Το νομοσχέδιο (μνημόνιο) όπως ψηφίστηκε σήμερα Παρασκευή στην Ολομέλεια της Βουλής, περιλαμβάνει τις ακόλουθες δεσμεύσεις και ρυθμίσεις για το σύνολο της παιδείας
Επικαιροποίηση Εκθεσης ΟΟΣΑ του 2011
Ήταν δασκάλα της νοηματικής γλώσσας για κωφάλαλα παιδιά στη Συρία. Συνεχίζει να είναι, μόνο που ποιος νοιάζεται πια για κωφάλαλα. Ο «μπαμπάς ο πόλεμος» επιφυλάσσει για όλα τον τρόμο, την προσφυγιά ή το θάνατο, χωρίς διακρίσεις.
Συνεχίζει να είναι δασκάλα της νοηματικής, μόνο που γι αυτήν δεν υπάρχει πια Συρία. Υπάρχει ένα κουρέλι, από το οποίο διεκδικούν μερίδια οι Τούρκοι κι οι Ισραηλινοί. Οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θέλουν, ως μερτικό, το δρόμο του φυσικού αερίου του Κατάρ και καμιά γερή μπάζα στις τουριστικές αξιοποιήσεις των ιστορικών χώρων. Ξέρουν από ιστορία και πολιτισμό. Οι Αμερικάνοι – καλή τους ώρα, πού τους ξεχάσαμε μέσα στην μνημονιακή μας παραζάλη; – διαπραγματεύονται, ως μεγαλοεργολαβικές εταιρίες, με μιαν απίστευτη προβλεπτικότητα, την ανοικοδόμηση του κουρελιού.
(Απάντηση στη ‘‘Συνέλευση των ποντικών’’
Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα)
Ωραία τα ‘πανε οι δυο οι τροβαδούροι
για τα ποντίκια και του Γάτου την ουρά,
όμορφα λόγια σαν της Πολυδούρη
λόγια που φέρνουνε στον κόσμο τη χαρά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αυτό που υπήρξε από το 2012 και μετά δεν υπάρχει, είναι ένα άταφο πτώμα μέχρι το συνέδριο του, όπου θα έχουμε και την τελετή της ταφής και της μεταμορφωτικής του «ανάστασης». Η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ προς στην κυβερνητική εξουσία βασίστηκε στην στρατηγική του να πείσει τα λαϊκά στρώματα, ότι μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση του κεφαλαίου και την απαξίωση των ζωών τους, χωρίς τα ίδια να αναλάβουν τόσο το ρίσκο της ρήξης όσο και την ευθύνη να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Είναι αλήθεια ότι η ρητορεία του «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη» ακούγονταν πολύ δελεαστική για πολλούς και διάφορους λόγους. Καταρχάς μια σειρά από εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες είχαν ηττηθεί όλο το προηγούμενο διάστημα της «κρίσης» αφήνοντας μια αίσθηση κούρασης και απογοήτευσης στα κοινωνικά υποκείμενα που είχαν κινητοποιηθεί σ” αυτούς.
Η ραγδαία μνημονιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογεί τον τίτλο από τα ιδανικά στα δανεικά της εξάρτησης και το τέλος των ψευδαισθήσεων. Ένα κόμμα που προεκλογικά αναφερόταν στα ιδανικά και τις αξίες της Αριστεράς ως κυβέρνηση μετατρέπει το «Όχι» του λαού σε «Ναι», υπογράφοντας μαζί με τα «μνημονιακά κόμματα» μια ακόμα συμφωνία – μνημόνιο ενδυνάμωσης του νεοαποικιακού καθεστώτος εξάρτησης από ΕΕ και ΔΝΤ. Με διαδικασίες fast – track, «ψήφισης» των προαπαιτουμένων και των εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου που συνιστούν κατάργηση του ελληνικού κοινοβουλίου και της αστικής δημοκρατίας.
Το νεοελληνικό κράτος δημιουργήθηκε και καταστατικώς οργανώθηκε ως αποικία. Με αυτό ως δεδομένο πορεύτηκε στην Ιστορία, από τα μέσα του 19ου αιώνα και εξής. Όταν μάλιστα λέμε δεδομένο, δεν εννοούμε μόνο την πολιτική του οργάνωση, αλλά και το εξ αυτής εμπεδωμένο συλλογικό φαντασιακό. Ζούσαμε, ζούμε και μάλλον θα εξακολουθούμε να ζούμε με αυτό το φαντασιακό.
Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου θα στοιχειώνει για πολλά χρόνια το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Και αυτό γιατί δημιούργησε μια σαρακοφόρα υπόνοια: μήπως ο λαός υπέδειξε την επιστροφή στη Δραχμή;
Η έννοια του εθνικού νομίσματος στην Ελλάδα είναι σχεδόν υπό διωγμό. Και όχι μόνον. όλα τα εθνικά σημαινόμενα δεν μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται, μπορούν να υπάρχουν μόνο μέσω του ευρωμονόδρομου. Η αθηναϊκή τηλεοπτική Ασφάλεια μεριμνεί γι’ αυτό, αν και όχι πάντοτε με επιτυχία, όπως απέδειξε το δημοψήφισμα.
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Σύμφωνα με τη Eurostat, τη στατιστική υπηρεσία της ευρωπαϊκής επιτροπής (κομισιόν στα ελληνικά) οι πολίτες της Ε.Ε. θεωρούν ως πρώτο πρόβλημα τους σε ποσοστό 38% την αθρόα είσοδο μεταναστών. Ακολουθούν η οικονομική κρίση και η ανεργία. Δεν βρήκα αναλυτικά στοιχεία για κάθε χώρα, ώστε να συγκρίνω αυτά της χώρας μας με τα των λοιπών χωρών. Πάντως δεν θεωρώ ότι η μετανάστευση είναι το πρώτο πρόβλημα για τους Έλληνες, καθώς τη χώρα μας μαστίζει η οικονομική κρίση και η τρομακτική ανεργία. Θα έπρεπε να είναι και τι θα σήμαινε αυτό;
Με νεανικό τσαμπουκά μπήκε η κυβέρνηση στην αντιμνημονιακή διαπραγμάτευση. Ιδιαίτερα ο κ. Βαρουφάκης και ο Πρωθυπουργός. Γιατί -όπως είπαν- ήθελαν να μείνουν πιστοί στις προεκλογικές τους δεσμεύσεις. Και να μη δεχτούν, σε καμιά περίπτωση, μέτρα λιτότητας. Με αποτέλεσμα να αιφνιδιάσουν και να εντυπωσιάσουν την πανευρωπαϊκή και την παγκόσμια κοινή γνώμη. Και καλά έκαμαν. Δεδομένου ότι με τη στάση τους αυτή αντέστρεψαν το κλίμα της πανευρωπαϊκής και παγκόσμιας καταφρόνησης, που οι «εταίροι» είχαν μεθοδεύσει σε βάρος μας.
Για πολλά χρόνια τα ράσα του σέρνονταν στους δρόμους και τα πεζοδρόμια στη γειτονιά της Παντάνασσας. Λιβάνι από τους εσπερινούς, καυσαέριο και σκόνη από τους δρόμους. Ποιος μπορεί να ξεχάσει εκείνη τη μαυροφορεμένη ιερατική φυσιογνωμία που περιδιάβαινε τη Φιλοποίμενος, τη Βότση και την Καραϊσκάκη;
