Τα θρησκευτικά σύμβολα στο δημόσιο χώρο

Κριτήρια και προϋποθέσεις για τη δημόσια διαβούλευση

Του Παναγιώτη Νικολόπουλου*

Η  αίτηση ακυρώσεως που κατατέθηκε πρόσφατα από τρεις δικηγόρους της Θεσσαλονίκης στο Συμβούλιο της Επικρατείας,[1] με αίτημα να αφαιρεθούν οι εικόνες από τα δικαστήρια, σε συνδυασμό και με την πρόσφατη απόφαση Lautsi v. Italy του Νοεμβρίου του 2009 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που καταδίκασε την Ιταλία για την παρουσία του σταυρού ως θρησκευτικού συμβόλου στις σχολικές αίθουσες, επειδή κρίθηκε ότι θίγει το δικαίωμα των γονέων να ανατρέφουν και διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους αλλά και το αναφαίρετο δικαίωμα των παιδιών στην ελεύθερη επιλογή θρησκεύματος, επανέφερε στο προσκήνιο τον προβληματισμό για τη θέση των θρησκευτικών συμβόλων στο δημόσιο χώρο.

Συνέχεια →

Ας γυρίσουμε μέσα μας

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Μια έρευνα ενός Ινστιτούτου Λιανεμπορίου, απ’ αυτά που πουλάνε στους μικρομαγαζάτορες της «ελληνικής επαρχίας των Βρυξελλών» εύλογες αυταπάτες για την προώθηση των πωλήσεων των πάσης φύσεως «λαχανικών», ανακάλυψε, λέει, ότι «αυτό που παλιά ονομάζαμε shopping therapy, έχει σήμερα χάσει το δεύτερο συνθετικό της φράσης. Ο καταναλωτής φεύγει από τη λογική αυτή και μετακινείται προς τη λογική του shopping remorse, δηλ. στις τύψεις (ενοχές) και στο άγχος για το αν έχει κάνει τη βέλτιστη αγορά, που ισοδυναμεί με την εξοικονόμηση χρημάτων και τη μέγιστη ικανοποίηση».

Συνέχεια →

Είναι εφικτή και τι συνεπάγεται μια «Χρεοκοπία Εντός Ευρώ»;

Του Κώστα Παπουλή

Η χρεοκοπία μιας χώρας της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα θα πρέπει να την οδηγήσει κανονικά σε έξοδο από το ευρώ. Ο λόγος είναι απλός: οι τράπεζες στηρίζονται από την Ε.Κ.Τ. επειδή υπάρχει το αξιόχρεο του ελληνικού κράτους και στο βαθμό που αυτό δεν αθετεί τις υποχρεώσεις του και τις συμφωνίες-συνθήκες που έχει υπογράψει με την Ε.Ε..

Συνέχεια →

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Πατρός Αὐγουστίνου Μύρου (3^η ἔκδοση ἐπηυξημένη)

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ἀντίσταση εἶναι ὅρος, πού στή νεοελληνική γλώσσα τῶν τελευταίων δεκαετιῶν ἔχει λάβει πολεμικό περιεχόμενο. Πλεῖστοι ὅσοι στό ἄκουσμά του φέρνουν στο νοῦ τους τήν ἀντίσταση τοῦ λαοῦ μας, στό βουνό καί στήν πόλη, κατά τῶν δυνάμεων τῆς τριπλῆς κατοχῆς διαρκοῦντος τοῦ δευτέρου μεγάλου πολέμου τοῦ 20^οῡαἰώνα. Ἀντίσταση ὅμως εἶναι ὅρος, πού ἀπαντᾶται καί στήν Καινή Διαθήκη.

Συνέχεια →

Μας δίνουν και μαθήματα «ηθικής»!…

Του παπα Ηλία Υφαντή*

Οι επί προδοσία και κακουργία διαλάμψαντες μνημονιακοί φωστήρες έχουν το απύθμενο θράσος να γίνονται τιμητές των πολιτικών αντιπάλων τους και δίνουν σε όλους μας και μαθήματα ηθικής δεοντολογίας.

Συνέχεια →

Το κρυφό plan B μέχρι τον Ιούνιο 

 Του Σταύρου Λυγερού

Με την πλάτη στον τοίχο είναι πλέον η κυβέρνηση, αφού οι ελπίδες της για μία συμφωνία στη σύνοδο του Eurogroupτης 24^ης Απριλίου διαψεύδονται. Το Μαξίμου συνεχίζει να εκφράζει την αισιοδοξία του ότι τελικώς θα επιτευχθεί συμφωνία, αλλά η ρητορική του αυτή υπαγορεύεται κυρίως από τη σκοπιμότητα να μην προκληθεί περαιτέρω ανησυχία και ενταθεί η αιμορραγία του τραπεζικού συστήματος και το πάγωμα της αγοράς.

Συνέχεια →

Κορυφώνονται οι εκβιασμοί των δανειστών: Τρίτο μνημόνιο χωρίς… «Χαρδούβελη»;

Του Πάνου Κοσμά

«Ξύνοντας τον πάτο του βαρελιού», δηλαδή «σκουπίζοντας» όλα τα ταμειακά διαθέσιμα οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα για να πληρώνει τοκοχρεολύσια, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο πληρωμένο με αίμα.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, τα repos με τα οποία δε­σμεύ­ο­νται αυτά τα δια­θέ­σι­μα συ­νι­στούν μια έμ­με­ση εσω­τε­ρι­κή στάση πλη­ρω­μών υπό προ­σω­ρι­νή ανα­στο­λή με­ρι­κών μηνών, σε κα­τη­γο­ρί­ες κοι­νω­νι­κών και ανα­πτυ­ξια­κών δα­πα­νών. Γι’ αυτό οι δα­νει­στές όχι μόνο δεν είχαν κα­νέ­να πρό­βλη­μα με αυτή την πρα­κτι­κή, αλλά πρό­τει­ναν να επε­κτα­θεί με ανα­γκα­στι­κή (μέσω νο­μο­θε­τι­κής ρύθ­μι­σης) δέ­σμευ­ση ρευ­στών δια­θε­σί­μων ύψους 2 δισ. ευρώ ορ­γα­νι­σμών που οι διοι­κή­σεις τους αρ­νού­νται να τα δια­θέ­σουν. Όχι μόνο αυτό, αλλά εμ­μέ­σως πα­ρό­τρυ­ναν αυτή η ιδιό­τυ­πη εσω­τε­ρι­κή στάση πλη­ρω­μών να επε­κτα­θεί και σε μι­σθούς και συ­ντά­ξεις, με την πλη­ρω­μή τους με «πα­ράλ­λη­λο νό­μι­σμα».

Συνέχεια →

Ξαναμοιράζεται η «πίτα» στα ΜΜΕ

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Στις 26 Ιανουάριου, την επομένη δηλαδή των εκλογών που έφεραν στην εξουσία την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρατηρήθηκαν περίεργα φαινόμενα στα πρωτοσέλιδα δύο μεγάλων αθηναϊκών εφημερίδων: Τα Νέα, του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, είχαν τίτλο «Η Ελλάδα άλλαξε σελίδα», και το Έθνος του ομίλου Μπόμπολα είχε τον ομοειδή τίτλο «Ισχυρή εντολή για αλλαγή σελίδας». Μάλιστα τα Νέα είχαν αλλάξει μέχρι και το χρώμα στο λογότυπό τους, από μπλε σε κόκκινο! Παρά την τότε φιλικότατη υποδοχή στο νέο κυβερνητικό σχήμα των δύο ομίλων που -μαζί με μερικούς ακόμη-κυριαρχούν στα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σήμερα κυβέρνηση και καναλάρχες δηλώνουν ότι βρίσκονται… «στα μαχαίρια».

Συνέχεια →

Η Ρήξη και οι Ψευδαισθήσεις

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να έχει ψευδαισθήσεις; Μπορεί κανείς να αποδώσει μια τέτοια αιχμή σε ανθρώπους καθ’ όλα καταρτισμένους και πνευματικά συγκροτημένους, μπολιασμένους μάλιστα –κατά το μάλλον ή ήττον- στη μαρξιστική αναλυτική σκέψη;

Ενόσω η διαδικασία της διαπραγμάτευσης συνεχίζεται, διάχυτο παραμένει το συναίσθημα της αβεβαιότητας στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, δίχως κανείς να μπορεί να προβλέψει, με μια σχετική εγκυρότητα, αν αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι ένας συμβιβασμός -ως αποτέλεσμα αμοιβαίων υποχωρήσεων- ή μια καθολική ρήξη.

Συνέχεια →