ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Οι τζιχαντιστές στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας κατέλαβαν την Παλμύρα, αρχαιότατη πόλη 215 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Δαμασκού, ελεγχόμενη ως τότε από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας. Η είδηση προκάλεσε βαθειά συγκίνηση καθώς μεταδόθηκε ευρέως και εκφράστηκε έντονη η ανησυχία για επανάληψη καταστροφών στον αρχαιολογικό χώρο και το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης, η οποία άκμασε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και πλήθος αρχαιοτήτων σώζονται εκεί ακόμη. Βέβαια τεχνηέντως οι τα πάντα κατευθύνοντες περί το τι θα διαδοθεί και τι θα αποσιωπηθεί ουδέν ανέφεραν για την από καιρού μεταφορά του συνόλου των εκθεμάτων του μουσείου της Παλμύρας στη Δαμασκό προς ασφάλιση, καθώς η περιοχή διέτρεχε τον κίνδυνο να περιέλθει υπό τον έλεγχο των αδιστάκτων δολοφόνων.

Συνέχεια →

Η κυρίαρχη αντίθεση και η διαδικασία επίλυσής της

Του Γιάννη Τόλιου*

Το τελευταίο διάστημα προβάλλονται τα πλέον αντιφατικά σενάρια για τις μελλοντικές εξελίξεις που συμπυκνώνονται στις φράσεις «κωλοτούμπα ΣΥΡΙΖΑ», νέες εκλογές, δημοψήφισμα, κ.ο.κ. Όλα έχουν ως αφετηρία την πιθανή έκβαση των διαπραγματεύσεων με τους «θεσμούς» (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ) που η πορεία τους θυμίζει «σκωτσέζικο ντουζ». Τα συστημικά «ΜΜΕ.» εντείνουν την παραπληροφόρηση και κινδυνολογία με στόχο τον εκφοβισμού του λαού για την αναγκαιότητα «σκληρών μέτρων» προκειμένου να εξασφαλισθεί η «πάση θυσία» παραμονή στην ευρωζώνηκαι το ευρώ. Το πολιτικό μνημονιακό κατεστημένο Σαμαρά-Βενιζέλου και από κοντά το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη σε συγχορδία με την εγχώρια οικονομική ελίτ κάνουν ότι μπορούν για να πετύχουν την «αριστερή παρένθεση» στη διακυβέρνηση της χώρας.

Συνέχεια →

Των ονείρων τα χρώματα

(+) Του Αντώνη Στασινόπουλου*

Κύριοι, η κανονικότητα σας κλουβί τσίρκου περιπλανώμενου

σε παραστάσεις των αντιθέσεων

συμβιβασμοί σε σχοινί ισορροπίας

με το δίχτυ καβάτζα για τυχόν πτώσεις.

  Συνέχεια →

Ετυμηγορία: η άγνωστη λέξη στην Ε.Ε.

Του Περικλή Κοροβέση

Ας αρχίσουμε με ένα δύσκολο ερώτημα. Είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση δημοκρατική και το ευρώ το κοινό μας νόμισμα; Και ας απαντήσουμε καταφατικά για να μην ενοχληθούν οι εγχώριοι Βαλκάνιοι ευρωπαϊστές. Τότε γιατί η ευρωπαϊκή ελίτ δυσανασχετεί με την ετυμηγορία ενός λαού που απέδωσε αυτή η κυβέρνηση; Το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» του  ΣΥΡΙΖΑ, θεωρητικά τουλάχιστον εγκρίθηκε από περίπου ένα  36,50% των ψηφοφόρων, όπως και αυτό των ΑΝ.ΕΛΛ. με ένα 5%.

Συνέχεια →

Να διανοηθούμε, και αν χρειαστεί, να πραγματοποιήσουμε την ρήξη

Του Ηλία Χρονόπουλου

Σημειώσεις για την διαπραγμάτευση

Οι δανειστές επιχείρησαν να εγκλωβίσουν την ελληνική κυβέρνηση σε ένα αυτοκτονικό μονοπάτι: από τη μια διαβεβαιώνοντας ότι θα βρεθεί ένας «έντιμος συμβιβασμός», και από την άλλη εφαρμόζοντας το μαρτύριο της σταγόνας ως προς τη ρευστότητα, χωρίς να κάνουν οποιαδήποτε παραχώρηση. Αντί παραχωρήσεων, στην πραγματικότητα φρόντισαν να μετατοπίζουν διαρκώς το σημείο του συμβιβασμού, προβάλλοντας περισσότερες απαιτήσεις, ναρκοθετώντας κάθε προοπτική έντιμης συμφωνίας και οδηγώντας την ελληνική κυβέρνηση σε υποχωρήσεις, ενώ οι ίδιοι παρέμειναν αμετακίνητοι.

Συνέχεια →

Φαρμάκι κι αντίδοτο*

Του Γιάννη Στρούμπα

Ένας κόσμος κατάμονος «χαμογελά μουδιασμένα/ Μπροστά στο θέαμα της πληγής». Είναι τόσο καταπτοημένος, τόσο παραιτημένος, ώστε αποδέχεται κι αγαπά «τ’ άνθη του τάφου του», τον ίδιο του τον θάνατο. Η Πανδώρα αντέχει κι οι συμφορές της θριαμβεύουν ακατάπαυστα. Οι αιώνες «σιγοκαίγονται» «Στη μαύρη θλίψη του επιούσιου»: σαν τίποτε να μη βελτιώνεται στο πέρασμα του χρόνου, σαν πάντα να κυριαρχεί η ίδια βιοτική ανάγκη. Αντιμέτωποι με τις βιοτικές τους ανάγκες, την παραίτηση και τη συνείδησή τους στέκουν οι άνθρωποι στην ποιητική συλλογή της Δήμητρας Χριστοδούλου «Το ελάχιστο ψωμί της συνείδησης».

Συνέχεια →

Ευθύνη και το τίμημα κάνουν τον άνθρωπο σωστό

Της Στεφανίας Λυγερού

Αν γίνει ένα έγκλημα μπρος στα μάτια σου θα πεις «δεν ανακατεύομαι, δεν μου πέφτει λόγος, δεν είναι δική μου δουλειά», και θα σιωπήσεις, θα συνεχίσεις να ζεις σαν ποτέ να μην το έγκλημα έγινε;

Συνέχεια →

Η δύσκολη αλήθεια και το δράμα του έντιμου πολιτικού

Του  Νικήτα Χιωτίνη*

Η περίπτωση του νεοελληνικού κράτους είναι ιδιόμορφη. Η νεότερη Ελλάς προήλθε από ανάγκη της Ευρώπης και της Ρωσίας να περιορίσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά και από ανάγκη της Δύσης να καλύψει το οντολογικό της κενό από τα αδιέξοδα της νεωτερικότητας. Στον ανταγωνισμό Ευρώπης – Ρωσίας υπερίσχυσε η Ευρώπη, που ολοκληρώθηκε γεωγραφικά αλλά και πνευματικά (αυτό είναι βέβαια αμφισβητήσιμο και αποτελεί θέμα ιδιαίτερης συζήτησης, αλλά καταδήλως αυτό επεδίωξε).

Συνέχεια →