Ένας απολογισμός της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ με αυτοβιογραφικά στοιχεία

Του Γιάννη Μηλιού*

Από την «ανατροπή» στον «ιστορικό συμβιβασμό» (και από το «οι κοινωνικές ανάγκες πάνω από τα κέρδη» στην «παραγωγική ανασυγκρότηση»)

Η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης στη Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου 2015 εγκαινιάζει μια νέα φάση για την ελληνική κοινωνία, την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σίγουρο, όπως συνομολογείται από πολλές μεριές, ότι «ο αγώνας συνεχίζεται». Μπορεί όμως ο αγώνας των λαϊκών τάξεων για βελτίωση της ζωής τους και αλλαγή της κοινωνίας να έχει ως κέντρο, ως «Γενικό Επιτελείο», μια κυβέρνηση που συνομολόγησε και υποχρεώνεται να υλοποιήσει το 3ο Μνημόνιο, δηλαδή ένα πρόγραμμα οικονομικών και κοινωνικών μετασχηματισμών ενταγμένο απόλυτα στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο εμπέδωσης των συμφερόντων του κεφαλαίου; Έχει περιθώρια μια τέτοια κυβέρνηση να ξεφύγει από το ασφυκτικό πλαίσιο της «συνέχειας» ενός κράτους, που επί πέντε χρόνια θεσμοθετεί ψαλιδίζοντας τα εισοδήματα της κοινωνικής πλειοψηφίας, διαλύοντας τους θεσμούς κοινωνικής προστασίας, ιδιωτικοποιώντας τα δημόσια αγαθά, καταστέλλοντας τα κοινωνικά κινήματα;

Και ποιο ρόλο μπορεί να παίξει το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, της κύριας κυβερνητικής δύναμης μέχρι σήμερα;

Συνέχεια →

Προς Ανατολάς

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Τελικά τ’ αποφάσισες οριστικά.

Κουράστηκες κι απελπίστηκες.

Η σκάλα ήταν βουνό.

Το κρεβάτι φυλακή.

Ο κήπος σου γεμάτος πλέον ξεράδια.

Η κληματαριά ανερμάτιστη.

Συνέχεια →

Με το αίτημα της κυβέρνησης στον ΕΜΣ* για νέα χρηματοδήτηση, η Ελλάδα πετιέται στον σκουπιδοφάγο

Του Δημήτρη Καζάκη

Υπό καθεστώς ενός οιονεί παγκόσμιου κραχ των χρηματαγορών, η κυβέρνηση υπέβαλλε στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας αίτηση νέας χρηματοδότησης. Αιτείται νέο χρέος για το παλιό. Με την αίτηση αυτή η χώρα υπάγεται πλέον απευθείας στον μόνιμο μηχανισμό ελγχόμενης χρεοκοπίας και διάλυσης.

Ο ΕΜΣ δεν είναι κάτι απλό. Είναι ένα ίδρυμα ελεγχόμενης χρεοκοπίας με έδρα το Λουξεμβούργο για τις χώρες της ευρωζώνης που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα χρέη τους. Η συνθήκη για τον ΕΜΣ δεν είναι παρά μία συνθήκη χρέους για την προστασία του ευρώ. Το διοικητικό συμβούλιο και ο διευθύνων σύμβουλος έχουν απόλυτη εξουσία έναντι των κρατών μελών που οφείλουν να συμμορφώνονται «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ορίζεται αυτολεξεί στην Συνθήκη Ίδρυσης του ΕΜΣ. Στην ουσία πρόκειται για το στήσιμο ενός ανεξέλεγκτου οργανισμού με έδρα το Λουξεμβούργο ώστε να μην υπόκειται σε κανέναν έλεγχο και καμία εξουσία, δικαστική, ή άλλης μορφής.

Συνέχεια →

ΟΧΙ στο πραξικόπημα αποδοχής της πρότασης δανειστών! Σύγκριση σημείο προς σημείο

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Η κυβέρνηση με ένα πελώριο ΟΧΙ στο ΟΧΙ, λέει ΝΑΙ στους εκβιασμούς της ευρωζώνης και εισηγείται για συμφωνία, αυτούσιο σχεδόν το μαύρο κείμενο των μαύρων της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, το οποίο καταψηφίστηκε ενάντια σε θεούς και δαίμονες με ποσοστό 62%,

Η κυβέρνηση προτείνει να ενσωματωθεί το πακέτο των άγριων αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων στο ΠΛΑΙΣΙΟ ενός νέου τρίχρονου μνημονιακού προγράμματος με σκληρότατους όρους.

To προτεινόμενο ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,  δεν έχει γίνει ακόμη αποδεκτό από τους «εταίρους», που σημαίνει ότι μπορεί να χειροτερέψει. Το συνολικό ύψος των μέτρων πρέπει να αγγίζει τα 12,5-13 δισ. Πέρα από τη διάλυση και των ποιο στοιχειωδών δικαιωμάτων του κόσμου το μνημόνιο «εξασφαλίζει» τη συνέχιση της ύφεσης για απροσδιόριστο διάστημα.

Παραθέτουμε συγκριτικά τις σχετικές προβλέψεις των δύο κειμένων σε καίρια σημεία.

Συνέχεια →

ΤΡΙΓΜΟΙ ΣΤΗΝ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ» ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Του Παναγιώτη Θέμελη

Το ΟΧΙ που φώναξε ο Ελληνικός λαός στις 5 Ιουλίου ήταν τόσο δυνατό  πού ο ήχος του τύλιξε όλη την υδρόγειο αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις πρωθυπουργών και κυβερνήσεων κρατών από το σύνολο του κόσμου και από το γεγονός ότι στο σύνολο των παγκόσμιων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αποτελούσε για πολλές μέρες πρώτη είδηση και αντικείμενο χιλιάδων άρθρων και συνεντεύξεων. Ποια χαρακτηριστικά έχει αυτό το τρανταχτό και ιστορικής σημασίας ΟΧΙ?

Συνέχεια →

Τα είδαμε όλα

 Της Νίνας Γεωργιάδου

Είδαμε τους εκατό θανάτους να βομβαρδίζουν τη στέγη μας
και απ’ τις ψηλές καμινάδες τον καπνό της θυσίας μας.
Είδαμε… είδαμε… είδαμε.

Οι συμπυκνωμένοι ιστορικά χρόνοι αποκαλύπτουν μια εικόνα σε κάθε κλάσμα του δευτερόλεπτου. Είναι τέτοια η ταχύτητα των αποκαλυπτικών εικόνων που ούτε το μάτι δεν προλαβαίνει να τις συλλάβει ούτε και το μυαλό να τις εμπεδώσει.

Η βδομάδα που μεσολάβησε, από την εξαγγελία του δημοψηφίσματος ως την πραγματοποίηση του, ήταν χρόνος πυκνός και βαρυφορτωμένος.

Συνέχεια →

ΟΧΙ στο πραξικόπημα! Μέτωπο ρήξης και υπεράσπισης της λαϊκής θέλησης

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, δύο μέρες μετά το περήφανο και συντριπτικό ΟΧΙ στις μαύρες προτάσεις ανασκολοπισμού της ελληνικής κοινωνίας που είχε κάνει ο ίδιος και όλοι οι θεσμοί της ΕΕ, αναρωτήθηκε:

«Θέλουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτή η ετυμηγορία. Μου λένε πως δεν είναι ψήφος εναντίον του ευρώ και της Ευρώπης, και σίγουρα δεν είναι απόρριψη μίας πρότασης που δεν υπήρχε πλέον στο τραπέζι»

Συνέχεια →

«Εθνο-φυλετισμός» και «εθνο-μηδενισμός» απέναντι στην οικουμενικότητα και στην τοπικότητα

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

 «…Ούτε βήμα πίσω από την δημοκρατική αρχή ότι δεν απαιτείται εθνική συνείδηση για την απόκτηση ιθαγένειας, αλλά απλή απόδειξη των δεσμών με την ελληνική κοινωνία…»

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς  λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».

Ψαλμ. 32, στίχ. 10-11

Ανάμεσα στα πολλά που έχει ανοίξει η πολυποίκιλη κρίση του καπιταλισμού, της ευρωπαϊκής ιδέας και της πολιτικής -οικονομικής -δημοσιογραφικής -ακαδημαϊκής -συνδικαλιστικής -πνευματικής ηγεσίας της χώρας μας, είναι και τα ζητήματα που αφορούν τη σχέση εθνών και λαών, αλλά και από πλευρά (ορθόδοξα) χριστιανική τη σχέση εθνών-λαών και έθνους-γένους χριστιανών.

Συνέχεια →

“Όχι”, “ίσως”, “ναι”…

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Πρώτο: Το αποτέλεσμα της Κυριακής ήταν καθαρό, ήταν σαρωτικό και δεν επιδέχεται καμίας παρερμηνείας ως προς ένα τουλάχιστον σημείο του. Όποια κι αν ήταν η αφετηριακή βάση από την οποία ξεκίνησε ο κάθε ψηφοφόρος για να δηλώσει την άρνησή του στην υποταγή, στον εκβιασμό και στην τρομοκρατία, το αποτέλεσμα είναι σαφές και είναι τούτο:

Ο ελληνικός λαός απέρριψε με εκκωφαντικό τρόπο κάθε προσπάθεια να του κολλήσουν τη ρετσινιά ότι ψήφισε με όρους αποδοχής του ραγιαδισμού και της εθελοδουλείας. Το «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» με ό,τι μάσκα κι αν επιχείρησαν να το επιβάλουν οι ντόπιοι και οι ξένοι επικυρίαρχοι υπέστη συντριβή.

Συνέχεια →