →

Ο γηγενής άπατρις

Του  Χάρη Ναξάκη

Οικουμενικότητα ή ταυτότητα, κοσμοπολιτισμός ή κοινοτισμός, ρίζωμα στο χώρο ή διεθνισμός,  σύνδεση των πολλαπλών ταυτοτήτων σε μια ενιαία ταυτότητα ή ποικιλομορφία; Από την προϊστορία της ανθρωπότητας η απαγόρευση της αιμομιξίας  και η αρχή της εξωγαμίας ευνόησαν τις γενετικές αναμίξεις του homo sapiens και στα μετέπειτα ιστορικά χρόνια οι πόλεμοι, οι απαγωγές γυναικών από διαφορετικές φυλές, οι συνευρέσεις με δούλες, οι μοιχείες κλπ συνέβαλαν ακόμα περισσότερο στις γενετικές αναμίξεις και στη διαφοροποίηση των ατόμων.

Συνέχεια →

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Του Χρήστου Τσουκαλά

Δεν ήταν σχέδιο ούτε του Πάπα ούτε κάποιου αυτοκράτορα ούτε άλλης αρχής ή  εξουσίας η ίδρυση των πανεπιστημίων στη Δυτική Ευρώπη τον ύστερο Μεσαίωνα (12^ος–13^ος αιώνας). Αντίθετα τα πρώτα πανεπιστήμια προέκυψαν αυθόρμητα, ως πρωτοβουλία των «μελετητών» από τα societates, δηλ. τα ελευθέρια συμβόλαια μεταξύ διδασκάλων και σπουδαστών, που μετατράπηκαν σε universitates, δηλαδή σε συντεχνιακές ενώσεις σπουδαστών κατά ενότητες σπουδών. Ιδρύθηκαν, επίσης, ως Studium generale 1* κοσμοπολίτικα και πολυ-τεχνικά.  Τέτοιο ήταν το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία, το παλαιότερο του σύγχρονου κόσμου, που ιδρύθηκε το 1088 ως «scholarium  Bolognese Universitas», ενώ το πανεπιστήμιο του Παρισιού ήταν γνωστό ως «universitas magistrorum et scholarium», «συντεχνία ή κοινότητα των  δασκάλων  και των λογίων».

Συνέχεια →

Αναμνήσεις θερμοφόρες

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Τέσσερες μέρες ηλιόλουστες

στης Παμβώτιδας τις όχθες

γέμισαν μάτια της φωτιάς.

Δωδώνη η πωλούσα, η αναπαλαίουσα πλέον,

άνοιξε τον φόρτο και τον νόστο.

Συνέχεια →